Βασίλης Ρόγγας

Το ξέπλυμα των νεοναζί από το 2010 έως το 2020 το έφεραν εις πέρας πολλοί, ετερόκλητοι και κάποιοι αμέμπτου ηθικής και πολιτικής σκοπιάς. 1. Η τηλεόραση και μεγάλη μερίδα των υπόλοιπων ΜΜΕ που σαν συντηρητικοί θεσμοί το δημόσιου χώρου και ταυτόχρονα εξαρτημένοι από το θέαμα, τα κρατικά χρήματα και τα γούστα των ιδιοκτητών τους έδωσαν χώρο και χρόνο στους ναζί καθαρίζοντάς τους από τους λεκέδες αίματος που άφηναν πίσω με τη δράση τους. 2. Μερίδα του πολιτικού συστήματος σε συνάφεια με το δικαστικό που «είχαν τους φακέλους στο γραφείο τους» έτσι ώστε να αρχίζουν οι προφυλακίσεις της ΧΑ αλλά έπρεπε να περιμένουμε το θάνατο του Φύσσα για να τους μπουζουριάσουν. Είναι οι ίδιοι που λένε πως η ΝΔ έβαλε στη φυλακή τους ναζί. 3. Μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου που ευνοούνταν από τη δράση τους, λόγου χάρη στο Πέραμα. Οι ναζί υπήρξαν πιστά σκυλιά όλων των μεγάλων αφεντικών και όλα τα μεγάλα αφεντικά το ήξεραν αυτό. 4. Η ηγεσία της αστυνομίας και του στρατού που ανέχτηκαν κατώτερα, μεσαία και ανώτερα στελέχη τους να φλερτάρουν, να λένε ανοιχτά ή και να συμμετέχουν στα αιματηρά όργια της χρυσής αυγής. Όταν ήξεραν και είχαν τη δυνατότητα να διαλύσουν θεσμικά τους πυρήνες αυτούς αλλά τελικά επέλεξαν να κωλοτρίβονται με αυτές τις ιδέες 40 χρόνια μετά τη χούντα. 5. Διανοούμενοι του Ακραίου Κέντρου κυρίως, που επανέφεραν τη θεωρία των δυο άκρων από το 2010. Που μίλησαν για την ώσμωση της Πάνω και Κάτω πλατεία Συντάγματος χωρίς να είναι ποτέ εκεί για να ελέγξουν τι όντως συνέβαινε. Που έκαναν την έννοια του λαϊκισμού κενό σημαίνον μιας και την τραβούσαν από εδώ και από εκεί κατά πως τους βόλευε πολιτικά, δηλαδή ενάντια στην αριστερά. Που μας ζάλισαν με την ανάγκη να τελειώσουμε με την κουλτούρα της Μεταπολίτευσης. Που ενστερνίστηκαν τη θεσμική, ευρωπαϊκή εναντίωση ενάντια «στη ριζοσπαστικοποίηση ή/και τον εξτρεμισμό». Οι πόροι κύρους και εύρους που έφεραν στη δημόσια σφαίρα με τις αφόρητες κοινοτοπίες τους έγιναν επικίνδυνες συνεπαγωγές νομιμοποίησης των ναζί. 6. Δημοσιογράφοι που, παίρνοντας γραμμή από τους διανοούμενους του Ακραίου Κέντρου, θέλησαν να ορίσουν το εύρος της συζήτησης που νομιμοποιούμαστε να διεξάγουμε για να θεωρούμαστε «εντός του δημοκρατικού τόξου». Δημοσιογράφοι, κατά τα άλλα "μετριοπαθείς", που θέλησαν να καθορίσουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, μέσω της επιλεκτικής αποδοχής συγκεκριμένων, δηλαδή περιορισμένων, εκδοχών της. Που εκλαΐκευαν τη θεωρία των δύο άκρων.

1. «Αν οι εργαζόμενοι κάνουν απεργία τότε η επιχείρηση ή θα κλείσει ή θα πάει στο εξωτερικό». Αυτά είπε χθες στη Βουλή ο Χατζηδάκης όταν τον στριμώξανε για τις σχέσεις εργασίας στην e food. Βεβαίως, ο Χατζηδάκης είναι ένας εύτακτος αστός ειδικών αποστολών, δεν πιστεύει σε τέτοιες μαλακίες, αλλά τέτοια εξυπηρετούν τους φίλους του τους επιχειρηματίες. Δεν έχει κάποια σημασία που η efood κάθε χρόνο υπερδιπλασιάζει τα κέρδη της. Που έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά και θα έπρεπε να δίνει μερτικό. Που η ζήτηση για τα σουβλάκια, τις πίτσες, τους καφέδες ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΦΥΓΕΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ, θα καλυφθεί από άλλους. Δεν τον νοιάζει το Χατζηδάκη να πει αλήθεια, τον νοιάζει να επιβάλει συμβολική βία, να πει το μύθευμά του που ξέρει ότι ο κόσμος της δεξιάς το συμμερίζεται. 2. «Δεν πρέπει να γίνονται παρεμβάσεις στους μαθητές από πολιτικές οργανώσεις, είναι σε τρυφερή ηλικία, ας αποφασίσουν όταν γίνουν ενήλικοι». Αυτός είναι υπερμύθος με την έννοια πως έχει και ιστορικό βάθος. Όταν ο ΔΣΕ έπαιρνε τα παιδιά από τα χωριά για να τα πάει στις μη εμπόλεμες ανατολικές χώρες η προπαγάνδα του εθνικού κορμού έλεγε «παίρνουν τα παιδιά μας να τα κάνουν γενίτσαρους». Μα την παναγιά, οι θείοι μου το έλεγαν και σχεδόν δακρύζανε. Στο σήμερα παίρνει κι άλλες μορφές, όπως εκείνο το «έξω τα κόμματα από τις σχολές» που το λέει....η ΔΑΠ, η φοιτητική παράταξη της ΝΔ που κυριαρχεί στο πανεπιστήμιο εδώ και 35 χρόνια, που έχει διαλύσει το πανεπιστήμιο αναπτύσσοντας πελατειακές σχέσεις με φοιτητές και καθηγητές, που λύνει και δένει για το ποιος θα γίνει καθηγητής, που έχει αναγάγει το σεξισμό και το ρατσισμό σε κύρια και κεντρική της πολιτική γραμμή. Η δεξιά που από πάντα παρενέβαινε στα σχολεία με την ανά περιόδους ισχυρή ΜΑΚΙ της ΝΔ ή δημιουργώντας ισχυρούς πυρήνες ακροδεξιάς με χρυσή αυγή, μαιάνδριους εθνικιστές, μαύρα κρίνα, Combat και τα ρέστα. Και είναι και λογικό να το κάνει. Οι μαθητές και οι μαθήτριες διδασκόμενοι θρησκευτικά και την συχνά εθνικιστική ιστορία είναι εντελώς ευεπίφοροι σε εθνικιστικά κελεύσματα. Όμως αυτό που εννοούν στην ουσία είναι πως καλό είναι να μην παρεμβαίνει η ΚΝΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η αναρχία. 3. «Οι νέοι δε θέλουν να κάνουν παιδιά, μας έχουν πάρει οι Τούρκοι φαλάγγι, οι γυναίκες σήμερα δε θέλουν να χαλάσουν τη σιλουέτα τους». Εδώ πρόκειται για έναν ανίκητο κολοφώνα χαζομάρας που καταλήγει στην αυτοκατηγόρια. Μήπως δεν καταλαβαίνουν πως το δημογραφικό έχει σχέση με τις ανισότητες; Πώς τα λίγα παιδιά που κάνουμε είναι λίγα για να μην επιμεριστεί και αξίζει σχεδόν τίποτα η γονεϊκή περιουσία; Μήπως δεν είναι τόσο γνωστό πως οι νέοι και οι νέες εδώ και 20 χρόνια φτωχαίνουν σε σχέση με τους γονείς τους; Στη φετινή απογραφή για πρώτη φορά στην ιστορία μας θα εγγραφούμε λιγότερος κόσμος – σχεδόν μισό εκατομμύριο- από ότι 10 χρόνια πριν. Το 2050 το 63% του πληθυσμού θα είναι άνω των 65 χρονών και κανένας δε θα μπορεί να στηρίξει κανένα ασφαλιστικό σύστημα. Ένας δημογραφικός χάρτης της Ευρώπης αποδεικνύει κάτι που γνωρίζουμε: πως όπου οι κοινωνίες ευημερούν τότε οι άνθρωποι κάνουν παιδιά. Εδώ ο Μητσοτάκης μοιράζει ένα διχίλιαρο άπαξ που λέμε, με το που γεννηθεί το παιδί σου, και μετά άντε κουρέψου. Κι αυτό περνιέται για γαματοσύνη. Διότι σε κάθε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να επιβάλει αυξήσεις στους μισθούς, να διευρύνει το κοινωνικό κράτος, δηλαδή να δυσαρεστήσει τους φίλους του τους επιχειρηματίες. Στη φωτογραφία ο Πρωθυπουργός μηδενίζει το φόρο γονικής παροχής στη μεσαία τάξη. Δηλαδή μειώνει τα έσοδα του κράτους για να γουστάρει το πλούσιο 13% της κοινωνίας. Το κερνάει ρε παιδί μου από την καλή του την καρδιά. Το υπόλοιπο 87% ήταν ήδη φοροαπαλλαγμένο για τέτοια θέματα αλλά δεν έχει σημασία.

Δημοσιογράφος ΕΡΤ στον Υφυπουργό Παιδείας, σήμερα το πρωί για όσα έγιναν στη Σταυρούπολη: "Εγώ από μέσα είδα βία. Απέξω είδα συγκέντρωση, είδα κόσμο, συγκέντρωση, μαθητές, φοιτητές. Δεν είδα καμιά επίθεση απέξω." Άγγελος Συρίγος, Υφυπουργός Παιδείας: "αυτά που λέτε έγιναν χθες. Προχθές εγώ είδα βία απέξω. Δε μας ενδιαφέρει από που προέρχεται πρέπει να υπάρχει απερίφραστη καταδίκη της". Στο μεταξύ, προχθές, δυο αντιφασίστες διαδηλωτές τραυματίστηκαν από τις επιθέσεις των "μέσα". Στο μεταξύ, έχουν γίνει 11 συλλήψεις φασιστών, μαθητών και εξωσχολικών. Ο "εξοπλισμός" είναι αυτός που βλέπετε στη φωτογραφία. ΥΓ Κατά τα άλλα ο Συρίγος είναι ο άνθρωπος που έγραψε άρθρο στην Καθημερινή πριν δυο μέρες κάνοντας αναφορά σε αυθαίρετα -εντελώς δικά του- ποσοστά αλλόγλωσσων μαθητών που πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχουν σε μια τάξη για να μάθουν τα παιδιά καλά ελληνικά. Ή πως τα παιδιά αλβανικής καταγωγής μαθαίνουν καλύτερα από άλλα γιατί το λέει ο Συρίγος και πουθενά δεν παρουσιάζει μια έρευνα που να το πιστοποιεί. Ρατσιστικές και ακροδεξιές απόψεις έχει αρκετός κόσμος. Ο υφυπουργός Παιδείας όμως δεν επιτρέπεται να έχει. Δεν επιτρέπεται να δημιουργεί φυλετικά προφίλ διότι αυτό συνιστά θεσμοποιημένο ρατσισμό. Δεν επιτρέπεται να λέει ψέματα και να τον διαψεύδει ποιός; Η αστυνομία, μέσω των συλλήψεών και των όπλων που βρήκε. Ο Πρωθυπουργός οφείλει να τον αποπέμψει. Κι όποιος ή όποια ενστερνίζεται τη θεωρία των δυο άκρων, επί της ουσίας ενισχύει το φασιστικό φαινόμενο, τελεία και παύλα.

Στο σάπιο μας κόσμο το ΚΚΕ ακτινοβολεί και έλκει. Δεν είναι πιστευτό πως θα νικήσει, δεν στηρίζεται πλειοψηφικά από την κοινωνία εδώ και 50 περίπου χρόνια μεταπολίτευσης. Έλκει ωστόσο γιατί συνιστά μια μήτρα, ένα αρχικό, πεντακάθαρο στίγμα. Αλήθειες κρατικές μπλέχτηκαν με σοσιαλιστικά προτάγματα κι ο αχταρμάς δεν ξεχωρίστηκε ποτέ, με ευθύνη πολλών. Τα τελευταία χρόνια το ΚΚΕ έχει αποσυρθεί από την όποια διαχείριση της εξουσίας. Στην αρχή της Μεταπολίτευσης διοικούσε δεκάδες δήμους σε όλη τη χώρα κι όλη τη Δυτική Αθήνα. Πλέον, ασχολείται μόνο με τον συνδικαλισμό μέσω του ΠΑΜΕ, που ενσωματώνει όλη την παθογένεια του ελληνικού συνδικαλισμού. Τα δε ποσοστά του είναι ίδια περίπου με όταν ξεκίνησε την πορεία του το 1999. Δεν το κάνει τυχαία καθόλου. θεωρεί πως "δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες", και το αφήνω εκεί. Με τούτη τη γραφή διόλου δε θέλω να πω πως οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς είναι σοβαρές. Τουναντίον. Συχνά, η αίγλη του ΚΚΕ προκύπτει εξ αντανακλάσεως αυτής της εμφανούς, καταφανούς αδυναμίας. Κι όμως, έχουμε ακόμα αυτό το γαμημένο «καθήκον» να αλλάξουμε τον κόσμο. Δε θα το κάνουμε αντλώντας από την ποίηση του 20ου αιώνα, όσο ηρωικός κι αν φαντάζει. Ας παίξουμε μπάλα σε γήπεδα λιγότερο «καθαρά», περισσότερο σημερινά. Κανείς δε θα μας πει τι είναι στο σήμερα κομμουνισμός γιατί κανείς δεν ξέρει. Είναι ορίζοντας, γαματοσύνη και τρέλα μαζί, αλλά μην τον πούμε ποιός θα είναι, δεν το έκανε ευφυώς και ο Μαρξ. Θα μας το πει η ζωή μας, δε χρειαζόμαστε Θεό.

Ήταν εξαιρετικά σημαντική η νίκη των ντελιβεράδων της e food. Ίσως είναι η πρώτη μάχη που κερδίζεται εδώ και δυο χρόνια. Η επίτευξή της κατέδειξε πως ο συνδικαλισμός από τη βάση, περίπου με τον τρόπο που το κάνει χρόνια το ΣΒΕΟΔ, είναι μια διαρκής δουλειά που αφορά απλούς, ριζοσπάστες κι ωστόσο πεισματάρηδες ανθρώπους και όχι δεινόσαυρους και κομματικούς συνδικαλισταράδες. Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη είναι πως εμείς οι υπόλοιποι, όταν δε μας αφορά άμεσα, στην τσέπη μας π.χ. μια κινητοποίηση, ως καταναλωτές έχουμε τη δύναμη να στηρίζουμε κινητοποιήσεις άλλων εργαζόμενων ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΚΛΙΚ. Η ακύρωση, το cancelling της φήμης μιας εταιρείας στοιχίζει φοβερά στον "καπιταλισμό της διαχείρισης της εικόνας". Ο τρόπος να κερδίζουμε μάχες δεν έχει να κάνει με τη μεθοδολογία που το κάναμε παλιά. Οι συνήθειες αυτές είναι βολικές αποσκευές κουρασμένων ταξιδιωτών κι όχι ανθρώπων που θέλουν να έχουν ελπίδες να κερδίσουν. Αν είμαστε σε πόλεμο με τους κανίβαλους του κόσμου είναι γελοίο να τους βλέπουμε να μας βαράνε με λέιζερ κι εμείς να νομίζουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε με τα τίμια καρυοφύλλια μας. Η δημιουργία καταναλωτικής συνείδησης είναι το νέο στοιχείο που εισέφερε πολύ σε αυτή τη νίκη, διαδικασία που αν συνεχιστεί θα δούμε πολλές νίκες και σύντομα. Οι πολίτες έχουν χιλιάδες τρόπους κοινοποίησης της θέσης τους για μια μάχη που διεξάγεται: προσωπικό τόνο, συγκεκριμένα παραδείγματα, ωραίες φωτογραφίες, εμπρηστική συνθηματολογία, λόγια ή λαϊκά λόγια. Ό, τι γουστάρει ο καθένας, η καθεμία. Η πολλαπλότητα εδώ δεν είναι επικοινωνιακός θόρυβος αλλά πολύκεντρη ή και άκεντρη διάδοση μηνυμάτων που κάνουν bypass τον αλγόριθμο, αντιστοιχίζονται με πολλές ψυχοσυνθέσεις, δημιουργούν ή ενδυναμώνουν επιχειρήματα, κινητοποιούν συναισθήματα. Κανένα συνδικάτο όσο ριζοσπαστικό και αν είναι δε μπορεί να το κάνει αυτό. Αν ο αγώνας τελειώσει εδώ θα είμαστε όλοι λίγο μαλάκες. Χιλιάδες παιδιά της wolt είναι «συνεργάτες» και όχι αορίστου και με δικαιώματα. Το επάγγελμα των ντελιβεράδων δεν ανήκει στα βαρέα και ανθυγιεινά. Θέλετε να πούμε πως κάνουμε καταναλωτικό μποϊκοτάζ στη wolt να δούμε σε πόσες μέρες θα το παίξει γαμάτη για τους εργαζόμενους εταιρεία; Είμαστε πολίτες όχι μόνο πελάτες και αυτή τη δύναμη είναι καιρός να την ενεργοποιήσουμε. Και -τελοσπάντων- μόνο και μόνο για να σταματήσουν οι εταιρείες να γράφουν αυτές τις businesswise νεομανατζεριακές πίπες στις ανακοινώσεις τους αξίζει τον κόπο. Η gig economy είναι εδώ, παγκόσμια και γυρνάει εκατομμύρια κόσμο σε φεουδαρχικές σχέσεις εργασίας. Άρα τα παραπάνω και πολλά ακόμα πρέπει να τα σκεφτούν χθες και στα σοβαρά άνθρωποι που έχουν αναφορά στην αριστερά ή κάνουν συνδικαλισμό.

Ο σημερινός Υπουργός Υγείας ήταν ο δικηγόρος των αστυνομικών που μαζί με τον κοσμηματοπώλη κι έναν περίοικο επέβαλαν το θάνατο στον Ζακ, ως την υπουργοποίησή του πριν λίγες μέρες κι αυτό μόνο και μόνο λόγω ασυμβίβαστου. Στο ΣΚΑΙ το 2020 έλεγε για τους αστυνομικούς στη δολοφονία της Ζάκι: - "κατά την άποψή μου λειτούργησαν τελείως νόμιμα" . - "μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που ευθύνονται γι' αυτό το θάνατο (του Ζακ) αλλά σίγουρα δεν είναι οι αστυνομικοί". Τα βίντεο δείχνουν καθαρά πως η Ζάκι ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από 4 αστυνομικούς ενώ ήδη είχε δεχτεί εξαιρετικά βίαια χτυπήματα από έναν περίοικο και τον κοσμηματοπώλη. Η ΕΛΑΣ προσπάθησε να συγκαλύψει τη δολοφονία με τη διόλου περιγραφική της ανακοίνωση τότε: “Άνδρας αποπειράθηκε να ληστέψει κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας το μεσημέρι της Παρασκευής κρατώντας μαχαίρι ο οποίος υπέκυψε στα τραύματά του". Η επανάληψη των τοξικολογικών και ιστολογικών εξετάσεων του Ζακ Κωστόπουλου μετά από αίτημα του Πλεύρη, επικύρωσε τις αρχικές εξετάσεις στις οποίες βασίστηκε η ιατροδικαστική έκθεση, σύμφωνα με τις οποίες ο “τοξικομανής” ήταν …”καθαρός” από ναρκωτικές ουσίες. Τρία χρόνια πέρασαν και το δικαστήριο ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. Οι δικηγόροι της οικογένειας χαρακτηρίζουν τον τρόπο που μεταχειρίζονται την υπόθεση οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές ως "άρνηση ενασχόλησης". Η Παπαρούσου, δικηγόρος της οικογένειας του Ζακ δήλωσε στο news247 πως "κάθε άνθρωπος όταν συνεχίζει να χτυπάει ένα άτομο το οποίο είναι αιμόφυρτο και πεσμένο στο έδαφος, ξέρει ότι οι κινήσεις του έχουν πιθανότητα να τον οδηγήσουν στο θάνατο”. Ο σημερινός Υπουργός Υγείας δεν έχει σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής ως όφειλε από τη θέση του. Τουναντίον, στο πρόσωπο του Ζακ, της Ζάκι έχει προσπαθήσει να τη σκυλεύσει αυτός και το ακροδεξιό σύστημα που υπηρετεί.

Μια διακήρυξη αλήθειας πρέπει να μιλήσει πρώτα, αλλά όχι μόνο, για το εμπράγματο, το υλικό, τις ανάγκες. Κι ανάγκη σήμερα, μετά από δύο δεκαετίες τουλάχιστον, είναι να μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας, με παρέα ή το ζευγάρι μας στα δικά μας σπίτια. Υλικότητα είναι να έχουμε δουλειές και οι μισθοί μας να φτάνουν ως τις 30 του μήνα κι όχι τις τελευταίες δέκα ή δεκαπέντε μέρες να ντρέπεσαι να πεις πως δεν έχεις. Εμπράγματο είναι να μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα πολλά μας προσόντα, χωρίς αυτά να προσκρούουν στα προνόμια που προκύπτουν από την ηλικία, το φύλο, την εμφάνιση, τις γνωριμίες, τα χρήματα, το «καλό» πανεπιστήμιο, το όνομα. Χονδροειδές είναι μόνο για τους γεννημένους λουδοβίκους να θέλουμε να ζήσουμε και να προκόψουμε στον τόπο μας με τις δικές μας δυνάμεις, αντί να μεταναστεύουμε. Καθυστερούμε όταν ο φεμινισμός, οι φιλοπροσφυγικές/ φιλομεταναστευτικές πολιτικές, ο κοινωνικός μισθός, ο αειφόρος τρόπος ζωής, το βασικό εισόδημα δεν γράφονται στις σημαίες της διακήρυξης αλήθειας. Τα παιδιά από το Περιστέρι δεν είναι της μοίρας τους γραφτό να είναι το πολύ ψυκτικοί, να τι πρέπει να κατοχυρωθεί με πράξεις, όχι απλώς ως αντίρρηση στον κοινωνικό τους δαρβινισμό. Πρέπει, αν το θέλουμε, να μπορούμε να μεγαλώσουμε παιδιά με ασφάλεια, μόνες μας ή ζευγάρια όλων των φύλων κι όχι να τρομάζουμε ακόμα και στην ιδέα μιας μη συνεννοουμένης εγκυμοσύνης. Κι ύστερα, αυτή η φοβερή συγκέντρωση πληροφορίας, εξουσίας, πλούτου και ελέγχου σε τόσους λίγους φαντάζει φοβερά ανισοβαρής σε σχέση με τη δική μας διάχυτη, συλλογική, γενική διάνοια. Αυτή την ίδια διάνοια που παράγει τούτες τις απίστευτες αξίες στον ύστερο καπιταλισμό της πληροφορίας. Προκύπτουν αυτές οι αξίες από όλους και όλες μας, από τις γνώσεις, τις διαβουλεύσεις και τις συγκροτήσεις μας, για ποιο λόγο να μη τις μοιράσουμε περίπου στα ίσια; Αλίμονο, δεν θέλουμε να ζήσουμε σαν μοναχοφάηδες, γιατί ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει και το ξέρουμε. Πολιτισμός ανώτερος από την υστερική, εμπορική αισθητικοποίηση, αθλητισμός πιο περιέχων από τον ανταγωνισμό, κοινωνικές σχέσεις χωρίς τη διαμεσολάβηση προνομίων ή εμπορευμάτων, αποφασισμένη από εμάς, και από εμάς ιστορική προοπτική της χώρας μας, καλή γειτονία, αλληλεγγύη και ειρήνη με τους άλλους λαούς, δυνατότητα αυτοπραγμάτωσης, αυτά είναι που πρέπει να διασφαλιστούν. Έχουμε όλα τα υλικά να αντικαταστήσουμε, σπάζοντάς τον, τον ζυγό της ανάγκης με το μπάκπακ της ελευθερίας. Αυτά κι άλλα από αυτά θα συνέγειραν τις νέες και τους νέους κι είναι πιο ώριμα από ποτέ και να ειπωθούν και να πραγματωθούν.

Η Αθήνα είναι ήδη η πιο θερμή πρωτεύουσα της Ευρώπης, θα αυξάνει διαρκώς τη θερμοκρασία της και τα κύματά καύσωνα θα είναι ολοένα και μεγαλύτερα, σε βαθμό ασφυξίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα εμείς… ΘΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΔΕΝΤΡΑ! Το 2022 ξεκινάει η κατασκευή της γραμμής 4 του Μετρό, οι σταθμοί της οποίας είναι όλοι χωροθετημένοι σε χώρους πρασίνου και πλατείες. Προβλέπουν αναπλάσεις - τσιμεντοποιήσεις και κοπές περίπου 2500 κυρίως ώριμων δέντρων. Αλλιώς. 130 χιλιάδες δέντρα έχει η Αθήνα, εμείς λέμε να κόψουμε περίπου το 2% από μονάχοι μας. Κι αυτό με την υπόμνηση πως αυτό το καλοκαίρι κάηκαν περίπου 250 χιλιάδες στρέμματα δάσους γύρω από την Αθήνα. Πάρκο Γουδή, Δικαστήρια, Ριζάρη, Κυψέλη είναι μόνο μερικοί από τους χώρους που θα χάσουν το λιγοστό πράσινό τους. Η αττικό μετρό υποχρεούται σε αντικατάσταση των δέντρων που θα κόψει σε αναλογία 1 προς 1. Αυτό βέβαια θα γίνει μετά από 8 με 10 χρόνια που θα ολοκληρωθούν τα έργα, ενώ τα περισσότερα δέντρα που θα κόψουν θα είναι ώριμα και θα τα αντικαταστήσουν με νεαρά. Ο λόγος είναι τα φράγκα, προφανώς. Ήδη κόπηκαν δέντρα για να φτιαχτεί η Πινακοθήκη, για να μπουν κοντέινερ ως αίθουσες σχολείων και θα κοπούν στην Ακαδημία Πλάτωνος καμιά 500 ακόμα. Η πόλη και οι κάτοικοί της μόνο να χάνουν έχουν από την περιβαλλοντική αδιαφορία: - Τουριστικά οι άνθρωποι που έρχονται ήδη είναι στο «όπου φύγει – φύγει» τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Με τους καύσωνες μειώνεται η σεζόν και η πόλη αποκτά τη φήμη του φούρνου. - Χαλάμε απίστευτα χρήματα για να μη ζεσταινόμαστε για πολλούς μήνες. - Οι καύσωνες είναι υγειονομικές βόμβες για πολύ μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κι όχι μόνο τους καρδιοπαθείς. Πρέπει να διεκδικήσουμε να ΜΗΝ κοπούν δέντρα πουθενά, αντιθέτως είναι επιτακτικοί ανάγκη να φυτευτούν πολλές χιλιάδες. Διαβάζω πως για να αναπληρωθούν τα περιβαλλοντικά οφέλη των δέντρων που τυχόν θα κοπούν θα πρέπει να φυτευτούν περίπου 70 χιλιάδες δενδρύλλια μοιρασμένα αναλογικά. Είναι θέμα της αντιπολίτευσης το παραπάνω, είτε δημοτικής, είτε κοινοβουλευτικής. Ωστόσο είναι πιο σημαντικό ως ζήτημα που εμείς οι ίδιοι πρέπει να διεκδικήσουμε και από την αττικό μετρό και από το δήμο: είτε να μην κοπούν δέντρα, είτε να αντικατασταθούν με πολλά άλλα αν δεν γίνεται αλλιώς.

Η κινητοποίηση ενάντια στις αθλιότητες της efood είναι πολύ χρήσιμη για συμπεράσματα σε πολλά επίπεδα. 1. Οι πελάτες των εταιρειών μπορούν να είναι συνδιεκδικητές των αιτημάτων των εργαζομένων αποτελεσματικά. Οι συνδικαλιστές ας καταλάβουν αυτή τη μεγάλη δυνατότητα και να πάψουν να σκέφτονται μόνο παραδοσιακά. 2. Οι κοινωνικές διεκδικήσεις έχουν έναν εν πολλοίς αυτόνομο χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει εδώ και καιρό αλλά επιβεβαιώνεται διαρκώς. Κανείς δεν περιμένει κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα, opinion makers. Κι ευτυχώς. 3. Οι εταιρείες είναι οργανωτικά σχήματα παραγωγής κέρδους για μετόχους και ιδιοκτήτες. Δηλαδή είναι καπιταλιστικές, εκμεταλλευτικές και ξεζουμίζουν ακόμα κι όταν έχουν υπερκέρδη. Την τόσο απλή αυτή αλήθεια ας μην την ξεχνάμε παρόλο που για να την ξεχάσουμε δημιουργούνται τα τμήματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και ο γελοίος νεομανατζεριακος λόγος. 4. Η καταναλωτική συνείδηση δεν είναι θέμα σε έκθεση ιδεών αλλά πραγματικότητα που επηρεάζει προς τον οικολογικό μετασχηματισμό, την καλυτέρευση των συνθηκών για τους εργαζόμενους, τις κυβερνητικές κατευθύνεις. Η ελληνική παλιακή αριστερά τη θεωρούσε πάντα παρεμπίτουσα αλλά δεν είναι έτσι. 5. Βεβαίως υπάρχει αποτελεσματικός ακτιβισμός του διαδικτύου και του κλικ, σε πείσμα όσων αξιοδοτούν αρνητικά αυτές τις κινητοποιήσεις. Ο ψηφιακός εαυτός των ανθρώπων διαρκώς αυξάνει και συμφύεται με τον ενσώματο. 6. Πραγματική ασφάλιση, καλοί μισθοί, καλές συνθήκες εργασίας, αλληλεγγύη, κινητοποίηση. Έννοιες και διαδικασίες που έρχονται στο κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής συζήτησης. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ένας είναι πως ότι έγινε από το 2006 έως το 2014 δεν ξεχάστηκε. Οι ούλτρα φιλελεύθερες ιδέες (πχ η εργασιακή διακινδύνευση ως κίνητρο για την απόδοση και την παραγωγικότητα!) καταποντίζονται στις συνειδήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς μπορεί να κερδίσει τις εκλογές αλλά είναι δυνατόν να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μακρόχρονη ηγεμονία των προοδευτικών ιδεών στην Ελλάδα. Συντρέχουν δυο δομικές συνθήκες, αναγκαίες μονάχα, όχι ικανές: η κεϋνσιανή οικονομική στροφή στις ΗΠΑ και η διαχρονική κεντροαριστερή πλειοψηφία στην Ελλάδα1. Για να εκπληρωθούν κι όσες λογίζονται ως ικανές, η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να δράσει άμεσα, εκκινώντας αφενός τους απαραίτητους πολιτικούς και κοινωνικούς αναδιπλασιασμούς της, αφετέρου διακρίνοντας τις υφιστάμενες φορές συγκεκριμένων αιτιακών αλυσίδων. (...)