Πρώτον ότι ανάπτυξη δεν σημαίνει μόνο τεχνικά έργα, αλλά ότι αυτά αποτελούν ένα εργαλείο για να επιτευχθεί αυτή. Επομένως ο σχεδιασμός τους γίνεται πάνω σε συγκριτικά οφέλη και πάνω στην εκτίμηση αν αυτά ενισχύουν ή αμβλύνουν τις ενδοπεριφερειακές ανισότητες. Δεύτερον, δεν μας αφορά μια εξαγγελία έργων, αλλά η καταγραφή των πραγματικών προβλημάτων και η επίλυσή τους, μέσα από την ανάδειξη της εργασίας, της καινοτομίας, των συνεργιών μεταξύ των κλάδων, ώστε να δημιουργούνται περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές υπεραξίες. Τρίτον, θέλουμε ό,τι σχεδιάζεται και υλοποιείται να κινείται στη λογική ότι ανάπτυξη σημαίνει εργαλεία υποδομών, χρηματοδοτικά και θεσμικά εργαλεία. Επομένως, χρειάζεται διοικητική και κρατική ανασυγκρότηση γι’ αυτό θέλουμε να εξασφαλίσουμε στο τοπικό κράτος συμβουλευτικά εργαλεία σύνδεσης με το κεντρικό κράτος και με ένα μηχανισμό ελέγχου όσων υλοποιούνται. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εύκολο, διότι αυτή η συζήτηση δεν έχει γίνει ποτέ.