«Τους είπα ότι, αν βγω, θα πω ότι θα χάσει ο Βενιζέλος. Και επειδή εσείς έχετε αποφασίσει εκ των προτέρων ότι θα κερδίσει ο Βενιζέλος, καλύτερα να μη βγω»: Αυτό απάντησε ο ομότιμος καθηγητής Εκλογικής Κοινωνιολογίας Ηλίας Νικολακόπουλος, σε ερώτηση που δέχτηκε από τον επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρο Θεοδωράκη σχετικά με τον λόγο για τον οποίο δεν εμφανιζόταν στο τηλεοπτικό κανάλι Mega το φθινόπωρο του 2007. Το συγκεκριμένο περιστατικό, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, συνέβη κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου για το οποίο μιλούσαν, μεταξύ άλλων, οι προαναφερθέντες.
Αναλυτικότερα, το ερώτημα που έθεσε στον Ηλ. Νικολακόπουλο ο Στ. Θεοδωράκης είχε να κάνει με την περίοδο που προηγήθηκε των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη νέου πρόεδρου το ΠΑΣΟΚ, οι οποίες είχαν διεξαχθεί στις 11 Νοεμβρίου 2007. Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά για όσους και όσες ασχολούνται με τα πολιτικά τεκταινόμενα: Στις εθνικές εκλογές που είχαν διεξαχθεί στις 16 Σεπτεμβρίου 2007, η Νέα Δημοκρατία, με επικεφαλής τον Κώστα Καραμανλή, είχε καταφέρει να κερδίσει για δεύτερη συνεχόμενη φορά (είχαν προηγηθεί οι εκλογές του 2004), συγκεντρώνοντας ποσοστό 41,84%. Με πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ είχε τερματίσει δεύτερο, συγκεντρώνοντας ποσοστό 38,1%.
Σχεδόν αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε αμφισβητήσει ευθέως τον Γ. Παπανδρέου, θέτοντας θέμα ηγεσίας για το κόμμα. Η κίνηση αυτή είχε οδηγήσει στην προκήρυξη εσωκομματικών εκλογών. Το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών της 11ης Νοεμβρίου 2007 έφερε εκ νέου τον Γ. Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με ποσοστό 55,57%. Ο Ευ. Βενιζέλος είχε συγκεντρώσει 38,5%, ενώ ο τρίτος υποψήφιος, ο Κώστας Σκανδαλίδης, 5,76%.
Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Ηλ. Νικολακόπουλο σε αυτή την ιδιότυπη μορφή αυτολογοκρισίας; Για ποιον λόγο… αποδέχτηκε την αυτολογοκρισία αυτή η διοίκηση του καναλιού; Για ποιον λόγο το Mega επέλεξε να παρακάμψει τις δημοσκοπήσεις ενός συνεργάτη του; Η απάντηση του καθηγητή, παρ’ότι ολιγόλογη και αρκούντως προσεκτική, είναι εξόχως αποκαλυπτική.
Η πρώτη, εντελώς προφανής, διάσταση έχει να κάνει με την πολιτική χρήση των δημοσκοπήσεων. Σύμφωνα με έναν ειδικό του πεδίου, λοιπόν, οι δημοσκοπήσεις συνιστούν πολιτικό εργαλείο διπλής -τουλάχιστον- χρήσης: Μετρούν τις απόψεις της κοινής γνώμης και ταυτόχρονα αξιοποιούνται ως εργαλείο κατασκευής της. Αν λοιπόν η δημοσκόπηση δεν εξάγει το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα παραμείνει στο συρτάρι. Ως γνωστόν, όταν η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με τη θεωρία, τόσο το χειρότερο για την πρώτη…
Η δεύτερη, και πιο ενδιαφέρουσα, διάσταση έχει να κάνει με το Mega, τον πρώτο ιδιωτικό σταθμό που ιδρύθηκε στην Ελλάδα ο οποίος, κατά γενική ομολογία, ήταν και ο πιο επιτυχημένος στα όσα χρόνια λειτούργησε. Ξεπερνώντας τις κοινοτοπίες περί «αντικειμενικής ενημέρωσης» -δεν υπάρχει και δεν είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοιο πράγμα-, είναι προφανές πως το κάθε μέσο ενημέρωσης έχει άποψη για τα θέματα που παρουσιάζει, άποψη που προφανώς είναι άμεσα συνυφασμένη με τις επιλογές της διοίκησής του, τα συμφέροντά της, τη στρατηγική της. Ωστόσο, όμως, το να κρατά στο συρτάρι ένα σημαντικό στοιχείο που αφορά μια θεματική, δεν είναι μια μορφή παραποίησης;
Και μια υπόθεση εργασίας: Τι θα είχε συμβεί αν είχε γίνει μια παρόμοια αποκάλυψη για κάποιο δημόσιο μέσο ενημέρωσης; Πόσες πύρινες ανακοινώσεις, πρωτοσέλιδα, έκτακτα δελτία ειδήσεων για την «ολοκληρωτική φύση του Δημοσίου», για Σοβιετίες, Μαδούρο, για τους φορολογούμενους που πληρώνουν τους κρατικοδίαιτους να λένε ψέματα κ.λπ., θα είχαν δει το φως της δημοσιότητας;
Και ένα ερώτημα: Πέρα από το ρίσκο για το ίδιο το κύρος του καναλιού που πήρε η διοίκηση, πόσο ικανοποιημένη αισθάνθηκε από την τακτική που επέλεξε μετά το αποτέλεσμα;
Ο Χρήστος Σίμος είναι πολιτικός επιστήμονας
Πηγή: Η Αυγή
