Αναδημοσιεύσεις

Eίναι θαρρώ σημαντική η προσπάθεια του συγγραφέα να προσεγγίσει όσο γίνεται πιο αντικειμενικά και αναλυτικά τις εσωτερικές κομματικές κρίσεις, διασπάσεις και διαγραφές, φαινόμενο που απαιτεί μια αναλυτικότερη και πολύπλευρη ανάλυση η οποία εκφεύγει των ορίων μιας κριτικής σε εφημερίδα, όπως και η όποια κριτική αναφορά στην 19σέλιδη συμβολή ως επίμετρο του Θανάση Βακαλιού. Μιας κριτικής που παρά τις επί μέρους παρατηρήσεις και αντιρρήσεις σε καμιά περίπτωση δεν παραγνωρίζει την συμβολή που καταθέτει ο Τρίκκας. Πρόκειται για μια πράξη μόχθου μεγάλου, μιας εγρήγορης συνείδησης που μας οδηγεί στην αέναη επικαιρότητα του κοινού μας οράματος, για δημοκρατική υπέρβαση του εκμεταλλευτικού και αλλοτριωτικού σήμερα.

Το 1988 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αρχηγός τότε της Ν.Δ. και διεκδικητής της πρωθυπουργίας, απαντώντας σε δημοσιογραφική ερώτηση στο Λονδίνο δήλωσε ότι το δημοψήφισμα του 1974 που απέβη καθαρά υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας ήταν unfair, ήτοι άδικο. Δεν πραγματοποιήθηκε δηλαδή με ίσους όρους. Η φωτιά γύρω από το πολιτειακό ξανάναψε και αυτό το unfair σημάδεψε ανεξίτηλα το όνομα του προσφάτως εκλιπόντος πατρός Μητσοτάκη. Σήμερα, 29 χρόνια μετά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επίσης αρχηγός της Ν.Δ. και διεκδικητής της πρωθυπουργίας, υποπίπτει σε ένα άλλο unfair. Μιλώντας στο ειδησεογραφικό πόρταλ των Βρυξελλών «Politico» επιχειρεί να «ντοπάρει» ιδεολογικά την παράταξή του επισείοντας τον κίνδυνο της αριστερής βίας και μάλιστα ονοματίζει την Αριστερά ως τη μόνη στην Ελλάδα μήτρα πολιτικής βίας τα τελευταία χρόνια.