Εφημερίδα Εποχή

25
04

Ανέττα Καββαδία: Η κοινωνία δικαιούται την έξοδο από τα μνημόνια

Από τον Αύγουστο και μετά, όπως όλα δείχνουν, η χώρα μπαίνει σε μια περίοδο με μεγαλύτερους, απ΄ ό,τι σήμερα, βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση πολιτικής. Ακόμα και η αντιπολίτευση το ομολογεί πια, όπως παραδέχθηκε και η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ. Ποιοι ακριβώς θα είναι οι βαθμοί ελευθερίας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων σημαντικό ρόλο παίζει το ποια πορεία πρόκειται να ακολουθήσει η ΕΕ τα επόμενα χρόνια. Σε ποιο βαθμό θα συναντηθούν οι απόψεις του Μακρόν με αυτές της Μέρκελ, η οποία αντιμετωπίζει αρκετά εσωκομματικά, αλλά και εγχώρια προβλήματα; Σε ποιο βαθμό ο ευρωπαϊκός νότος θα καταφέρει να οικοδομήσει μια κοινή στρατηγική; Σε ποιο βαθμό η ευρωπαϊκή Αριστερά θα καταφέρει να αναβαθμίσει το ρόλο της; Σε ποιο βαθμό η ξενοφοβία και ο συντηρητισμός, εν γένει, θα συνεχίσουν διεθνώς να φουντώνουν; Ταυτοχρόνως, όπως είναι προφανές, οι βαθμοί ελευθερίας θα εξαρτηθούν και από την αποτελεσματικότητα των δικών μας «εγχώριων» προσπαθειών στην κατεύθυνση των αξιακών μας προταγμάτων.
Περισσότερα »
17
04

Σία Αναγνωστοπούλου: Η «εχθροπραξιακή» ορολογία δεν βοηθά

Η Τουρκία, αν δεν θέλει να κόψει κάθε επαφή με όλες τις έννοιες του δικαίου (καλής γειτονίας, διεθνούς, κλπ), θα απελευθερώσει άμεσα τους έλληνες στρατιωτικούς. Προσπάθησε να συνδέσει αυτό το απλό, μεθοριακό επεισόδιο με τους 8 τούρκους αξιωματικούς, γνωρίζοντας ευθύς εξαρχής και η ίδια ότι αυτό δεν γίνεται. Σ’ αυτή την παγίδα ωστόσο έπεσαν και κάποιοι από την Ελλάδα. Γενικώς, τον τελευταίο καιρό επικράτησε η λογική του πολέμου της ατάκας με την Τουρκία: ποιος θα πει τη μεγαλύτερη «πατριωτική εξυπνάδα».
Περισσότερα »
11
04

Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης: Ένα βήμα προς τα εμπρός, με μια παράδοξη λοξοδρόμηση

Η άποψη που υποστηρίζει ότι από μόνο του το γεγονός ότι αυτό το κράτος χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία και τον όρο «μακεδονικός» παράγει αλυτρωτισμό δεν μπορεί να σταθεί, δεν μπορεί να υποστηριχθεί σοβαρά. Για να στοιχειοθετείται αλυτρωτισμός θα πρέπει να εκφράζεται μια ισχυρή βούληση από το κράτος για εδαφική επέκταση σε βάρος κάποιου άλλου. Δεν νομίζω ότι εκφράζεται κάτι τέτοιο στην περίπτωσή μας. Πόσο μάλλον, όταν στις διαπραγματεύσεις του 1992 – 1993 το κράτος αυτό άλλαξε τη σημαία του και έβαλε στο Σύνταγμά του μια ρήτρα που λέει ότι δεν έχει βλέψεις αλυτρωτικού χαρακτήρα απέναντι στα γειτονικά του κράτη. Στην Ελλάδα, η συζήτηση για τον αλυτρωτισμό των γειτόνων έχει χάσει την επαφή με την πραγματολογική του διάσταση.
Περισσότερα »
08
04

Ποια ακριβώς είναι η σχέση του κρατισμού με το σοσιαλισμό;

Μια κομμουνιστική απάντηση δεν μπορεί να εδράζεται στην ψευδο-διαμάχη ανάμεσα στους φιλελεύθερους και την άκρα Δεξιά, ούτε στο ερώτημα «περισσότερο ή λιγότερο Κράτος». Αν είσαι ταγμένος στην πάλη για την χειραφέτηση των ανθρώπων και της κοινωνίας, δεν μπορείς να προτείνεις «περισσότερο Κράτος» ως εναλλακτική στο «νεοφιλελεύθερο Κράτος», αλλά οφείλεις να θέσεις το ερώτημα ποια θα είναι η φύση του Κράτους αυτού και με ποιο τρόπο θα οργανωθεί. Δεν μπορούμε να υποστηρίζουμε ότι έχουμε ανάγκη από ένα Κράτος οργανωμένο από την αστική τάξη για να διασφαλίσουμε την κυριαρχία του κεφαλαίου.
Περισσότερα »
03
04

Γιώργος Ψυχογιός: Η ΕΕ παίζει με τη φωτιά στο προσφυγικό

Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πιέσει την Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της και να υλοποιήσει, πέραν της μετεγκατάστασης, το πρόγραμμα της οικογενειακής επανένωσης εντός έξι μηνών, όπως προβλέπεται από το Δουβλίνο II. Εκτός αυτού, η Ελλάδα θα πρέπει να διαδραματίσει έναν κεντρικό ρόλο στην ευρωπαϊκή στρατηγική για το προσφυγικό, που είναι κοντόφθαλμη κατά τη γνώμη μου. Είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα, που θα συνεχίσει να υπάρχει για μεγάλο διάστημα και πρέπει ως τέτοιο να το δούμε. Υπό αυτήν την άποψη, η Ελλάδα θα πρέπει να θέσει το ζήτημα στα αρμόδια όργανα ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να δεχθεί την ύπαρξη hot spots σε τρίτες χώρες, όπου εκεί δεν πληρούνται ούτε οι νομικές προϋποθέσεις του ασύλου, γιατί αυτές οι χώρες δεν είναι στη Συνθήκη της Γενεύης, ούτε είναι ασφαλείς, ούτε έχουν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν τον προσφυγικό πληθυσμό. Να πιέσουμε όμως την Ευρώπη για ενίσχυση του Λιβάνου και της Ιορδανίας ή των χωρών προέλευσης των προσφύγων, υπό τη λογική του κράτους δικαίου, σεβόμενοι την ανεξαρτησία των κρατών, αλλά ζητώντας κάποιες δημοκρατικές εγγυήσεις και προχωρώντας σε μικρές στοχευμένες κινήσεις, όπως εξαγωγή τεχνογνωσίας σε κάποια ζητήματα, π.χ. για την παραγωγική ανασυγκρότηση, συνεργασίες σε ακαδημαϊκό επίπεδο και κάποιες μικρές επενδύσεις, όχι μεγάλων πολυεθνικών, με λογική αποικιοκρατίας, αλλά τέτοιες που θα συνέβαλλαν στο ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών των χωρών αυτών για να ενισχυθούν οικονομικά και να έχουμε μία ισότιμη συνεργασία στο προσφυγικό, αλλά και σε άλλους τομείς.
Περισσότερα »
31
03

Στόχος η σύνδεση με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας

Ένα άμεσο και εύλογο ερώτημα, είναι πώς θα μπορούσαν αυτές οι επιχειρήσεις να επιλύσουν τα προβλήματα που δημιουργεί το μικρό μέγεθος και να γίνουν σύγχρονες και ανταγωνιστικές, παραμένοντας όμως μικρές μιας και αυτό έχει σημαντικά πλεονεκτήματα, που θα χαθούν σε μια ενδεχόμενη αύξηση του μεγέθους, με παράλληλη αύξηση των κινδύνων. «Η λύση δεν είναι καινούργια, καινούργια ίσως είναι τα διαθέσιμα εργαλεία, που φαίνεται να αναδύονται μέσα από το χώρο της κοινωνικής και συνεργατικής οικονομίας. Οι στοχευμένες συνέργειες μεταξύ επιχειρήσεων μπορούν να δώσουν λύση σε μια σειρά από προβλήματα που ταλανίζουν τις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Οι συνέργειες μπορούν να λειτουργήσουν είτε με συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων, είτε με δημιουργία φορέα που θα αναλάβει αντικείμενα, που αδυνατεί να λειτουργήσει μόνη της η κάθε επιχείρηση προσφέροντας επιπλέον δυνατότητες με μικρό κόστος».
Περισσότερα »
26
03

Χριστόφορος Παπαδόπουλος: “Προτεραιότητα είναι η επόμενη μέρα στην κοινωνία και την οικονομία”

"Το 2019 πιστεύω πως θα μας δοθεί ξανά η δυνατότητα από τους πολίτες να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας χωρίς τους δυσθεώρητους οικονομικούς περιορισμούς της πρώτης τετραετίας. Και με αυτήν την έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να υλοποιήσει το σχέδιό του, δηλαδή τη επανακτημένη δυνατότητα των πολλών για προκοπή με κοινωνική δικαιοσύνη."
Περισσότερα »
24
03

Φωτεινή Βάκη: «Παραγωγική, αλλά και δημοκρατική ανασυγκρότηση της χώρας»

Οι Κασσάνδρες που μιλούν για σκλήρυνση της στάσης του ΔΝΤ, μολονότι η συζήτηση για το 2019 από πλευράς Ταμείου δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, είναι οι ίδιες που προεξοφλούν την αποτυχία μιας «καθαρής εξόδου» της Ελλάδας από το πρόγραμμα και επιθυμούν την εισαγωγή «από το παράθυρο» μιας προληπτικής γραμμής πίστωσης για λόγους είτε μιας πάση θυσία προσωπικής δικαίωσης των αποτυχημένων πολιτικών τους όσο βρίσκονταν στη διακυβέρνηση, είτε λόγω στερητικού συνδρόμου εξουσίας, που τους οδηγεί να υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας στις μικροπολιτικές τους επιδιώξεις. Αναμφίβολα, η πορεία της Ελλάδας προς την έξοδο από τα μνημόνια δεν θα είναι χωρίς συγκρούσεις με παγιωμένα συμφέροντα, που θα προσπαθούν να δημιουργούν προσκόμματα. Ωστόσο, οι δείκτες, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, προοιωνίζονται μια καθαρή και ομαλή έξοδο της χώρας από την επιτροπεία. Η θετική πορεία των δημοσίων εσόδων που εμφάνισε υπερδιπλάσιο του στόχου πρωτογενές πλεόνασμα το πρώτο δίμηνο του έτους, η αναβάθμιση του αξιόχρεου των ελληνικών ομολόγων από διεθνείς οίκους αξιολόγησης, αλλά και η πρόσφατη επιτυχής έξοδος στις αγορές –μεταξύ άλλων- διαψεύδουν τους ποικίλους καταστροφολόγους.
Περισσότερα »
20
03

Τάσος Παππάς: «Το ΠΑΣΟΚ υπερασπίζεται το κυβερνητικό του παρελθόν»

Η πασοκοποίηση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι γεγονός. Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν φαίνεται να ανακάμπτει. Παρά τις ήττες που έχουν υποστεί τα κόμματα της, ο διάλογος στο εσωτερικό είναι σε νηπιακή φάση. Υπάρχουν στελέχη που ανησυχούν και προβληματίζονται, ωστόσο μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να επηρεάσουν τις διεργασίες. Οι ηγετικές ομάδες και η γραφειοκρατία των κομμάτων αντιστέκονται σε κάθε προσπάθεια αναστοχασμού, αυτοκριτικής και αναζήτησης αριστερής εναλλακτικής.
Περισσότερα »
12
03

Αλέξανδρος Κιουπκιολής: Ρητορική των κοινών και συλλογικές πλατφόρμες, μοχλοί εξέλιξης

Η διαφορετική ερμηνευτική αλλά και πολιτική προσέγγιση του λαϊκισμού είναι μια θεώρηση που την συναντάμε κυρίως στο έργο του Λακλάου, ο οποίος είχε ως πηγή έμπνευσης τον Γκράμσι. Σύμφωνα με αυτή, λαϊκισμός δεν σημαίνει μόνο ό,τι εννοείται στην καθομιλουμένη, δηλαδή δημαγωγία και οπορτουνιστικές πολιτικές, αλλά ένα διαφορετικό σχήμα πολιτικής οργάνωσης και στρατηγικής, το οποίο έχει ως κεντρική του αναφορά το υποκείμενο του λαού ή των πολιτών, συνδέεται με τη δημοκρατία και δεν έχει στενό εθνικό ή ταξικό προσδιορισμό. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι το συλλογικό υποκείμενο βρίσκεται σε μια συνθήκη είτε περιθωριοποίησης είτε ανέχειας, υφίσταται συνέπειες της κρίσης και συνειδητοποιεί ότι η σημερινή δημοκρατία έχει γίνει αντικείμενο οικειοποίησης και διαστρέβλωσης από πολιτικές και οικονομικές ελίτ, οι οποίες αυτή τη στιγμή έχουν γίνει ένα κατεστημένο που αγνοεί την κοινωνική πλειοψηφία. Αυτό είναι το σχήμα του προοδευτικού ή αριστερού λαϊκισμού. Δεν προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιου ισχυρού ηγέτη, αλλά τη μαζική κοινωνική απεύθυνση και μια πολιτική στη λογική κοινωνικού ανταγωνισμού, δηλαδή διαίρεσης του κοινωνικού συνόλου στα δύο και αντιπαράθεσης των πολλών με τους λίγους.
Περισσότερα »