Μακεδονία

Δυστυχώς, η εικόνα που έχω εγώ από τους επαγγελματίες της εστίασης στην περιοχή του Κιλκίς δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη. Τα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων ήταν πολύ λίγα και έρχονται πολύ αργά και με διαδικασίες πολύ χρονοβόρες. Όσοι κατάφεραν να πάρουν τις επιδοτήσεις της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας ακόμη περιμένουν τις πληρωμές τους. Επιπλέον, τα κέντρα δεξιώσεων, που αναλαμβάνουν γάμους και βαφτίσεις συνεχίζουν να ακυρώνουν προγραμματισμένες εκδηλώσεις και για φέτος, γιατί τα μέτρα ασφαλείας που ανακοινώνει η κυβέρνηση για αυτές τις κοινωνικές εκδηλώσεις είναι ιδιαίτερα αυστηρά σε σχέση με τα μέτρα ασφαλείας στους υπόλοιπους κλάδους. Παράλληλα, οι κρατήσεις στους τουριστικούς προορισμούς φαίνεται να είναι πολύ χαμηλά. Την ίδια στιγμή, έρχεται ένα αντεργατικό νομοσχέδιο, που επικυρώνει την επισφάλεια στην εργασία και τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας, που θα έχει άμεση οικονομική επίπτωση στην πλειοψηφία των εργαζομένων. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η επανεκκίνηση των πλειστηριασμών από 1η Ιουνίου. Για τη διαχείριση του οικονομικού σκέλους, λοιπόν, της πανδημίας δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Όσον αφορά το υγειονομικό σκέλος, οι εμβολιασμοί φαίνεται να προχωρούν -ίσως όχι τόσο γρήγορα όσο θα έπρεπε ή θα επιθυμούσαμε- και αυτό μας δίνει μια αισιοδοξία. Θα πρέπει όμως να είμαστε συγκρατημένοι, να μην θεωρήσουμε ότι η πανδημία τελείωσε και να αγνοήσουμε τα μέτρα ασφαλείας, γιατί η πιθανότητα πισωγυρίσματος είναι πολύ μεγάλη, ιδιαίτερα εάν η κυβέρνηση αποφασίσει και φέτος να θυσιάσει την εφαρμογή των αυστηρών υγειονομικών πρωτοκόλλων στον βωμό του τουρισμού.

Θα στηρίξουμε ό,τι είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο και επιβεβλημένο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όπως άλλωστε κάναμε στην πρώτη της φάση. Ωστόσο δεν θα ήταν υπεύθυνο εκ μέρους μας να αφήσουμε έξω από το πεδίο της κριτικής μας τη στάση της κυβέρνησης όλο το προηγούμενο διάστημα, που το άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτο. Σήμερα λοιπόν βλέπουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας να έχει φθάσει τα όριά του. Τα ερωτήματα που γεννιόνται είναι αμείλικτα. Γιατί δεν έγιναν προσλήψεις ιατρικού προσωπικού; Γιατί τα σχολεία ανοίγουν με τις ίδιες συνθήκες όπως όταν έκλεισαν πριν το καλοκαίρι, χωρίς περισσότερες αίθουσες, χωρίς επιπλέον καθηγητές, με ελλείψεις σε σχολικές καθαρίστριες και χωρίς μαζικά τεστ για το διδακτικό προσωπικό και τις ευάλωτες ομάδες μαθητών; Ενώ, την ίδια στιγμή που δεν στηρίζεται το δημόσιο σύστημα υγείας, έχει στηθεί ένα μηχανισμός υπερκερδών για ιδιωτικές μονάδες υγείας. Αλλά και στον τομέα της οικονομίας η κυβέρνηση επέλεξε να μη στηρίξει όσο μπορούσε τον κόσμο της εργασίας και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αντιμετωπίζοντας την ύφεση ως μία ευκαιρία αναδιάρθρωσης της αγοράς και της οικονομίας, δέσμια των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων συνταγών. Έστω και τώρα υπάρχουν δυνατότητες για ένα άλλο μίγμα πολιτικής που θα περιορίσει την έκταση της ύφεσης. (...) Ανεύθυνη είναι η στάση της κυβέρνησης που, ενώ είχε τη δυνατότητα να περιορίσει το βάθος της ύφεσης, άφησε τα πράγματα να κινούνται ανεξέλεγκτα. Τα μεγέθη της ύφεσης είναι πρωτόγνωρα. Σε συνδυασμό με τα φαινόμενα αποπληθωρισμού δημιουργούν ένα πολύ αρνητικό πλαίσιο. Κινδυνεύουμε μέσα σε λίγους μήνες να υποστούμε απώλειες του ΑΕΠ που θα ξεπερνούν το μισό των όσων χάσαμε από το 2010 έως το 2015, αλλά και θα καταστήσουν ακόμα πιο μακρινή την έξοδο από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ όπως και κατά την πρώτη φάση της πανδημίας κατέθεσε μια ρεαλιστική και κοστολογημένη πρόταση στήριξης της οικονομίας που αγγίζει τα 11,5 δισ. ευρώ. Χρησιμοποιώ τον όρο ρεαλιστική γιατί όλοι πλέον γνωρίζουν ότι με βάση την οικονομική διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ η χώρα διαθέτει τους αναγκαίους πόρους για μία τέτοια πολιτική στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζόμενων. Ήδη λόγω της ηθελημένης κυβερνητικής απραξίας η κρίση προσλαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ακόμη και τώρα, όμως, υπάρχουν τα μέσα για να περιορισθεί έτσι ώστε να χαθούν όσο το δυνατόν λιγότερες θέσεις εργασίες και επιχειρήσεις.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στην ουσία, δεν μας αιφνιδίασε. Ακολουθεί με πιστό τρόπο το προεκλογικό της πρόγραμμα, που στη βάση του είναι ο αυταρχισμός, αυτό που έχει ονομαστεί «νόμος και τάξη». Και αυτό γιατί χωρίς τον αυταρχισμό και την καταστολή δεν μπορεί εύκολα να περάσει αντιλαϊκά μέτρα. Χρειάζεται, λοιπόν, βούρδουλας, ο οποίος είναι μέρος ενός πολύπλευρου συντηρητικού πολιτικού σχεδίου. Η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί τα βήματα του Όρμπαν, του Σαλβίνι και του Τραμπ. Είναι τμήμα της νέας μαύρης διεθνούς, που αναπτύσσεται στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, τη Χιλή, τη Βραζιλία και αλλού. Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να βγει γρήγορα από την εσωτερικότητά του και να ασκήσει δομική, μαχητική και ριζοσπαστική αντιπολίτευση σε όλα τα επίπεδα, στη Βουλή και τους δρόμους, στους θεσμούς και τα κινήματα. (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ, και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν μπορεί παρά να εργάζεται συστηματικά για την ειρήνη και τη καλή γειτονία, μακριά από κούρσες στρατιωτικών εξοπλισμών, από εθνικιστικές και πατριδοκάπηλες προσεγγίσεις, που οδηγούν μόνο σε καταστροφές. Και βεβαίως πάντα πρέπει να έχει στο κέντρο της προσοχής του την οικολογική διάσταση του ζητήματος, τώρα μάλιστα, που βλέπουμε την τραγωδία που εξελίσσεται στην Αυστραλία. Το ζήτημα είναι σύνθετο, δύσκολο, αλλά χρειάζεται να συζητήσουμε ανοιχτά χωρίς το φόβο της στοχοποίησης από εθνικιστικούς κύκλους. Οι πανηγυρισμοί που υπήρξαν μετά τη συμφωνία ήταν μάλλον απερίσκεπτοι και πρόχειροι θα έλεγα. Δεν είναι μόνο το οικονομικό κόστος, που είναι τεράστιο, άρα ασύμφορο, αλλά και συγκεκριμένες διακρατικές συμμαχίες, όπως αυτή με το Ισραήλ, που εγκυμονούν κινδύνους και δεν έχουμε κανένα λόγο να τις ενισχύουμε.