Χειραφέτηση από τις ΗΠA;
Σήμερα η καγκελάριος Μέρκελ, αλλά και η πολιτική ελίτ της Γερμανίας πλειοψηφικά βλέπουν την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ σαν ευκαιρία νομιμοποίησης μιας συνολικής χειραφέτησης από την Ουάσιγκτον.
Σοσιαλισμός για τους πλούσιους, καπιταλισμός για τους φτωχούς – Συνέντευξη με τον Νόαμ Τσόμσκι
Αυτό που αποκαλείται «Αμερικάνικο Όνειρο» στηρίχθηκε εν μέρει στο μύθο και εν μέρει στην πραγματικότητα. Από τις αρχές του 19ου αιώνα και μέχρι πολύ πρόσφατα, η εργατική τάξη, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών, ανάμενε πως μέσω της σκληρής εργασίας θα μπορούσε να βελτιώσει τη ζωή της. Και αυτό ήταν εν μέρει ακριβές, παρότι δεν ίσχυε για τους αφροαμερικανούς ούτε για τις γυναίκες, παρά μόνο πολύ αργότερα. Αυτό φαίνεται πως πια δεν ισχύει για κανένα. Η στασιμότητα των εισοδημάτων, η μείωση του βιοτικού επιπέδου, τα εξωφρενικά επίπεδα κόστους φοίτησης και η δυσκολία εύρεσης εργασίας με αξιοπρεπή μισθό έχουν δημιουργήσει μια αίσθηση απόγνωσης στους Αμερικανούς, που αναπολούν πια με νοσταλγία το παρελθόν. Αυτό εξηγεί, σε μεγάλο βαθμό, την αύξηση της δημοτικότητας του Ντόναλντ Τραμπ και την απήχηση που είχε το πολιτικό μήνυμα του Μπέρνι Σάντερς στη νεολαία.
Η πολιτική επανάσταση θα συνεχιστεί
Άρθρο του Μπέρνι Σάντερς στους New York Times: "Εκατομμύρια Αμερικανοί επέλεξαν τη ψήφο διαμαρτυρίας την Τρίτη, εκφράζοντας την έντονη αντίθεση τους σε ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα που τοποθετεί τον πλούτο και τα εταιρικά συμφέροντα πάνω από τις δικές τους ανάγκες.[...] Είμαι λυπημένος, αλλά όχι έκπληκτος από το αποτέλεσμα. Δεν είναι σοκ για μένα ότι εκατομμύρια άνθρωποι που ψήφισαν τον κ. Τράμπ, το έπραξαν γιατί έχουν πια κουραστεί από το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό status quo."
ΗΠΑ: Το παράδοξο του πειθαναγκασμού
Η “θεωρία των δύο άκρων” τιμωρήθηκε στις ΗΠΑ όπως τιμωρήθηκε και στην Ελλάδα. Δυστυχώς όμως σε αυτή την περίπτωση κύριος ωφελημένος βγήκε η Ακροδεξιά (Τραμπ) και όχι η Αριστερά (Σάντερς). Το πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό, καλλιτεχνικό κ.λπ. σύστημα των ΗΠΑ στην συντριπτική του πλειονότητα για όλο το διάστημα της μακράς προεκλογικής εκστρατείας βομβάρδιζε το εκλογικό σώμα με το μονότονο μήνυμα “ο Τραμπ είναι επικίνδυνος και διαβολικός”, αφήνοντας να εννοείται πως η ψήφος σας ως “κανονικών” πολιτών είναι να ψηφίσετε Χίλαρι. There Is No Alternative. Μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων αντέδρασε σε αυτό τον εκβιασμό, όπως αντέδρασε και στις ελληνικές εκλογές του 2015, οπότε ψήφισε ενάντια σε όλο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, εγχώριο και διεθνές.
Γουέντι Μπράουν: «Χωρίς το κίνημα “Occupy” δεν θα υπήρχε ο Σάντερς»
Η Γουέντι Μπράουν είναι καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ. Τα πεδία ενδιαφέροντός της περιλαμβάνουν την ιστορία της πολιτικής θεωρίας, αλλά και τα σύγχρονα προβλήματα πολιτικής θεωρίας με έμφαση στην κυριαρχία, την κριτική και τον ανθρωπισμό, στην αυτονομία του πολιτικού και τον νεοφιλελευθερισμό.
Μπέρνι Σάντερς: «Εγώ λέω να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε»
Με τη νίκη του στις προκριματικές εκλογές της Ιντιάνα, ο Μπέρνι Σάντερς αποδεικνύει ότι το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει ακόμη. Η προεκλογική εκστρατεία συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο πιθανό το χρίσμα για τον υποψήφιο των Δημοκρατικών να κριθεί στη συνδιάσκεψη του κόμματος τον Ιούλιο στη Φιλαδέλφεια.
Οι τέσσερις χρεοκοπίες του Ντόναλντ Τραμπ
Προσπαθεί να δημιουργήσει την εικόνα του ικανότατου, δραστήριου, επιθετικού μεγαλοεπιχειρηματία που δημιουργεί πλούτο όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους. Ωστόσο ο Ντόναλντ Τραμπ μέσα σε 18 χρόνια έχει κηρύξει χρεοκοπία τέσσερις φορές ‒η τελευταία το 2009‒ για επιχειρήσεις του που αφορούν καζίνα και ξενοδοχεία. «Οι χρεοκοπίες δεν είναι παρά ένα εργαλείο» επιμένει και συνεχίζει να προωθεί τη φίρμα του μέσα από την προεκλογική του εκστρατεία.
O Μπέρνι Σάντερς έχει ήδη νικήσει
Πού οφείλεται η τεράστια δυναμική που ακολουθεί την υποψηφιότητά του Σάντερς; Ο γερουσιαστής του Βερμόντ μετέτρεψε μια προαποφασισμένη εκλογική αναμέτρηση σε αμφίρροπο πολιτικό αγώνα, επιβάλλοντας μια εξόχως ενδιαφέρουσα πολιτική συζήτηση, απαραίτητη στη σημερινή συγκυρία. Οι εξαγγελίες του για οικονομικές μεταρρυθμίσεις κρίνονται μετριοπαθείς από τα αριστερά του, ωστόσο το «χλιαρό» πρόγραμμα του Μπέρνι φαντάζει λίαν ριζοσπαστικό αν ενταχθεί στην ιστορική συγκυρία κι αν συγκριθεί με τις απολίτικες τοποθετήσεις των εσωκομματικών του αντιπάλων.