Χριστόφορος Παπαδόπουλος: Μικρά πράγματα, μεγάλες υποθέσεις
Με ευκαιρία την πανδημία, επιταχύνεται η διαδικασία του μετασχηματισμού του καπιταλισμού, ένας νέος ψηφιακός καπιταλισμός ξημερώνει. Νέοι κρατικοί ανταγωνισμοί αναδύονται με έπαθλο την ψηφιακή υπεροχή, πόλεμος διεξάγεται μεταξύ των μεγάλων επιχειρήσεων της τεχνολογίας με υποβολείς τις κυβερνήσεις. Νέες ανισότητες επιβάλλονται με εργαλεία την ψηφιοποίηση της οικονομίας, τη ρομποτική, την τεχνητή νοημοσύνη και τις πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου.
Οι μεγάλες, πολύ μεγάλες, εταιρείες υψηλής τεχνολογίας προωθούν συστηματικά και εκτεταμένα τη σύμπραξή τους με το κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες, τα γνωστά ΣΔΙΤ. Διαφημίζουν με κάθε τρόπο την κυβερνητική στήριξη στην εφαρμογή συστημάτων αναγνώρισης προσώπου. Υποστηρίζουν ότι «η παρακολούθηση» είναι από τους καλύτερους πελάτες της τεχνητής νοημοσύνης και ότι η μαζική παρακολούθηση είναι μια ασυναγώνιστη εφαρμογή. Ο φόβος της πανδημίας ή του εγκλήματος είναι ο καλύτερος πρεσβευτής τους.
(...)
Η τεχνολογία μας δίνει μεν δραστικά εργαλεία, που θα μπορούσαν να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη, αλλά δεν είναι όλες οι λύσεις τεχνολογικές, ιδιαίτερα εκείνες που επιβάλλονται πάνω και σε βάρος των αξιών που νοηματοδοτούν τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων.
(...)
Οι διαμαρτυρίες σε εθνικό επίπεδο, μετά τον θάνατο του 46χρονου George Floyd από λευκό αστυνομικό, έφεραν ξανά στην επιφάνεια το ζήτημα της οικονομικής ανισότητας που χαρακτηρίζει την αμερικανική κοινωνία –ανισότητες, διακρίσεις και ανεργία που έχουν παροξυνθεί εξαιτίας της πανδημίας.
(...)
Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, σε έναν κόσμο ψηφιακά διασυνδεδεμένο, ό,τι συμβαίνει στη μία πλευρά του ημισφαιρίου γίνεται γνωστό ακαριαία και στην άλλη. Η πληροφορία ενεργοποιεί και αισθήματα, την αίσθηση του δικαίου και της αδικίας και με αυτή την έννοια την κίνηση της κοινωνίας. Την αλληλεγγύη στους διαμαρτυρόμενους των ΗΠΑ, που εκδηλώνεται σε όλο τον κόσμο ταυτόχρονα. Και τις αντιστάσεις. Τις αντιστάσεις που διεκδικούν καθολική δικαιοσύνη.