Χρήστος Σίμος

Η παραίτηση του Αντ. Διαματάρη, λοιπόν, ακυρώνει πλήρως το αφήγημα του Κυρ. Μητσοτάκη περί αριστείας. Κι όχι μόνο επειδή δεν είχε κάποιον τίτλο σπουδών, είτε αυτό είναι πτυχίο ή μεταπτυχιακό. Υπάρχει και κάτι ακόμα. Πριν φτάσουμε όμως σε αυτό, υπάρχουν και κάποια άλλα ζητήματα. Ο διορισμός του Τάσου Φιλιππάκου στο γραφείο του Διαματάρη ακυρώνει το δήθεν νέο και άφθαρτο προφίλ του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Τ. Φιλιππάκος έρχεται από το πολύ παλιό και βεβαρημένο με σκάνδαλα παρελθόν του δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μεταρρυθμίσεις και επιτελικό κράτος με ανθρώπους που έχουν πρωταγωνιστήσει σε σκάνδαλα εκατομμυρίων ευρώ δεν γίνονται. Η παραίτηση Διαματάρη δεν σημαίνει πως αυτός δεν ήταν ικανός για τη δουλειά που τον είχαν βάλει να κάνει, με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη “δουλειά” η ΝΔ. Και, ας μην ξεχνάμε, πως η δημοσιότητα για τα δήθεν πτυχία του, ξεκίνησε από μια ιστοσελίδα της ομογένειας. Γεγονός που καταδεικνύει αυτό που η επιστολή που δημοσιεύτηκε τη μέρα της παραίτησης του στην εφημερίδα του, ότι δηλαδή “η συζήτηση για το πρόσωπό του περιστρέφεται γύρω από το ποιο τμήμα και ποιο έτος του Κολούμπια τελείωσε και την ακρίβεια του βιογραφικού του, μέσα στα πλαίσια της σταυροφορίας για την αριστεία που χρησιμοποιούν και προβάλλουν οι άνθρωποι της δικής του παράταξης. Εξ οικείων τα βέλη”. Υπάρχει, με άλλα λόγια, έντονο παρασκήνιο που αφορά το εσωκομματικό πεδίο της ΝΔ, πίσω από την συγκεκριμένη παραίτηση. Όπως άλλωστε έδειξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου, δεν είχε πρόβλημα να θυσιάσει την “αριστεία” προκειμένου να διατηρήσει τον Διαματάρη στην θέση του.

Η οπτική του νεοφιλελευθερισμού σε σχέση με το κράτος είναι γνωστή και ο Κυρ. Μητσοτάκης σπάνια χάνει την ευκαιρία να την αναπαραγάγει. Στο πλαίσιο αυτό, για το νεοφιλελεύθερο δόγμα, το κράτος πρέπει να περιορίζει τη δράση του στο ελάχιστο. Το κράτος δεν μπορεί πλέον να ασκεί παραγωγικές δραστηριότητες, δεν μπορεί και δεν πρέπει να ασχολείται με προνοιακά ζητήματα (η ίδια η έννοια της «πρόνοιας», άλλωστε, είναι οριακά αποδεκτή από τους νεοφιλελεύθερους), δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναλαμβάνει έργα υποδομών.

Για ποιον λόγο λοιπόν ο επικεφαλής της Ν.Δ. χρειάζεται την ιδεολογία για να μιλήσει για την εισαγωγή των ιδιωτών στην κοινωνική ασφάλιση; Με ποιο κριτήριο θεωρεί ως «ξεπερασμένες» τις συλλογικές συμβάσεις; Γιατί πρέπει να καταφύγει στην ιδεολογία για να υποστηρίξει πως δεν είναι δυνατόν να ισχύει το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας; Δεν είναι... πραγματικά και προοδευτικά όλα αυτά; Σε τι χρησιμεύει η ιδεολογία στον Κυρ. Μητσοτάκη όταν κάνει λόγο για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ); Δεν είναι... αυτονόητο ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, όσο αυτονόητη είναι, παραδείγματος χάρη, η ανατολή του ηλίου από την ανατολή; Κι αν η ιδιωτικοποίηση του ΓΛΚ κρίνεται ως απαραίτητη, για ποιον λόγο να μην ιδιωτικοποιηθεί και το ίδιο το γραφείο του πρωθυπουργού; Για ποιον λόγο χρειάζεται να είναι κάποιος εκλεγμένος; Δεν θα γίνεται καλύτερα η... δουλειά;