Χαράλαμπος Γεωργούλας

07
01

Η αριστερά οφείλει να ανοίγει δρόμους

Ορθά ο Αλ. Τσίπρας στο προαναφερόμενο άρθρο του στην «Α» δηλώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να προχωρήσει στον ολισθηρό δρόμο της αντιπολιτευόμενης πατριδοκαπηλείας που άνοιξε η ΝΔ». Είναι υποχρέωση αρχής για την αριστερά. Όμως χρειάζεται κάτι παραπάνω. Χρειάζεται να δοθεί μάχη τόσο στο πολιτικό επίπεδο, ώστε να αποκρουστούν πισωγυρίσματα ή επικοινωνιακές χρήσεις των ορθών διακηρύξεων, όσο και στο πεδίο της κοινωνίας, ώστε να απομονωθούν οι δυνάμεις εκείνες που ωθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση, να μειωθεί στο ελάχιστο η επιρροή τους, που ενισχύθηκε με την ανεύθυνη και πατριδοκάπηλη τακτική της ΝΔ από τη θέση της αντιπολίτευσης, και η υπεράσπιση της συμφωνίας των Πρεσπών και του πνεύματος της να επικρατήσει τηρουμένων των αναλογιών σε όλα τα μεγάλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Κι αυτό δεν χρειάζεται μόνο αποκλεισμό ολισθηρών δρόμων, απαιτεί επίμονη πολιτική και ιδεολογική προσπάθεια για τη διάνοιξη νέας στρατηγικής με στόχο την επίτευξη πολυμερούς συμφωνίας με βάση το διεθνές δίκαιο και με το κύρος διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, όπως το Διεθνές Δικαστήριο.
30
12

Εξι δύσκολοι μήνες για την κυβέρνηση

Με τόσα και τέτοια προβλήματα ανοιχτά και ερωτήματα αναπάντητα, δεν το λες και μήνα του μέλιτος αυτό το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης της ΝΔ. Ωστόσο, καμία κυβέρνηση δεν κινδύνεψε και δεν έπεσε αποκλειστικά από τα δικά της λάθη, κενά ή αδυναμίες. Οι κυβερνήσεις συνήθως απειλούνται σοβαρά, όταν ο πολιτικός αντίπαλός τους ή αντίπαλοί τους είναι σε θέση να διατυπώσουν τις δικές τους πειστικές και αποδεκτές από την πλειονότητα απαντήσεις για τα νέα προβλήματα, που προκύπτουν καθημερινά και ζητούν λύσεις. Προβλήματα που αφορούν κυρίως κοινωνικές ομάδες, για τις οποίες η προσδοκία μιας ανθρώπινης ζωής βρίσκεται στον αντίποδα της ζωής που τους ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι του παρόντος τους και υποθηκευτές του μέλλοντός τους. Οι λέξεις-κλειδί είναι ακριβώς αυτές: η προδιαγραφή του μέλλοντός μας. Σ΄ αυτό το πεδίο κρίνεται η μάχη, ιδίως όσον αφορά τις ηλικίες που θα βιώσουν το μέλλον. Το γεγονός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολούνται ακριβώς με αυτά, δεν πρέπει να καθησυχάζει την ηγεσία της ΝΔ. Πολύ περισσότερο την ηγεσία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, που με δική της επιλογή, την επομένη μιας εκλογικής ήττας με πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, ασχολείται – ακολουθώντας ένα πρωθύστερο σχήμα– με τη διεύρυνσή του, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στο παρελθόν, σε πρόσωπα και πράγματα που το σηματοδοτούν. Και όχι με τη διερεύνηση της πολιτικής του μέλλοντός μας. Ο λόγος του ακόμα διατυπώνεται στον υπερσυντέλικο και τον τετελεσμένο μέλλοντα -τι δεν πρόλαβε να κάνει, τι είχε υποσχεθεί και δεν μπόρεσε να πράξει, τι θα είχε κάνει αν δεν είχε κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ… Δεν έχει πεισθεί ακόμα ότι η ορθή χρήση του μέλλοντα δίνει τη δυναμική της νίκης. Γιατί αυτή ενισχύει την ελπίδα και καταστέλλει το φόβο εκείνων, που δυσπιστούν αντικρίζοντας τον κόσμο που οι άλλοι τους ετοιμάζουν.
24
12

Το κράτος που μας έλειπε

Το επικίνδυνο στην περίπτωση που συζητάμε, δεν είναι μόνο ότι ασκείται συστηματικά αυθαίρετη βία από τα όργανα καταστολής· είναι κυρίως ότι αυτή δικαιολογείται ως φυσιολογική, θεσμική, νόμιμη και αναμενόμενη πρώτα πρώτα από την κυβέρνηση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης, μιλώντας στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό, είπε πως η ΝΔ είχε ξεκάθαρη θέση προεκλογικά, είχε προειδοποιήσει ότι έτσι θα κυβερνήσει, θα φτιάξει κράτος, και, από τη στιγμή που την ψήφισε το 40% του εκλογικού σώματος, δικαιούται να εφαρμόσει την πολιτική της. Δεν είναι απλώς νόμιμες οι ενέργειές της, δεν είναι απλώς δικαιολογημένες, είναι κατ΄ εξουσιοδότηση των υπό προστασία πολιτών. Δεν υπάρχει άλλη άποψη, δεν υπάρχει «μειοψηφία» (τουλάχιστον του 50%, σημειωτέον), δεν υπάρχει αξιωματική και άλλη αντιπολίτευση. Όλοι αυτοί –δηλαδή οι πιο πολλοί– οφείλουν να σιωπήσουν. Και να αφήσουν την Αστυνομία «να κάνει τη δουλειά της». Έχει δει ποτέ κανείς στη μεταπολιτευτική ιστορία πληρέστερη αποτύπωση και αντίληψη περί αστυνομικού κράτους; Μπροστά σε μια τέτοια επιχειρηματολογία, η φράση του μακαρίτη πρωθυπουργού της δεξιάς προς τους αστυνομικούς «το κράτος είστε εσείς» μοιάζει με πταίσμα.
10
12

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Οι φοβικές συνέπειες της αναβλητικότητας

Η λογική των άστοχων δογμάτων στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας μπορεί να έχει δεχτεί πλήγματα με τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και με τα εμφανή πια αρνητικά αποτελέσματα που είχε στην πράξη, έχει αφήσει ωστόσο τα σημάδια της στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής. Ένα νέο δόγμα μοιάζει να καλλιεργείται: το δόγμα της διατήρησης των διαύλων επικοινωνίας με την Τουρκία στη βάση της συμφωνίας ότι διαφωνούμε. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει βολικό για όλους, αλλά στην πραγματικότητα εκβάλλει στο ίδιο αδιέξοδο: η ελληνική και η κυπριακή πλευρά μένουν με την εντύπωση ότι έτσι αποφεύγουν τις χειρότερες λύσεις ή τις μη επιθυμητές, ενώ στην πράξη η Τουρκία επωφελείται από την ουσιαστική απραξία τους και προβαίνει στις δικές της κινήσεις, που προωθούν τους δικούς της σχεδιασμούς και τονίζουν ακόμα περισσότερο την έλλειψη πολιτικού σχεδίου από την άλλη μεριά.
04
12

Η απλή αναλογική και η λογική της ΝΔ

Στηριγμένη στην εκφρασμένη, μέχρι στιγμής, διάθεση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ να συναινέσει σε ένα καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο στο όνομα της αποφυγής της «ακυβερνησίας», η ΝΔ επιχειρεί να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό της παίζοντας το προκλητικό χαρτί μιας εκλογής μόνο και μόνο για να καεί η απλή αναλογική. Θα βρει, άραγε, την ίδια ανταπόκριση από το ΚΙΝΑΛ; Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών δεν έχουν, άραγε, οδηγήσει τα στελέχη του στο συμπέρασμα ότι τέτοιου είδους επιλογές, που ενδεχομένως είχαν βάση υπό τη μεγάλη προσδοκία ενός ανταγωνιστικού προς τον ΣΥΡΙΖΑ ποσοστού, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ωθούν το ΚΙΝΑΛ προς τα δεξιά και να το αποκόβουν ακόμα και από παραδοσιακά τοποθετημένα στο κέντρο τμήματα του εκλογικού σώματος; Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε ένα τέτοιο σχέδιο μία μόνο επιλογή έχει συμβατή με τη σταθερή θέση του υπέρ της απλής αναλογικής: να αναπτύξει επιτέλους το λογικό και πολιτικό εξ ορισμού απαραίτητο συμπλήρωμά της, δηλαδή τη δική του πολιτική συμμαχιών. Ήδη στη Βουλή υπάρχουν κόμματα (ΚΚΕ, ΜΕΡΑ…) που έχουν στο πρόγραμμά τους την απλή αναλογική. Η άρνηση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ σε μια πρόσκληση συνεργασίας με αυτό το περιεχόμενο δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Η συμπαράταξή της με τη ΝΔ σ΄ ένα παιχνίδι διπλών εκλογών μπορεί να προσληφθεί από το εκλογικό παρατηρητήριο του σαν παράδοση άνευ όρων στη στρατηγική της δεξιάς. Ενώ, αντίθετα, η προσέγγιση με τις άλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις στα αριστερά του, αφενός, του δίνει έναν σημαντικό αυτοτελή ρόλο στις μετεκλογικές συνθήκες, αφετέρου, αποτελεί μια έμπρακτη πρώτη απάντηση στην κινδυνολογία της ΝΔ περί «ακυβερνησίας» με απλή αναλογική.
18
11

Στην ΑΣΟΕΕ πήγαν για μαλλί, αλλά ίσως βγουν κουρεμένοι

Όποιος αντιδρά στο κλείσιμο της ΑΣΟΕΕ, αντιδρά στην έξωση των «μπαχαλάκηδων», γιατί μοιράζεται μ’ εκείνους τους ίδιους σκοπούς, τα ίδια μέσα. Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει, θα πείτε. Κι όμως, όσο αβάσιμο κι αν φαίνεται το εγχείρημα, με την αμέριστη βοήθεια των συστημικών μέσων, μπορεί να φέρει σημαντικά αποτελέσματα στο επικοινωνιακό πεδίο τουλάχιστο. Οι βουλευτές και οι παντός είδους εκπρόσωποι της ΝΔ και της κυβέρνησης αυτές τις μέρες εκπληρώνουν το κατά δύναμιν αυτό το καθήκον, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Συνδυάζοντάς το με βολές κατά του ΣΥΡΙΖΑ, που στάθηκε, όπως είχε υποχρέωση, στο πλευρό των φοιτητών. Και προσπαθούν να μας πείσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως όποιος αντιδρά στα μέτρα της κυβέρνησης στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι αυτονόητα παράγοντας διάλυσης των πανεπιστημίων. Δεν κάνουν καν τον κόπο να μιλήσουν για φοιτητές και φοιτητικό κίνημα. Γι’ αυτούς καλός φοιτητής είναι όποιος κοιτάει τα μαθήματά του και κλείνει τα μάτια του σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Και κακός, κάκιστος, όποιος σηκώνει τα μάτια του από το βιβλίο και αντιδρά, όταν βλέπει να συμβαίνουν γύρω του γεγονότα που αντιβαίνουν στον πρώτο και κύριο σκοπό της παιδείας, τη διαμόρφωση ελεύθερων και δημοκρατικών πολιτών, με πλήρη συνείδηση της υποχρέωσής τους να μην είναι «ιδιώτες», αλλά να μετέχουν των κοινών. Όπως έκαναν πάντοτε, αμφισβητώντας τη συνταγή της αντίδρασης, που τους θέλει νωθρούς, υπάκουους και με παρωπίδες, πανέτοιμους για τις «αγορές» και όχι για την αγορά. (...) Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: οι φοιτητές βγήκαν στους δρόμους κατά χιλιάδες, σε συγκεντρώσεις και πορείες που είχαν καιρό να δουν οι πόλεις μας. Άτομα και συλλογικότητες εντόπισαν αιτίες άξιες λόγου για να κινηθούν, να αρχίσουν πάλι να δρουν όχι απεγνωσμένα, αλλά ως μαζικό κίνημα εν τη γενέσει του. Οι επιλογές της κυβέρνησης φαίνεται πως είχαν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Η ταύτιση με τους «μπαχαλάκηδες» μπορεί να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Αντίθετα, εξ αντιδράσεως μπορεί να αναζωογονήσει τα χαρακτηριστικά του μαζικού κινήματος στον πανεπιστημιακό χώρο. Κι αυτό δεν άργησαν να το επισημάνουν οι οξυδερκέστεροι από τους αναλυτές, ακόμα και του φιλοκυβερνητικού συντηρητικού τύπου. Ορισμένοι από αυτούς, μάλιστα, κρατούν και αποστάσεις από τους ακροδεξιούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας, οι οποίοι ερμηνεύουν το μονοπώλιο της κρατικής νόμιμης βίας σαν αυτονόητο δικαίωμα για ξυλοφόρτωμα, ως ύπατη μέθοδο φρονηματισμού για μικρούς και μεγάλους. Οι εύστοχες παρατηρήσεις τους, όμως, δεν φτάνουν στ’ αφτιά ανθρώπων που διακρίνονται για την ελαφρότητα της απόλυτης σιγουριάς ότι η κρίση τους είναι η μόνη ορθή, όπως ο υπουργός ΠροΠο, ή για την κενότητα του φανατισμού τους, όπως η υπουργός Παιδείας.
13
11

Βιντεοβοηθός Φρουζής

Εκείνο, όμως, που έχει σημασία τη συγκεκριμένη στιγμή, είναι ότι η προσπάθεια απαξίωσης κάθε μαρτυρίας περί σκανδάλου γίνεται ενώ έχει έρθει στο φως η έρευνα της ελβετικής τηλεόρασης για το σκάνδαλο Νοβάρτις ήδη από τις 17 Οκτωβρίου. Από την ημέρα εκείνη μέχρι την προβολή της στον τηλεοπτικό σταθμό «Κόντρα», στις 7 Νοεμβρίου, τα ελεγχόμενα μίντια έπαιζαν σκηνές από το έργο δευτερεύουσας ή τριτεύουσας σημασίας. Όπως η ψιλοαγαθή και απαλλακτική της Νοβάρτις δήλωση του κ. Γεωργιάδη, ότι ναι μεν η εταιρία μπορεί να παρανομούσε, όμως έκανε και καλό στους ασθενείς με τα φάρμακά της. Δυστυχώς για τους κατασκευαστές της κοινής γνώμης, η τεχνολογία της βιντεοσκόπησης και της αναπαραγωγής της έχει τόσο πολύ διαδοθεί, που, μόλις προβλήθηκε στην Ελλάδα το σύνολο της έρευνας, αποκαλύφθηκε στο πανελλήνιο μια κεκλεισμένων των θυρών ομολογία του κ. Φρουζή, του ισχυρού άνδρα της Νοβάρτις στην Ελλάδα, ενώπιον στελεχών της εταιρίας, που ανατρέπει το σύνολο του σχεδιασμού μετατροπής ενός πολιτικού σκανδάλου σε… μονοπρόσωπη σκευωρία. Τι ακριβώς λέει ο κ. Φρουζής δασκαλεύοντας τα στελέχη της Νοβάρτις; «Είμαστε οι πρώτοι που ξέρουμε τι θα συμβεί στο υπουργείο [Υγείας]. Είναι τα ίδια άτομα που παίρνουν τις αποφάσεις τα οποία μας πληροφορούν. Πριν πάρουν τις αποφάσεις, μας ενημερώνουν για τα επόμενα βήματα. Και μ΄ αυτό τον τρόπο μπορούμε να επηρεάσουμε εκ των προτέρων (…) Από τη μια μεριά ασκούμε πιέσεις στα υπουργεία, αλλά είμαστε και συνεργάτες μαζί τους». Δεν είναι κάποιο, πλαστογραφημένο ίσως, έγγραφο, είναι η βιντεοσκοπημένη ομιλία του (εν έτει 2012) σε στελέχη της εταιρίας, η οποία έχει κατατεθεί ως στοιχείο στη δικογραφία που σχηματίζει το FBI. Και δίπλα σ΄ αυτή, μια άλλη βιντεοσκοπημένη ομολογία, από ομιλία του προέδρου της Νοβάρτις στην Ελλάδα, πάλι σε στελέχη της, ότι «η Νοβάρτις είναι ο καλύτερος συνεργάτης για τους γιατρούς και τα μέλη της κυβέρνησης»…
06
11

Η κυβέρνηση δεν μπορεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η διεκδίκηση και η εξασφάλιση της ηγεμονίας δεν είναι απαραίτητο να γίνεται από θέση εξουσίας, για να έχει αποτέλεσμα. Συχνά, οι συνθήκες για την, αξιωματική ειδικά, αντιπολίτευση είναι πιο πρόσφορες για μια τέτοια στοχοθεσία. Και με την αφωνία ή την πολυφωνία της κυβερνητικής παράταξης γίνονται ακόμα προσφορότερες. Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να βοηθηθεί και να ωθηθεί να δράσει ως δυνάμει πρωθυπουργός. Κάθε πολιτική εμφάνισή του οφείλει να έχει αυτό ως οδηγό, σε βάρος των καθηκόντων που τον καθηλώνουν σε μια τρέχουσα αντιπολιτευτική αντιπαράθεση.
30
10

«Επενδύουν στην Ελλάδα» και ξεγυμνώνονται

Παράδειγμα, η άρση της ισχύος της συλλογικής σύμβασης σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες. Τόσο γενικά και αόριστα και τόσο στην κρίση του υπουργού Εργοδοσίας, που η κατάργηση ουσιαστικά των συλλογικών συμβάσεων είναι το επόμενο βήμα. Αυτό, βέβαια, θα εξαρτάται από τη γνώμη των… εργαζομένων. Αλλά τι άλλο θα έχει να επιλέξει ένας εργαζόμενος που έχει να διαλέξει ανάμεσα στην ανεργία και τη μείωση της αμοιβής του; Τίποτε περισσότερο από το να βοηθήσει την επιχείρηση και να άρει το εμπόδιο της «πλεονεξίας» του, που μπορεί να τον κάνει να ζητάει για αμοιβή όσα του χρειάζονται για να επιβιώσει. Κι αφού το κάνουν κι αυτό για χάρη του εργαζόμενου, γιατί δεν σκέφτηκαν το πολύ απλό και δίκαιο: να μετέχουν στη διεύθυνση οι εργαζόμενοι και, όταν με το καλό ξεπεραστούν οι «οικονομικές δυσχέρειες» και επιστρέψουν τα κέρδη, να έχουν ισότιμο μερίδιο σ’ αυτά. Αξίζει να σημειωθεί ότι τέτοιου είδους μέτρα υπήρχαν στον πυρήνα των μνημονίων με στόχο την εσωτερική υποτίμηση. Αλλά και χωρίς τα μνημόνια η ΝΔ επιμένει. Δεν τους είχε ξεφύγει, όταν έλεγαν ότι τα μνημόνια θα έπρεπε να τα είχαμε επινοήσει εμείς, αν δεν μας είχαν επιβληθεί. Τα επανεφευρίσκουν.
22
10

Κυβερνήσεις από επετηρίδα;

Ηταν μάλλον δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι θα μπορούσε να κρατήσει τόσο η συζήτηση για το κατά πόσο ήταν έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει το 2015, χωρίς να τεθεί το προαπαιτούμενο ερώτημα «πότε θεωρείται ότι είναι έτοιμο ένα κόμμα για να κυβερνήσει;», καθώς και το συνακόλουθο ζήτημα με ποια κριτήρια αξιολογείται η ετοιμότητα αυτή.