Αναδημοσιεύσεις

Πρέπει άμεσα να επιδιωχθούν οι ευρύτερες δυνατές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες με στόχο : – Να αναπτυχθεί ο  θεσμός της κοινωνικής κατοικίας μέσω της άμεσης αξιοποίησης των κενών κτιρίων στο υπάρχον οικιστικό απόθεμα, ώστε να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες των σημερινών αστέγων και όσων βρίσκονται σε επισφάλεια. – Να κατοχυρωθεί το δικαίωμα των οφειλετών  που βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής  για δικαστική ρύθμιση των χρεών τους με προστασία της κύριας κατοικίας τους, μέσω ενός μόνιμου  και δίκαιου μηχανισμού πτώχευσης φυσικών προσώπων, αντίστοιχου του νόμου Κατσέλη. -Να υπάρξει ειδική πρόνοια για τους εγγυητές. -Να ενισχυθεί η πρόσβαση των δανειοληπτών σε αποτελεσματικές διαδικασίες δικαστικής και εξωδικαστικής ρύθμισης των χρεών τους, όπου θα λαμβάνεται υπόψη η πραγματική οικονομική κατάσταση τους για την διαμόρφωση των όρων αποπληρωμής του δανείου. -Να υπάρξει, επιτέλους, εξορθολογισμός των οφειλών και απομείωση τους με αφαίρεση ποσών που προκύπτουν από «τοκογλυφικά» επιτόκια, κυρίως σε κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. – Να ανασταλούν προσωρινά οι πλειστηριασμοί και να παραταθεί η ισχύς του Ν.4605/2019, έως το τέλος του 2020.

Η ΕΚΤ βοηθάει όλες τις χώρες. Αυτό που μας δίνει αέρα είναι το μαξιλάρι που ο κ. Μητσοτάκης αποσιωπά. Αν είχαμε πάει στην προληπτική γραμμή που έλεγαν κάποιοι "σοφοί", με την αναστάτωση (και) των αγορών θα παριστάναμε τον Θησέα με το μαύρο πανί. Σε κάθε περίπτωση είναι θετικό το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης άκουσε έστω και μερικώς τα όσα του λέγαμε. Επικροτούμε την αλλαγή πορείας για το δώρο του Πάσχα. Όμως οι εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις και η οικονομία χρειάζονται πολύ περισσότερα. Καλούμε ξανά την κυβέρνηση να ακυρώσει ως παράνομες τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις που έγιναν, αντί να περιοριστεί στην καταβολή επιδόματος στις χιλιάδες των ανθρώπων που απολύθηκαν. Να προχωρήσει σε πλήρη καταβολή των μισθών των εργαζομένων. Να απαγορεύσει την δυσμενή μεταβολή των συμβάσεων εργασίας. Να καταβάλει έκτακτο επίδομα στα χαμηλά εισοδήματα. Να αναστείλει τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, να παρέμβει προκειμένου οι τράπεζες να παγώσουν την καταβολή δόσεων κεφαλαίου (χρεωλύσια) και για τα φυσικά πρόσωπα που μέχρι πριν την κρίση ήταν συνεπείς.

Με την εμπλοκή της ανθρωπότητας στη δίνη του κορωνοϊού το αγαθό της υγείας και επομένως της ζωής έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση.  Από τη μία μεριά η επιστήμη αδυνατεί να προσφέρει μια αποτελεσματική αγωγή αντιμετώπισης της νόσου και, πολύ περισσότερο, να δημιουργήσει στο ορατό μέλλον ένα εμβόλιο που θα έλυνε στον μέγιστο βαθμό το πρόβλημα της πανδημίας. Από την άλλη, σε όλα τα κράτη της Ε.Ε. η μανιώδης ιδιωτικοποίηση των πάντων, που εδώ και δεκαετίες έχει προηγηθεί, έχει αποσαρθρώσει κρατικές δομές που είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση καταστροφών αυτής της έκτασης σαν τη σημερινή. Με όλα αυτά να συμβαίνουν, οι προβλέψεις για το μέλλον των εργασιακών σχέσεων, την εξέλιξη των οικονομικών δεικτών, την κοινωνική συνοχή, την περιβαλλοντική κρίση, τις διακρατικές σχέσεις, τη συνοχή της Ε.Ε. έχουν τεθεί εν αμφιβόλω από ένα σύστημα του οποίου ο χαρακτήρας μάς έχει εθίσει στην καταστροφική του διάθεση, σε όλες τις δύσκολες στιγμές των κρατών αλλά και του πλανήτη. Το όνομα αυτού του συστήματος είναι πλέον πασίγνωστο, απεχθές και ονομάζεται  νεοφιλελευθερισμός.

Ένας αναλυτής του Liberal τόνιζε προχθές ότι δεν ήταν οι πολεμικοί τόνοι στον Έβρο που την έβγαλαν από τη δύσκολη θέση, στην οποία είχε βρεθεί λόγω Λέσβου και Χίου. Ήταν ο κορονοϊός, που ανέβασε την αποδοχή της από την κοινή γνώμη στα πρότερα επίπεδα. Ακόμη κι αν δεν αληθεύει η πληροφορία, μας υποδεικνύει τον πυρήνα της κυβερνητικής λογικής: μπορεί να μην πάμε τόσο καλά με τους στρατηγικούς στόχους (ιδίως οικονομικούς, αλλά όχι μόνο), αλλά από τακτικούς ελιγμούς έχουμε επάρκεια.

Πόσοι πιστεύουν στο σενάριο της εργαστηριακής κατασκευής του ιού και της συναφούς μαλθουσιανής χρήσης του; Είναι περίπου ισάριθμοι όσων στην αρχή της κρίσης δήλωναν σίγουροι πως θα τον μεταφέρουν στη Δύση οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έτσι κι αλλιώς μολυσμένοι στις  κυρίαρχες αναπαραστάσεις μας. Το ότι δεν ήρθαν έτσι τα πράγματα, δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα μπορούσε να έχουν έρθει. Οπερ έδει δείξαι... Ανάμεσα στα πολλά που μαθαίνουμε από τον Θουκυδίδη, ιδιαίτερη σημασία έχουν τα εξής πέντε: Πρώτον, και ο λοιμός των Αθηνών ήταν οιονεί παγκόσμιος: «Η αρρώστια άρχισε, όπως λέγεται, πρώτα από την Αιθιοπία, στην Ανω Αίγυπτο, κατέβηκε έπειτα στην Αίγυπτο και στη Λιβύη και στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας του Βασιλέως», της Περσίας δηλαδή (στη μετάφραση του Ν. Μ. Σκουτερόπουλου, που ταυτίζει την Αιθιοπία με το Σουδάν, εκδ. Πόλις, 2011). Δεύτερον, και τότε συνωμοσιολογική ήταν η πρώτη, αυθόρμητη εξήγηση, αφού οι Αθηναίοι έλεγαν πως οι Πελοποννήσιοι είχαν ρίξει δηλητήριο στις δεξαμενές του Πειραιά. Τρίτον, ανάμεσα στα πρώτα θύματα ήταν οι γιατροί: «Αυτοί προπαντός πέθαιναν επειδή αυτοί προπαντός έρχονταν σε επαφή με τους αρρώστους». Ο Κινέζος γιατρός Λι Γουενλιάγκ, που πρώτος προειδοποίησε για τον ιό, πέθανε με την πίκρα του αγγελιαφόρου που τιμωρείται επειδή η αγγελία του είναι στενάχωρη. Τέταρτον, οι άνθρωποι έπραξαν όπως το συνηθίζουν οι άνθρωποι, ικετεύοντας τα ουράνια, πλην, πέμπτον, οι θεοί ανταποκρίθηκαν όπως το συνηθίζουν οι θεοί – αδρανώντας: «Επίσης», παρατηρεί ο Θουκυδίδης, που νόσησε και ο ίδιος, «οι ικεσίες σε ιερά ή σε μαντεία και ό,τι άλλο τέτοιο δοκίμασαν δεν ωφέλησαν σε τίποτα· στο τέλος τα άφησαν νικημένοι από το κακό». «Πάντα ανωφελή ην». Αυτά τα γράφει ένας φυγάς του θανάτου, που την κρίση του δεν τη θόλωνε κανένα λοιμικό.