Βασίλης Ρόγγας

O Μαρδοχαίος Φριζής, Ευβοιώτης και Εβραίος, ήταν Συνταγματάρχης Πεζικού, από τους πρώτους ανώτερους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού που έπεσε επί του πεδίου της μάχης κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Η πολιτεία δεν τον έχει τιμήσει ακόμα επίσημα για τον προφανή λόγο. Κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ως διοικητής αποσπάσματος της VIII Μεραρχίας συνέβαλε καθοριστικά στην άμυνα της Ηπείρου απέναντι στην επίθεση της Μεραρχίας «Τζούλια», ιδιαίτερα μετά την υποχώρηση του αποσπάσματος του Κωνσταντίνου Δαβάκη. Τα επιτεύγματα του Φριζή τα πρώτα κρίσιμα εικοσιτετράωρα της ελληνοϊταλικής σύρραξης έθεσαν τα θεμέλια του μετέπειτα θριάμβου των ελληνικών όπλων. «Αν η Ελλάς χάρισε την πρώτη νίκη στους συμμάχους, ο Φριζής χάρισε την πρώτη νίκη στα ελληνικά όπλα» έγραψε αργότερα ένας από τους επιτελείς της VIII Μεραρχίας. Είναι αυτός που συνέλαβε τους πρώτους Ιταλούς αιχμαλώτους (15 αξιωματικούς, 700 οπλίτες). Επικεφαλής του αποσπάσματος Αώου, ανέκοψε την προέλαση των Ιταλών επιτυγχάνοντας την αναστοφή του μετώπου, απελευθέρωσε την Κόνιτσα και προχώρησε στο Αλβανικό έδαφος. Ως διοικητής ανεξάρτητης μεραρχίας ανέτρεψε τα τμήματα της ιταλικής μεραρχίας «Μόντενα» και άνοιξε τον δρόμο για την κατάληψη της Πρεμετής στις 4 Δεκεμβρίου 1940. Την επόμενη ημέρα διατάχθηκε να καταλάβει τον λόφο 1220 στα βορειοανατολικά της Πρεμετής. Στις 5 Δεκέμβρη ο Φριζής και οι άντρες του δέχθηκαν επίθεση από ιταλικά αεροπλάνα. Ο Φριζής έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να πέσουν στα χαρακώματα, παρ' όλα αυτά, για να μην υπάρξει πανικός στους στρατιώτες, ο ίδιος παρέμεινε καβάλα στο άλογό του και έγινε εύκολος στόχος για τα εχθρικά αεροπλάνα. Στην αρχή δέχτηκε βολές από το αεροπορικό πολυβόλο και έπειτα μία βόμβα τον αποτελείωσε.

Όλος ο παρακάτω κατάλογος, παρόλο που δεν έχει κοστολογηθεί κι ούτε και θα μπορούσε να είναι πλήρης, είναι σίγουρα αδύνατον να κοστίζει πάνω από 10 δισ., όσα δηλαδή θα δώσουμε τα επόμενα χρόνια σε εξοπλιστικά προγράμματα, μάλιστα πολλές προτάσεις του δεν προσθέτουν καθόλου δημοσιονομικό κόστος. Είναι σχεδόν βέβαιο πως αν υποστηριχθούν και συμβούν τα περισσότερα απ’ αυτά, θα αλλάξουμε πίστα σαν κοινωνία. Θα περάσουμε από τον φόβο (του πολέμου, των μεταναστών, των Βορειομακεδόνων, της ασφάλειας κ.ο.κ.) που θρέφει τη Δεξιά, στην ελπίδα της νεολαίας που θα καθίσταται οδηγός της. Από τον κατάλογο λείπουν πολλά που αφορούν όλη την κοινωνία, αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσουμε: Αύξηση κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, μείωση του ωραρίου στις 7 ώρες. Επιδότηση ενοικίου για τους νέους κάτω των 32 χρονών, όπως στην Ισπανία, με άνω των 200 ευρώ το μήνα. Πλαφόν στις τιμές των ενοικίων. Δωρεάν όλα τα μεταπτυχιακά όλων των πανεπιστημίων μέσα σε τέσσερα χρόνια. Πραγματικός και διαρκής έλεγχος εργοδοτικών παραβάσεων για τους εκατοντάδες χιλιάδες που δουλεύουν σεζόν (σέρβις, ταμεία, πωλητές λιανικής, καθαριστές, σεκιούριτι, διανομείς). Δουλειές 8ωρες με ρεπό κάθε εβδομάδα κι όχι στύψιμο. Υποχρεωτική εφαρμογή κλαδικών και όχι επιχειρησιακών συμβάσεων στον επισιτισμό και τον τουρισμό και παρακολούθηση της τήρησής τους. Υποχρεωτικές και μισθολογικά συμφέρουσες συμβάσεις για τις εποχικές αγροτικές εργασίες με πραγματικά μεροκάματα, ένσημα, διατροφή, στέγαση για μετανάστες και Έλληνες. Αναγνώριση όλων των εργαζόμενων σε όλες τις πλατφόρμες ως μισθωτών με τα αντίστοιχα δικαιώματα. Ενιαίο εργασιακό και μισθολογικό καθεστώς για τους εργαζόμενους στα σούπερ-μάρκετ, κατάργηση 6ώρων, μισθολογικών διακρίσεων μεταξύ παλιών και νέων, ολιγόμηνων συμβάσεων κ.ο.κ. Βασικό εισόδημα –χωρίς εξαιρέσεις– για όσους δεν εργάζονται, για όσο καιρό δεν εργάζονται. Άνοιγμα και επέκταση του δημόσιου πανεπιστημίου με ελεύθερη πρόσβαση για τους μαθητές και προκήρυξη των χιλιάδων και τόσο απαραίτητων θέσεων ΔΕΠ. Δωρεάν μαθητεία ή μεταλυκειακή επαγγελματική κατάρτιση. Κατάργηση των θρησκευτικών, επαναφορά της Κοινωνιολογίας, δημιουργία μαθήματος φεμινισμού και ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων. Εμπράγματα και διαρκή κίνητρα για τη δημιουργία οικογενειών με φοροαπαλλαγές, αυξημένες επιδοτήσεις σε στέγη, ρεύμα, νερό, internet, μετακινήσεις. Καθολικό σύστημα υποστήριξης του παιδιού από τη στιγμή γέννησης μέχρι την ενηλικίωσή του. Ολοήμερο σχολείο από το προνήπιο έως το λύκειο, με δωρεάν σίτιση, πολιτισμό, αθλητισμό, ξένες γλώσσες. Πολιτικός γάμος και τεκνοθεσία για όσα ομόφυλα ζευγάρια το επιθυμούν. Ελεύθερη χρήση της ευφορικής κάνναβης. Ενισχύσεις σε χρήματα, πόρους, χώρο κ.ο.κ. των εκατοντάδων ερασιτεχνικών ή επαγγελματικών πολιτισμικών ομάδων, χωρίς ατέλειωτες προϋποθέσεις και απροσπέλαστες γραφειοκρατίες. Κίνητρα για την προαγωγή της νεανικής επιχειρηματικότητας, κυρίως στην κατεύθυνση της συνεργατικότητας. Πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους. Ανάπτυξη και τεράστια διεύρυνση των ελεύθερων, δημόσιων χώρων πρασίνου και αθλητισμού παντού. Ποιότητα ζωής χωρίς συνεύρεση σε τέτοιους χώρους, χωρίς διασκέδαση σε αυτούς που είναι τόσο τραγικά λίγοι και ποιοτικά υποβαθμισμένοι, δεν μπορεί να υπάρξει.

Το κλιματικό άγχος είναι εδώ και φέρνει συχνά την αίσθηση της ανημποριάς ή, χειρότερα, μεταβολίζεται σε λατρεία του τέλους του κόσμου. Δεν είναι υποκρισία, εμείς οι δυτικοί να λέμε στους αναπτυσσόμενους λαούς να μην φτάσουν στο επίπεδο της δικής μας κατανάλωσης, γιατί έτσι θα καταστραφεί ο πλανήτης, αλλά εμείς να συνεχίζουμε; Δεν είμαστε εξωφρενικοί να τους ζητάμε να καταστρέψουν τις οικονομίες τους που βασίζονται στο πετρέλαιο ή τον άνθρακα για χάρη της ακριβότερης πράσινης ενέργειας; Δεν είμαστε απατεώνες όταν την ίδια στιγμή πρέπει να δίνουμε μερτικό εμείς για τη μετάβαση αυτή, τελικά να τους πιστώνουμε το 1/10 απ’ αυτό που πρέπει; Δεν είμαστε εγωμανείς και νάρκισσοι όταν υψώνουμε ήδη τείχη στους πρόσφυγες που είναι απλώς ένα κλάσμα από τους δεκάδες εκατομμύρια κλιματικούς πρόσφυγες που θα θελήσουν να έρθουν σε ελάχιστα χρόνια, γιατί εμείς, οι δυτικοί, υπερθερμαίνουμε τον πλανήτη και ιδίως τις περιοχές τους; Αν δεν τολμήσουμε να φανταστούμε κοινωνικές αλλαγές που θα πλήξουν τις δικές μας εταιρείες, τον δικό μας κραταιό καπιταλισμό, τον δικό μας τρόπο ζωής, τότε απλώς θα διακατεχόμαστε από κλιματικό άγχος. Οφείλουμε στον τρίτο κόσμο, στους από κάτω, στους ιθαγενείς, όλον μας τον πλούτο. Αν δεν τον μοιραστούμε, δεν θα έχουμε πλανήτη να ζήσουμε. Αν δεν κάνουμε ταξική πάλη υπέρ όλων αυτών, αν δεν είμαστε κόκκινοι, τότε δε μπορούμε να λέμε πως είμαστε πράσινοι. Αν «ψυχή και κοινωνία είναι αδιαχώριστες, μολονότι ριζικά μη αναγώγιμες η μία στην άλλη»8, και αν αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στον παγκοσμιοποιημένο μας κόσμο, τότε να φανταστούμε άλλους τρόπους μη διαχωρισμού τους από αυτούς που τώρα επιτελούμε. «Το καλό με τη νεότητα είναι πως δεν είσαι τυφλωμένος από τη “ρεάλ πολιτίκ” ούτε επιρρεπής στον συμβιβασμό», δήλωσε πρόσφατα η Γκρέτα Τούνμπεργκ και έβαλε καθήκοντα.

Ο Μπακογιάννης επιλέγει να εντείνει την τουριστικοποίηση της Αθήνας που αρέσει και στους Αθηναίους και στους επισκέπτες της. Αυτό είναι όλο το κόλπο με την Πανεπιστημίου και άλλες σημειακές του παρεμβάσεις. Ο δήμαρχος στρώνει δρόμους, κάνει μικρά πάρκα στις γειτονιές, δείχνει και είναι πολύ πιο ενεργός σε σχέση με την προηγούμενη διοίκηση. Θα ξαναβγεί εύκολα και στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Επικρατεί η αντίστροφη νοοτροπία στην πλειοψηφία των κατοίκων της Αθήνας από αυτή που θα ήθελαν οι αντίπαλοι της δεξιάς. - Τα έργα βιτρίνας στο κέντρο της πόλης ενθουσιάζουν με το ντεμέκ μεγαλείο τους. - Οι γειτονιές για τους περισσότερους κατοίκους τους είναι υπνουπόλεις αφενός, χώροι που δεν έχουν ελπίδα να σωθούν αφετέρου. - Τα λαμπιόνια τα Χριστούγεννα μπορούν να στοιχίζουν όσο θέλουνε, αποτελούν το μηνιαίο θέαμα που οι μικροαστικές οικογένειες γουστάρουν. - Κανένας δήμαρχος που απλώς θα σώσει οικονομικά το δήμο του δεν πρόκειται να ξαναβγεί. - Οι πολίτες ψηφίζουν πρόσωπο κι όχι πολιτική, εύτακτη και κομψή παρουσία όχι στρατηγική πολιτική και χωρική σκέψη. - Οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων χώρων είναι συχνά ευκταίες, αν όχι επιβεβλημένες. Μια νοοτροπία πως «ό, τι κάνει καλό είναι» επικρατεί γιατί η εγκατάλειψη είναι η συνήθης κατάσταση των πραγμάτων. Οι ενάντιοι σε αυτά πρέπει να μεταστρέψουν τις πλειοψηφικές αυτές νοοτροπίες μέσω της αλλαγής των δικών τους νοοτροπιών. Χρειάζεται να αρχίζουν να προτείνουν ρεαλιστικά, εύληπτα, επί του πεδίου κι όχι γενικόλογα, χρονοθετημένα και την ίδια στιγμή στρατηγικά και οραματικά. Κι εργαλεία υπάρχουν και άνθρωποι. Αλλιώς και η πόλη θα συνεχίζει να καταστρέφεται ανεπίστρεπτα και οι περισσότεροι πολίτες της θα συνεχίζουν να θέλουν μπακογιάννηδες.

Στην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ κινήματα υπέρ της αύξησης του όγκου των δημόσιων συγκοινωνιών, υπέρ της προσβασιμότητας σε όλη την πόλη, υπέρ της κινητικότητας όλων των υποκειμένων όλες τις ώρες χωρίς προβλήματα ασφάλειας, παρά μόνο ως εξαιρέσεις. Στην ερώτηση «θες κι άλλα λεωφορεία», οι περισσότεροι θα απαντήσουν αυθόρμητα και αυθεντικά ναι, αλλά δε θα σταθούν ούτε μισό λεπτό για να το διεκδικήσουν, ενώ οι ίδιοι σπαταλάνε κάθε μέρα ώρες από τη ζωή τους στο δρόμο και την κίνηση, σε βρώμικα και σκοτεινά λεωφορεία που περνάνε όποτε λάχει. Καμία αμφιβολία δεν είχα πως η ΝΔ δε θα κάνει τίποτε για αυτά. Το κόμμα αυτό έχει τόση σχέση με τον ποιοτικό δημόσιο χώρο όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το δημόσιο πανεπιστήμιο. Εδώ όμως η ευθύνη αφορά την άλλη μεριά, που κυβέρνησε για 4μιση χρόνια. Μάλιστα κυβέρνησε έχοντας ως προνομιακό κοινό αναφοράς της τους ανθρώπους που κατεξοχήν ταλαιπωρούνται από τις ελλείψεις στα ΜΜΜ. Ο ΣΥΡΙΖΑ σάρωσε στη δυτική Αθήνα και το δυτικό Πειραιά αλλά δε θεώρησε κρίσιμο να αλλάξει την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων σε αυτό το επίπεδο. Φυσικά υπήρχαν χρήματα, αλλά επιλέχτηκε να δοθούν αλλού. Αυτά τα λάθη κοστίζουν πολύ περισσότερο από όσο φαίνεται. Ο δημόσιος χώρος δε μειώνεται μόνο από τις επιθέσεις του ιδιωτικού αλλά και γιατί αδράνησαν οι υποτιθέμενοι υπερασπιστές του και δεν έκαναν ότι μπόρεσαν για να τον οχυρώσουν.

Η Λίστα Πέτσα της Αυστρίας, που είχε εγκρίνει ο δεξιός καγκελάριος Κουρς έχει έναν προϋπολογισμό 210 εκατομμυρίων για τα ΜΜΕ ως το 2024. Άλλα φράγκα δίνει το αυστριακό κράτος μέσω "διαφημίσεων". Τα χρήματα κατευθύνονται κυρίως σε φιλικά μέσα. Χθες ο καγκελάριος παραιτήθηκε γιατί όταν ήταν υπουργός 1 εκατομμύριο δημόσιοι πόροι χρησιμοποιήθηκαν για δημοσιεύσεις εγκωμιαστικών άρθρων και για να χρηματοδοτηθούν ευνοϊκές δημοσκοπήσεις. Ο Κουρς είναι πορωμένος με τη μιντιακή του περσόνα: έχει 80 επικοινωνιολόγους, έπαιρνε τηλεφωνάκια εκδότες όποτε δεν τον έπαιζαν όπως εκείνος ήθελε, ήλεγχε πλήρως τη δημόσια τηλεόραση. - Κι ενώ το κόμμα του είχε καταδικαστεί σε δίκη γιατί είχε κάνει αδικαιολόγητα προεκλογικά έξοδα, - Κι ενώ ο καγκελάριος είχε εκφοβίσει δημόσια δημοσιογράφο και έγινε ο κακός χαμός στο twitter, - Κι ενώ προσπάθησε να υπονομεύσει συστηματικά τα αυστριακά ΜΜΕ μέσω ενός συνδυασμού οικονομικής πίεσης, ελέγχου πρόσβασης και πλήρους εκφοβισμού. Ο Μητσοτάκης γνωρίζοντας τα παραπάνω, πριν 5 μήνες είχε εκφωνήσει έναν πανηγυρικό λόγο υπέρ του, μιας και βραβεύτηκε (!) για την ελευθερία των ΜΜΕ. Το θέμα είναι πως το αυστριακό δικαστικό σύστημα τόλμησε να τα βάλει με τον παντοδύναμο Καγκελάριο. Το ελληνικό δικαστικό σύστημα δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Οι Έλληνες συμπολιτευόμενοι ή «ουδέτεροι» δημοσιογράφοι ποτέ δε θα κατηγορούσαν το χέρι που τους ταΐζει. Οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι της Αυστρίας επικρίνουν τη συμπεριφορά του Κουρς, εδώ τον λιβανίζουν ως μεταρρυθμιστή, κεντρώο κ.ο.κ. - Ενώ ο Μητσοτάκης είναι ο άνθρωπος που αύξησε το ήδη υπέρογκο χρέος της ΝΔ. 120 εκατομμύρια ευρώ αυξήθηκε αυτό το χρέος σε 5 χρονιά και πλέον το κόμμα χρωστάει 350 εκατομμύρια που δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρώσει. - Ενώ οι «λίστες Πέτσα» με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κατευθύνονταν σε φιλικά ΜΜΕ για την κυβέρνηση με διαδικασίες που δεν τηρούσαν καμία δεοντολογία. - Ενώ ένα σίχαμα της κοινωνίας, ο Φουρθιώτης, εκβίαζε υπουργούς της κυβέρνησης για να τους εγκωμιάζει μέσα από την τηλεόραση και την εφημερίδα του και αυτοί πρόθυμα του έδιναν ότι ήθελε. - Ενώ ο ρόλος της Palantir κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι τουλάχιστον σκοτεινός μιας και συνέλλεγε δεδομένα των πολιτών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, ας πούμε, από το κυβερνητικό κόμμα για τον επηρεασμό της κοινής γνώμης υπέρ του. Το πρόβλημα είναι πως ενώ ο Μητσοτάκης κάνει περίπου τα ίδια με τον Κουρς εμείς το θεωρούμε περίπου φυσιολογικό. Αυτή η παραίτησή μας, επειδή «τίποτε δε μπορεί να αλλάξει» είναι ήττα για τη δημοκρατία, ήττα δική μας.

Το ξέπλυμα των νεοναζί από το 2010 έως το 2020 το έφεραν εις πέρας πολλοί, ετερόκλητοι και κάποιοι αμέμπτου ηθικής και πολιτικής σκοπιάς. 1. Η τηλεόραση και μεγάλη μερίδα των υπόλοιπων ΜΜΕ που σαν συντηρητικοί θεσμοί το δημόσιου χώρου και ταυτόχρονα εξαρτημένοι από το θέαμα, τα κρατικά χρήματα και τα γούστα των ιδιοκτητών τους έδωσαν χώρο και χρόνο στους ναζί καθαρίζοντάς τους από τους λεκέδες αίματος που άφηναν πίσω με τη δράση τους. 2. Μερίδα του πολιτικού συστήματος σε συνάφεια με το δικαστικό που «είχαν τους φακέλους στο γραφείο τους» έτσι ώστε να αρχίζουν οι προφυλακίσεις της ΧΑ αλλά έπρεπε να περιμένουμε το θάνατο του Φύσσα για να τους μπουζουριάσουν. Είναι οι ίδιοι που λένε πως η ΝΔ έβαλε στη φυλακή τους ναζί. 3. Μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου που ευνοούνταν από τη δράση τους, λόγου χάρη στο Πέραμα. Οι ναζί υπήρξαν πιστά σκυλιά όλων των μεγάλων αφεντικών και όλα τα μεγάλα αφεντικά το ήξεραν αυτό. 4. Η ηγεσία της αστυνομίας και του στρατού που ανέχτηκαν κατώτερα, μεσαία και ανώτερα στελέχη τους να φλερτάρουν, να λένε ανοιχτά ή και να συμμετέχουν στα αιματηρά όργια της χρυσής αυγής. Όταν ήξεραν και είχαν τη δυνατότητα να διαλύσουν θεσμικά τους πυρήνες αυτούς αλλά τελικά επέλεξαν να κωλοτρίβονται με αυτές τις ιδέες 40 χρόνια μετά τη χούντα. 5. Διανοούμενοι του Ακραίου Κέντρου κυρίως, που επανέφεραν τη θεωρία των δυο άκρων από το 2010. Που μίλησαν για την ώσμωση της Πάνω και Κάτω πλατεία Συντάγματος χωρίς να είναι ποτέ εκεί για να ελέγξουν τι όντως συνέβαινε. Που έκαναν την έννοια του λαϊκισμού κενό σημαίνον μιας και την τραβούσαν από εδώ και από εκεί κατά πως τους βόλευε πολιτικά, δηλαδή ενάντια στην αριστερά. Που μας ζάλισαν με την ανάγκη να τελειώσουμε με την κουλτούρα της Μεταπολίτευσης. Που ενστερνίστηκαν τη θεσμική, ευρωπαϊκή εναντίωση ενάντια «στη ριζοσπαστικοποίηση ή/και τον εξτρεμισμό». Οι πόροι κύρους και εύρους που έφεραν στη δημόσια σφαίρα με τις αφόρητες κοινοτοπίες τους έγιναν επικίνδυνες συνεπαγωγές νομιμοποίησης των ναζί. 6. Δημοσιογράφοι που, παίρνοντας γραμμή από τους διανοούμενους του Ακραίου Κέντρου, θέλησαν να ορίσουν το εύρος της συζήτησης που νομιμοποιούμαστε να διεξάγουμε για να θεωρούμαστε «εντός του δημοκρατικού τόξου». Δημοσιογράφοι, κατά τα άλλα "μετριοπαθείς", που θέλησαν να καθορίσουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, μέσω της επιλεκτικής αποδοχής συγκεκριμένων, δηλαδή περιορισμένων, εκδοχών της. Που εκλαΐκευαν τη θεωρία των δύο άκρων.

1. «Αν οι εργαζόμενοι κάνουν απεργία τότε η επιχείρηση ή θα κλείσει ή θα πάει στο εξωτερικό». Αυτά είπε χθες στη Βουλή ο Χατζηδάκης όταν τον στριμώξανε για τις σχέσεις εργασίας στην e food. Βεβαίως, ο Χατζηδάκης είναι ένας εύτακτος αστός ειδικών αποστολών, δεν πιστεύει σε τέτοιες μαλακίες, αλλά τέτοια εξυπηρετούν τους φίλους του τους επιχειρηματίες. Δεν έχει κάποια σημασία που η efood κάθε χρόνο υπερδιπλασιάζει τα κέρδη της. Που έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά και θα έπρεπε να δίνει μερτικό. Που η ζήτηση για τα σουβλάκια, τις πίτσες, τους καφέδες ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΦΥΓΕΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ, θα καλυφθεί από άλλους. Δεν τον νοιάζει το Χατζηδάκη να πει αλήθεια, τον νοιάζει να επιβάλει συμβολική βία, να πει το μύθευμά του που ξέρει ότι ο κόσμος της δεξιάς το συμμερίζεται. 2. «Δεν πρέπει να γίνονται παρεμβάσεις στους μαθητές από πολιτικές οργανώσεις, είναι σε τρυφερή ηλικία, ας αποφασίσουν όταν γίνουν ενήλικοι». Αυτός είναι υπερμύθος με την έννοια πως έχει και ιστορικό βάθος. Όταν ο ΔΣΕ έπαιρνε τα παιδιά από τα χωριά για να τα πάει στις μη εμπόλεμες ανατολικές χώρες η προπαγάνδα του εθνικού κορμού έλεγε «παίρνουν τα παιδιά μας να τα κάνουν γενίτσαρους». Μα την παναγιά, οι θείοι μου το έλεγαν και σχεδόν δακρύζανε. Στο σήμερα παίρνει κι άλλες μορφές, όπως εκείνο το «έξω τα κόμματα από τις σχολές» που το λέει....η ΔΑΠ, η φοιτητική παράταξη της ΝΔ που κυριαρχεί στο πανεπιστήμιο εδώ και 35 χρόνια, που έχει διαλύσει το πανεπιστήμιο αναπτύσσοντας πελατειακές σχέσεις με φοιτητές και καθηγητές, που λύνει και δένει για το ποιος θα γίνει καθηγητής, που έχει αναγάγει το σεξισμό και το ρατσισμό σε κύρια και κεντρική της πολιτική γραμμή. Η δεξιά που από πάντα παρενέβαινε στα σχολεία με την ανά περιόδους ισχυρή ΜΑΚΙ της ΝΔ ή δημιουργώντας ισχυρούς πυρήνες ακροδεξιάς με χρυσή αυγή, μαιάνδριους εθνικιστές, μαύρα κρίνα, Combat και τα ρέστα. Και είναι και λογικό να το κάνει. Οι μαθητές και οι μαθήτριες διδασκόμενοι θρησκευτικά και την συχνά εθνικιστική ιστορία είναι εντελώς ευεπίφοροι σε εθνικιστικά κελεύσματα. Όμως αυτό που εννοούν στην ουσία είναι πως καλό είναι να μην παρεμβαίνει η ΚΝΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η αναρχία. 3. «Οι νέοι δε θέλουν να κάνουν παιδιά, μας έχουν πάρει οι Τούρκοι φαλάγγι, οι γυναίκες σήμερα δε θέλουν να χαλάσουν τη σιλουέτα τους». Εδώ πρόκειται για έναν ανίκητο κολοφώνα χαζομάρας που καταλήγει στην αυτοκατηγόρια. Μήπως δεν καταλαβαίνουν πως το δημογραφικό έχει σχέση με τις ανισότητες; Πώς τα λίγα παιδιά που κάνουμε είναι λίγα για να μην επιμεριστεί και αξίζει σχεδόν τίποτα η γονεϊκή περιουσία; Μήπως δεν είναι τόσο γνωστό πως οι νέοι και οι νέες εδώ και 20 χρόνια φτωχαίνουν σε σχέση με τους γονείς τους; Στη φετινή απογραφή για πρώτη φορά στην ιστορία μας θα εγγραφούμε λιγότερος κόσμος – σχεδόν μισό εκατομμύριο- από ότι 10 χρόνια πριν. Το 2050 το 63% του πληθυσμού θα είναι άνω των 65 χρονών και κανένας δε θα μπορεί να στηρίξει κανένα ασφαλιστικό σύστημα. Ένας δημογραφικός χάρτης της Ευρώπης αποδεικνύει κάτι που γνωρίζουμε: πως όπου οι κοινωνίες ευημερούν τότε οι άνθρωποι κάνουν παιδιά. Εδώ ο Μητσοτάκης μοιράζει ένα διχίλιαρο άπαξ που λέμε, με το που γεννηθεί το παιδί σου, και μετά άντε κουρέψου. Κι αυτό περνιέται για γαματοσύνη. Διότι σε κάθε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να επιβάλει αυξήσεις στους μισθούς, να διευρύνει το κοινωνικό κράτος, δηλαδή να δυσαρεστήσει τους φίλους του τους επιχειρηματίες. Στη φωτογραφία ο Πρωθυπουργός μηδενίζει το φόρο γονικής παροχής στη μεσαία τάξη. Δηλαδή μειώνει τα έσοδα του κράτους για να γουστάρει το πλούσιο 13% της κοινωνίας. Το κερνάει ρε παιδί μου από την καλή του την καρδιά. Το υπόλοιπο 87% ήταν ήδη φοροαπαλλαγμένο για τέτοια θέματα αλλά δεν έχει σημασία.

Δημοσιογράφος ΕΡΤ στον Υφυπουργό Παιδείας, σήμερα το πρωί για όσα έγιναν στη Σταυρούπολη: "Εγώ από μέσα είδα βία. Απέξω είδα συγκέντρωση, είδα κόσμο, συγκέντρωση, μαθητές, φοιτητές. Δεν είδα καμιά επίθεση απέξω." Άγγελος Συρίγος, Υφυπουργός Παιδείας: "αυτά που λέτε έγιναν χθες. Προχθές εγώ είδα βία απέξω. Δε μας ενδιαφέρει από που προέρχεται πρέπει να υπάρχει απερίφραστη καταδίκη της". Στο μεταξύ, προχθές, δυο αντιφασίστες διαδηλωτές τραυματίστηκαν από τις επιθέσεις των "μέσα". Στο μεταξύ, έχουν γίνει 11 συλλήψεις φασιστών, μαθητών και εξωσχολικών. Ο "εξοπλισμός" είναι αυτός που βλέπετε στη φωτογραφία. ΥΓ Κατά τα άλλα ο Συρίγος είναι ο άνθρωπος που έγραψε άρθρο στην Καθημερινή πριν δυο μέρες κάνοντας αναφορά σε αυθαίρετα -εντελώς δικά του- ποσοστά αλλόγλωσσων μαθητών που πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχουν σε μια τάξη για να μάθουν τα παιδιά καλά ελληνικά. Ή πως τα παιδιά αλβανικής καταγωγής μαθαίνουν καλύτερα από άλλα γιατί το λέει ο Συρίγος και πουθενά δεν παρουσιάζει μια έρευνα που να το πιστοποιεί. Ρατσιστικές και ακροδεξιές απόψεις έχει αρκετός κόσμος. Ο υφυπουργός Παιδείας όμως δεν επιτρέπεται να έχει. Δεν επιτρέπεται να δημιουργεί φυλετικά προφίλ διότι αυτό συνιστά θεσμοποιημένο ρατσισμό. Δεν επιτρέπεται να λέει ψέματα και να τον διαψεύδει ποιός; Η αστυνομία, μέσω των συλλήψεών και των όπλων που βρήκε. Ο Πρωθυπουργός οφείλει να τον αποπέμψει. Κι όποιος ή όποια ενστερνίζεται τη θεωρία των δυο άκρων, επί της ουσίας ενισχύει το φασιστικό φαινόμενο, τελεία και παύλα.

Στο σάπιο μας κόσμο το ΚΚΕ ακτινοβολεί και έλκει. Δεν είναι πιστευτό πως θα νικήσει, δεν στηρίζεται πλειοψηφικά από την κοινωνία εδώ και 50 περίπου χρόνια μεταπολίτευσης. Έλκει ωστόσο γιατί συνιστά μια μήτρα, ένα αρχικό, πεντακάθαρο στίγμα. Αλήθειες κρατικές μπλέχτηκαν με σοσιαλιστικά προτάγματα κι ο αχταρμάς δεν ξεχωρίστηκε ποτέ, με ευθύνη πολλών. Τα τελευταία χρόνια το ΚΚΕ έχει αποσυρθεί από την όποια διαχείριση της εξουσίας. Στην αρχή της Μεταπολίτευσης διοικούσε δεκάδες δήμους σε όλη τη χώρα κι όλη τη Δυτική Αθήνα. Πλέον, ασχολείται μόνο με τον συνδικαλισμό μέσω του ΠΑΜΕ, που ενσωματώνει όλη την παθογένεια του ελληνικού συνδικαλισμού. Τα δε ποσοστά του είναι ίδια περίπου με όταν ξεκίνησε την πορεία του το 1999. Δεν το κάνει τυχαία καθόλου. θεωρεί πως "δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες", και το αφήνω εκεί. Με τούτη τη γραφή διόλου δε θέλω να πω πως οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς είναι σοβαρές. Τουναντίον. Συχνά, η αίγλη του ΚΚΕ προκύπτει εξ αντανακλάσεως αυτής της εμφανούς, καταφανούς αδυναμίας. Κι όμως, έχουμε ακόμα αυτό το γαμημένο «καθήκον» να αλλάξουμε τον κόσμο. Δε θα το κάνουμε αντλώντας από την ποίηση του 20ου αιώνα, όσο ηρωικός κι αν φαντάζει. Ας παίξουμε μπάλα σε γήπεδα λιγότερο «καθαρά», περισσότερο σημερινά. Κανείς δε θα μας πει τι είναι στο σήμερα κομμουνισμός γιατί κανείς δεν ξέρει. Είναι ορίζοντας, γαματοσύνη και τρέλα μαζί, αλλά μην τον πούμε ποιός θα είναι, δεν το έκανε ευφυώς και ο Μαρξ. Θα μας το πει η ζωή μας, δε χρειαζόμαστε Θεό.