Αναδημοσιεύσεις

Η υλοποίηση των προβλεπόμενων μακροοικονομικών και δημοσιονομικών μεγεθών επί των οποίων βασίζεται ο Προϋπολογισμός 2022…

Η πρακτική του εκφοβισμού, μεμονωμένων ανθρώπων ή και συλλογικοτήτων, με εξοντωτικές αγωγές μέσω των οποίων αξιώνονται τεράστιες οικονομικές αποζημιώσεις, προκειμένου να φιμωθεί κάθε ενοχλητική φωνή ανησυχίας και κριτικής, είναι απαράδεκτη. Η συγκεκριμένη πρακτική, που στο εξωτερικό είναι γνωστή και ως «slapp», είναι φανερό ότι ακολουθείται τώρα στη Σύρο, όπου ο όμιλος ONEX, ο οποίος διαχειρίζεται τα Ναυπηγεία Νεωρίου, ζητά συνολικά 3 εκατ. ευρώ, με αγωγές του που στρέφονται εναντίον πολιτών, μελών του «Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου», λόγω των δημόσιων παρεμβάσεών τους για την ανάγκη τήρησης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στο ναυπηγείο και για την ανάγκη διενέργειας μελέτης, έπειτα από τη διαπίστωση σοβαρής ρύπανσης στο βυθό του λιμανιού της Ερμούπολης. Οι ανησυχίες του «Παρατηρητηρίου» είχαν μεταφερθεί στη Βουλή και από 26 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, με πρωτοβουλία του συναδέλφου βουλευτή Κυκλάδων Νίκου Συρμαλένιου, ο οποίος δέχτηκε στη συνέχεια οξύτατες, αήθεις επιθέσεις που ξεπέρασαν κάθε όριο. Ένα σοβαρό γεγονός, δηλωτικό της έντασης και της διχαστικής λογικής που καλλιεργούνται συστηματικά μέσα στην τοπική κοινωνία, με προφανή σκοπό να αποθαρρυνθούν εκείνοι που θέτουν ερωτήματα και προβληματισμούς, που επιζητούν ελέγχους και ζητούν υπεύθυνες απαντήσεις, οι οποίες έχουν έστω και έμμεση σχέση με τη λειτουργία του ναυπηγείου. Η καθοριστική συνεισφορά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην επαναλειτουργία των Ναυπηγείων Νεωρίου Σύρου, είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Μια λειτουργία σύμφωνη με τους ισχύοντες όρους εργασίας και προστασίας του περιβάλλοντος. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, από θέση αρχής, δεν μπορεί να υποστηρίξει και να διεκδικήσει τίποτα λιγότερο από αυτό που πέτυχε όταν άνοιξε και πάλι το ναυπηγείο. Όπως δεν μπορεί παρά να υποστηρίζει την ολοκληρωτική και χωρίς κανέναν «αστερίσκο», άσκηση του δικαιώματος πολιτών και συλλογικοτήτων, όπως και στην περίπτωση της Σύρου, να ασκούν κριτική, να διαμαρτύρονται, να ανησυχούν και να ζητούν τα αυτονόητα.

Από το σχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού του 2022 αναδεικνύονται πάλι δυο μείζονα στρατηγικά και διαχρονικά προβλήματα του ελληνικού αθλητισμού, που δεν λύθηκαν ούτε σε προηγούμενες περιόδους και κυβερνητικές θητείες: Πρώτον, ο ελληνικός αθλητισμός λειτουργεί μεν ως οικονομικό εργαλείο, συμβάλλοντας άμεσα ή έμμεσα στη δημιουργία σημαντικού μέρους του εθνικού πλούτου, δεν λαμβάνει όμως -ανταποδοτικά- όσα του αναλογούν. Δεύτερον, ο ελληνικός αθλητισμός ασφυκτιά από τις στενές αντιλήψεις του πολιτικού προσωπικού της χώρας (κεντρικού και τοπικού επιπέδου), που τον εκμεταλλεύεται πελατειακά ασχολούμενο κυρίως με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όντας παράλληλα, εγκλωβισμένος μέσα στις γραφειοκρατίες των υπουργείων στα οποία εντάσσεται ευκαιριακά (πολιτισμού, παιδείας, παλαιότερα τουρισμού κλπ), οι οποίες εκ της εμπειρίας τον αποζυμούν συστηματικά. Η αντίφαση αυτή μπορεί να λυθεί μόνο με μία δομική αλλαγή και με τη στρατηγική απόφαση για τη δημιουργία αυτοτελούς υπουργείου Αθλητισμού και Νέας Γενιάς για την εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών αναβάθμισης του αθλητισμού και πολλαπλασιασμού της ωφελιμότητάς του για το σύνολο της κοινωνίας.

Το επερχόμενο νομοσχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια περιέχει διατάξεις που διαφοροποιούν από τον κύριο…

Φέτος το Εργαστήρι Επιμέλειας Εκδόσεων του ΜΙΕΤ δεν θα γίνει, έπειτα από 18 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας. Το ΜΙΕΤ τελεί υπό μεταβατική διεύθυνση και, σύμφωνα με την ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του, «η εταβατική Διευθύντρια κ. Λούβη δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις που θα δεσμεύουν το Ίδρυμα για τα επόμενα δύο χρόνια»! Το Εργαστήρι του ΜΙΕΤ για επιμελητές εκδόσεων είναι μοναδικό στο είδος του: Γίνεται με σκληρές εξετάσεις και χωρίς δίδακτρα, δηλαδή αξιοκρατικά και δωρεάν. Απαιτεί τη δέσμευση της παρακολούθησής του δύο φορές την εβδομάδα επί δύο χρόνια. Ως απόφοιτοί του μάθαμε να συνεργαζόμαστε με όλους τους επαγγελματίες της παραγωγής του βιβλίου (εκδότες, στοιχειοθέτες, τυπογράφους, βιβλιοδέτες) και διδαχθήκαμε την επιμέλεια του βιβλίου ως πράξη φροντίδας και συνεργασίας. Το Εργαστήρι στηριζόταν ως τώρα στις δύο διδάσκουσες, την Αντιγόνη Φιλιπποπούλου και την Κωστούλα Σκλαβενίτη, υπεύθυνες εκδόσεων του ΜΙΕΤ, και λειτουργούσε χάρη στην ανιδιοτελή αφοσίωσή τους. Ήταν μια όαση για την κατάρτιση όσων το παρακολουθήσαμε, είτε ασχοληθήκαμε επαγγελματικά με την επιμέλεια εκδόσεων είτε όχι. Η μαθητεία σε αυτό ήταν μια μαθητεία αριστείας. Από τις τάξεις μας εφοδιάστηκαν πολλαπλώς διάφοροι εκδοτικοί οίκοι και η αποφοίτησή μας από αυτό αποτελούσε εγγύηση για την ποιότητά μας ως επαγγελματιών. Σταματώντας, αφήνει χωρίς αντιπρόταση το χώρο της εκπαίδευσής μας, προς όφελος μιας σεμιναριακής, επί πληρωμή και χωρίς άλλα κριτήρια, κατάρτισης διορθωτών. Η παύση του είναι μέρος της συρρίκνωσης του Εκδοτικού Τμήματος του Ιδρύματος. Η πλούσια και μακρόχρονη δραστηριότητά του αποδεικνύεται από την αδιαμφισβήτητη ποιότητα των πλέον των 500 εκδόσεών του, οι οποίες καλύπτουν «κυρίως διδακτικές ανάγκες των πανεπιστημίων, αλλά και ευρύτερα βιβλιογραφικά κενά», καθώς και «έργα που, λόγω κόστους ή άλλων ειδικών αναγκών, δεν είναι δυνατόν να τα αναλάβουν οι εμπορικοί εκδοτικοί οίκοι», όπως πληροφορεί η ιστοσελίδα του. Οι εκδόσεις του ΜΙΕΤ αποτελούν πρότυπο για την εγχώρια εκδοτική παραγωγή. Με την απαξίωσή τους χάνεται ένας ολόκληρος τρόπος δουλειάς και φροντίδας του βιβλίου. Η κατά πολλούς προσχηματική οικονομική εξυγίανση του ΜΙΕΤ στοχεύει ακριβώς στη συνολική υποβάθμιση του έργου του. Πλήττεται αφενός ο μορφωτικός χαρακτήρας ενός Ιδρύματος που καλλιεργεί ελεύθερους ανθρώπους και ολοκληρωμένους επαγγελματίες, προς όφελος όσων προωθούν την πειθήνια, ανειδίκευτη και ελαστική εργασία, και αφετέρου η εκδοτική πολιτική του, που προάγει το βιβλίο ως κοινωνικό αγαθό, σε αντίθεση με τις εμπορευματικές επιταγές του κεφαλαίου. Το ΜΙΕΤ πρέπει να παραμείνει ενεργός εκδοτικός χώρος και τα μορφωτικά του προγράμματα να συνεχιστούν στο ακέραιο, σύμφωνα με το πνεύμα των ιστορικών οραματιστών, των δημιουργών του, των εργαζομένων και των συνεργατών του που υπηρέτησαν πιστά τους σκοπούς του από την ίδρυσή του το 1966 μέχρι την κήρυξη της δικτατορίας και από την αποκατάσταση της δημοκρατίας έως σήμερα. Οι εκδόσεις και οι εκδηλώσεις που συνεχίζονται τώρα είναι μόνο λίγες σε σύγκριση με όσες προβλέπονταν από την προηγούμενη διεύθυνσή του, και σε λίγο θα σταματήσουν και αυτές. Δεν πρέπει να αφήσουμε να σιγήσει το ΜΙΕΤ με το να καταργούνται μία-μία οι δράσεις του, ώσπου να μη μείνει καμία. Ως απόφοιτοι και απόφοιτες του Εργαστηρίου Επιμέλειας Εκδόσεων του ΜΙΕΤ, διαμαρτυρόμαστε για την παύση του και για την απαξίωση του Εκδοτικού Τμήματος και του ΜΙΕΤ εν γένει. Είναι χρέος μας να τα υπερασπιστούμε, για την προσφορά τους προς εμάς και προς το σύνολο. Να σταματήσει η διάλυση του ΜΙΕΤ τώρα!

Ο συγγραφέας παιδικών βιβλίων, διάσημος για το χιούμορ, την ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει τους…

Η συμμετοχή του πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου είναι πράγματι «ιστορική». Με την πιο αρνητική βέβαια έννοια του όρου. Είναι η πρώτη φορά, που Έλληνας πρωθυπουργός πηγαίνει σε συνεδρίαση του εκκλησιαστικού οργάνου, και μάλιστα αποδέχεται την εξαίρεση της Εκκλησίας από τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας. Πρόκειται για συμβολισμό, που αποκαλύπτει πώς εννοούν και οι δυο πλευρές την περιβόητη διακήρυξη περί διακριτών ρόλων Εκκλησίας και Κράτους. Με την κίνησή του αυτή, ο κ. Μητσοτάκης αποκαλύπτει επίσης πώς εννοεί ο ίδιος τον «φιλελευθερισμό» του. Αναγνωρίζει στην Εκκλησία ρόλο υπεράνω των νόμων και υπεράνω του δημοσίου συμφέροντος, της προστασίας δηλαδή της δημόσιας υγείας. «Του τρέχει» σαν να λέμε, ο φιλελευθερισμός… «από τα ράσα». Υποχρεώθηκε βέβαια να παγώσει, μέσα σε γενική κατακραυγή, την μονιμοποίηση 4.000 ιερέων που είχε υποσχεθεί προεκλογικά, όπως αποκάλυψε ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών. Η Εκκλησία θα μπορούσε να παίξει πιο ουσιαστικό ρόλο στην επέκταση του εμβολιασμού. Όχι με γραφειοκρατικές «εγκυκλίους» για να φύγει η υποχρέωση, αλλά με πράξεις και λόγους που στο τμήμα των πιστών που αντιστέκεται ακόμα, «μετράνε» διαφορετικά. Είχε τη δυνατότητα. Ως τώρα, το απέφυγε. Έμεινε το έργο ορφανό, στους ώμους φωτισμένων ιεραρχών και κληρικών, που ο αριθμός τους όμως είναι περιορισμένος. Το σήμα που εξέπεμψε η συνάντηση Μητσοτάκη - Ιερώνυμου είναι ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση: η συνέχιση της εξαίρεσης των ναών από τους υγειονομικούς κανόνες ενισχύει καίρια τις λανθασμένες αντιλήψεις. Κι αυτό, τη στιγμή που η χώρα μας σπάει το ένα θλιβερό ρεκόρ μετά το άλλο, σκαρφαλώνοντας τις τελευταίες βδομάδες στην κορυφή της Δυτικής Ευρώπης σε θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο όρος «μαρξισμός» είναι σχεδόν ταμπού. Το να τολμήσει κάποιος/α να ισχυριστεί ότι ο μαρξισμός θα έπρεπε να είναι η καθοδηγητική θεωρία του κόμματος θα τον/την κατέτασσε αυτομάτως στο γελοίο προπαγανδιστικό εφεύρημα του «ΣΥΡΙΖΑ του 3%». Κατά τη γνώμη μου, η (μη) σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τον μαρξισμό είναι ίσως η πιο κρίσιμη πλευρά του ταυτοτικού του προβλήματος. Συγκεκριμένα: Ο ουσιαστικότερος τρόπος με τον οποίο συνδέεται ένας πολιτικός φορέας της Αριστεράς με τον μαρξισμό είναι η έμπρακτη κατάδειξη του ταξικού του χαρακτήρα, κατά τρόπο που αναδεικνύει την ανταγωνιστική διάσταση των ταξικών σχέσεων. Την εποχή της απροκάλυπτης επίθεσης που υφίστανται οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι τουλάχιστον αστείο για το κόμμα της Αριστεράς να φοβάται ότι θα κατηγορηθεί πως διχάζει την κοινωνία αν απαντήσει σε τούτη την επίθεση εκθέτοντάς την ως τέτοια. Οσο για το... επιχείρημα του «3%», δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχτηκε εκλογικά όταν έπεισε τον κόσμο για την ταξικότητά του. Ακριβώς αντίστροφα με ό,τι έπαθε το ΠΑΣΟΚ.

Εκδικάζεται στο Πρωτοδικείο της Σύρου η αγωγή της ONEX εναντίον μελών του Παρατηρητηρίου Περιβάλλοντος με απαίτηση εξοντωτικής ποινής 3 εκατομμυρίων ευρώ. Η αγωγή αυτή είναι πρωτάκουστη διότι στρέφεται εναντίον της ελευθερίας γνώμης και έκφρασης πολιτών μελών του Παρατηρητηρίου Προστασίας Περιβάλλοντος Σύρου (ΠΠΠΣ), που τόλμησαν να διερωτηθούν αν τηρείται η εφαρμογή περιβαλλοντικών όρων από τις γειτνιάζουσες ναυπηγοεπισκευαστικές δραστηριότητες, καθώς και να ζητήσουν από τις αρμόδιες αρχές την ανάθεση συνολικής μελέτης για να διαπιστωθεί το ενδεχόμενο ρύπανσης του λιμένα της Ερμούπολης, μετά από ένα μοναδικό και τυχαίο δείγμα του βυθού στο οποίο σύμφωνα με το ΕΛΚΕΘΕ βρέθηκαν αυξημένα βαρέα μέταλλα. Είναι βεβαίως η αγωγή εκβιαστική και τρομοκρατική γιατί επιδιώκει να δώσει σήμα σε όσους «δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις»…..