Αναδημοσιεύσεις

Σε διεθνές επίπεδο, ο Μπόριτς και η κυβέρνησή του θα κριθούν από το κατά πόσο θα συμβάλουν θετικά στην διαδικασία περιφερειακής ενοποίησης της ηπείρου με όρους λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας από την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Έχουμε γράψει αναλυτικά για την ενίσχυση της CELAC και εναλλακτικών περιφερειακών ολοκληρώσεων έναντι του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (OAS) που οικοδομήθηκε από τη λατινοαμερικάνικη δεξιά και τις Ηνωμένες Πολιτείες και απαξιώθηκαν καθώς αποδείχθηκαν μοχλοί «αλλαγής καθεστώτος» σε βάρος των σοσιαλιστικών και αριστερών κυβερνήσεων στην αμερικανική ήπειρο. Ιδιαίτερη σημασία έχει η στάση της νέας κυβέρνησης απέναντι στις σοσιαλιστικές χώρες που ο Μπόλτον ονόμασε «τρόικα της τυραννίας», το τρίγωνο Κούβα-Βενεζουέλα-Νικαράγουα. Όπως, άλλωστε δήλωσε στη συνέντευξή του στην Λαμπρινή Θωμά για το TPP, o Ντανιέλ Χαδουέ, μέλος της ΚΕ του ΚΚ της Χιλής, και συνιδρυτής του αριστερού εκλογικού συνασπισμού μαζί με τον Γκαμπριέλ Μποριτς: «Η κυβέρνηση του Γκαμπριέλ δεν θα μοιάζει με εκείνες της Νικαράγουας, της Βενεζουέλας, της Κούβας. Εκείνο που αναμένεται είναι ότι δε θα συμμετέχει στις απόπειρες πραξικοπήματος ή τις απόπειρες ξένων επεμβάσεων από τις ΗΠΑ ή τον OAS, εναντίον κρατών που έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Δεν περιμένουμε μια κυβέρνηση κοντά σε αυτές, λόγω των προσωπικών θέσεων του υποψηφίου προέδρου της δημοκρατίας, αλλά και όσων στην νομοθεσία μας διευθετούν τις διεθνείς σχέσεις. Αυτό που αναμένουμε είναι ότι δεν θα συνεισφέρει στην αποσταθεροποίηση άλλων κρατών. Αυτό είναι που περιμένουμε». Αυτό είναι που περιμένει κάθε άνθρωπος που θέλει να δει το νεοφιλελευθερισμό να ηττάται στο πρώτο εργαστήρι εφαρμογής του και τον ιμπεριαλισμό να χάνει έδαφος στην Λατινική Αμερική. Και αυτό θα καθορίσει αν ο νέος πρόεδρος της Χιλής θα αποδειχθεί κάτι αντιστοιχο του Ραφαέλ Κορέα, με όλα τα όρια του ρεύματός του, ή του προδότη Λένιν Μορένο. Όσοι νομίζουν πως στην εποχή κυριαρχίας του νεοφιλελεύθερου τρόπου ρύθμισης του παγκόσμιου καπιταλισμού τα παραπάνω είναι «λίγα», πόσο μάλλον σε μια αναπτυσσόμενη χώρα της Λατικής Αμερικής, θα περιοριστούμε να τους υπενθυμίσουμε πως το ιστορικό προτσές δεν αλλάζει επαναλαμβάνοντας την λέξη «επανάσταση» σαν μάντρα, αλλά μέσα από περίπλοκες, αντιφατικές και αλληλοσυμπληρώμενες διαδικασίες, νίκες και ήττες, διαψεύσεις και προσδοκίες, πισωγυρίσματα, αυτοκριτική και εφόδους.

Σε κάθε περίπτωση, το «Κόκκινο Σακίδιο» είναι ένας εξαιρετικός οδηγός για το τι είναι και πώς οικοδομείται η αριστερή ηγεμονία στο πεδίο της πολιτικής και των ιδεών. Είναι διατυπωμένο σε ανθρώπινη γλώσσα και διαβάζεται νεράκι. Και, το πιο σημαντικό, δεν περιορίζεται στη διατύπωση θέσεων, αλλά παράγει σκέψη και προβληματισμό. Είναι ένα βιβλίο που νιώθεις περήφανος να διαβάζεις στο μετρό και χαίρεσαι όταν βλέπεις κάποιον άλλον να τον διαβάζει. Θέλεις να πας και να του σφίξεις φιλικά το χέρι. Κοντολογίς, το «Κόκκινο Σακίδιο» είναι ένα ευχάριστο και δημιουργικό ταξίδι μέσα στο μυαλό του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Αλλά είναι και ένα ταξίδι του Τσακαλώτου μέσα στο δικό μας μυαλό. Αυτό είναι η μεγάλη του αξία.

To χειμώνα οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα παραδοσιακά χάνουν δυνάμεις. Σπανίως οι πρωθυπουργοί αποφασίζουν να πάνε…

Στις 28 και 29 Νοεμβρίου 2021 στις Βρυξέλλες πραγματοποιήθηκε το 5ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ. Είχαμε την…

Αυτό που διέκρινε τον Μπάμπη Δρακόπουλο ήταν η πίστη του στις αξίες της Αριστεράς, η ανθρωπιά του και το όραμα ενός σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο. Όσοι τον γνώρισαν επαναφέρουν συνεχώς τα στοιχεία της ανιδιοτέλειας, της ανθρωπιάς μαζί με τη μεγάλη του μόρφωση. Στην παρέα της Κυψέλης, στα πρώτα νεανικά του χρόνια, διαβάζουν με πάθος μαρξισμό, Ιστορία, Φιλοσοφία, λογοτεχνία και πολλή ποίηση. Ο Μπάμπης διαβάζει και κείμενα που βλέπουν με καχυποψία οι αριστεροί της εποχής: Φρόιντ, Γιουνγκ, Χέγκελ, Καντ. Αριστερό πολιτικό, και όχι πολιτικό της Αριστεράς, τον ονομάζει ο Παύλος Κλαυδιανός. Με τη βαθιά του καλλιέργεια, βοήθησε να δημιουργηθούν οι θέσεις του δημοκρατικού δρόμου στον σοσιαλισμό, ο ρόλος του κόμματος ως συλλογικός διανοούμενος και η αυτονομία των κινημάτων. (...) Ο λόγος του ήταν ριζοσπαστικός και αριστερός. Συνδύαζε θεωρητική επάρκεια, οργανωτική εμπειρία και προσήλωση στην ηθική της Αριστεράς. Η προσωπική ηθική στάση του είχε συγχωνευτεί με την πολιτική στάση του. Υπήρξε ο πιο αγαπητός γραμματέας. Στη δική του θητεία υπογραμμίστηκε ο παράγοντας άνθρωπος, όπως λέει ο Τάκης Μπενάς. Για την ηθική του στάση και τον βαθύ ανθρωπισμό του μιλάει και ο Κώστας Φιλίνης. Υπήρχαν αγωνιστές κρατούμενοι που το κόμμα είχε διαγράψει και υπήρχε εντολή απομόνωσης. Ο Μπάμπης πήγαινε και τους έβλεπε και τους έκανε παρέα. Είχε πολύ ανθρωπιά ο Μπάμπης. Ήταν άνθρωπος, λέει ο Άγγελος Διαμαντόπουλος. Τον απασχολούσε ο ρόλος της ψυχολογίας στη συμπεριφορά των ανθρώπων και θεωρούσε πως δεν έπρεπε να τον υποτιμά η Αριστερά. Ο ίδιος είπε κάποτε: «Θεωρώ πως η αριστερή ιδεολογία υποτιμά τις ανθρώπινες ανάγκες και αξίες». Το σύνθημα του ΚΚΕ Εσωτερικού «για έναν σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» ταίριαζε με την προσωπικότητά του. Η παρακαταθήκη που θα ήθελε να αφήσει αυτός ο ξεχωριστός άνθρωπος στους νεότερους, λέει η Σόνια Τσιτήλου, είναι συνεχής αναζήτηση της γνώσης, ανιδιοτέλεια, σεμνότητα, προσπάθεια κατανόησης των ανθρωπίνων σχέσεων. Όχι εύκολη καταδίκη συμπεριφορών, αλλά νηφάλια αντιμετώπιση της αντίθετης άποψης μέσα στο κόμμα ή με άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Παρακολουθώντας τη συζήτηση περί της αντοχής της κυβέρνησης, παρ’ όλες τις προφανείς αποτυχίες, αυθόρμητα μου…

Ο Πάνος Σκουρλέτης σε τηλεδιάσκεψη με τους εργαζομένους της Εθνικής Τράπεζας επεσήμανε ότι οι εργαζόμενοι…

Ο Ερντογάν ανακοίνωσε την Τετάρτη, ως κατώτατο μισθό στον δημόσιο τομέα («SMIC»), 4253 τουρκικές λίρες (265 δολάρια ΗΠΑ). Είναι πράγματι, αύξηση 40% περίπου με βάση την τουρκική λίρα, αλλά μείωση 15% περίπου με βάση το δολάριο ΗΠΑ! Η κυβέρνηση θέλει να φανεί ότι «οι σκοτεινές δυνάμεις», «οι ξένοι που δεν θέλουν να δουν μια ισχυρή Τουρκία», «τα συμφέροντα και τα λόμπι του δολαρίου», «οι Δυτικοί» ή ακόμη και οι «ιμπεριαλιστές» θέλουν την καταστροφή της Τουρκίας, το τέλος του Ισλάμ και τη διαίρεση του έθνους. Οι περισσότεροι πλέον πολίτες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που στο παρελθόν ψήφισαν τον Ερντογάν, δεν πιστεύουν πλέον σε αυτές τις εξηγήσεις. Η σκέψη και η αίσθηση της ανάλυσης και της σύνθεσης γίνονται σαφέστερες, όταν οι τσέπες αρχίζουν να αδειάζουν και ειδικά όταν κάποιος αρχίζει να πεινά.

Στην Αμερική, στην Κίνα, στη Γερμανία, στην Ιαπωνία εκατομμύρια εργαζόμενοι παρατάνε τις δουλειές τους, παραιτούνται.…