Ρατσισμός

12
11

Ο πρωθυπουργός σιωπά μπροστά στους ακραίους δεξιούς «λοχαγούς»

Όποια και όποιος νομίζει ότι οι «Ενωμένοι Μακεδόνες» είναι ένα περιθωριακό ρεύμα, ακίνδυνο που δεν πρέπει να το παίρνουμε στα σοβαρά – διότι αυτό το ωφελεί λένε οι «πονηροί» – κάνουν λάθος. Έχουν ιδεολογία. Γύρω τους, ένα πρόσφορο έδαφος μετριοπαθές, ξενοφοβικό, εύκολα μπορεί να γίνει επιθετικό. Ας ελπίσουμε το μαχαίρωμα του μαθητή να είναι οριακό. Ή ότι η κατάληψη σε ένα Λύκειο δεν θα βρει μιμητές. Αλλά, αν φύγουμε από τους «χοιρινόφιλους» – δανείζομαι τον προσδιορισμό από την εξαίρετη επιφυλλίδα του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή της Παρασκευής – και πάμε στις τοπικές κοινωνίες θα βρούμε ένα μέτωπο αντίστασης στους «εισβολείς» πολύ ευρύ από τους πιο μετριοπαθείς έως τους πιο επιθετικούς: απλοί ψηφοφόροι της ΝΔ, γαλουχημένοι με την άποψη ότι «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, εμείς θα λύσουμε το πρόβλημα;», ακροδεξιοί – ξενοφοβικοί που θέλουν «πυγμή», ρατσιστές – φασίστες που όμως πλαγιοβάλλουν τους δεξιούς πολίτες. Η ανοχή και οι δικαιολογήσεις αυτού του ευρέως φάσματος ξενοφοβισμού εκφράζονται στην κατώτερη και μεσαία, καταρχάς στελέχωση της ΝΔ. Πέρασε και στα στελέχη της Αυτοδιοίκησης της ΝΔ, δυστυχώς και του ΚΙΝΑΛ αρκετές φορές. Γι’ αυτό οι σχεδιασμοί της ΝΔ αλλάζουν συνεχώς, δηλαδή δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Αυτό το 1% προσφύγων σε κάθε περιοχή που λέει η κυβέρνηση δέχεται το πλήγμα από τη δήλωση, πχ, του κ. Αθανασίου πως κινδυνεύουμε από πληθυσμιακή αλλοίωση!
Περισσότερα »
20
10

Το (διεστραμμένο) μυαλό του ρατσιστή

Ο ρατσισμός είναι μια βολική δικαιολόγηση της εκμετάλλευσης εκείνου που είναι διαφορετικός στην εθνική ταυτότητα, στο χρώμα του δέρματος, στο φύλο ή στο θρήσκευμα. Ο ρατσισμός είναι μια βολική δικαιολογία γι’ αυτόν που θέλει να πλουτίσει, να γίνει κοινωνικά ανώτερος, όχι μόνο ανήθικα αλλά και παράνομα. Ο ρατσισμός είναι τελικά μια πρωτόγονη ταξική ιδεολογία του μικρομεσαίου, όταν έχει απέναντί του διαφορετικούς να εκμεταλλευτεί ή όταν λείπουν τους κατασκευάζει, που την αντιστρέφει όταν κοιτάει προς τα "πάνω".
Περισσότερα »
07
06

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Ένα τείχος που πρέπει να γκρεμιστεί

Ένα παιδί 13 χρονών, όπως ένα χρόνο πριν με τον Μάριο στο Μενίδι. Το ένα ρομά, το άλλο όχι, δύο παιδιά θύματα ενός τυφλού μίσους, κοινωνικών διακρίσεων, γελοίων και ταυτόχρονα επικίνδυνων στερεοτύπων. Δύο παιδιά, που δεν έφταιγαν σε τίποτα, που χάθηκαν στο βωμό ψευδεπίγραφων διαχωριστικών γραμμών. Φτωχοί εναντίον φτωχών, άσπροι εναντίον μελαψών… Κι όμως ήταν δύο παιδιά… ένα κορίτσι, ένα αγόρι και στη μέση προβλήματα δεκαετιών: εγκατάλειψη, καταυλισμοί, φτώχεια, κοινωνικές διακρίσεις, απουσία κοινωνικού κράτους, πακτωλός χρημάτων για την ένταξη των Ρομά, που έκαναν φτερά στη μέση του δρόμου… Ποιος δεν το γνωρίζει; Δύο μικρά παιδιά με τοίχους ανάμεσά τους, με το ρατσισμό ορατό… Ποιος το αμφισβητεί; Δύο παιδιά, που θα μείνουν στη μνήμη μας, κάτι σαν οδηγοί για την ανάγκη συνύπαρξης. Τα παιδιά δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, άλλοι τα χωρίζουν βίαια και απάνθρωπα… Ναι, δεν είναι ώρα για κραυγές. Είναι ώρα περισυλλογής και αναστοχασμού. Είναι η ώρα της άρσης των πολλαπλών κοινωνικών διακρίσεων, που πλήττουν την κοινότητα των ρομά, η ώρα της συνάντησης ρομά και μπαλαμό, η ώρα των έργων…
Περισσότερα »
07
06

Το παιδί δεν γλίτωσε…

Στην Άμφισσα δολοφονήθηκε ένα κορίτσι 13 ετών... Ένα κορίτσι Ρομά. Ένα κορίτσι που είχε -όπως όλα τα κορίτσια του κόσμου- όνομα, την έλεγαν Γιαννούλα Καραχάλιου. Αν το παιδί δεν ήταν Ρομά η είδηση θα ήταν αλλιώς. Αλλά το παιδί ήταν Ρομά κι έτσι ακούσαμε για ατύχημα, για «κακιά στιγμή», για το πόσο καλός άνθρωπος και επιχειρηματίας ήταν ο δράστης. Αν το παιδί δεν ήταν Ρομά η είδηση θα μιλούσε για τραγωδία και δικαιολογημένη οργή. Τώρα, όμως, αυτό που προβάλλεται είναι ο «φόβος βεντέτας» από τους... ομοεθνείς, όπως μας πληροφόρησε το αδιανόητο Star στο δελτίο ειδήσεων της Τρίτης. Δεν τόλμησαν να πουν «έλα, μωρέ, ένα γυφτάκι σκοτώθηκε», αλλά το είπαν με δικά τους λόγια: Δεν ακούσαμε για συγκλονισμένους οικείους και συγγενείς, αλλά για εξοργισμένο πλήθος. H αστυνομία συνέστησε ψυχραιμία σε «ντόπιους» και Ρομά. Ο ρατσισμός διάχυτος...
Περισσότερα »
13
12

Angela Davis: Επανάσταση είναι η συνέχειά της (βίντεο)

Έζησα μια ζωή μελετώντας τις μαρξιστικές ιδέες και τις επιδράσεις τους. Ο μαρξισμός είναι μέθοδος αλλά και αντικείμενο κριτικής. Και καταδεικνύει εξαιρετικά το πώς συνδέεται σήμερα (και όχι μόνο) ο εθνοφυλετισμός και ο καπιταλισμός. Ο ρατσισμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον καπιταλισμό. Δεν είναι ένας εξωτερικός παράγοντας. Δε παλεύουμε μόνο για να δημιουργήσουμε τον κόσμο που επιθυμούμε, αλλά πολύ περισσότερο για να βοηθήσουμε τους επόμενους να συνεχίσουν τον αγώνα αυτό.
Περισσότερα »
03
12

«Δεν είμαι ο νέγρος σου»: Ο Τζέιμς Μπόλντουιν και η κόψη του λόγου

Προβάλλεται αυτές τις μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες το ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ «Ι am not your negro», βασισμένο στο ημιτελές χειρόγραφο του Τζέιμς Μπόλντουιν «Θυμήσου αυτό το σπίτι» (Remember this house). Μέσα από τις γραμμές μιας δυνατής αφήγησης περνά ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία του ρατσισμού στις ΗΠΑ: από τα φυλετικά εγκλήματα στον αμερικανικό Νότο τη δεκαετία του 1950, τις πρακτικές διαχωρισμού και το φυλετικοποιημένο αμερικάνικο όνειρο μέχρι τη σημερινή αστυνομική βία και την αναβίωση ιδεολογημάτων περί λευκής ανωτερότητας. Αυτό που ξεχωρίζει είναι η ένταση της μαρτυρίας που συνενώνει τα κομμάτια του ντοκιμαντέρ, η ιδιαίτερη γραφή του Τζέιμς Μπόλντουιν.
Περισσότερα »
29
10

Γράμμα στον Αμίν που ήθελε, αλλά δεν κράτησε τη σημαία

Δε σε ξέρω, μικρέ μου, και κατά πάσα πιθανότητα δε θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές. Έμαθα πως χτες δε σε άφησαν να σηκώσεις τη σημαία της χώρας μας -όπου έχεις καταφύγει πρόσφυγας για να γλιτώσεις πόλεμο και φτώχεια- παρόλο που είχες κληρωθεί να το κάνεις. Να ξέρεις πως δεν συμφωνώ με τις παρελάσεις. Παρόλα αυτά νιώθω θλίψη και ντροπή γιατί σκέφτομαι πως σε αδίκησαν.
Περισσότερα »
04
09

Έντσο Τραβέρσο: Στόχος της εξίσωσης ναζισμού-κομμουνισμού είναι η απονομιμοποίηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς

Σήμερα, αυτή η ασαφής «ολοκληρωτική» εξίσωση του κομμουνισμού με τον εθνικοσοσιαλισμό εξυπηρετεί διάφορους στόχους: πρώτα απ’ όλα, εμφανίζει την κοινωνία της αγοράς και τη φιλελεύθερη δημοκρατία ως μια κοινωνική και πολιτική τάξη χωρίς εναλλακτική. Δεύτερον, απονομιμοποιεί τη ριζοσπαστική Αριστερά, δηλαδή τη μόνη δύναμη που ασκεί κριτική και μάχεται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη τάξη. Τρίτον, μετατρέπει μια κακή ερμηνεία σε κοινή μνήμη και ιστορικό κοινό τόπο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κεντρική Ευρώπη είχε την εμπειρία σαράντα χρόνων σταλινισμού, δηλαδή μιας καταπιεστικής τάξης, αλλά δεν γνώρισε πείνα ή γενοκτονία.
Περισσότερα »