Της εθνικοφροσύνης, ήλιε νοητέ
Ενα «πολιτικά ορθό» ξαναγράψιμο της Νεοελληνικής Ιστορίας.
Στη Βουλή φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ τις χρυσαυγίτικες χυδαιότητες και την κάμερα Go-pro που φέρεται να φοράει αστυνομικός
Με ερώτησή τους προς τον υπουργό Εσαωτερικών, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φέρνουν στη Βουλή τις πρόσφατες, χυδαίες προκλήσεις από χρυσαυγίτες και το ζήτημα της ενδεχόμενης βιντεοσκόπησης από αστυνομικό στη δίκη της νεοναζιστικής οργάνωσης.
Κώστας Βεργόπουλος: Φθάνει ο κόμπος στο χτένι με το ελληνικό ζήτημα
Δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία, από την εποχή της αρχαίας Βαβυλώνας και Αιθιοπίας μέχρι σήμερα, να επισείεται από το δανειστή η απειλή της χρεοκοπίας, ότι δηλαδή θα σε κάνω να μην μπορείς να με ξεπληρώσεις! Διότι αυτό λέει ο Σόιμπλε, πως δεν γίνονται διαγραφές χρέους εντός της ευρωζώνης, καθώς —όπως ισχυρίζεται— το απαγορεύει η συνθήκη της Λισαβόνας. Μόνο στη φαντασία του ισχύει κάτι τέτοιο, φυσικά. Επιπλέον, αν δούμε την ουσία της δήλωσής του, αυτή δεν έχει απολύτως κανένα νόημα, καθώς ισχυρίζεται πως οι εκτός ευρώ χώρες αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη επιείκεια από όσες βρίσκονται εντός.
Από το «πρόσφυγες καλωσήρθατε» στη Διακήρυξη της Μάλτας
Την ξενοφοβική της τροπή επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά η Ευρώπη την τελευταία εβδομάδα, τόσο με τη Διακήρυξη της Μάλτας των 27 χωρών-μελών της ΕΕ, όσο και κατά την άτυπη Διάσκεψη στη Βιέννη των αρμόδιων για το προσφυγικό υπουργών της Αυστρίας, Ελλάδας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Σλοβακίας, Τσεχίας, Κροατίας, Σλοβενίας, Σερβίας, Βοσνίας Ερζεγοβίνης, Μαυροβούνιου, ΠΓΔΜ, Κόσοβου, Αλβανίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας.
Η πρώτη νίκη εναντίον της αντιμεταναστικής πολιτικής του νέου “πλανητάρχη”
Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις στις ΗΠΑ μετά την έκδοση του προεδρικού διατάγματος του Τραμπ. Χιλιάδες άνθρωποι επέβαλαν το κλείσιμο των αεροδρομίων σε μεγάλες πόλεις όπως στη Βοστόνη, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο. Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας οργανώθηκαν μερικές ώρες πριν μέσω διαδικτύου και μαζικοποιήθηκαν, καθώς πολλοί άνθρωποι, κατά τα άλλα ήσυχοι και συντηρητικοί, ακύρωσαν τα σχέδιά τους για το Σαββατοκύριακο και πήγαν να διαδηλώσουν για να σταματήσουν μια εθνική τραγωδία: τη βίαιη απέλαση μουσουλμάνων πολιτών από επτά κράτη.
Ο Παύλος είναι παντού
Ήταν μια εποχή που οι χίτες ρωτούσαν «πού είναι η μάνα σου, μωρή». Σήμερα οι απόγονοί τους ρωτούν μια μάνα πού είναι το δολοφονημένο της παιδί. Όταν οι ναζί ρωτάνε προκλητικά μέσα στο δικαστήριο τη Μάγδα Φύσσα «πού είναι ο Παύλος σου τώρα», η απάντηση στους ακροδεξιούς μαχαιροβγάλτες είναι μόνο μία. «Ο Παύλος είναι παντού».
Θα αφήσουμε μόνη τη Μάγδα Φύσσα;
Δεν πρέπει να αφήσουμε τη νομιμότητα να περάσει στα χέρια αυτών που την παραβιάζουν. Η νομιμότητα είναι το όπλο της Δημοκρατίας και πρέπει να το χρησιμοποιήσει προς όφελος της κοινωνίας η ίδια η Πολιτεία. Αλλιώς πολιτικά κόμματα, θεσμοί, όργανα του κράτους και κοινωνία θα αφήσουμε τη Μάγδα Φύσσα να σηκώσει μόνη της το βάρος της επιβολής δικαιοσύνης απέναντι στον φασισμό.
Μπορεί ν’ ανανεωθεί ο (ελληνικός) καπιταλισμός;
Γιατί τόση εμπιστοσύνη εκ μέρους της Αριστεράς στην ικανότητα του καπιταλισμού να ανανεωθεί; Πρόκειται στην πραγματικότητα για ευρωπαϊκό φαινόμενο και όχι απλά ελληνικό. Σε μας έκανε πρόσφατα την εμφάνισή της η θεωρία του “ελατηρίου”: η οικονομία συμπιέστηκε, πού θα πάει θα εκτιναχθεί! Υπάρχει και “μαρξιστική” θεμελίωση: ο καπιταλισμός γνωρίζει κύκλους και μέσα από την ύφεση και τη μείωση του εργατικού κόστους αναζωογονείται! Πρόκειται, βέβαια, για μια προσέγγιση που μας καλεί να αναβάλουμε τα κοινωνικά αιτήματα, αλλά και να αγνοήσουμε τα οξυνόμενα και επείγοντα περιβαλλοντικά προβλήματα.
Είναι όλοι τους ναζί
“Δεν είναι όλοι ρατσιστές, δεν είναι όλοι ναζί και φυσικά δεν είναι όλοι δολοφόνοι” επιμένουν να υποστηρίζουν όσοι εξακολουθούν να βλέπουν την πλατιά αυτή μάζα των τετρακοσίων τόσων χιλιάδων ως ένα δυσδιάκριτο μείγμα λίγων εγκληματιών και πολλών απολωλότων προβάτων της Δημοκρατίας μας. Ίσως μπορούσε να είναι και έτσι αν κανείς παρέβλεπε την ψυχρή λογική των αριθμών που σε ψήφους επιβράβευσε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα διατηρώντας ανέπαφα τα ποσοστά της Χ.Α. στις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν.
Ο Μπενουά Αμόν αντιμέτωπος με την πρόκληση της ενότητας
Η επικράτηση του Μπενουά Αμόν ήταν καθαρή και αναμφισβήτητη. Το αποτέλεσμα αυτό δεν οφείλεται σε μεθόδευση του κομματικού μηχανισμού, ούτε σε κάποια τυχόν συγκυρία. Είναι η έκφραση των αγώνων των εργαζομένων και των νέων που αντιτάχθηκαν στην πολιτική της λιτότητας και στην ψήφιση του αντεργατικού νόμου, γνωστού ως νόμου της Ελ Κομρί, και την προσφυγή σε αυταρχικές μεθοδεύεις. Διάφοροι αναλυτές παρομοιάζουν το φαινόμενο Αμόν με αυτό των Εργατικών στην Αγγλία, του Τζέρεμι Κόρμπιν, και του αμερικανού γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς. Ο Μπενουά Αμόν τάσσεται κατά της λιτότητας, της δημοσιονομικής προσαρμογής και της τιμωρητικής πολιτικής της ευρωζώνης. Έχει ταυτόσημες θέσεις με την ευρωπαϊκή αριστερά για την επανοικοδόμηση της Ευρώπης.