Αναδημοσιεύσεις

07
11

Γιώργος Ψυχογιός: Συνεχής εγρήγορση για την έκβαση της διαπραγμάτευσης

Το κλίμα που αποκομίζουμε όλοι μας είναι εμφανώς καλύτερο σε σχέση με τις προηγούμενες φορές. Η πληροφόρηση που έχουμε από τους υπουργούς που συμμετέχουν στη διαπραγμάτευση είναι ότι υπάρχει διάθεση και βούληση για συνεννόηση και, ήδη, συμφωνία σε βασικά ζητήματα, ώστε να κλείσει η αξιολόγηση στην ώρα της. Είναι πολύ σημαντικό ότι έχει ήδη «κλειδώσει» το κοινωνικό μέρισμα τόσο ως προς το μέγεθος όσο προς την κατανομή του. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αξιολόγηση βρίσκεται εν εξελίξει. Χρειάζεται, συνεχής εγρήγορση της διαπραγματευτικής ομάδας και ιδιαίτερη προσοχή από όλους μας ως προς τις δηλώσεις μας και την αισιοδοξία μας για την έκβαση της διαπραγμάτευσης. Οι εταίροι έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να ανοίξουν ζητήματα που έχουν κλείσει ή να προβάλουν απαιτήσεις της τελευταίας στιγμής.
Περισσότερα »
07
11

Το μεγαλείο και η τραγωδία της Σοβιετικής Ενωσης

Η νίκη της Επανάστασης των Μπολσεβίκων απέδειξε ότι ο λαός μπορεί να ανατρέψει μια αντιδραστική κυβέρνηση. Η πρόοδος της Σοβιετικής Ενωσης στις επιστήμες, στην τεχνολογία, στις τέχνες κ.λπ. και η αποφασιστική συμβολή της στη συντριβή του ναζισμού, η βοήθεια προς τις αντιαποικιακές επαναστάσεις και τα κομμουνιστικά κόμματα, η συμπαράστασή της στους διωκόμενους αγωνιστές, όλα αυτά δημιουργούσαν μια λαμπρή, αισιόδοξη εικόνα για το «σοσιαλιστικό στρατόπεδο». Αλλά οι αντιθέσεις οξύνονταν, μετατρέπονταν σε ανταγωνιστικές. Η κατάρρευση ήταν η «λύση». Ακολούθησε η διαδικασία της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και η παρακμή του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος. Τέλος της Ιστορίας; Οι προφήτες διαψεύστηκαν. Ο τρομερός εικοστός αιώνας ήταν ο αιώνας των μεγάλων ελπίδων και των μεγάλων απογοητεύσεων. Αλλά οι παγκοσμιοποιημένες αντινομίες του καπιταλισμού οξύνονται. Και, κατά τον Κάρολο Μαρξ, ο αιώνας των νικηφόρων επαναστάσεων θα έλθει όταν οι ενδογενείς αντινομίες του καπιταλισμού, και ειδικά η αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας, θα φτάσουν σε παροξυσμό.
Περισσότερα »
06
11

Δικαιοσύνη: τυφλή στο κοινό περί δικαίου αίσθημα;

Η Ηριάννα και ο Περικλής θα παραμείνουν έγκλειστοι στις φυλακές. Γιατί κάποιοι δικαστές έκριναν ότι δεν υφίστανται ανεπανόρθωτη βλάβη και ότι δεν έχουν προκύψει νέα στοιχεία. Λες και δεν είναι ανεπανόρθωτη η βλάβη για έναν νέο άνθρωπο, με όνειρα και σχέδια για τη ζωή του, το να σύρεται από κελί σε δικαστική αίθουσα και πάλι πίσω και να στιγματίζεται ως αιμοβόρος τρομοκράτης, χωρίς πραγματικά στοιχεία. Κι αυτό, πέρα από την αδιανόητη ποινικοποίηση της κοινωνικής συναναστροφής ή της ερωτικής σχέσης. Λες και δεν είναι ο στιγματισμός ένα στοιχείο που οφείλει να λάβει υπόψη του ένας δικαστής που κρίνει με βάση όχι μόνο τη στενή και ψυχρή ερμηνεία του γράμματος του νόμου, αλλά και με τη συνείδησή του.
Περισσότερα »
06
11

O κόσμος σε κίνδυνο: μια συνέντευξη με τον Νόαμ Τσόμσκι

Μέσα σε ένα κόσμο που η Αμερική είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας αποσταθεροποίησης, λίγοι είναι οι λόγοι να είναι κανείς αισιόδοξος: "Η εκστρατεία του Σάντερς, αποσπάστηκε από το καθιερωμένο μοντέλο. Ο Σάντερς ήταν ελάχιστα γνωστός. Δεν είχε ουσιαστικά καμία υποστήριξη από τις κύριες πηγές χρηματοδότησης, αγνοήθηκε ή χλευάστηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αυτοχαρακτηρίστηκε με την τρομακτική λέξη “σοσιαλιστής”. Ωστόσο, είναι πλέον με μεγάλη διαφορά το πιο δημοφιλές πολιτικό πρόσωπο στη χώρα. Τουλάχιστον, η επιτυχία της εκστρατείας του Σάντερς δείχνει ότι μπορούν να υποστηριχθούν πολλές επιλογές, ακόμη και μέσα στο αποχαυνωτικό δικομματικό πλαίσιο, με όλα τα θεσμικά εμπόδια που υπάρχουν στο να απαλλαγούμε από αυτό. Κατά τη διάρκεια των ετών της διακυβέρνησης Ομπάμα, το Δημοκρατικό Κόμμα διαλύθηκε σε τοπικό και πολιτειακό επίπεδο. Το κόμμα είχε εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό την εργατική τάξη χρόνια νωρίτερα, ακόμα περισσότερο με τις εμπορικές και δημοσιονομικές πολιτικές του Κλίντον, που υπονόμευσαν την αμερικανική παραγωγή και την αρκετά σταθερή απασχόληση που παρείχε."
Περισσότερα »
06
11

Διαφαίνονται σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας – Συνέντευξη με τη Βάλια Αρανίτου

Πώς θα υπάρξει κοινωνική συνοχή; Αυτό είναι πάρα πολύ κομβικό, για μια κοινωνία που θέλει να αναπτύσσεται/εξελίσσεται. Αλλά, για να θυμηθούμε αυτό που μας δίδαξε ο Σουμπέτερ, άλλο ανάπτυξη και άλλο μεγέθυνση. Εμείς δεν θέλουμε μόνο μεγέθυνση, το ΑΕΠ να αυξάνεται από 3% σε 5%. Και στην Κίνα, πχ, βελτιωνόταν για πολλά χρόνια το ΑΕΠ, αλλά οι ανισότητες είναι χαοτικές. Επιδίωξη είναι η ολοκληρωμένη ανάπτυξη, η οποία θα συμβαδίζει προφανώς με την προάσπιση και προώθηση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Περισσότερα »
05
11

Η «υπαρξιακή» πρόκληση της Αριστεράς

Στην Ευρώπη-Φρούριο, στην ξενοφοβική δυσαρέσκεια και στους ακροδεξιούς «εχθρούς» της παγκοσμιοποίησης, η Αριστερά καλείται να αντιτείνει μια διεθνιστική στρατηγική για μια μη-ευρωκεντρική Ευρώπη, για κοινωνίες αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας χωρίς διακρίσεις. Απέναντι στον αντιδημοκρατικό κυνικό στιγματισμό της λαϊκής κυριαρχίας και στην υποβάθμιση των δικαιωμάτων στο επίπεδο της λογιστικής διαχείρισης ιδιωτικών συμβάσεων, η «υπαρξιακή» πρόκληση με την οποία αναμετριόμαστε σήμερα είναι να ενεργοποιήσουμε εκ νέου την επαναστατική δυναμική της δημοκρατίας ως διαρκούς αυτοθέσμισης, πέραν της υπαρκτής μετα-πολιτικής και μετα-δημοκρατικής «δημοκρατίας». Στην ετερονομία του πολιτικού χρειάζεται να αντιταχθεί μια πολιτική επιτελεστικότητα που θέτει εκ νέου και αναθεωρεί συνεχώς τις έννοιες και τις γενεαλογίες της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού: που πειραματίζεται με αυτές αλλά και πέρα από αυτές.
Περισσότερα »
05
11

Ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο ή για ένα ποδόσφαιρο των «από κάτω»;

Οι απογοητευμένοι με την Πρέμιερ Λιγκ και τον τρόπο που είναι δομημένο το σύγχρονο ποδόσφαιρο υιοθέτησαν το σύνθημα «Ενάντια στο Μοντέρνο Ποδόσφαιρο». Μια πρώτη παραλλαγή του συνθήματος εμφανίστηκε αρχικά στο μπλουζάκι ενός οπαδού της Κροατίας στο Euro 2008. «Ενάντια στο Ποδόσφαιρο Μόδας», έγραφε.
Περισσότερα »
04
11

Πολιτικές του φόβου, πολιτικές της χειραφέτησης

Οι φτωχοί και οι εργάτες, όσοι ζούσαν την καταστατική ανισότητα του εκβιομηχανισμένου καπιταλισμού, η «Τέταρτη Τάξη» του περίφημου πίνακα του Τζουζέπε ντα Βολπέντο, όλοι αυτοί είχαν βρει από τον 19ο αιώνα μια δέσμη ιδεών, τον σοσιαλισμό, και έναν τρόπο οργάνωσης, το εργατικό κόμμα, που υποσχόταν να τους οδηγήσει στη δικαιοσύνη και τη χειραφέτηση. Αυτό το φάσμα που πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη μέχρι που απέκτησε σάρκα και οστά είναι που στον 20ό αιώνα έκανε τις δυτικές δημοκρατίες αξιοβίωτες. Η κοινωνική ασφάλεια, η μείωση των ανισοτήτων, το κράτος πρόνοιας ήταν αποτέλεσμα του φόβητρου που αποτελούσαν το παγκόσμιο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και η «απειλητική» δράση κομμουνιστών και σοσιαλδημοκρατών μέσα στις ίδιες τις δυτικές κοινωνίες.
Περισσότερα »