Μετά το συνέδριο τι;
Συζήτηση με τον Κώστα Γαβρόγλου και τον Στέφανο Δημητρίου, Πανεπιστημιακούς
Η δυναμική του συριακού εμφυλίου
Bρισκόμαστε σε μια εποχή που το παγκόσμιο σύστημα, όχι μόνο αντέχει, αλλά και εμμέσως ενθαρρύνει την υβριδικότητα και την πολιτική «ασυναρτησίας». Το «Ισλαμικό Κράτος» για παράδειγμα αποτελεί την ίδια στιγμή ένα κρατικό μόρφωμα που έχει χαρακτηριστικά αντίστοιχα με αυτά ενός λειτουργούντος κράτους, αλλά και έναν μη κρατικό δρώντα. Το χάος στη Συρία μπορεί να παράγει την προσφυγική τραγωδία, αλλά για διάφορους λόγους δεν έχει απειλήσει τη σταθερότητα των γειτονικών κρατών, με εξαίρεση ίσως της Τουρκίας. Η κρίση στη Μέση Ανατολή και ο πόλεμος στη Συρία λειτουργεί, ηθελημένα ή μη, ως ένα τεράστιο αιματοβαμμένο εργαστήριο, που «ελέγχονται» νέες μορφές κράτους και κοινωνικής θέσμισης.
Ρητά και άρρητα σχέδια
Προφανώς, η βελτίωση της οικονομίας είναι μικρή και δεν φθάνει στη ζωή των θυμάτων της λιτότητας, ιδιαίτερα των ανέργων, παρά το ότι η ανεργία μειώνεται, έστω και πολύ λίγο και με αυξημένη τη μερική απασχόληση. Μειώνεται, όμως, σταθερά. Σ’ αυτή τη φάση το πώς πάει η οικονομία είναι κάτι πολύ σημαντικό και θα ήταν λάθος να βιάζεται κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι, όταν λέμε ότι εξελίσσεται θετικά, αυτό μπορεί να θεωρείται ένα είδος success story. Είναι εξαιρετικά θετικό έδαφος στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αν και καθόλου αρκετό.
Η Τουρκία ως παράγων περιφερειακής αποσταθεροποίησης
Όπως προκύπτει, υπό το καθεστώς Ερντογάν, η Τουρκία έχει μετατραπεί σε έναν απρόβλεπτο και προβληματικό περιφερειακό δρώντα, αλλά και σε παράγοντα περιφερειακής αποσταθεροποίησης. Ενδεχομένως, ο Τούρκος πρόεδρος να θεωρεί ότι οι συσσωρευμένες περιφερειακές απειλές, τις οποίες η Δύση δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει, αυξάνουν δραματικά τη σημασία της τουρκικής συμβολής στην αντιμετώπισή τους, πράγμα που του επιτρέπει να της επιβάλλει τους όρους του.
Βρισκόμαστε σε μια στροφή όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα
Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόπουλου στη θέση του προέδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH) αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για το πεδίο δράσης των οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και για το επίπεδο σεβασμού των δικαιωμάτων από εθνικές κυβερνήσεις. Η FIDH είναι το μεγαλύτερο και παλιότερο διεθνές δίκτυο οργανώσεων δικαιωμάτων. Ιδρύθηκε το 1922 και σήμερα περιλαμβάνει περίπου 180 οργανώσεις από 120 κράτη του κόσμου.
Γιώργος Φαράκλας: Ο εθνικισμός του Κέντρου
Αυτός ο εθνικισμός είναι κάτι συνηθισμένο. Καταγράφεται με τον πιο αφελή τρόπο στο στρατιωτικό βιβλιάριο. Διαβάζω: «Ανήκεις στην εφεδρεία του ενδοξότερου στρατού του κόσμου». Αυτή η θέση προφανώς δεν αποτελεί αντικειμενικό πόρισμα συγκριτικής μελέτης. Το ότι αγαπώ το παιδί μου δεν το καθιστά εξυπνότερο από τα άλλα, το ότι αγαπώ τη χώρα μου δεν την καθιστά ανώτερη των άλλων, έτσι και το ότι ανήκω στον ελληνικό στρατό δεν τον καθιστά ενδοξότερο όλων.
Τι σημαίνει κριτική υποστήριξη;
"Η κυβέρνηση υλοποιεί πράγματι το πρόγραμμα που της επιβάλλουν, με σκληρές επιπτώσεις, αλλά βάζοντας κρίσιμους αστερίσκους στην πράξη, δηλαδή με εφαρμογή στοιχείων του λεγόμενου παράλληλου προγράμματος, κυρίως όσον αφορά τα στρώματα που έχουν γονατίσει από την ανεξέλεγκτη επέλαση των μνημονίων ως το 2015. Γι’ αυτό και, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει επέλθει η κοινωνική καταστροφή που θα ερχόταν, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η κυβερνητική αλλαγή. Οι κοινωνικές επιπτώσεις έχουν μετριασθεί. Η καμπύλη είναι καθοδική, αλλά όχι ελεύθερη πτώση. Επιβραδύνθηκε η καθοδική πορεία. Ως συνέπεια, έχουμε πολιτικό κόστος, σοβαρό πολιτικό κόστος, αλλά όχι πολιτική κατάρρευση, συνεπώς μπορούμε να σκεφτούμε ότι το πολιτικό κόστος είναι ανατάξιμο. Η επιτυχής διεκπεραίωση αυτής της κρίσιμης και επώδυνης φάσης του προγράμματος, η ολοκλήρωση του πολιτικού σχεδίου της κυβέρνησης γι’ αυτήν την περίοδο είναι, λοιπόν, κρίσιμη. Όσο για το αριστερό αποτύπωμα, είναι σημαντικό ότι η κυβέρνηση δεν περιμένει απλά το «δεύτερο χρόνο» της διακυβέρνησης της. Ενώ βρίσκεται εν μέσω όλων αυτών των δυσκολιών, και επιπλέον στριμωγμένη πολιτικά, εκτός και εντός, εκ δεξιών και εξ αριστερών, δοκιμάζοντας την αντοχή των κοινωνικών στηριγμάτων της, η κυβέρνηση δίνει επιπλέον μάχες με δική της πρωτοβουλία: επιλέγει να συγκρουστεί με το μπλοκ εξουσίας, σε όλες του τις εκφάνσεις και σε όλο του το εύρος και το βάθος. Οι συγκρούσεις αυτές είναι εξυγιαντικού χαρακτήρα, αντιμετωπίζουν «χρόνιες παθογένειες» (για να χρησιμοποιήσω ένα μάλλον ήπιο κλισέ), αλλά από τη σκοπιά της Αριστεράς, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατίας." | Γιώργος Φουρτούνης
Συνέντευξη με τον Γκρέγκορ Γκίζι, ιστορικό πρόεδρο της ”Ντι Λίνκε”
Στο περιθώριο της σύντομης επίσκεψής του στην Ελλάδα, για να παρευρεθεί στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γκρ. Γκίζι παραχώρησε στον Γιώργο Χονδρό μια συνέντευξη. Οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις αποκτούν ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο γιατί είναι ένας από τους πρωτεργάτες της ανασύνθεσης της γερμανικής αριστεράς και της ανάδειξής της σε σημαντική, υπολογίσιμη δύναμη στο γερμανικό πολιτικό σκηνικό. Επιπλέον, είχε και έχει σημαίνοντα ρόλο στην προσπάθειά της να επηρεάσει δραστικά τον προσανατολισμό και της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.
Συνέντευξη με τον Κύρκο Δοξιάδη, καθηγητή κοινωνικής θεωρίας
Ο Κύρκος Δοξιάδης, καθηγητής Επικοινωνίας και Κριτικής ανάλυσης λόγου, σχολιάζει τον τρόπο που διεξάγεται σήμερα η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ενώ αναλύει τα ανοιχτά μέτωπα.
