TVXS

Σε ένα μικρό χωριό του νομού Άρτας, το Κομμένο έμελλε να διαπραχθεί από τα γερμανικά…

Καθώς ξεκινά το 2022, ο κόσμος συνεχίζει να βλέπει τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης -…

Μετά τη λήξη του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου (1870-1871), ο Γερμανός πρέσβης στο Παρίσι Κόμης Münster είχε δώσει το λόγο του στην κυβέρνηση της χώρας ότι οι ακόλουθοί του θα απείχαν από απόπειρες δωροδοκίας Γάλλων αξιωματούχων. Ένας νέος ακόλουθος όμως της πρεσβείας, ο συνταγματάρχης Maximilian Von Schwartzkoppen συνέχιζε την καταβολή πληρωμών προς κατασκόπους – κάτι που η Γαλλία γνώριζε και γι’ αυτό το λόγο τον είχε υπό διακριτική παρακολούθηση, με τη βοήθεια της υπαλλήλου καθαριότητας της πρεσβείας μαντάμ Bastian, η οποία συνέλεγε όλα τα σκισμένα ή μισοκαμένα έγγραφα που εντόπιζε στα απορρίμματα του συνταγματάρχη. Με αυτό τον τρόπο, έγινε γνωστό ότι το 1892 γαλλικά κρατικά μυστικά που αφορούσαν την εθνική άμυνα της χώρας, είχαν διαρρεύσει προς τους Γερμανούς. Τα έγγραφα που πέταξε ο Von Schwartzkoppen ανέφεραν έναν «κανάγια D;» ως αυτόν που παρέδωσε τα σχέδια ενός φρουρίου στη Νίκαια, ενώ σε άλλα έγγραφα ο Γερμανός ακόλουθος ανέφερε ότι είχε βρει πληροφοριοδότη που θα του έφερνε ντοκουμέντα που μόλις εξέδωσε το γαλλικό Γραφείο Πολέμου. Οι γαλλικές υπηρεσίες είχαν πλέον αποδείξεις ότι υπήρχε ένας προδότης ανάμεσά τους. Την εποχή εκείνη, ο νεαρός αξιωματικός του πυροβολικού Alfred Dreyfus υπηρετούσε στο Γενικό Επιτελείο. Τόσο οι συνεργάτες του όσο και οι ανώτεροί του αναγνώριζαν την ευφυία, την καλλιέργεια, την εργατικότητα και την ιδιαίτερα καλή μνήμη του – αν και δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω της κάπως υπεροπτικής συμπεριφοράς και της ελαφρά ξενικής προφοράς του. Παρόλα αυτά, όλα έδειχναν ότι επρόκειτο να έχει μια λαμπρή στρατιωτική καριέρα, ενώ η περιουσία του τού επέτρεπε να ζει με άνεση. (...)

Τη 12η Δεκεμβρίου του 1969, η αιματηρή βομβιστική ενέργεια στην Αγροτική Τράπεζα της Πιάτσα Φοντάνα…

Αγωγές εναντίον πολιτών με αξίωση να καταβάλουν πάνω από 3 εκ. ευρώ, επειδή αγωνιούν για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία; Κι όμως ναι. Πρόκειται για την πιο εξοντωτική αξίωση που έχει απαιτηθεί ποτέ στη χώρα από ιδιωτικά συμφέροντα ενάντια σε πολίτες με αφορμή μάλιστα μία ερώτηση στο υπ. Περιβάλλοντος και τρεις συνεντεύξεις. Ο Αλέξανδρος Μπίστης, ένα από τα μέλη του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου (ΠΠΠΣ), που δέχτηκε αγωγή από τον όμιλο της ΟΝΕΞ, που διαχειρίζεται το Ναυπηγείο της Σύρου, μιλάει στο tvxs με αφορμή τη δίκη της ερχόμενης Παρασκευής 10 Δεκεμβρίου 2021, 9πμ, στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Σύρου, όπου θα συζητηθούν οι 3 αγωγές εναντίον του Παρατηρητηρίου, του προέδρου του και του ίδιου. Αύριο Πέμπτη, πραγματοποιείται στη 1 το μεσημέρι σχετική συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ, καθώς οι υποθέσεις SLAPP ((Strategic lawsuits against public participation - Στρατηγικές νομικές αγωγές ενάντια στη συμμετοχή του κοινού) επηρεάζουν άμεσα και τη λειτουργία της δημοσιογραφίας, γιατί έχουν σαν στόχο τον εκφοβισμό, την εξάντληση και τη φίμωση πολιτών και δημοσιογράφων. Πρόκειται για μια δίκη που αγγίζει τον πυρήνα του θεσμού της δημοκρατίας και μια υπόθεση που αναδεικνύει πόσο απροστάτευτοι είναι οι πολίτες και ιδιαίτερα οι ακτιβιστές, απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα, την ώρα που η πολιτεία εναποθέτει τον έλεγχο του περιβάλλοντος, στις ίδιες τις εταιρείες που κατηγορούνται ότι το ρυπαίνουν. Θυμίζουμε πως η ιστορία έχει επαναληφθεί, με την αγωγή στελέχους της Ελληνικός Χρυσός, στη συνάδελφο Σταυρούλα Πουλημένη.

Τη νύχτα εκείνη, η Σταματίνα Κανελλοπούλου, εργάτρια από το Περιστέρι, έπεσε αναίσθητη και αιμόφυρτη από αλλεπάλληλα χτυπήματα αστυνομικών κλομπ στην οδό Πανεπιστημίου. Μια ομάδα αστυνομικών την ξυλοκόπησε και τη χτύπησε αλύπητα στο κεφάλι και στο σώμα. Μεταφέρθηκε αναίσθητη στο «Ιπποκράτειο» όπου άφησε την τελευταία της πνοή, προτού οι γιατροί της προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Το πόρισμα του ιατροδικαστή συγκλονίζει: 18 χτυπήματα στο κρανίο, πολλαπλά κατάγματα και βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής συμμετείχε στη συγκεκριμένη πορεία με τους συντρόφους του της «Επιτροπής Αυτοδιάθεσης Κύπρου». Στην Πλατεία Συντάγματος έγινε θύμα άγριας επίθεσης των ΜΑΤ, η οποία τον άφησε επί τόπου βαριά τραυματισμένο. Μάλιστα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο Κουμής δεν είχε λάβει καν μέρος στα επεισόδια, αλλά καθόταν σε παρακείμενο καφενείο την ώρα των επεισοδίων. Ο Κουμής μεταφέρεται στο Λαϊκό Νοσοκομείο και το βράδυ της Κυριακής είναι ήδη κλινικά νεκρός. Την Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου, κηδεύεται στην Κύπρο και αμέσως μετά πραγματοποιείται πορεία διαμαρτυρίας προς την Ελληνική Πρεσβεία της Λευκωσίας. (...) Την ευθύνη για τα αιματηρά γεγονότα ο πολιτικός κόσμος αποφάσισε να τη ρίξει στους διαδηλωτές. Στις 10 το βράδυ της ημέρας των επεισοδίων ο Ανδρέας Παπανδρέου δηλώνει ότι «μικρές ομάδες ανευθύνων στοιχείων και προβοκατόρων άγνωστης και ύποπτης προέλευσης δημιούργησαν θλιβερά έκτροπα με προφανή σκοπό να αμαυρώσουν και να δυσφημήσουν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο του Πολυτεχνείου». Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις «οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων» που «αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού». Σε ό,τι αφορά το θάνατο της Κανελλοπούλου, η κυβέρνηση περιορίσθηκε να δηλώσει ότι «για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις». Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή μία εβδομάδα αργότερα ο πρωθυπουργός, κ.Ράλλης, έκανε την εξής δήλωση που έμεινε στην ιστορία: «Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη». «Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει», δήλωσε από την πλευρά του και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Όσο για τις «διοικητικές ανακρίσεις» για το θάνατο των δύο διαδηλωτών καμία απάντηση δε δόθηκε, κανένας ένοχος δεν τιμωρήθηκε. Τα ονόματά τους κοντεύουν να ξεχαστούν στις μέρες μας, τοποθετούμενα στον τραγικό κατάλογο των νεκρών αγωνιστών για τους οποίους δεν αποδόθηκε ποτέ δικαιοσύνη.

Στα μέσα Μαΐου του 1965, περίπου δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, που προκάλεσε αναβρασμό στην πολιτική ζωή της χώρας, ένα υποτιθέμενο πολιτικό και στρατιωτικό σκάνδαλο ήρθε να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο, το ήδη τεταμένο πολιτικό κλίμα και να οδηγήσει τελικά στην στην αποστασία του 1965: η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Ο ΑΣΠΙΔΑ (αρκτικόλεξο της φράσης «Αξιωματικοί Σώσατε Πατρίδα, Ιδανικά, Δημοκρατίαν, Αξιοκρατίαν») επρόκειτο για μια μυστική οργάνωση, στελεχωμένη από εν ενεργεία αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού, η οποία δήθεν τελούσε υπό την καθοδήγηση του Ανδρέα Παπανδρέου, γιού του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Όταν ξεκίνησαν οι ανακρίσεις για εμπλοκή πολιτικών προσώπων, ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε με επιμονή και πάθος ότι είχε οποιαδήποτε επαφή ή σχέση με την εν λόγω οργάνωση, καταγγέλλοντας «σκευωρία και πλεκτάνη εις βάρος του από ντόπια και ξένα κέντρα». Στο βιβλίο του «Η Δημοκρατία στο απόσπασμα» (σελ 217-225) ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφέρει πως πρώτη φορά άκουσε το όνομα της οργάνωσης τον Μάιο του 1965 από τον πατέρα του.