Left.gr

[Η αναπλήρωση των ωρών των καταλήψεων] «είναι άλλη μια επιπόλαιη και άστοχη κίνηση του Υπουργείου Παιδείας, που αθροίζεται σε όλα τα προηγούμενα, αυτά που δεν έκανε τους προηγούμενους μήνες. Που δεν προετοιμάστηκε για το άνοιγμα των σχολείων, ενώ ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα είμαστε αντιμέτωποι με ένα δεύτερο  κύμα πανδημίας. Λιγότεροι καθηγητές, περισσότεροι μαθητές στις αίθουσες, όχι δωρεάν τεστ για τους καθηγητές και τους μαθητές, την εκπαιδευτική κοινότητα συνολικά. Εγκληματικά λάθη τα οποία τροφοδότησαν μία δικαιολογημένη αγανάκτηση στον μαθητικό κόσμο. Αντί, λοιπόν, τώρα να ανοίξουν ένα διάλογο με τους μαθητές και να τους πουν “βρε παιδιά ελάτε κάτω να δούμε ποιες είναι οι δυνατότητες, τι αφήσαμε κι εμείς και δεν κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα, ελάτε να δούμε τι θα γίνει, πως θα το αντιμετωπίσουμε από κοινού”, μπαίνουν σε μια αντιπαράθεση με τους μαθητές. Και προσπαθούν, για όλα αυτά τα παιδιά που στην πλειοψηφία τους λένε σωστά πράγματα, που τα λένε και οι οικογένειές τους, να πουν ότι είναι κατά της μάσκας...». […] «Δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση ότι αυτό που υποκινεί αυτή τη στιγμή την αναστάτωση στα σχολεία είναι η δική της ανοργανωσιά, οι δικές της αστοχίες και η έλλειψη προγραμματισμού»;

Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα είναι το θέμα της εργασίας. Μπαίνουμε σε μία εφιαλτική περίοδο, όπου οι απόψεις ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι απλά απέχουν παρασάγγας αλλά βρίσκονται στον αντίποδα. Το θέμα της εργασίας διαχρονικά αποτελεί μεγάλο θέμα, ωστόσο τώρα κινδυνεύει να πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι απόψεις διαφέρουν επίσης και σε άλλα ζητήματα καίριων χειρισμών όπως για την πανδημία του κορωνοϊού και τα μέτρα για την αντιμετώπισή της. Υπήρξε με ευθύνη της Κυβέρνησης ένας πολύ μεγάλος εφησυχασμός για τη δεύτερη φάση που βιώνουμε, τον οποίο αναγνώρισε και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης μέσα στη Βουλή. Έτσι τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που εμφανίζουν το «επιτελικό κράτος» σε μία πλήρη απροετοιμασία. Είναι κόλαφος αυτά που συνέβησαν στα σχολεία και δεν αναφέρομαι μόνο στις μάσκες αλλά και στο μεγάλο αριθμό των μαθητών ανά τάξη την ώρα που εμείς οι βουλευτές κυκλοφορούμε με μάσκες μέσα στη Βουλή και κρατάμε αποστάσεις. Δεν υπήρξε κανένα μέτρο, καμία προετοιμασία γι’ αυτό το κεντρικό ζήτημα. Τα εργασιακά είναι το πεδίο στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε. Είναι σαφές ότι δημιουργείται ένα καινούργιο πλαίσιο και σε σχέση με τη διατήρηση του υποκατώτατου μισθού, την αντιστοίχιση των δώρων με αυτόν, τις μη πληρωμένες υπερωρίες. Ακόμα και η αναφορά για τις 100 χιλ. νέες θέσεις εργασίας χωρίς προφανώς καμία διασφάλιση που είναι προτεραιότητα για τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις που χάνονται. Το κρίσιμο ζήτημα σήμερα είναι η στήριξη, η διατήρηση δικαιωμάτων , εισοδημάτων και εγγυήσεων για τις θέσεις εργασίας που υπάρχουν. Αντίθετα η ρητορική περί νέων θέσεων εργασίας υποκρύπτει την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων. Οι μισοί από αυτούς που δουλεύουν στις μισές επιχειρήσεις βρίσκονται σε αναστολή εργασίας και με μισθό 534 ευρώ. Αυτό λοιπόν είναι πράσινο φως για απολύσεις έτσι ώστε με νέο υποκατώτατο να πάρουν νέους εργαζόμενους. Μιλάμε για εφιαλτικές καταστάσεις. Ακόμα και για τη τηλεργασία σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις υπάρχει πολύ μεγάλος όγκος διαμαρτυριών για επιβολή ασφυκτικών πιέσεων υπερεργασίας. Ο προϋπολογισμός έχει δώσει μόνο 4,6 δις. από τα προβλεπόμενα στη διάρκεια της πανδημίας. Και εχθές ο κ. Σταικούρας υπερήφανος δήλωσε ότι έχει μαξιλάρι 37,4 δις. Το να κρατάει η κυβέρνηση αυτό το μαξιλάρι και να μην έχει εμπροσθοβαρώς, από τον περασμένο Μάρτιο ή από τον Ιούνιο ή έστω τώρα, ενισχύσει τις μικρές, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την εργασία αυτή καθαυτή, για τη στήριξη των θέσεων εργασίας και αντίθετα να ανοίγει θέματα είτε απολύσεων είτε νέου συνταξιοδοτικού, ασφαλιστικού με ενδιάμεσο πυλώνα κεφαλαιοκρατικό είναι μία επικίνδυνη στρατηγική. Μία στρατηγική που ευνοεί και μεροληπτεί ευθέως υπέρ του κεφαλαίου σε μία φάση που τόσο η εργασία όσο και το κεφάλαιο υφίστανται τις συνέπειες της πανδημίας.       

Στο προσφυγικό – μεταναστευτικό δυστυχώς θερίζουμε θύελλες και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο. Η Μόρια είχε μία αντοχή της τάξης των 3.000 ανθρώπων για φιλοξενία, έφτασαν τον Ιούλιο του 2019 περίπου 5.000 ενώ στη συνέχεια αυξήθηκαν και έφτασαν κοντά στις 23.000. Πολύ καθυστερημένα και με αργούς ρυθμούς ξεκίνησε ενός τύπου αποσυμφόρηση και σήμερα υπάρχουν στη Μόρια 13.000 άνθρωποι. Θεωρώ ότι η στρατηγική της διακοπής της αποσυμφόρησης των νησιών έτσι όπως εξελίχθηκε το πρώτο 8μηνο της Κυβερνητικής θητείας της ΝΔ με τη διακοπή της μετεγκατάστασης των ανθρώπων αυτών στον ηπειρωτικό κορμό ήταν το γενεσιουργό αίτιο που δημιούργησε αυτήν την απαράδεκτη, επί πολλούς μήνες, κατάσταση. Είδαμε πριν από την δραματική εξέλιξη με τις πυρκαγιές το σήμα που δόθηκε διεθνώς και πανευρωπαϊκά από το Βερολίνο με τις 13.000 καρέκλες, οι οποίες τοποθετήθηκαν μπροστά από το γερμανικό Κοινοβούλιο σε ένδειξη αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στη Μόρια. Ωστόσο υπήρχε ολόκληρο σχέδιο που είναι σε γνώση της σημερινής Κυβέρνησης και μάλιστα είχε δεσμευθεί και διεθνώς ότι θα το συνέχιζε και το οποίο προέβλεπε την αποσυμφόρηση των νησιών με τη μετεγκατάσταση στον ηπειρωτικό κορμό. Κι αυτό έως ότου εξελιχθούν οι διαδικασίες σε ένα επί της ουσίας ευρωτουρκικό ζήτημα και σε σχέση με το Δουβλίνο και σε σχέση με την ανάληψη της ευθύνης για το πραγματικό μοίρασμα μεταναστών και προσφύγων αναλογικά σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Αντιθέτως η Κυβέρνηση επέλεξε να ακολουθήσει μια στρατηγική αποτροπής μέσω της πολύ μεγάλης συγκέντρωσης σε σημεία όπως η Μόρια που έφερνε σε αφόρητη κατάσταση τον ίδιο τον μεταναστευτικό πληθυσμό ενώ δημιουργούσε και πολύ μεγάλα προβλήματα και ζητήματα στο γηγενή πληθυσμό, στους ντόπιους. Τώρα έτσι όπως είναι πλέον η κατάσταση θα πρέπει να γίνουν ταχύτατα και τα δύο. Αφενός να υπάρξει μία μετάγγιση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού προς τον ηπειρωτικό κορμό με την επανέναρξη των διάφορων προγραμμάτων όπως το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ και αφετέρου για όσους μείνουν προφανώς άμεσα θα πρέπει να ληφθούν μέτρα στους ξενώνες, στα οικήματα και όπου υπάρχουν υποδομές σε ασφαλείς χώρους έτσι ώστε να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να προχωρήσουν στη ζωή τους. Είναι μία πολύ κρίσιμη κατάσταση που εξελίσσεται μέσα σε μία πανδημία. Η «καύσιμη ύλη» των γεγονότων και δεν αναφέρομαι στη φωτιά υπήρχε μέσα στη Μόρια τόσους πολλούς μήνες και ως προς την επικινδυνότητα για την πανδημία αλλά και ως προς την επικινδυνότητα για να έχουμε τέτοιες συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις και φωτιές.

Το ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση μιλάει για την Επιτροπή Πισσαρίδη που, με βάση όσα έχουν διαρρεύσει, εισηγείται ένα εκούσιο μνημόνιο χωρίς να είμαστε σε μνημόνια. Η εμμονή να ιδιωτικοποιήσεις την επικουρική ασφάλιση, να ιδιωτικοποιήσεις τα Δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου και νερού, το να αποδιαρθρώσεις πλήρως τις εργασιακές σχέσεις καταργώντας στην πράξη της συλλογικές διαπραγματεύσεις, όλα αυτά είναι βαριές, σκληρές μνημονιακές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες εκούσια η κυβέρνηση θέλει να υιοθετήσει μέσω της περίφημης Επιτροπής Πισσαρίδη. Αν οι προϋποθέσεις για την αξιοποίηση αυτών των χρημάτων (σ.σ. του Ταμείου Ανάκαμψης) είναι τέτοιες, σαν και αυτές που σας ανέφερα ή αν, από την άλλη, οι ισχυρές οικονομίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα για να επιδοτήσουν τα εξαγώγιμα προϊόντα που έχουν και τις εξαγώγιμες υπηρεσίες, αυτό θα αποτελέσει μία χαμένη ευκαιρία για την Ελλάδα. Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από τη λογική των μέτρων που έχει πάρει η κυβέρνηση. […] Απαιτείται ένα σχέδιο το οποίο θα προβλέπει παρεμβάσεις σε αυτό που ονομάζουμε παραγωγικό μοντέλο που, ταυτόχρονα, για να στηριχθεί, προϋποθέτει ότι δεν θα έχεις μείωση της εσωτερικής ζήτησης. Θα έχεις θέσεις εργασίας εν ζωή, δεν θα έχεις απολύσεις, θα υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα που θα στηρίζει την κατανάλωση και όλες τις αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο. […] Η κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε τους μήνες που πέρασαν για να φτιάξουμε ένα ισχυρό, δημόσιο σύστημα υγείας. Πρέπει να καταλάβουμε,μετά από αυτή την κρίση, ότι η υγεία είναι δημόσιο αγαθό και δεν είναι εμπόρευμα. […] Ωστόσο η ανάπτυξη περνά μέσα και από την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Θυμάμαι ότι στις αρχές της κρίσης είχαν καταγραφεί 32 χιλιάδες κενά στα δημόσια νοσοκομεία, που αφορούσανείτε διοικητικό προσωπικό, είτε γιατρούς. Θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε ένα μέρος των χρημάτων από το περιβόητο ευρωπαϊκό Ταμείο σε αυτή την κατεύθυνση;Θα μπορέσουμε στον πρωτογενή τομέα να βαδίσουμε σε ένα μοντέλο ώστε να μην εισάγουμε αποκλειστικά φυτοφάρμακα, λιπάσματα και φυτικό κεφάλαιο, αλλά να μπορέσουμε να έχουμε εδώ μονάδες που θα τροφοδοτούν τον πρωτογενή τομέα, έτσι ώστε ό,τι πουλάμε να μην το επανεισάγουμε;

«Κατά κανόνα, τα προβλήματα λύνονται. Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση. Δεν έχει, όμως. Είναι εντελώς μάταιο να αντιμετωπίζουμε ως πρόβλημα ένα φαινόμενο. Τέτοιο είναι και το προσφυγικό: ένα κοινωνικό φαινόμενο που γεννά προβλήματα - λιγότερα ή περισσότερα, ανάλογα με το πώς το διαχειριζόμαστε. Επιχειρώντας να εντάξουμε ιστορικά το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα στη μακρά και μέση διάρκειά του στην Ελλάδα, επιχειρούμε ουσιαστικά να εμβαθύνουμε τις αξιολογήσεις μας, να διασώσουμε την ευθυκρισία και την προνοητικότητά μας από τον πανικό που προκαλούν οι φρενήρεις ρυθμοί των γεγονότων. Να απομαγεύσουμε τη στιγμή από τα πάθη της. Σε αυτές τις δύσκολες και αγωνιώδεις στιγμές, το παρόν βιβλίο γράφτηκε με σκοπό να προσφέρει επιχειρήματα σε όσους πιστεύουν ότι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό είναι ζητήματα με τα οποία η ελληνική κοινωνία -είτε της αρέσει είτε όχι- θα πρέπει να μάθει να ζει, χωρίς εξωραϊσμούς και δαιμονοποιήσεις. Από αυτή την άποψη, θέλει πρωτίστως να υπηρετήσει την αρετή της επίγνωσης: της επίγνωσης ως μοναδικής προϋπόθεσης για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο».

«Το γεγονός ότι χρειάστηκε μια ολόκληρη πόλη να βγει στα κάγκελα για να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να αλλάζεις την πόλη χωρίς να ακούς τους ανθρώπους της πόλης, χωρίς να ακούς τους μαγαζάτορες, χωρίς να ακούς τους ανθρώπους που εργάζονται που μετακινούνται μέσα στην πόλη, δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με μια δημοτική αρχή που έχει την οπτική του επισκέπτη στην πόλη. Είναι, χαρακτηριστικά, παράδειγμα συλλογικής τιμωρίας της πόλης να λες ότι θα περιορίσω το ΙΧ χωρίς να ενισχύσω τα μαζικά μέσα μεταφοράς. Είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στη στενή ομάδα του δημάρχου που ξέρει ποια είναι η κατάσταση στα μέσα μεταφοράς. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος στη στενή ομάδα του δημάρχου που να έχει μπει σε ένα λεωφορείο, σ’ ένα τρόλεϊ ή σε ένα τρένο για να δει ποια είναι η κατάσταση και πάνω σε ποια κατάσταση ζητάνε από την πόλη να προσπαθήσει να συμβαδίσει με τις αλλαγές που γίνονται».

«Οι τράπεζες, που έχουν δανειστεί με αρνητικά επιτόκια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, κατευθύνουν σε πολύ συγκεκριμένα πορτοφόλια και επιχειρήσεις τα όποια δάνειά τους»… «Οι τράπεζες που εξακολουθούν  να μας χρεώνουν με 17,5% τις πιστωτικές κάρτες και πας να πάρεις μια ενημέρωση από το ATM ή να κάνεις μεταφορά από μια τράπεζα στην άλλη και σου χρεώνουν 3 και 4 ευρώ. Αυτό είναι αισχροκέρδεια»… «Να βγάλουμε ένα συμπέρασμα από την κρίση; Μπορεί αυτό το τραπεζικό σύστημα, με αυτά τα χαρακτηριστικά που λέγαμε πριν, να ασκήσει τον ρόλο του; Απ’ ότι φαίνεται όχι, διότι έχουν άλλες προτεραιότητες. Εγώ λέω το εξής: στο υπάρχον τραπεζικό σύστημα θα έπρεπε να υπάρχει και ένας ισχυρός δημόσιος πυλώνας. Μία κρατική τράπεζα η οποία θα μπορούσε να διαμορφώνει το “τέμπο” στην αγορά»… «Εάν από εδώ και πέρα, βρεθούμε ξανά σε εκείνο το σημείο ώστε να χρηματοδοτηθεί με δημόσιο χρήμα η οποιαδήποτε τράπεζα, αυτό, αυτομάτως, πρέπει να σημαίνει και μεταβολή στη μετοχική της σύνθεση. Εφόσον βάζει λεφτά το δημόσιο, πρέπει να παίρνει και τις αντίστοιχες μετοχές»… «Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει και για άλλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας».