Περιβάλλον

Η κυβέρνηση προβαίνει σε δράσεις που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τους στόχους που τίθενται από την ΕΕ και τη Συμφωνία του Παρισιού. Επιδοτεί και παρέχει δημοσιονομικά και φορολογικά κίνητρα σε εταιρίες εξόρυξης υδρογονανθράκων, υποστηρίζει την κατασκευή μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με βάση του φυσικό αέριο, προωθεί επενδύσεις με ισχυρό ανθρακικό αποτύπωμα (π.χ. εξορύξεις χρυσού) ή δείχνει αδιαφορία για τα μέσα μαζικής μεταφοράς με ελάχιστες ή καθόλου εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Δεν μπορεί παρά να επισημάνει κανείς ότι η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων της κυβέρνησης, στον εν λόγω τομέα, δεν έχει προηγούμενο. Η ανικανότητα, η έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου και πάνω απ’ όλα η επιμονή στο ιδεολόγημα της λύσης όλων των προβλημάτων, μεταξύ των οποίων και το προκείμενο, από την αγορά και τους μηχανισμούς της καθιστά την κυβέρνηση παντελώς ακατάλληλη για να ανταποκριθεί στις μείζονες προκλήσεις της κλιματικής και της εν γένει περιβαλλοντικής κρίσης όπου διακυβεύονται θεμελιώδη δικαιώματα αλλά και το ίδιο το μέλλον των σημερινών και, κυρίως, των μελλοντικών γενεών.

Η κλιματική αλλαγή είναι μια οικουμενική υπόθεση που απαιτεί ένα είδος συλλογικής απάντησης, πρωτοφανές σε ολόκληρη την ανθρωπότητα». Με άλλα λόγια, η –όση– συνειδητοποίηση του προβλήματος συνέπεσε με την επικράτηση του θατσερισμού και τη νεοφιλελεύθερη παράκρουση υπέρ του «ιδιωτικού» και της αγοράς ως πανάκειας διά πάσαν νόσον και μαλακίαν. Που σημαίνει πως «τη στιγμή ακριβώς που απαιτούνταν από τις περιστάσεις να ασκήσουμε έναν άνευ προηγουμένου έλεγχο στις δραστηριότητες των επιχειρήσεων έτσι ώστε να προστατεύσουμε τη ζωή πάνω στη Γη, η εξουσία του ιδιωτικού τομέα μεγάλωνε», με πραγματικά ακραίο τρόπο. Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, αν δεν αναστραφεί αυτή η συνθήκη να υποστούμε εμείς και οι απόγονοί μας την τραγική επίπτωση ενός χαμένου ραντεβού, το οποίο με τίποτε δεν θα έπρεπε όχι να χαθεί, αλλά ούτε καν να καθυστερήσει. Είναι πολλές και ισχυρές οι ενδείξεις πως τα πράγματα εξελίσσονται πραγματικά στο όριο. Και μ’ όλο που πολλοί άνθρωποι είναι ενήμεροι για τις σχετικές διακινδυνεύσεις, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως υπάρχει πραγματική συνειδητοποίηση της κλίμακας και της επιτακτικότητας του προβλήματος της ήδη συντελούμενης κλιματικής αλλαγής.