Αποτέλεσμα ξυλοδαρμού
«Είδα θρυμματισμένη τη βιτρίνα και έναν νεαρό κατατρομαγμένο να προσπαθεί να βγει. Κλωτσάγανε τη βιτρίνα τόσο δυνατά που το κεφάλι του νεαρού έπεφτε πίσω, τους φώναζα 'σταματήστε, θα τον σκοτώσετε'. Προχωρώ και ρίχνει μια κλωτσιά ο ένας, πέφτει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της βιτρίνας και βρίσκει τον νεαρό και το παιδί βάζει το χέρι στον λαιμό. Εγώ ούρλιαζα και έλεγα 'Θεέ μου, καρατομήθηκε' και έκλεισα τα μάτια, δεν άντεχα, και τα ανοίγω και είδα τους δυο ανθρώπους έξαλλους να συνεχίζουν να τον χτυπάνε και φώναζα ξανά 'σταματήστε, θα τον σκοτώσετε'. Είχε ορθάνοιχτα μάτια, καρφωμένα στα δικά μου, το σαγόνι του, τα χείλη του τρεμοπαίζανε. Αυτή η εικόνα με σημάδεψε, έκτοτε για πάρα πολλούς μήνες δεν μπορούσα να συνέλθω και χρειάστηκε να πάρω θεραπεία, γιατί πιστεύω ότι εκείνη την ώρα που είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω μου σαν να ήθελε κάτι να μου πει. Μα τι να ήθελε να μου πει; Βοήθεια; Να μου ζητήσει κάτι; Ήμουν πάρα πολύ κοντά και ακόμα όταν θυμάμαι το πρόσωπό του δεν μπορώ». (...)
Τρεις δικάσιμοι έχουν φανεί αρκετές για να φανεί ότι το κατηγορητήριο, όπως έχει διαμορφωθεί, είναι ακλόνητο. Μένει το βασικό ερώτημα: θα τολμήσει το δικαστήριο να δικάσει και να καταδικάσει τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου γι' αυτό που έκαναν -ανθρωποκτονία- ή θα παραμείνει στο ακρωτηριασμένο κατηγορητήριο της θανατηφόρας σωματικής βλάβης;