Κυριακάτικη Kontranews

«Η κατοικία είναι εμπόρευμα και asset του κατασκευαστικού κλάδου, αφήνει εγκαταλελειμμένο το υπάρχον στεγαστικό απόθεμα…

Η ελληνογαλλική συμφωνία συνεργασίας εμπλέκει τη χώρα μας σε ένα νέο γύρο υπερεξοπλισμών συνολικής αξίας πάνω από 10 δισ. που δεν αντέχει η οικονομία. Στο διπλωματικό πεδίο έχει σχετική σημασία αφού πρόκειται για μια διμερή συμφωνία που απλώς επαναλαμβάνει τις εγγυήσεις της Συνθήκης της Ε.Ε. της Λισαβόνας. Είναι κάτι σαν το γαλλικό ροκφόρ που μας χώνει πιο βαθιά στη φάκα των εξοπλισμών και της ανέμελης (για μια ακόμη φορά ) υπερχρέωσης. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Στην περιοχή μας υπάρχουν άλλοι πολύ πιο ισχυροί διεθνείς «παίκτες» από τον ταπεινωμένο, λόγω της συμφωνίας ΑUKUS, Μακρόν. Κρατούν τον βασικό ρόλο, μετρώντας τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και τις ιμπεριαλιστικές τους επιδιώξεις. Δείτε για παράδειγμα πως πήγε άπατη η άλλη μεγάλη ιδέα του East Med την οποία ενταφίασε οριστικά ο κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στον ΟΗΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είχε σχεδιάσει την προμήθεια των συγκεκριμένων φρεγατών και τον εκσυγχρονισμό των F 16. Αυτά ήταν αρκετά για μια χώρα σε βαριά οικονομική κρίση που είναι δεύτερη στο ΝΑΤΟ σε εξοπλιστικές δαπάνες. Οι εθνικιστικές φαντασιώσεις ισχύος της ΝΔ πρόσθεσαν σε αυτό το πρόγραμμα τα Rafale και τα F35 εκτοξεύοντας σε δυσθεώρητα ύψη το κόστος και -όπως δείχνει η εμπειρία- τις μίζες. Αντί για μεγάλες και ιστορικά διορατικές διπλωματικές πρωτοβουλίες αντίστοιχες με τις Πρέσπες, για να οδηγηθούν στη Χάγη οι διαφορές μας με την Τουρκία, αδιέξοδοι υπερεξοπλισμοί και νέοι γύροι έντασης με τη γειτονική χώρα, όπου το αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν προβάλλει τις δικές του μικροϊμπεριαλιστικές - μεγαλοτουρκικές φιλοδοξίες. Στα τετελεσμένα των ημερών, προστίθεται και η επ’ αόριστον ανανέωση της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας, που συνιστά ξεπούλημα κυριαρχίας στους Αμερικανούς.

Ανοιχτή πρόκληση προς την κοινωνία, με επίκεντρο την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αποτελεί πλέον η ακραία νεοφιλελεύθερη, εν έτει 2021, πολιτική της κυβέρνησης που επαναφέρει στο προσκήνιο το «Δόγμα του Σοκ». Προφανώς σε συνεννόηση και συμπαιγνία με τους ιδιώτες παρόχους, με τους οποίους από έτους η ΔΕΗ είχε προχωρήσει σε εναρμονισμένες πρακτικές για τα τιμολόγια, με σκαλοπάτι την εκποίηση του ΔΕΔΗΕ πριν από λίγο καιρό, η κυβέρνηση της ΝΔ καθίσταται για μία ακόμα φορά ιστορικά υπόλογη για την υπονόμευση μιας αναγκαίας παρά ποτέ, μετά την πανδημία και την κλιματική κρίση, ενίσχυσης και στήριξης του δημόσιου τομέα της οικονομίας και των υποδομών και ριζικής αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.

O νέος κατάπλους του Όρουτς Ρέις στην Ανατολική Μεσόγειο, οι συμβολικού χαρακτήρα προκλήσεις στα Βαρώσια στην Κύπρο, οι NAVTEX για τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο, συνιστούν μια κλιμάκωση της στάσης της Άγκυρας. Η ελληνική κυβέρνηση κινείται χωρίς πυξίδα. Μοιάζει να σύρεται από τις εξελίξεις, να συμμετέχει σε μυστικές διαπραγματεύσεις στο Βερολίνο ή σε -υπό νατοϊκό καπέλο- διερευνητικές συνομιλίες. Να θέτει ζήτημα κυρώσεων στην Ε.Ε. και στη συνέχεια να αρκείται σε φραστικές δηλώσεις υποστήριξης των ελληνικών θέσεων. Θέσεις που αλλάζουν ανάλογα με το ακροατήριο. Ο κ. Μητσοτάκης, σε δηλώσεις του στον διεθνή τύπο κάνει λόγο για θαλάσσιες περιοχές που διεκδικούνται από την Ελλάδα και την Τουρκία, ενώ απευθυνόμενος στο εσωτερικό μιλάει για ελληνική υφαλοκρηπίδα. Πρέπει να ειπωθεί, επιτέλους, στον ελληνικό λαό η αλήθεια. Η αντιπαράθεση Τουρκίας- Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, αφορά στη διεκδίκηση μιας αμφισβητούμενης με βάση τη διεθνή νομιμότητα  θαλάσσιας περιοχής. Αυτή η περιοχή, θα κατανεμηθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ή  με διάλογο ή με πόλεμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποκλείσει το δεύτερο ενδεχόμενο, εκτός βέβαια, αν η Τουρκία απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Συνεπώς, εμείς ως κυβέρνηση θα εργαζόμασταν, για έναν διάλογο με τη γειτονική χώρα, που θα κατέληγε είτε στην επίλυση των διαφορών μας, είτε στη Χάγη. Αυτός θα ήταν ο σκοπός μας και έχοντας δώσει τις εξετάσεις μας με την εμβληματική Συμφωνία των Πρεσπών, νομίζω, ότι θα τον πετυχαίναμε.

Η ανθρωπότητα, όπως και η χώρα μας, βρίσκεται αντιμέτωπη με την κρίση της πανδημίας αλλά και με την κλιματική κρίση που διαρκώς θα εντείνεται, αν δεν αλλάξουμε το παραγωγικό μας μοντέλο. Την ίδια στιγμή η ύφεση, ιδιαίτερα για τη χώρα μας, αναμένεται μεγάλη, ενώ οι ανισότητες που χαρακτήριζαν όλη την προηγούμενη περίοδο θα διευρυνθούν, εάν δεν ηττηθούν οι μέχρι σήμερα κυρίαρχες πολιτικές. Αν αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν όπως τα σχεδιάζει η παρούσα κυβέρνηση θα έχουμε μια νέα μεγάλη περίοδο γενικευμένης φτώχειας και εκτίναξης της ανεργίας. Είναι φανερό πως πίσω από το σύνθημα της κυβέρνησης «κρατάμε καύσιμα» και «εφεδρείες» για την περίοδο μετά την κρίση, κρύβεται μια λογική των ισχυρών οικονομικών κύκλων που θεωρούν την πανδημία και την επακόλουθη ύφεση, ως μια ευκαιρία για την περαιτέρω αποδιάρθρωση της εργασίας, των δικαιωμάτων της, αλλά και τη μείωση της αμοιβής της. Ενώ ταυτόχρονα προσβλέπουν σε μια μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου και οικονομικής ισχύος σε πιο λίγους, ακόμα και αν η πίτα της οικονομίας είναι αισθητά μικρότερη. Άρα, αυτό που ρωτάτε για νέα σκληρά μέτρα είναι πολύ πιθανό εάν δεν ανατραπεί το σχέδιο της κυβέρνησης και δεν ηττηθούν οι νεοφιλελεύθερες συνταγές στην ΕΕ.

Αυτό που καταγγέλλει ο Αλέξης με αυτή τη φράση του είναι ότι η λογική της ΝΔ να μην λαμβάνει άμεσα μέτρα στην οικονομία, θυμίζει τη λογική να μην ληφθούν άμεσα μέτρα για την υγεία στη Βρετανία. Τι είπαν εκεί αρχικά; Δεν θα κάνουμε τίποτα, αρκετοί θα χαθούν αλλά θα είναι καλύτερα για όσους επιβιώσουν. Η λογική αυτή στην υγεία ευτυχώς απορρίφθηκε γρήγορα. Εφαρμόζεται όμως για την οικονομία στη χώρα μας. Μια λογική αυτορρύθμισης δηλαδή, που βλέπει την κρίση σαν ευκαιρία να κλείσουν και μερικές μικρές επιχειρήσεις και να αντέξουν μόνο οι μεγάλες. Μια δαρβινιστική λογική επιβίωσης του ισχυρότερου όπου ο οικονομικός θάνατος του αδυνάμου θεωρείται φυσική εξέλιξη. Εμείς διαφωνούμε κάθετα. Για αυτό λέμε ότι πρέπει να ληφθούν τώρα ουσιαστικά μέτρα, ώστε και να στηρίξουμε τις μικρές επιχειρήσεις που είναι βιώσιμες και να βοηθήσουμε τις επιχειρήσεις που δεν είναι βιώσιμες να γίνουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα εν κινήσει. Με την έννοια αυτή μετασχηματίζεται συνεχώς παραμένοντας πάντοτε από άποψη αξιών στο έδαφος της ριζοσπαστικής Αριστερής. Όσοι συμφωνούν με την προγραμματική διακήρυξή του προφανώς «χωρούν» στο κόμμα. Κι αυτοί είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Έντιμοι, προοδευτικοί συμπολίτες μας, κοινωνικά ενεργοί, που θέλουν να προσφέρουν ανιδιοτελώς για την δημοκρατική αναγέννηση της χώρας και την παραγωγική ανασυγκρότησή της. (...) Δεν πρέπει να υπάρχουν μέλη πολλών κατηγοριών. Ο καθένας συμμετέχει στις οργανώσεις ανάλογα με τη διαθεσιμότητά του. Αλλά πάντως συμμετέχει, διότι διαφορετικά είναι κατά φαντασίαν μέλος. Στα κόμματα του παλαιοκομματισμού, τα μέλη έχουν μετατραπεί σε χειροκροτητές του αρχηγού ή των επίδοξων αρχηγών και στελέχωναν πελατειακά δίκτυα, που ενεργοποιούνταν μόνο στη μάχη του σταυρού. Αυτό δεν αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, που έχει συγκροτηθεί ως ένα νέο κόμμα με δημοκρατικές διαδικασίες και πολιτικό ήθος. Ούτε θα γίνουμε ποτέ κόμμα προσωπικής ανέλιξης και εξυπηρετήσεων.

Ιδιαίτερα μετά το πραξικόπημα στη γείτονα χώρα και την απόσπαση πλέον της Τουρκίας από την προοπτική συμμετοχής στην Ε.Ε., η κατάσταση έχει επιδεινωθεί και η επικινδυνότητα έχει αυξηθεί στην περιοχή μας. Η τουρκική ηγεσία εμπεδώνει τη ρητορική της για αναθεώρηση των διεθνών συνθηκών και των συνοριακών διευθετήσεων αρχής γενομένης από τη στρατιωτική επέμβαση και «τακτοποίηση» στα νοτιοανατολικά της σύνορα και επίσης εν συνεχεία, υλοποιώντας υπό το μανδύα της «γαλάζιας πατρίδας», ενέργειες όπως η επιχείρηση εντός της ΑΟΖ της Κύπρου και η πρόσφατη συμφωνία με τη Λιβύη, που αποτελεί ανοικτή πρόκληση στην περιοχή μας και ιδιαίτερα για τη χώρα. Με βάση τα παραπάνω, και καθώς μια πιθανή ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή είναι πλέον ορατή με αφετηριακό γεγονός τη δολοφονία από τις ΗΠΑ του αξιωματούχου του Ιράν Σουλειμανί, θέσαμε εγκαίρως και αναλυτικά, προ της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, τις προϋποθέσεις για μια επιτυχή έκβαση αυτής της κρίσιμης συνάντησης. Επίκεντρο η απαίτηση για δημόσια δέσμευση των ΗΠΑ για την υποστήριξη προς τη νομιμότητα και τις ελληνικές θέσεις τόσο για τη συμφωνία Τουρκίας Λιβύης όσο και για τη διέλευση του αγωγού EastMed. Θέσαμε μάλιστα το ζήτημα της περαιτέρω προώθησης της διευρυμένης ελληνοαμερικανικής συμφωνίας με βάση και προϋπόθεση ρητές δεσμεύσεις εκ μέρους των ΗΠΑ. Είναι προφανές ότι, παρά τη σχετική ενθάρρυνση σε αυτήν την κατεύθυνση που είχε υπάρξει από δηλώσεις του State Department, όχι μόνο δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση στο παραπάνω αυτονόητο αίτημα, αλλά ούτε ο Έλληνας Πρωθυπουργός αξιοποίησε την επίσκεψη, ώστε με δικές του δημόσιες δηλώσεις να στείλει διεθνώς το μήνυμα για τις «κόκκινες γραμμές» των ελληνικών θέσεων. Μόνο ανησυχία εκπέμφθηκε λοιπόν από αυτό το «διπλωματικό φιάσκο», η οποία αξιοποιήθηκε και από τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης, καθώς μάλιστα καρκινοβατούν και οι αποφάσεις, οι οποίες έχουν υπάρξει τόσο από τη Γερουσία των ΗΠΑ όσο και από την Ε.Ε. για λήψη συγκεκριμένων μέτρων απέναντι στην Τουρκική προκλητικότητα. Όμως η κυβέρνηση υποστηρίζει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε στον πρόεδρο Τραμπ το θέμα της τουρκικής προκλητικότητας… Η ανησυχία εντείνεται από την επανάληψη της ορολογίας περί «προβλέψιμου συμμάχου» στην οποία αναλώθηκε ο Πρωθυπουργός, ενώ ταυτόχρονα εκφράστηκαν από μέρους του οι πιο ακραίες και εντέλει αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες απόψεις για την οικονομία ως προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδυτών... Μόνο αρνητικά σχόλια προσέτι δημιουργεί τόσο η έμμεση αλλά σαφής υποστήριξη της πολιτικής των ΗΠΑ για το Ιράν, όσο και η συνηγορία για τις επιφυλάξεις για τα δίκτυα G5 και τη σχέση με την Κίνα.