Δημήτρης Τζανακόπουλος

Το πολιτικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί μετά το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου και τις πολιτικές…

«Η εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια που προσπαθούμε να κάνουμε βήματα για την καταπολέμηση…

Πρόκειται για θατσερισμό από τα πανέρια. Την ώρα που όλη η Ευρώπη βλέπει ότι μπαίνουμε σε βαθιά ύφεση, επιλέγει αυτό που θα ονομάζαμε κεϋνσιανισμό της κρίσης, δηλαδή στήριξη της προσφοράς και της ζήτησης, στήριξη των κοινωνικών δομών. Ενώ εσείς είστε τόσο εμμονικοί, ιδεοληπτικοί, γενίτσαροι που δε βλέπετε πως χρειαζόμαστε αντικυκλικές πολιτικές αλλά επιμένετε να εφαρμόζετε έναν αποτυχημένο, συμπλεγματικό, επαρχιωτικού τύπου νεοφιλελευθερισμό. Αυτό είναι και το πρόβλημά σας. Ότι έχετε σύμπλεγμα κατωτερότητας και δε βλέπετε πως άλλες πολιτικές είναι αναγκαίες από αυτές που εφαρμόζετε. Συνεχίζετε στη διάλυση της αγοράς εργασίας, συντρίβετε τον κόσμο της εργασίας με κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, με απολύσεις, με κατάργηση της προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων, με μείωση μισθών, με απαξίωση του ΣΕΠΕ, με απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς να αντιμετωπίζετε τον κόβιντ ως επαγγελματική ασθένεια και φυσικά με ιδιωτικοποιήσεις. Ό,τι κάνατε στην εκπαίδευση για να εξυπηρετήσετε τους κολλεγιάρχες, έρχεστε να το κάνετε σήμερα στην κοινωνική ασφάλιση για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντα των μεγάλων, ιδιωτικών, πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στο πεδίο όχι πια της κοινωνικής μα της ιδιωτικής ασφάλισης. Αυτή είναι αποτυχία μοντέλου, ιδεών, στρατηγικού χαρακτήρα που έχει οδηγήσει σε ύφεση 11%. Τις συνέπειες της βιώνουμε στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Οδηγούν σε κοινωνικές μετατοπίσεις και κοινωνική δυσαρέσκεια που θα μετατραπεί σε αίτημα για την αριστερή και προοδευτική διακυβέρνηση.

η Βουλή όχι μόνο μετατράπηκε σε παρακολούθημα επιχειρηματικών και εκδοτικών συμφερόντων, αλλά μπήκε σε λειτουργία και ένα σχέδιο φίμωσης και τρομοκράτησης των βουλευτών, ώστε να μην εκφράζουν απόψεις, γνώμες, θέσεις και να μην αναδεικνύουν κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα που ενοχλούν την κυβέρνηση ή δημιουργούν προβλήματα σε εκδοτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, εγκαινιάζοντας έτσι νέα ήθη για τον κοινοβουλευτικό βίο. Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο των κυβερνητικών πρακτικών που συνιστούν κίνδυνο για την ίδια τη δημοκρατία αναφέροντας τη λίστα Πέτσα, τις παραιτήσεις δημοσιογράφων έπειτα από ασφυκτικές πιέσεις του Μαξίμου, τα περιστατικά λογοκρισίας σε μεγάλα συγκροτήματα Τύπου, τη βιομηχανία απευθείας αναθέσεων, τις προγραφές δημοσίων υπαλλήλων, την καθημερινή πλέον παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων με πρόσχημα την πανδημία, τις συλλήψεις των τριών πολιτών μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου πριν από μερικές μέρες, επειδή τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν συμβολικά και τηρώντας όλα τα υγειονομικά μέτρα για την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και των εννέα φεμινιστριών την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας Εναντίον των Γυναικών, την εκκίνηση διαδικασίας προκαταρκτικής εξέτασης κατά των επικεφαλής των κομμάτων της Αριστεράς για τις εκδηλώσεις τιμής την ημέρα του Πολυτεχνείου, τις αγριότητες της αστυνομίας στις 6 Δεκέμβρη και πόσα άλλα. Νομίζω όμως ότι αρκεί και το συμπέρασμα είναι σαφές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ηγείται πλέον ενός συνασπισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συγκροτήσει ένα υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού, ακραίου Κέντρου και άκρας Δεξιάς. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί ακριβώς το σημείο διαρραφής, το άδειο πρόσωπο, επικοινωνιακά σμιλεμένο, στο οποίο μπορούν να προβάλλονται οι συγκλίνουσες επιδιώξεις αυτού ακριβώς του μπλοκ δυνάμεων. Έναν Λουδοβίκο του 21ου αιώνα, που ενδιαφέρεται απλώς και μόνο για την αναπαραγωγή της εξουσίας του. Και το πρόβλημα εδώ είναι ότι όσο οι πολιτικές του θα παράγουν αδιέξοδα, τόσο θα σκληραίνει τη στάση του καθεστώτος που έχει οικοδομήσει. Γι’ αυτό και η δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού ρεύματος για την ανατροπή του είναι πλέον ζήτημα (και) δημοκρατίας.