Εφημερίδα των Συντακτών

04
02

Σταύρος Μαλλάς: Ηχηρό “παρών” στην κάλπη, για να πετύχουμε την αλλαγή

Απευθύνομαι όμως σε όλους τους πολίτες του τόπου που θέλουν να δώσουμε τη μάχη με συνέπεια και αξιοπιστία για μια λύση αρχών που θα φέρει την απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου. Να ξαναχτίσουμε το κοινωνικό κράτος που διέλυσαν η κρίση και η απερχόμενη κυβέρνηση. Να ξαναβάλουμε τη διαφάνεια, τη σύνεση και την ειλικρίνεια στο πνεύμα της διακυβέρνησης του τόπου μας.
02
02

Το πολύχρωμο σχολείο διαμορφώνει πιο έξυπνους και κοινωνικά επιδέξιους μαθητές

Στην εισαγωγική φάση της ένταξης στο σχολείο δεν μας ενδιέφερε τόσο να ανταποκρίνονται τέλεια στα μαθήματα, μας ενδιέφερε να κοινωνικοποιηθούν μέσα στον σχολικό χώρο. Να κοινωνικοποιηθούν και να ξαναβρεθούν σε μια συνθήκη που τους επιτρέπει να νιώσουν και πάλι παιδιά. Ετσι μόνο θα μπορέσουν να αναπτυχθούν και γνωστικά.
31
01

Daniel Martin Klein: Είμαστε υποχρεωμένοι να δημιουργούμε το δικό μας νόημα στη ζωή

Ενας υπαρξιστής μπορεί να επιλέξει την αίσθηση νοήματος και αξιών, αλλά κανείς δεν μπορεί να επιλέξει το αποτέλεσμα των επιλογών του. Οπως λέει ο Σέξπιρ, «για τους θεούς είμαστε ό,τι οι μύγες για τα άτακτα παιδιά: τις σκοτώνουν για πλάκα».
30
01

Josef Vogl: Ενότητα της Ευρώπης μόνο εάν δεν κυριαρχεί η Γερμανία

Η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια και κυρίως τα χρόνια της κρίσης –και της ελληνικής κρίσης– ενίσχυσε τις φυγόκεντρες δυνάμεις. Δηλαδή εκείνες τις δυνάμεις που σε κάποιο σημείο μπορεί να οδηγήσουν την Ε.Ε. σε κατάρρευση.
30
12

Έφη Αχτσιόγλου: Μπαίνω συνεχώς στη θέση του πολίτη που ακούει τον υπουργό

Οταν μπαίνω στη θέση του παιδιού που μας βλέπει απέξω, αυτού που έκανε βάρδια στο διπλανό καφέ 12 με 7 το πρωί ή του ντιλίβερι που δεν έχει ούτε κράνος, δεν τολμώ να έχω καμιά απάντηση. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε απέναντι σ’ αυτή την αίσθηση του πολίτη για τον ρόλο των διοικούντων, είναι να δουλεύουμε πολύ, είτε αυτό αφορά τις συναντήσεις με τα σωματεία και κυρίως με τους εργαζόμενους, πρακτικά θέματα που απαιτούν λύσεις με τους νομικούς μας, είτε αφορά τη συγγραφή διατάξεων, τις αιτιολογικές εκθέσεις για τους νόμους, την ανάλυση γραμμή γραμμή του προϋπολογισμού, τη διαπραγμάτευση, τις τεκμηριώσεις. Η δουλειά πια είναι διπλάσια, σαν να υπάρχουν δύο γραφεία υπουργού ταυτόχρονα – εκείνο που ασχολείται με τα τρέχοντα κι εκείνο που ασχολείται με τη διαπραγμάτευση.
27
12

Kari Polanyi Levitt: Ζούμε πραγματικά σ’ έναν εφιάλτη της οικονομίας-καζίνο

Tο καθήκον των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ήταν ακριβώς να εμποδίσουν τη χρηματιστικοποίηση και τις κοινωνικές ανισορροπίες των τελευταίων είκοσι χρόνων, μετά την εισαγωγή του ευρώ και των κανόνων για τα ελλείμματα. (...) Εάν αυτό ήταν το καθήκον των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, τότε αυτά απέτυχαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Και αυτός είναι ο λόγος που τόσο πολλοί άνθρωποι στην κοινωνία έχασαν την εμπιστοσύνη τους στα σημαντικότερα πολιτικά κόμματα. (...) Αυτό που λέω είναι ότι έχουμε φτάσει σ’ ένα επίπεδο στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, το οποίο είναι στάδιο απαρχαίωσης και δυσλειτουργίας, ένα στάδιο κερδοσκοπικού καπιταλισμού (rentier capitalism) που λειτουργεί σαν καζίνο. Αποδεικνύει την ανικανότητά του να παραγάγει σταθερές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες σε όλες τις χώρες, ακόμα και στις μεγάλες.
18
11

Νίκος Φίλης: Να πάμε για μια εθνική συμφωνία επαναδιαπραγμάτευσης χρέους και πλεονασμάτων

Χωρίς σοβαρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που και φέτος συρρικνώνεται, χωρίς ενίσχυση της ζήτησης και του κοινωνικού κράτους, με μοναδικό μοχλό ανάπτυξης τις ιδιωτικές επενδύσεις και μάλιστα από το εξωτερικό, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι θα έχουμε ένα θετικό κοινωνικό ισοζύγιο στην όποια ανάπτυξη; Συνεπώς, όταν όλα τα κόμματα (οψίμως και η Ν.Δ., που έχει ξεχάσει ότι ήταν αυτή που ως κυβέρνηση είχε δεσμευτεί για πλεονάσματα 4-4,5%) μιλούν για την ανάγκη να μειωθούν τα πλεονάσματα, είναι η ώρα να αναλάβει η κυβέρνηση πρωτοβουλία για μια εθνική συμφωνία επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και των πλεονασμάτων.
17
10

Γουέντι Μπράουν: Σε Καταλονία και ΗΠΑ αναδείχθηκαν οι υπο-εθνικιστές

Το επιχείρημά μου είναι ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει πραγματοποιήσει έναν από τους μεγαλύτερους μετασχηματισμούς στην πολιτική, την κοινωνία, τα οικονομικά (συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης), τις διεθνείς σχέσεις και την υποκειμενικότητα των ανθρώπων. Μεγαλύτερο και από τη Βιομηχανική Επανάσταση τον 19ο αι. Ωστόσο, το τωρινό δεν ανακοινώθηκε ποτέ ως επανάσταση και οι περισσότεροι που επηρεάστηκαν από τον νεοφιλελευθερισμό δεν θα μπορούσαν να σας πουν τι είναι και σίγουρα δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν πώς επηρέασε τα πάντα - από τη μεταχείριση των προσφύγων μέχρι τη μουσική βιομηχανία.
13
10

Άκι Καουρισμάκι: «Γιατί είμαστε τόσο διαβολεμένα σκληροί με τους πρόσφυγες;»

Οταν ήμουν νέος, όλοι έφευγαν από τη Φινλανδία. Ενα εκατομμύριο πήγε στη Σουηδία, πεντακόσιες χιλιάδες στις ΗΠΑ, άλλες πεντακόσιες στην Αυστραλία. Κι ήταν οικονομικοί μετανάστες, δεν έφευγαν από κάποιον πόλεμο. Κι έτσι αναρωτιέμαι, αν τότε τόσοι από εμάς έγιναν μετανάστες, πώς μπορούμε τώρα να είμαστε τόσο αγενείς προς τους πρόσφυγες; Τόσο διαβολεμένα σκληροί;
12
09

Claus Offe: «Σκοπός ζωής για τον Σόιμπλε οι τιμωρητικοί κανόνες για τους Ελληνες»

Ο Σόιμπλε δεν θέλει να αφήσει να πετύχει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, διότι έτσι θα αποκαθίστατο μια Αριστερά η οποία, σύμφωνα με όσα πιστεύει ο ίδιος, πέθανε το 1989. Η επιτυχία θα καθιστούσε και πάλι την Αριστερά αξιοσέβαστη. Εβλεπε την Πορτογαλία, τους PODEMOS στην Ισπανία, τον ΣΥΡΙΖΑ και σκεφτόταν «αρκετά, φτάνει!». Για πολλούς πολιτικούς διαφόρων κομμάτων, για κάποιους ανθρώπους των μίντια, πρέπει να επιρριφθούν ευθύνες στην Αριστερά, στους Σοσιαλδημοκράτες και στους Πράσινους, επειδή δεν κατόρθωσαν να διαλύσουν αυτόν τον μύθο [του χρέους].