Βραζιλία

13
11

Εκλογές στη Βραζιλία: H βαρβαρότητα ως επιλογή

Ο Μπολσοναρισμός είναι η νέα έκφραση ενός παλιού φαινομένου στη Βραζιλία, τη μαχητική είσοδο στην πολιτική νέων κοινωνικών ομάδων, ένα κίνημα που διεκδικεί «βαρβαρότητα και όχι σοσιαλισμό» με την ελπίδα να ξεφύγει από το εγγενές αδιέξοδο που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί. Ελπίζει να συνδυάσει το ισχυρότερο αυταρχικό κράτος για τους φτωχούς με την απόλυτη ασυδοσία των κεφαλαίων, την ανεμπόδιστη κερδοφορία με την απόλυτη καταστολή.
Περισσότερα »
01
11

Τι μαθαίνουμε από τη Βραζιλία;

Τελικά η απειλή πραγματοποιήθηκε. Στις εκλογές για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Βραζιλία, ο ακροδεξιός υποψήφιος και νοσταλγός της στρατιωτικής δικτατορίας, Χαΐρ Μπολσονάρο, πήρε το 55% των ψήφων. Ο υποψήφιος του Κόμματος των Εργαζομένων (ΡΤ), του Λούλα, ο Φερνάντο Χαντάντ, πήρε το 44,8%. Αυτά τα ποσοστά είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης της απήχησης του ΡΤ, που σύμφωνα με τον Ανδρέ Σίγκερι, στενό συνεργάτη του Λούλα, έχασε από το 2013 ώς τώρα τα δύο τρίτα της απήχησής του! Αυτή η εφιαλτική κατάληξη-νίκη του Μπολσονάρο θα είναι το τέλος μιας άνοιξης που ξεκίνησε με την πρώτη θητεία του Λούλα το 2003, με την οποία άλλαξαν ριζικά η κοινωνία και η οικονομία της Βραζιλίας.
Περισσότερα »
29
10

Για την τρέλα Μπολσονάρου

Ο νεοφασισμός όποιας κοπής θα αποχωρήσει με πάταγο από το προσκήνιο της ιστορίας, αφού κάνει το τελευταίο του σεργιάνι στο σώμα του πλανήτη. Το πόσο θα κρατήσει και πόσο αιματηρό θα είναι τούτο το πέρασμα δε θα είναι ανάλογο των αντιστάσεων όσο και των λύσεων των προβλημάτων αυτού του κόσμου που θα προταθούν από την αντίπαλη μεριά. Αυτά από μόνα τους σίγουρα δεν αρκούν.
Περισσότερα »
17
10

Fabio Luis Barbosa dos Santos: Ο Μπολσονάρο είναι η τρομακτική απάντηση μιας φοβισμένης κοινωνίας

Για την αστική τάξη της Βραζιλίας, η οικονομία δεν αποτελεί θέμα διένεξης στις εκλογές: όποιος κερδίσει θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα του νεοφιλελευθερισμού με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό. Είτε μέσα από τον ουτοπικό τρόπο ενός «συνεκτικού νεοφιλελευθερισμού» που κηρύσσει το PT, είτε από τον ούλτρα νεοφιλελευθερισμό του Μπολσονάρο. Οι διαφορές που έχει η αστική τάξη αφορούν μόνο την πολιτική μορφή για τη διαχείριση των κρίσεων της Βραζιλίας. Το ποια θα είναι η θεσμική, νομική και πολιτιστική ρύθμιση που θα αντικαταστήσει την περίοδο της βραζιλιάνικης «Νέας Δημοκρατίας» που ακολούθησε τη δικτατορία (1964-1985), και η οποία τώρα καταδικάζεται οριστικά. Σε πρώτο πλάνο, υπάρχουν δύο δρόμοι. Με τα δικά του λόγια, ο Λούλα προσφέρει αξιοπιστία και σταθερότητα. Η αξιοπιστία για την οποία μιλάει δεν αφορά τους «από πάνω» αλλά τους «από κάτω»: αυτό που λέει ο Λούλα η κοινωνία θα το δεχτεί. Με άλλα λόγια, ο λουλισμός προσφέρει την ικανότητά του για πειθώ και λαϊκή εξουδετέρωση ως ένα μονοπάτι για την τάξη. Αν η Ντίλμα Ρούσεφ ήταν η σκιά του Λούλα, ο Φερνάντο Χαντάντ, ο υποψήφιος του PT, είναι σχεδιασμένος να αποτελέσει το άβαταρ αυτής της πολιτικής. Στον αντίθετο, συμπληρωματικό πόλο, βρίσκεται o Mπολσονάρο. Συνοψίζοντας, αυτοί είναι δύο διαφορετικοί τρόποι για να διαχειριστεί η κρίση της Βραζιλίας: το PT προσφέρει σταθερότητα μέσω της συμφιλίωσης, ενώ ο Μπολσονάρο προτείνει το ίδιο μέσω της βίας. Και οι δύο είναι προσωρινές, και αναγκαστικά ασταθείς, απαντήσεις μιας μπουρζουαζίας που βρίσκεται σε φάση αναδιοργάνωσης. Επειδή αυτό που επωάζει η κυρίαρχη τάξη, είναι ένας μπολσοναρισμός χωρίς τον Μπολσονάρο. Στη Γαλλία, η φασίστρια Μαρίν Λεπέν διαμαρτυρήθηκε για εκείνους που πήγαν μαζί για να την νικήσουν στο δεύτερο γύρο. Γιατί, σε τελική ανάλυση, αυτό που είπε η δυσαρεστημένη Λεπέν, είναι ότι εκλέγουν κάποιον που εφαρμόζει τις δικές της πολιτικές αλλά χωρίς να κάνει θόρυβο. Κάτω από τη σκόνη των επόμενων εκλογών, η βραζιλιάνικη αστική τάξη δημιουργεί τον δικό της Μακρόν.
Περισσότερα »
14
10

Ιστορική πορεία των γυναικών στη Βραζιλία ενάντια στον φασισμό

Δεν θέλουμε δικτατορία, φασισμό ή επέκταση της αστυνομικής-στρατιωτικής σφαγής στους δρόμους, που ευθύνονται για τη γενοκτονία της μαύρης νεολαίας. Θέλουμε ελευθερία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και δικαιώματα. Ο Μπολσονάρο είναι ό,τι δεν χρειάζεται η Βραζιλία για να ξεπεράσει την κρίση και να προχωρήσει. Εμείς, οι διαφορετικές και ενωμένες γυναίκες, υπερασπιζόμαστε το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζει: υπερασπιζόμαστε τον σεβασμό των διαφορών, το δικαίωμα των γυναικών να ζουν με ασφάλεια και να αποφασίζουν για το σώμα τους, υπερασπιζόμαστε την ισότητα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών, μεταξύ μαύρων και λευκών, υπερασπιζόμαστε τις ποσοστώσεις για εκείνους που ιστορικά έχουν υποστεί αδικία και έχουν τιμωρηθεί, υπερασπιζόμαστε τις ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες για τις φτωχές γυναίκες και τα παιδιά τους. Υποστηρίζουμε την ευρύτερη δυνατή ελευθερία να διδάσκουμε και να μαθαίνουμε χωρίς νόμο φίμωσης, είτε στο σχολείο είτε στο πανεπιστήμιο. Υποστηρίζουμε την ελευθερία της αγάπης και του να μας σέβονται για αυτό. Προασπίζουμε τον διάλογο για τις ιδέες και τη δημοκρατία. Ο Μπολσονάρο διακηρύσσει το μίσος, εμείς διακηρύσσουμε τον σεβασμό. Προασπίζει τον θάνατο και τα βασανιστήρια, εμείς υπερασπίζουμε τη ζωή. Για αυτό λέμε: «Ούτε αυτός ούτε τα παιδιά του! Ο Bolsonaro ποτέ! Όχι στον φασισμό».
Περισσότερα »
12
01

Βραζιλία: Θωρακίζοντας τη διαπλοκή

Περισσότερο ντροπιασμένος παρά περήφανος -σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Datafolha- νιώθει σχεδόν ο ένας στους δύο Βραζιλιάνους, που τον Οκτώβριο θα κληθεί να ψηφίσει σε προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, οι οποίες για πολλούς πολιτικούς θα γίνουν σανίδα σωτηρίας τους από τις διώξεις.
Περισσότερα »
06
12

“Άνθρωποι χωρίς φόβο”: Μια πελώρια κατάληψη των αστέγων στη Βραζιλία

Η γιγαντιαία κατάληψη γης στην πόλη Σάο Μπερνάρντο ντο Κάμπο, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, φιλοξενεί αυτή τη στιγμή 8.000 ανθρώπους. Στις αρχές Σεπτεμβρίου, το Κίνημα των Εργαζομένων Χωρίς Στέγη (MTST) προχώρησε στην κατάληψη ενός οικοπέδου 60.000 m2, ιδιοκτησίας της κατασκευαστικής εταιρίας MZM, εγκαταλελειμμένο εδώ και 40 χρόνια. Στους μήνες που ακολούθησαν, η έκταση μετατράπηκε σε έναν εμβληματικό καταυλισμό, με το όνομα «Άνθρωποι χωρίς φόβο» (Povo sem medo), που διεκδικεί ορατότητα και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση.
Περισσότερα »
14
09

Η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών συνδυάζει την πείνα με την όρεξη – Συνέντευξη με την Dilma Rousseff

Θεω­ρώ ό­τι η δια­δι­κα­σία πα­ρα­πο­μπής μου ή­ταν έ­να πρα­ξι­κό­πη­μα, για­τί δεν στοι­χειο­θε­τή­θη­κε ο­ποια­δή­πο­τε ποι­νι­κή ευ­θύ­νη. Επι­νό­η­σαν μια δια­δι­κα­σία για να μου πά­ρουν την ε­ξου­σία. Και χρη­σι­μο­ποίη­σαν μια πλειο­ψη­φία α­γο­ρα­σμέ­νων ψή­φων, που εί­ναι οι ί­διοι δια­κό­σιοι δε­κα­ε­πτά ψή­φοι βου­λευ­τών που εγ­γυή­θη­καν την α­τι­μω­ρη­σία του πα­ρά­νο­μου προέ­δρου Τέ­μερ. (...) Πι­στεύω πως το πρα­ξι­κό­πη­μα δεν ή­ταν α­πλώς μια πρά­ξη. Η α­πο­πο­μπή μου ή­ταν το πρώ­το στά­διο του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, η δεύ­τε­ρη φά­ση α­πο­κα­λύ­πτε­ται πο­λύ συ­ντη­ρη­τι­κή και πο­λύ α­ντι­δρα­στι­κή, α­πό τη μια πλευ­ρά, και α­κραία ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιη­μέ­νη α­πό την άλ­λη. Απο­τε­λεί μέ­ρος αυ­τής της δεύ­τε­ρης φά­σης το να πε­τά­ξουν τον Λού­λα έ­ξω α­πό τις ε­κλο­γές του 2018, κα­τα­σκευά­ζο­ντας δι­κα­στι­κά πλα­σμα­τι­κά γι’ αυ­τόν. (...) Κα­τα­σκευά­ζε­ται μια δι­καιο­σύ­νη και χρη­σι­μο­ποιεί­ται ο νό­μος για να κα­τα­στρα­φεί πο­λι­τι­κά ό­ποιος θεω­ρούν εχ­θρό, στό­χο που πρέ­πει να χτυ­πη­θεί.
Περισσότερα »
18
01

Ηττήθηκαν πολιτικά οι κυβερνήσεις Λούλα και Ρούσσεφ. Συνέντευξη με τον Ζουάου Πέντρο Στεντίλε, συντονιστή του κινήματος των χωρίς γη της Βραζιλίας

Ο Ζουάου Πέντρο Στεντίλε αναλύει την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στη Βραζιλία. Όπως ο ίδιος τονίζει ελπίζει πως γρήγορα η εργατική τάξη θα αρχίσει να κινείται. «Πιστεύω πως κάποιες πιο οργανωμένες κατηγορίες, όπως οι εργάτες στην πετρελαιοβιομηχανία, οι καθηγητές κτλ., έχουν ήδη αρχίσει να αντιδρούν. Ένα ακόμη θετικό σημάδι είναι η κινητοποίηση της νεολαίας με το κίνημα των καταλήψεων των σχολείων. Σε όλες τις ιστορικές διεργασίες μετασχηματισμού, η νεολαία είναι ο δείκτης ότι θα υπάρξει πάλη, κινητοποίηση. Είμαι αισιόδοξος. Ακολουθώ τον ρώσο φιλόσοφο που έλεγε πως ο λαός όταν παλεύει μαθαίνει σε είκοσι μέρες αυτό που ξέμαθε σε είκοσι χρόνια», καταλήγει.
Περισσότερα »
28
05

Βραζιλία: Ένα πραξικόπημα-οπερέτα σε αργή κίνηση ‒ Μέρος Β΄

Ξένος δάκτυλος μέσα από τις συνήθεις διασυνδέσεις των ηγετών της δεξιάς αντιπολίτευσης με οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες των ΗΠΑ, σκάνδαλα τεράστιας έκτασης και βάθους που ακουμπούν όλο σχεδόν το πολιτικό σύστημα, γαιοκτήμονες και βιομήχανοι που επιθυμούν να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται του εργαζόμενους σε συνθήκες δουλείας, ολιγάρχες που επιθυμούν να ξαναβρεθούν στην εξουσία και ξεσηκώνουν τη μεσαία τάξη, διεφθαρμένοι δικαστικοί και ΜΜΕ. Αυτό είναι το τοπίο που οδήγησε στην παραπομπή της Ντίλμα Ρούσσεφ.
Περισσότερα »
  • 1
  • 2