Νάσος Ηλιόπουλος

13
01

Νάσος Ηλιόπουλος: Για να κάνουμε περισσότερα και καλύτερα

Το μεγάλο στοίχημα σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει ένα κόμμα μη-κανονικό, με τους όρους του παλιού πολιτικού συστήματος που χρεοκόπησε τη χώρα. Ένα κόμμα που δεν φοβάται την πολιτική μοναξιά όταν αυτή επιβάλλεται από τη συγκυρία. Ένα κόμμα που θα μπορεί να εκφράζει ένα ευρύ δημοκρατικό/ριζοσπαστικό ρεύμα μέσα στην ελληνική κοινωνία και την ίδια στιγμή να δημιουργεί πλειοψηφίες και να ανοίγει δρόμους εκεί που σήμερα δεν υπάρχουν. Ένα κόμμα, τέλος, που δεν φοβάται να ακούει και να μαθαίνει από τη συλλογική επινοητικότητα των πολλών, των "αόρατων", των κοινωνικών αγώνων. Θα αμφισβητεί δηλαδή καθημερινά, μέσα από την πρακτική του, την αντίληψη ότι η πολιτική είναι δουλειά των λίγων και των ειδικών. Άρα ένα κόμμα με παρέμβαση στο σύνολο των κοινωνικών χώρων, που η ιδιότητα του μέλους αποτελεί τιμή και φέρει μαζί της υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ένα κόμμα, τέλος, που υπηρετεί το συλλογικό αίτημα για ουσιαστική κοινωνική αλλαγή υπέρ του κόσμου της εργασίας και της κοινωνικής πλειοψηφίας και άρα παραμένει στη σωστή μεριά της Ιστορίας.
27
12

Νάσος Ηλιόπουλος: Οργανώνοντας την «αποτυχία», η περίπτωση του Δήμου Αθηναίων

Ο δημόσιος χώρος αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί πεδίο συγκρούσεων. Οι πολιτικές για τα ζητήματα του δημόσιου χώρου ποτέ δεν ήταν ουδέτερες. Το ίδιο ισχύει και για τα κενά που μπορεί να δημιουργούνται από την απουσία δημόσιας πολιτικής. Έχοντας αυτό κατά νουν, ας σκεφτούμε το εξής παράδοξο: πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το όποιο σχέδιο του Δήμου Αθηναίων όταν ο ίδιος ο δήμος δεν μπορεί να ορίσει τι του ανήκει μέσα στην πόλη; Γιατί αυτό συμβαίνει σήμερα. Ο κεντρικός δήμος της πρωτεύουσας της χώρας αδυνατεί να ορίσει το κτηριακό απόθεμα και τους αδόμητους χώρους που αποτελούν δημοτική περιουσία. Η αδυναμία αυτή δεν αποτελεί κάποια σχεδιαστική «αποτυχία», αλλά μια βαθύτατα πολιτική επιλογή. Την επιλογή η λειτουργία του δημόσιου χώρου να ορίζεται από τις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς και όχι μέσα από μια δημοκρατική και συμμετοχική διαδικασία που οργανώνεται και υλοποιείται από τη δημοτική αρχή.
12
03

Βρόμικη πόλη ή Αθήνα από την αρχή;

Για εμάς κάθε στοιχείο αυτού του σχεδίου έχει μια κοινή βάση: τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των απορριμμάτων και την ενίσχυση της υπηρεσίας καθαριότητας του δήμου. Γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο σύγχρονος και αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων. Στη μάχη για μια Αθήνα από την αρχή, πρωταγωνιστές είναι οι άνθρωποι που κάθε μέρα εργάζονται στην καθαριότητα. Πρέπει να τους διασφαλίσουμε όρους αξιοπρέπειας στην εργασία. Αδυνατώ να κατανοήσω την ιδεοληψία που οδηγεί τον κ. Μπακογιάννη να υπερασπίζεται ότι το ζήτημα της καθαριότητας στην Αθήνα θα λυθεί με τη συμμετοχή εργολάβων. Εκτός και αν δεν είναι ιδεοληψία, αλλά εξυπηρέτηση συμφερόντων. Η Αθήνα όμως δεν μπορεί να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα στον τομέα της καθαριότητας. Πρέπει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κατοίκων της.
21
02

Έλλειψη και αδυναμία εύρεσης στέγης στο Δήμο της Αθήνας

Είναι ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης να συμβάλει στην ασκούμενη στεγαστική πολιτική προς όφελος των κατοίκων, απαντώντας στη στεγαστική κρίση και παράλληλα συμβάλλοντας στην αναζωογόνηση του κέντρου της Αθήνας με χαμηλό κόστος. Η διεκδίκηση και κατοχύρωση του δικαιώματος στη στέγη και η θέσπιση ενός συνολικού μακροπρόθεσμου πλαισίου διασφάλισης σταθερής, αξιοπρεπούς και προσιτής οικονομικά κατοικίας για όλους τους κατοίκους της Αθήνας είναι για εμάς προτεραιότητα. Ο Δήμος μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο στη συγκρότηση ενός πλέγματος πολιτικών και υπηρεσιών, που ξεκινούν από την υποστήριξη δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και υποστήριξης αστέγων, όπως κέντρα ημέρας κλπ, αλλά πάνε πολύ πιο μακριά. Αρχικά, η έκταση του προβλήματος απαιτεί την ίδρυση ενός δημοτικού γραφείου στέγασης, που θα αναλάβει το σχεδιασμό και συντονισμό των επιμέρους πολιτικών κατοικίας του Δήμου, τη δημιουργία μητρώου στεγαστικών αιτημάτων, αλλά και τη νομική υποστήριξη ιδιοκτητών που κινδυνεύουν να χάσουν την κατοικία τους. Ακόμα, ένα τεράστιο εργαλείο στα χέρια του Δήμου είναι η επανάχρηση του υπάρχοντος αδρανούς οικιστικού αποθέματος -δημόσιου και ιδιωτικού- αξιοποιώντας κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, σε συνδυασμό με συνολικότερα προγράμματα ολοκληρωμένης ανάπτυξης γειτονιάς. Η αξιοποίηση αυτή θα θέτει ως προτεραιότητα την κοινωνική κατοικία και θα περνάει μέσα και από τη στήριξη και ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας και των συνεταιρισμών στον τομέα της κατοικίας, για επισκευή και ενεργειακή αναβάθμιση του υπάρχοντος αποθέματος, αλλά και για τη διαχείρισή του με κοινωνικούς όρους. Τέλος, τίθεται πια επιτακτικά το αίτημα για παρέμβαση στον ενοικιαζόμενο τομέα, ο οποίος συρρικνώνεται βασικά λόγω της επέκτασης της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Στην κατεύθυνση αυτή μπορούν να εφαρμοστούν προγράμματα συντονισμού της προσφοράς και της ζήτησης κατοικίας, με στόχο τη ρύθμιση της αγοράς ενοικίων με κοινωνικά κριτήρια. Τέτοια προγράμματα έχουν εφαρμοστεί στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Γερμανία και μπορούν να μας προσφέρουν χρήσιμη εμπειρία.
28
01

Νάσος Ηλιόπουλος: Οι υπερωρίες, ο Όρμπαν και εμείς

Η πολιτική που υλοποιήθηκε στην χώρα την περίοδο 2010-2014 είχε ως βασικό της στοιχείο την υποτίμηση της εργασίας. Η δημιουργία ενός απορρυθμισμένου εργασιακού πλαισίου υποτίθεται ότι θα συνέβαλε στην οικονομική ανάκαμψη. Στοιχείο αυτής της αντίληψης αποτέλεσε και η έκρηξη της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας. Την ολοκληρωτική αποτυχία αυτού του σχεδίου την ζήσαμε.
19
01

Νάσος Ηλιόπουλος: Με χαρά διαπίστωσα ότι ο κ. Μπακογιάννης αποδέχτηκε την πρότασή μου για δημόσιο διάλογο

Επειδή πιστεύω ότι ο διάλογος συμβάλλει ουσιαστικά στη δημοκρατία, κάποιες πρώτες παρατηρήσεις. Είμαι πολύ χαρούμενος που σε λιγότερο από έναν μήνα ο κ. Μπακογιάννης κατανόησε ότι τα Εξάρχεια, αν και έχουν ουσιαστικά και μεγάλα προβλήματα, δεν είναι «άβατο». Ότι η δημοτική αστυνομία δεν μπορεί να γίνει όργανο καταστολής και ότι το βασικό εργαλείο του δήμου για την ασφάλεια των κατοίκων είναι ο ηλεκτροφωτισμός (για τον οποίο το 2018 ο δήμος Αθηναίων διέθεσε 0 ευρώ). Επίσης, επειδή δεν είμαστε περαστικοί από αυτή την πόλη, να τον ενημερώσουμε ότι το πάρκο ΚΑΠΑΨ δημιουργήθηκε μέσα από τους αγώνες των κατοίκων και του συλλόγου Άνω Αμπελοκήπων. Αγώνες στους οποίους αντιτάχθηκαν οι δημοτικές αρχές της παράταξης του. Συγκεκριμένα, η διοίκηση της Ντ. Μπακογιάννη επιθυμούσε τη δημιουργία υπόγειου γκαράζ και έθετε ουσιαστικά σε αμφισβήτηση το πάρκο με τη σημερινή του μορφή. Σε αυτή την πόλη πολλά έχουν κερδηθεί από τους αγώνες των κατοίκων. Με αυτούς πρέπει να συνεργάζεται η κάθε δημοτική αρχή. Με χαρά διαπίστωσα ότι ο κ. Μπακογιάννης αποδέχτηκε την πρότασή μου για δημόσιο διάλογο στον οποίο θα μπορέσουμε να συζητήσουμε και τα υπόλοιπα ζητήματα της Αθήνας.
16
01

Νάσος Ηλιόπουλος: Θα μας ανησυχούσε πάρα πολύ αν παίρναμε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Ν.Δ.

Θα μας ανησυχούσε πάρα πολύ αν παίρναμε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Ν.Δ. σε αυτή τη διαδικασία γιατί η Ν.Δ. έχει συνηθίσει εδώ και καιρό να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην Ευρώπη του Όρμπαν και του Κουρτς, σε μια Ευρώπη που δεν σέβεται ούτε ανθρώπινα ούτε εργασιακά δικαιώματα.
25
12

Νάσος Ηλιόπουλος: Η Αθήνα για τις ανάγκες των πολλών

Η Αθήνα είναι μια πόλη της κρίσης. Μια πόλη των κοινωνικών ανισοτήτων. Με δημοτικές αρχές που τόσα χρόνια ήταν πολύ κοντά στο κεντρικό πολιτικό σύστημα και πολύ μακριά από τις γειτονιές της. Χρειαζόμαστε μια πόλη χωρίς «τυφλά σημεία» και «αόρατους ανθρώπους». Μια πόλη που θα δουλεύει με βάση τα όνειρα και τις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Να αποτελέσει δηλαδή ένα σημαντικό πεδίο υλοποίησης κοινωνικής πολιτικής και αλληλεγγύης. Χρειαζόμαστε μια δημοτική αρχή που θα δουλέψει για όλα αυτά τα «μικρά», όπως η καθαριότητα και οι ελεύθεροι χώροι, που ειδικά στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας αποτελούν όρο αξιοπρέπειας για τη ζωή χιλιάδων πολιτών. Μια δημοτική αρχή που θα προστατεύσει το δικαίωμα στην κατοικία απέναντι στη γιγάντωση του realestate και του Airbnb. Που θα ασκήσει μια ουσιαστική στεγαστική πολιτική για νέα ζευγάρια αλλά και για νέους επιστήμονες που θέλουν να επιστρέψουν από το εξωτερικό. Παράλληλα, να αποτελέσει και ασπίδα δημοκρατίας απέναντι στις νεοναζιστικές και ακροδεξιές αντιλήψεις. Να «ακούσει» και να υπερασπιστεί τον μητροπολιτικό πλούτο που έχουν οι γειτονιές της Αθήνας. Δεν γίνεται η Αθήνα να μην προστατεύει και να μην είναι περήφανη για τις μεταναστευτικές της κοινότητες. Είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας. Αυτός ο πλούτος πρέπει να εκπροσωπηθεί και στο δημοτικό συμβούλιο. Τέλος, χρειαζόμαστε μια δημοτική αρχή που δεν θα κρύβεται σε κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν τη λειτουργία και το αύριο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ειδικά τη στιγμή που υπάρχουν φωνές που ζητάνε επιστροφή στη «μνημονιακή πειθαρχία» του μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις, την παραχώρηση κρίσιμων υπηρεσιών σε εργολάβους ή τη μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους δήμους με παράλληλη κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης. Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε να κερδίσει ο φόβος και το μίσος στην Αθήνα αλλά η αλληλεγγύη!
31
08

Τέλος και αρχή

Η όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης και της επίθεσης εναντίον μας από τους υποστηρικτές των μνημονιακών καταναγκασμών αναδεικνύει με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο ότι οι δυνατότητες του επόμενου διαστήματος είναι σημαντικές. Το σύνολο του παλιού καθεστώτος το έχει κατανοήσει και σίγουρα θα κάνει τα πάντα για να ανατρέψει οποιαδήποτε προοπτική ουσιαστικών αλλαγών.
08
07

Το μνημόνιο που έπρεπε να εφευρεθεί και η αντιμεταρρύθμιση που τελειώνει

Σε κάθε ευκαιρία, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ξεχνά να τονίσει το δικό της σχέδιο για την εργασία. Με κάθε τους παρέμβαση κάνουν κατανοητό ότι το πρόγραμμά τους για την εργασία έχει προνομιακό πλαίσιο αναφοράς την ύπαρξη των μνημονιακών καταναγκασμών. Η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων, η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία, αποτελούν για αυτούς «αγκυλώσεις που κρατούσαν καθηλωμένη την αγορά». Το 8ωρο χαρακτηρίζεται ξεπερασμένο και η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων αναπτυξιακή πρόταση. Μία πρόταση που οι σύμμαχοι της Ν.Δ. στην Αυστρία προσπαθούν να την υλοποιήσουν μέσω της μετατροπής του 8ωρου σε 12ωρο. Στην πραγματικότητα, δείχνουν ότι στο ζήτημα της εργασίας δεν υπήρξε επιβολή αλλά ουσιαστική ταύτιση του δικού τους σχεδίου με το μνημονιακό πλαίσιο. Το πρόγραμμα της Ν.Δ. για την εργασία θα μπορούσε να χωρέσει στη φράση: «αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, θα έπρεπε να το εφεύρουμε».