Αναδημοσιεύσεις

Στο μυθιστόρημα του Χάινριχ Μπελ «Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ», που η δράση του εκτυλίσσεται στη Δυτική Γερμανία των αρχών της δεκαετίας του 1970, μια απολιτική νοικοκυρά μπλέκει με την αστυνομία και διασύρεται από τον κίτρινο τύπο επειδή έκανε το έγκλημα να συνδεθεί ερωτικά με έναν ληστή τραπεζών, ύποπτο για τρομοκρατία. Ομολογώ πως δεν θυμάμαι αν το έχω διαβάσει, ασφαλώς όμως έχω δει την ταινία που γυρίστηκε το 1975 από τον Φόλκερ Σλέντορφ και τη Μαργκαρέτε φον Τρότα με βάση το μυθιστόρημα. Βρίσκω πως η υπόθεση του μυθιστορήματος και της ταινίας έχει κάποιες ομοιότητες με μια υπόθεση που διαδραματίζεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας, στην πραγματική ζωή, παρόλο που υπάρχουν πολλές και βασικές διαφορές μεταξύ τους -γι’ αυτό και έβαλα αυτόν τον τίτλο στο σημερινό άρθρο, που είναι αφιερωμένο στην υπόθεση της πανεπιστημιακού Ηριάννας Β.Λ. και στη χαμένη ελευθερία της.

Ποτέ δεν είχα αυταπάτες για το πόσο ταξική είναι η θεσμοθετημένη δικαιοσύνη αλλά και πόσο χώρο αφήνουν οι νόμοι στις προσωπικές πεποιθήσεις του κάθε δικαστή. Αυτό, άλλες φορές είναι για καλό και άλλες για κακό. Δεν θα ξεχάσω - από τη θετική πλευρά - εκείνη τη "φουρνιά" των δικαστών, που σπούδασε τη δεκαετία του ’60 στη Γαλλία - κυρίως - και αποτέλεσε ανάχωμα στην καταλήστευση του φυσικού περιβάλλοντος (Ε΄τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας). Και σήμερα – είμαι σίγουρος - υπάρχουν δικαστές που διαχειρίζονται, με αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση, τα ψήγματα ελευθερίας κινήσεων που τους παρέχουν οι ερμηνείες των νόμων. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Δικαστές, που τηρώντας - και καλά - το γράμμα του νόμου, άτεγκτοι και μικροί θεοί, καταστρέφουν ζωές, αθέλητα ή και ηθελημένα κάποιες φορές. Τα τελευταία χρόνια τροχίζουν τη ρομφαία τους και σε ένα καινούργιο ακονιστήρι, που λέγεται "εξέταση DNA". Η υφαρπαγή δεκατριών χρόνων από την ελεύθερη ζωή της Ηριάννας δεν μπορεί να στηριχθεί σε μιά αμφισβητούμενη εξέταση DNA.