ιδιωτικοποιήσεις

18
06

Γιατί δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΔΑΠ

Αν δεν μπορείς να υπερβείς ευθέως ένα εμπόδιο, παράκαμψέ το. Αυτό συμβαίνει με την κυβέρνηση σήμερα, όπου διά της πλαγίας, μέσω ΣΔΙΤ, επιχειρείται η δύσκολη -καθότι αντίθετη με το σύνολο της κοινωνίας- ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Συγκεκριμένα, το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών μεθόδευσε αιφνιδίως χωρίς ανοιχτή διαδικασία διαγωνισμούς εκχώρησης με ΣΔΙΤ του 80% των αποθεμάτων νερού της χώρας. Στόχος είναι να εκχωρηθεί δηλαδή το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ) της ΕΥΔΑΠ (Μόρνος, Εύηνος, Υλίκη, δίκτυο) σε Αιτωλοακαρνανία, Φωκίδα, Βοιωτία και Αττική, την ώρα που τα διανεμόμενα κέρδη της εταιρείας σε μετόχους αυξήθηκαν στο 70% και της ζητούνται για πρώτη φορά σε ρευστό 266 εκατ. ευρώ από την ΕΥΔΑΠ Παγίων. Είναι η εκτεταμένη αυτή διανομή των κερδών σε συνδυασμό με την απαίτηση σημαντικού ύψους ρευστών που δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες για την εταιρεία και οδηγούν τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο Δ.Σ. της ΕΥΔΑΠ Γιώργο Αλεξανδράκη στο συμπέρασμα πως υπάρχει μεθόδευση για την εκχώρηση του ΕΥΣ, αλλά και την έμμεση ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, θυμίζοντας πως υπάρχουν πολλές εγχώριες και μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες που διεκδικούν τους υδάτινους πόρους της ΕΥΔΑΠ εδώ και χρόνια. Όχι τυχαία βέβαια, αφού το πόσιμο νερό αρχίζει και σπανίζει εξαιτίας της παγκόσμιας πληθυσμιακής αύξησης, της μόλυνσης του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής, με συνέπεια να θεωρείται το «πετρέλαιο του 21ου αιώνα». Δεδομένου του ιστορικού των εταιρειών που έχουν αρχίσει να ιδιωτικοποιούν τα συστήματα του νερού και δεδομένου ότι η ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών από εταιρείες που οδηγούνται από το κέρδος έχει προκαλέσει συχνά οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική καταστροφή, δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι οι ιδιωτικές εταιρείες θα επιδείξουν πιο υπεύθυνη διαχείριση και πρακτικές εάν αποκτήσουν τον έλεγχο συστημάτων πόσιμου νερού. Από τη διεθνή εμπειρία προκύπτουν δέκα βασικοί λόγοι -μεταξύ πολλών- για τους οποίους η ιδιωτικοποίηση της παροχής νερού αποτυγχάνει ως επιζήμια διεθνώς (www.waterjustice.org), κάτι που φυσικά ισχύει και για την Ελλάδα.
23
11

Η εργασιακή ζούγκλα ως «κανονικότητα»: Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής για το ν/σ για τη ΔΕΗ

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του τμήματος με το νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί, η κυβέρνηση: 1) Καταργεί αυθαίρετα όρους  ισχύουσας συλλογικής  σύμβασης των εργαζομένων στη ΔΕΗ. 2) Ορίζει πραξικοπηματικά  ότι  οι νέοι εργαζόμενοι που θα προσλαμβάνονται δεν θα έχουν  κανένα δικαίωμα να καλύπτονται από συλλογική σύμβαση και κανονισμό προσωπικού. 3) Καταργεί τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ στην εταιρεία και συγχρόνως απελευθερώνει τις προσλήψεις και  αμοιβές των διευθυντικών στελεχών, προκειμένου να “βολέψει” ημέτερους.
22
03

Οι εταιρείες έρχονται και φεύγουν, η δυσαρέσκεια φουντώνει

Ποιος πληρώνει τον κατακερματισμό των βρετανικών σιδηροδρόμων; * Από τότε που έγινε η ιδιωτικοποίηση, τον λογαριασμό πληρώνουν κυρίως οι φορολογούμενοι και οι επιβάτες. Οι τιμές των εισιτηρίων έχουν αυξηθεί και είναι τώρα 25% υψηλότερες σε πραγματικές τιμές σε σχέση με το 1995 και 30% ακριβότερες από ό,τι στη Γαλλία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και την Ελβετία. Υποτίθεται πως η ιδιωτικοποίηση θα έφερνε και αποτελεσματικότητα και τα έσοδα που απαιτούσαν οι εταιρείες για τις υπηρεσίες τους. Παρά την ευρύτατη χρήση, τα κόστη του δικτύου δεν μειώθηκαν σε σχέση με τα έσοδα που αποφέρει. Σύμφωνα με έρευνα του 2011, το κόστος ανά επιβάτη ήταν περίπου 20 πένες στο χιλιόμετρο το 2010, όσο ήταν και το 1996.
18
03

«Κάντε όσο πιο γρήγορα μπορείτε»

Ένας παλιότερος σοσιαλιστής υπουργός Οικονομίας, ο οποίος αργότερα θα δημιουργούσε ένα φιλελεύθερο κόμμα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του, κάποια στιγμή είχε περιγράψει λεπτομερώς την τέχνη και τον τρόπο να δημιουργήσεις μια κοινωνία της αγοράς: «Μην προσπαθήσετε να κινηθείτε βήμα-βήμα. Καθορίστε σαφώς τους στόχους σας και πλησιάστε τους με ποιοτικά άλματα προς τα εμπρός, ώστε τα κλαδικά συμφέροντα να μην έχουν χρόνο να κινητοποιηθούν και να σας σταματήσουν. Η ταχύτητα είναι σημαντική, θα πρέπει να κάνετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Μόλις ξεκινήσει το πρόγραμμα εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, μη σταματήσετε πριν ολοκληρωθεί: τα πυρά των αντιπάλων σας χάνουν την ακρίβειά τους όταν πρέπει να σημαδεύουν έναν κινούμενο στόχο».
09
02

Οι εταιρείες έρχονται και φεύγουν, η δυσαρέσκεια φουντώνει

Ποιος πληρώνει τον κατακερματισμό των βρετανικών σιδηροδρόμων; * Από τότε που έγινε η ιδιωτικοποίηση, τον λογαριασμό πληρώνουν κυρίως οι φορολογούμενοι και οι επιβάτες. Οι τιμές των εισιτηρίων έχουν αυξηθεί και είναι τώρα 25% υψηλότερες σε πραγματικές τιμές σε σχέση με το 1995 και 30% ακριβότερες από ό,τι στη Γαλλία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και την Ελβετία. Υποτίθεται πως η ιδιωτικοποίηση θα έφερνε και αποτελεσματικότητα και τα έσοδα που απαιτούσαν οι εταιρείες για τις υπηρεσίες τους. Παρά την ευρύτατη χρήση, τα κόστη του δικτύου δεν μειώθηκαν σε σχέση με τα έσοδα που αποφέρει. Σύμφωνα με έρευνα του 2011, το κόστος ανά επιβάτη ήταν περίπου 20 πένες στο χιλιόμετρο το 2010, όσο ήταν και το 1996.
24
10

Γιατί ο Πάνος Σκουρλέτης έχει δίκιο

Η μάχη και η σύγκρουση στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, ειδικά στον ενεργειακό τομέα, δεν είναι άλλη μια μάχη εντός του μνημονίου. Δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, δεν είναι μικροπολιτικό ζήτημα, που μπορούμε εύκολα να θέσουμε σε διαπραγμάτευση εσωκομματική. Είναι –και πρέπει να είναι και στη συνέχεια – η κεντρικότερη μάχη για το ρόλο που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στην κοινωνία για την παραγωγική και αναπτυξιακή προοπτική του τόπου. Και γι’ αυτό, καλό θα είναι αυτήν τη μάχη –το να κρατήσουμε ζωντανή την κοινωνία και τη δημόσια λειτουργία της οικονομίας και της παραγωγής– να τη δώσουμε όλοι μαζί.