Βασίλης Ρόγγας: Οι καταστατικοί μύθοι της Δεξιάς.
1. «Αν οι εργαζόμενοι κάνουν απεργία τότε η επιχείρηση ή θα κλείσει ή θα πάει στο εξωτερικό».
Αυτά είπε χθες στη Βουλή ο Χατζηδάκης όταν τον στριμώξανε για τις σχέσεις εργασίας στην e food. Βεβαίως, ο Χατζηδάκης είναι ένας εύτακτος αστός ειδικών αποστολών, δεν πιστεύει σε τέτοιες μαλακίες, αλλά τέτοια εξυπηρετούν τους φίλους του τους επιχειρηματίες.
Δεν έχει κάποια σημασία που η efood κάθε χρόνο υπερδιπλασιάζει τα κέρδη της. Που έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά και θα έπρεπε να δίνει μερτικό. Που η ζήτηση για τα σουβλάκια, τις πίτσες, τους καφέδες ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΦΥΓΕΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ, θα καλυφθεί από άλλους.
Δεν τον νοιάζει το Χατζηδάκη να πει αλήθεια, τον νοιάζει να επιβάλει συμβολική βία, να πει το μύθευμά του που ξέρει ότι ο κόσμος της δεξιάς το συμμερίζεται.
2. «Δεν πρέπει να γίνονται παρεμβάσεις στους μαθητές από πολιτικές οργανώσεις, είναι σε τρυφερή ηλικία, ας αποφασίσουν όταν γίνουν ενήλικοι».
Αυτός είναι υπερμύθος με την έννοια πως έχει και ιστορικό βάθος. Όταν ο ΔΣΕ έπαιρνε τα παιδιά από τα χωριά για να τα πάει στις μη εμπόλεμες ανατολικές χώρες η προπαγάνδα του εθνικού κορμού έλεγε «παίρνουν τα παιδιά μας να τα κάνουν γενίτσαρους». Μα την παναγιά, οι θείοι μου το έλεγαν και σχεδόν δακρύζανε.
Στο σήμερα παίρνει κι άλλες μορφές, όπως εκείνο το «έξω τα κόμματα από τις σχολές» που το λέει....η ΔΑΠ, η φοιτητική παράταξη της ΝΔ που κυριαρχεί στο πανεπιστήμιο εδώ και 35 χρόνια, που έχει διαλύσει το πανεπιστήμιο αναπτύσσοντας πελατειακές σχέσεις με φοιτητές και καθηγητές, που λύνει και δένει για το ποιος θα γίνει καθηγητής, που έχει αναγάγει το σεξισμό και το ρατσισμό σε κύρια και κεντρική της πολιτική γραμμή.
Η δεξιά που από πάντα παρενέβαινε στα σχολεία με την ανά περιόδους ισχυρή ΜΑΚΙ της ΝΔ ή δημιουργώντας ισχυρούς πυρήνες ακροδεξιάς με χρυσή αυγή, μαιάνδριους εθνικιστές, μαύρα κρίνα, Combat και τα ρέστα. Και είναι και λογικό να το κάνει. Οι μαθητές και οι μαθήτριες διδασκόμενοι θρησκευτικά και την συχνά εθνικιστική ιστορία είναι εντελώς ευεπίφοροι σε εθνικιστικά κελεύσματα.
Όμως αυτό που εννοούν στην ουσία είναι πως καλό είναι να μην παρεμβαίνει η ΚΝΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η αναρχία.
3. «Οι νέοι δε θέλουν να κάνουν παιδιά, μας έχουν πάρει οι Τούρκοι φαλάγγι, οι γυναίκες σήμερα δε θέλουν να χαλάσουν τη σιλουέτα τους».
Εδώ πρόκειται για έναν ανίκητο κολοφώνα χαζομάρας που καταλήγει στην αυτοκατηγόρια. Μήπως δεν καταλαβαίνουν πως το δημογραφικό έχει σχέση με τις ανισότητες; Πώς τα λίγα παιδιά που κάνουμε είναι λίγα για να μην επιμεριστεί και αξίζει σχεδόν τίποτα η γονεϊκή περιουσία; Μήπως δεν είναι τόσο γνωστό πως οι νέοι και οι νέες εδώ και 20 χρόνια φτωχαίνουν σε σχέση με τους γονείς τους;
Στη φετινή απογραφή για πρώτη φορά στην ιστορία μας θα εγγραφούμε λιγότερος κόσμος – σχεδόν μισό εκατομμύριο- από ότι 10 χρόνια πριν. Το 2050 το 63% του πληθυσμού θα είναι άνω των 65 χρονών και κανένας δε θα μπορεί να στηρίξει κανένα ασφαλιστικό σύστημα. Ένας δημογραφικός χάρτης της Ευρώπης αποδεικνύει κάτι που γνωρίζουμε: πως όπου οι κοινωνίες ευημερούν τότε οι άνθρωποι κάνουν παιδιά.
Εδώ ο Μητσοτάκης μοιράζει ένα διχίλιαρο άπαξ που λέμε, με το που γεννηθεί το παιδί σου, και μετά άντε κουρέψου. Κι αυτό περνιέται για γαματοσύνη. Διότι σε κάθε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να επιβάλει αυξήσεις στους μισθούς, να διευρύνει το κοινωνικό κράτος, δηλαδή να δυσαρεστήσει τους φίλους του τους επιχειρηματίες.
Στη φωτογραφία ο Πρωθυπουργός μηδενίζει το φόρο γονικής παροχής στη μεσαία τάξη. Δηλαδή μειώνει τα έσοδα του κράτους για να γουστάρει το πλούσιο 13% της κοινωνίας. Το κερνάει ρε παιδί μου από την καλή του την καρδιά. Το υπόλοιπο 87% ήταν ήδη φοροαπαλλαγμένο για τέτοια θέματα αλλά δεν έχει σημασία.
