στο κόκκινο

Είναι πολλές οι εκφάνσεις καταστολής και ανάγονται στο ευρύτερο δόγμα «Νόμος και Τάξη». Κάθε κυβέρνηση οφείλει να νομιμοποιήσει την εκλογή της στον λαό, στους ψηφοφόρους της. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να ενεργήσει ελεύθερα ούτε στην οικονομία, ούτε στην εξωτερική πολιτική ή σε άλλους τομείς, οπότε το μόνο που μπορεί να κάνει αυτόνομα είναι το «Νόμος και Τάξη». Κάτι, που στην πραγματικότητα είναι ουτοπία, γιατί δε μπορεί ποτέ να υπάρξει πλήρως νόμος και τάξη, όπως δεν μπορεί να υπάρξει πλήρως η ελευθερία.  Όλο αυτό το αφήγημα απευθύνεται στο αίσθημα ανασφάλειας που τροφοδοτείται κυρίως από τα ΜΜΕ. Οι μελέτες δείχνουν ότι το αίσθημα ανασφάλειας είναι μεγαλύτερο στις πιο ασφαλείς περιοχές και εντείνεται όταν αυξάνονται τα μέτρα ασφάλειας. Όλα γίνονται με επικοινωνιακούς όρους με αποτέλεσμα να έχουμε καταστολή, όχι όμως νόμο και τάξη. Για παράδειγμα στα Εξάρχεια, η Δίωξη Ναρκωτικών ήταν και παραμένει αδρανής και το εμπόριο ναρκωτικών συνεχίζεται, όπως και η μικροεγκληματικότητα. Βλέπουμε παντού ΜΑΤ, όμως τα ΜΑΤ αν δουν λίγο πιο κάτω μια κλοπή δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από τη θέση τους για να πιάσουν τον δράστη. Παραμένουν στα σημεία που τους έχουν υποδειχθεί για ώρες χωρίς να κάνουν τίποτα. Η εικόνα που δίνουν στους πολίτες είναι αρνητική. Μια αργόσχολη Αστυνομία, που δεν έχει τίποτα να κάνει. Οι πολίτες τους πληρώνουμε για να κάθονται;

Πάντα για τη Δεξιά και τις συντηρητικές δυνάμεις αυτό είναι το περιεχόμενο της ανάπτυξης, τόνισε μεταξύ άλλων μιλώντας Στο Κόκκινο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Θοδωρής Δρίτσας, αναφερόμενος στο λεγόμενο αναπτυξιακό νομοσχέδιο και στα μέτρα που αυτό περιλαμβάνει, τα οποία στον πυρήνα τους έχουν όσα έζησε η ελληνική κοινωνία τις δεκαετίες του 1990 και του 2000. Παρακολουθώντας κάποιος τη συζήτηση στη Βουλή - εξήγησε στον Γιώργο Τραπεζιώτη ο κ. Δρίτσας - δεν διαπιστώνει μόνο την ύπαρξη δύο σχολών σκέψης αλλά και συγκεκριμένες πολιτικές και πρακτικές. Χαρακτήρισε δε αυτή τη συζήτηση στο κοινοβούλιο και διδακτική καθώς, όπως εξήγησε, η μια οδήγησε την Ελλάδα και την οικονομία στη χρεοκοπία και η άλλη με πολύ κόπο και μεθοδικότητα και με πολύ πόνο αποκατέστησε όχι μόνο την οικονομία αλλά και την κοινωνία σε μια τροχιά που μπορεί κανείς να ελπίζει ότι τα πράγματα μπορούν να πάρουν πορεία και να διορθωθούν. Όλα αυτά τα μέτρα που παίρνει η ΝΔ έχουν τραγικά διαψευστεί τόνισε ο κ. Δρίτσας και είναι πολύ νωπό όλο αυτό το βίωμα, «δεν είναι θεωρητική η κριτική μας» σημείωσε. Η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής είναι το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ και η μείωση των κοινωνικών αντιθέσεων περιλαμβάνεται στον προγραμματισμό που κάνει όμως δεν υπάρχει «ούτε κατ’ ίχνος» αυτό στην πολιτική επεξεργασία των αρίστων σημείωσε ο κ. Δρίτσας, ο οποίος επισήμανε και το μιντιακό σκοτάδι και την αναγκαιότητα η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ να φτάνει παντού. Όπως εξήγησε, η υπεροπλία της ισχύος και των μέσων υπέρ της ΝΔ και βάρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη και μίλησε για θεομπαίχτες που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.

Σήμερα που τα ΜΜΕ έχουν γίνει πολύ πιο διεισδυτικά, η εξουσία λειτουργεί όλο και πιο συνωμοτικά με μέτρα περιστολής και καταστολής της ελευθερίας του Τύπου. Είναι πολύ ανησυχητικό το φαινόμενο παραβίασης της ελευθερίας του Τύπου. Συνιστά επιδείνωση του δείκτη Δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο.

Από την πρώτη ημέρα η δίκη των χρυσαυγιτών παρήγαγε αποτελέσματα, ανεκόπη η δράση των ταγμάτων εφόδου, η ρατσιστική βία στο δρόμο, στη συνέχεια έκλεισαν τοπικές και τώρα τα κεντρικά της ΧΑ στη Μεσογείων, όπως σε όλες τις εγκληματικές οργανώσεις πηδούν από το καράβι ή αλληλοεκβιάζονται, δεν πρέπει να τα υποτιμούμε όλα αυτά (...). Έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε, αρχίζουμε να ξεμπερδεύουμε με την Χρυσή Αυγή, επιβεβαίωσε ο κ. Παπαϊωάννου, χωρίς να πρέπει να υπάρξει... κλίμα τρελού ενθουσιασμού και εφησυχασμός, αλλά μπορεί να τελειώσει η διαρκής μεμψιμοιρία και η γκρίνια των τελευταίων ετών.

Η πρωθυπουργική υπερδομή βαπτίστηκε επιτελικό κράτος για να ελέγχει ασφυκτικά όλο το κράτος ο Μητσοτάκης, αλλά και τους υπουργούς του γιατί δεν τους εμπιστεύεται. Δεν τους εμπιστεύεται εσωκομματικά εννοώ.

Η σιωπή των ΜΜΕ για σοβαρότατες πραγματικές υποθέσεις, όπως για την κατάρτιση του εκλεκτού του Κ. Μητσοτάκη για την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών κ. Κοντολέοντα, ή για τις φιλοχουντικές θέσεις του νέου γ.γ. Τουρισμού Κ. Λούλη, δείχνει ότι «θα περάσουμε περίοδο βαθιού σκότους στην κυρίαρχη, συστημική ενημέρωση. Πρέπει να βρούμε τους τρόπους να προσπεράσουμε αυτή την κατάσταση. Αυτό ξεκινάει με την ζωντανή μας παρουσία, ως βουλευτές και στελέχη της Αριστεράς, στους κοινωνικούς χώρους, είναι κάτι που δεν υποκαθίσταται», τόνισε ο κ. Σκουρλέτης, ενώ παράλληλα, «με όσα μέσα διαθέτουμε στον τομέα της επικοινωνίας, πρέπει να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε οάσεις σε αυτή την έρημο που πάει να επικρατήσει» στο πεδίο των ΜΜΕ.

Στην αίθουσα του δικαστηρίου έδωσαν το παρών οι κατηγορούμενοι, οι συνήγοροι αλλά για κάποιο λόγο που πρέπει να το διερευνήσουμε απουσίαζε η ίδια η δικαιοσύνη (...) ο Κορκονέας μπορεί να καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση και με δόλο, αυτό δεν άλλαξε, αλλά τα ισόβια έσπασαν και πήγαν στα 13 χρόνια. Ένα μεγάλο μέρος του δικαστικού σώματος λειτουργεί απολύτως μεροληπτικά με ιδεολογικά και με ταξικά κριτήρια όπως π.χ. με την καθαρίστρια και  το πλαστό απολυτήριο του δημοτικού. (...) Είναι τρομακτική η απόσταση ανάμεσα σε δύο αδικήματα που το ένα είχε να κάνει με τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού και το άλλο με μία επιθυμία επιβίωση (...) υπάρχουν άπειρες υποθέσεις που αν τις βάλει κανείς όλες δίπλα δίπλα θα διαπιστώσει ένα μανιφέστο αυταρχισμού και κοινωνικής μεροληψίας.

Η νέα κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι πολύ γρήγορα παράγει έργο και ότι ήρθε έτοιμη να το ξεκινήσει. Αυτό οδηγεί σε πολλά λάθη και αστοχίες … τα νομοσχέδια που κατατέθηκαν δεν είχαν περάσει από την κανονική διαδικασία διαβούλευσης, εκπόνησης, συζήτησης με τους φορείς … επί της ουσίας, αυτό που επιχειρείται να γίνει είναι πάρα πολύ ανησυχητικό. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιλέγει το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε και συζητείται αυτές τις ημέρες στην Βουλή να αφορά αυτό που ονομάζει “επιτελικό κράτος”, επί της ουσίας όμως να επικεντρώνεται κυρίως στην συγκεντροποίηση αρμοδιοτήτων και εξουσιών στον ίδιο τον πρωθυπουργό και το πρωθυπουργικό γραφείο. Ουσιαστικά, αλλάζοντας την δομή και αποστερώντας την δημόσια διοίκηση από βασικές πτυχές διοικητικής δουλειάς. Είναι ένας πολύ σφικτός εναγκαλισμός του κράτους απευθείας από το πρωθυπουργικό γραφείο, που δείχνει και το άγχος του πρωθυπουργού προσωπικά να ασκήσει όσο το δυνατόν πιο σκληρό έλεγχο στην κρατική μηχανή. Αυτά που ακούγαμε προεκλογικά περί φιλελευθερισμού και άλλης αντίληψης στη λειτουργία της διοίκησης και αποκομματικοποίησης έχουν πάει περίπατο.

Ο Κωστής Καρπόζηλος που είναι συγγραφέας, ιστορικός, διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, μιλάει για τα 45 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.