Χρήστος Μαντάς

Καθώς τελείωσε με μικρή παράταση –λόγω των αντιδράσεων– η σύντομη διαβούλευση (σαν το σύντομο καλοκαίρι)…

• Δεν αποδεχόμαστε η ολιγαρχία και η ελίτ να αλωνίζουν τις ζωές μας • Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με ένα μέλλον για τους νέους ανθρώπους που συμπυκνώνεται στην μισή ζωή για μισή δουλειά • Δεν μπορούμε να ανεχτούμε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, την κοροϊδία και τον ευτελισμό • Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την αλαζονεία του κ. Μητσοτάκη και της νεοφιλελεύθερης ΝΔ, που νομίζει ότι έχει πάρει λευκή επιταγή να διαλύσει το περιβάλλον, να μας φέρει δεκαετίες πίσω στην παιδεία, να εξουθενώσει τους μικρομεσαίους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες. • Δεν υποκύπτουμε στον ρατσισμό, τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία.

Πιστεύω ότι η κυβέρνηση δεν έχει εγκαταλείψει τα σχέδια για Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), αφού ο ιός της ιδιωτικοποίησης έχει προσβάλει μόνιμα τη νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. Όμως θα είναι διπλά εκτεθειμένοι η Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης αν δεν προχωρήσουν σε μόνιμες προσλήψεις και μακροχρόνιο σχεδιασμό, καθώς μετά την απόφαση του Eurogroup εξαιρούνται από τη δημοσιονομική επιβάρυνση οι υγειονομικές δαπάνες. Έστω και αν η συνολική παρέμβαση (του Eurogroup) σχεδόν δεν αφήνει καμιά ελπίδα ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα έχει σοβαρό μέλλον. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Η ελληνική κοινωνία και η Ευρώπη ή θα αντιληφθούν τα πραγματικά μηνύματα των καιρών μέσα και από την τραγωδία της πανδημίας, επιλέγοντας πολιτικές γενναίας στήριξης των εθνικών συστημάτων Υγείας με ανθρώπινο δυναμικό και καθολικότητας στην πρόσβαση, ή θα οδηγηθούμε σε ένα καθοδικό και καταστροφικό σπιράλ. Η επόμενη ημέρα μπορεί να μας βρει με ένα σχέδιο που θα ενεργοποιήσει και θα επεκτείνει τις κλίνες ΜΕΘ. Που θα εγκαθιδρύσει ένα καθολικό σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (με την επέκταση των ΤΟΜΥ, με τις κινητές μονάδες Υγείας κ.λπ.). Με τις πρώτες 4.000 μόνιμες θέσεις γιατρών, νοσηλευτών και άλλου υγειονομικού προσωπικού σε προκήρυξη. Όσες προσφορές -καθ’ όλα χρήσιμες- και να γίνουν στο ΕΣΥ, δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ανθρώπους. Χωρίς προσωπικό που να αισθάνεται ασφάλεια και προοπτική. Χωρίς δηλαδή μόνιμο προσωπικό.

Έχει σημασία να αναρωτηθούμε όχι απλώς με ποιες αξίες θα βγούμε στο «ξέφωτο» της μετά την πανδημία εποχής, όσο κυρίως να αντιμετωπίσουμε το ερώτημα στο πώς παράγονται οι αξίες της νέας εποχής. Ιστορικές αναφορές από προηγούμενες φάσεις στην ανθρώπινη περιπέτεια δείχνουν ότι υπάρχουν κοινωνικοί, πολιτικοί, πολιτισμικοί και άλλοι επανακαθορισμοί μετά από τέτοιες καταστάσεις. Το ίδιο,  αλλά ίσως και τελείως διαφορετικό, θα συμβεί κατά την γνώμη μου και με την  πανδημία του κορωνοϊού, που εξελίσσεται ραγδαία σε όλο τον πλανήτη. Επιπλέον «όλοι» λένε ότι τίποτε δεν θα είναι ίδιο την επόμενη ημέρα. Απλώς νομίζω ότι εννοούν διαφορετικά πράγματα. Ορισμένοι θεωρούν ότι τώρα είναι η στιγμή να μπούμε σε μια γενικευμένη κατάσταση εξαίρεσης. Σε νέους γενικούς κανόνες, που την ηθική τους βάση θα προσφέρει η όποια επιτυχία  στην αντιμετώπιση της πανδημίας προκύψει  στο «τέλος της ημέρας», μέσα από μηχανισμούς γενικευμένων απαγορεύσεων και επιτήρησης. Από την άλλη πλευρά πολλοί θεωρούν ότι μπορεί να επέλθει σχεδόν αυτομάτως και αυτονοήτως ο θρίαμβος των ιδεών, που αφορούν το κοινωνικό κράτος, την κρατική-δημόσια ρύθμιση και τα ισχυρά δημόσια συστήματα υγείας. Νομίζω όμως ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για να προβλέψουμε με κάποια πιθανότητα επιτυχίας ποια ακριβώς θα είναι η έκβαση. Ταυτόχρονα είμαστε ενήμεροι ότι και παγκόσμια think tanks καταστρώνουν (όχι μόνο επί χάρτου) σενάρια και σχέδια για την επόμενη ημέρα. Η πολυπλοκότητα της κατάστασης αυξάνεται στο φόντο των εξελίξεων στις «δίδυμες τεχνολογίες της πληροφορίας και της βιοτεχνολογίας που μπορούν όχι μόνο  να  αναδιαρθρώσουν την οικονομία και την κοινωνία μας, αλλά και το ίδιο το σώμα και το νου μας»[‡]. Ποιες λοιπόν είναι οι δυνατότητές μας από την σκοπιά των «δικών» μας αναλύσεων και εργαλείων όχι μόνο να κατανοήσουμε το πώς παράγονται οι αξίες της νέας εποχής, αλλά και να επηρεάσουμε αυτή την εξέλιξη, υπέρ των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων αλλά και της βιωσιμότητας και αειφορίας του πλανήτη; 

Η μόνη ρωμαλέα πολιτική απάντηση είναι η προσήλωση στις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.