Η κουλτούρα της αριστείας είναι, πρωτίστως, κουλτούρα περιφρόνησης: των λιγότερο «άξιων», των από κάτω, εκείνων που βρίσκονται στα χαμηλά της πυραμίδας, εκείνων που τους έλαχαν χαρακτηριστικά που δεν αποδέχεται η κυριαρχία, εκείνων που η τυχαιότητα της καταγωγής τους τους έριξε σε λάθος οικογένεια, σε λάθος χώρα, σε λάθος φυλή. Κουλτούρα περιφρόνησης, εν τέλει, της ίδιας της ουσίας του ανθρώπινου όντος ως όντος με αδυναμίες τις οποίες, λόγω φύσης ή θέσης, τυγχάνει ανήμπορο να υπερβεί. Η κουλτούρα της αριστείας είναι επί της ουσίας απάνθρωπη: απαιτεί από τα ανθρώπινα όντα να φέρονται ως όντα μη πνευματικά, να φέρονται έξω και από τη φύση του ζώου ακόμα, να γίνονται άλογα κούρσας ή εκπαιδευμένα για καυγάδες σκυλιά.
