Τα κοινωνικά κινήματα, όπως και η Αριστερά, έχουν ρίζες στην Τουρκία και έχουν δώσει πολλές και επώδυνες μάχες –όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και δεκαετίες- για τη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα κλπ. Το κυνήγι μαγισσών στο οποίο έχει επιδοθεί ο Ερντογάν κατά δημοσιογράφων, πανεπιστημιακών, εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών κλπ., οι μαζικές φυλακίσεις και αυτοεξορίες δείχνουν ότι η Τουρκία έχει ένα βαθιά πολιτικοποιημένο και δημοκρατικό υπόστρωμα. Η σύλληψη και φυλάκιση των ηγετών του φιλοκουρδικού κόμματος, παρά το γεγονός ότι άφησε ακέφαλη την Αριστερά στην Τουρκία, δεν σημαίνει ότι την εξαφάνισε κιόλας. Όλος αυτός ο κόσμος κινητοποιεί και τα κινήματα και την Αριστερά, στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Όμως η ΕΕ, αν πραγματικά επιδιώκει τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οφείλει να αφήσει ανοικτό το ζήτημα της ευρωπαϊκής ένταξης της Τουρκίας. Η καταγγελία απλώς του αυταρχισμού του Ερντογάν δεν ωφελεί κανέναν, αντιθέτως καθιστά ακόμη χειρότερη τη θέση αυτών που αγωνίζονται για τη δημοκρατία.