Γιώργος Κυρίτσης

Η Cambridge Analytica δεν έκανε απλοϊκό μάρκετινγκ, παρά το γεγονός ότι η καμπάνια Τραμπ ήταν εκστρατεία μίσους και fake news. H Cambridge Analytica έκανε πολύ πονηρές και «ξεκάρφωτες» καμπάνιες καμουφλαρισμένες συχνά ώστε να φαίνονται «από τα κάτω». Το 2010 ενεπλάκη στις εκλογές στο Τρινιντάντ δουλεύοντας για το «ινδικό κόμμα» εναντίον του «κόμματος των μαύρων». Η C.A. έτρεξε μια «αντισυστημική» αντιεκλογική καμπάνια που απευθυνόταν στους νέους, και στους ινδικής καταγωγής και στους μαύρους. Η καμπάνια είχε επιτυχία. Γίνανε γκράφιτι, βάιραλ βιντεάκια στο Youtube, συγκεντρώσεις, πορείες, μουσικά φεστιβάλ. Η Cambridge Analytica είχε ποντάρει -και της βγήκε- ότι οι νέοι ινδικής καταγωγής, προερχόμενοι από πιο συντηρητικές οικογένειες, θα πήγαιναν τελικά να ψηφίσουν όπως θα τους έλεγαν οι γονείς τους, ενώ οι μαύροι νέοι, λόγω χαλαρότερης οικογενειακής παράδοσης, θα κρατούσαν ψηλά την αντισυστημική σημαία. Όπερ και εγένετο. Στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να είμαστε πολύ πιο πονηρεμένοι, ιδίως βλέποντας τον mr Google Ελλάς να μπαίνει στην κυβέρνηση...

Μπορεί μεν να γιγαντώνει το κράτος συμβολικά και πραγματικά ο Κ. Μητσοτάκης μέσα από την Προεδρία της Κυβέρνησης, αλλά και το νεοφιλελεύθερο όραμα του μικρότερου κράτους υπηρετείται και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο: Καταργούνται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί κατά της φοροδιαφυγής, των παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας και της διαφθοράς στη Δημόσια Διοίκηση. Διότι όντως το ΣΔΟΕ, το ΣΕΠΕ και η Γενική Επιθεώρηση Δημόσιας Διοίκησης είναι φραγμοί προς το επιχειρείν, σοβιετία. Ο πατήρ Μητσοτάκης έλεγε ότι η Ελλάδα δεν πάει μπροστά λόγω του ΣτΕ και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Ο υιός Μητσοτάκης είναι πιο μετριοπαθής αλλά σίγουρα κάτι μαδουρισμούς τύπου Επιθεώρηση Εργασίας τους καθάρισε.

Τι δεν θέλουμε να είναι η επέτειος των 200 ετών; Δεν θέλουμε να είναι μια ακόμα «εθνική παραμύθα», δεν θέλουμε να είναι εκτροφείο σκανδάλων, δεν θέλουμε να γίνει μια καταβόθρα εκατομμυρίων. Έχουμε πικρή πείρα από ad hoc διοργανώσεις τύπου Πολιτιστική πρωτεύουσα, Πολιτιστική Ολυμπιάδα, Μπιενάλε τάδε ή δείνα. Διοργανώσεις που κόστισαν ο κούκος αηδόνι. Είναι μακρά δυστυχώς η παράδοση πρωτοβουλιών «οραμάτων» που αποδείχθηκαν εξαπάτηση ή ήταν απλώς «άρτος και θεάματα», όπως π.χ. το «τάμα» ή οι γιορτές στο Καλλιμάρμαρο επί χούντας. Επίσης, ακόμα και κατά κοινή ομολογία επιτυχημένες διοργανώσεις, όπως οι Ολυμπιακοί του 2004, επέφεραν δυσανάλογο οικονομικό κόστος στη χώρα και προσανατόλισαν την ανάπτυξη στο συγκεντρωτικό, το πομπώδες και το εφήμερο.

Η Ν.Δ. σιγά - σιγά θα καταλάβει ότι οι ακροδεξιές κραυγές της αντιπολίτευσης αν εφαρμοστούν από την κυβέρνησή της, θα μετατρέψουν την Ελλάδα από κράτος δικαίου σε κράτος συστηματικής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν φερ' ειπείν εφαρμοστεί η επαγγελία Μητσοτάκη για έναν αυτοματοποιημένο μηχανισμό που θα εξετάζει άσυλα και θα απελαύνει στην Τουρκία, τότε τα ευρωπαϊκά δικαστήρια θα κατακλειστούν από προσφυγές εναντίον της Ελλάδας με σχεδόν προδιαγεγραμμένη καταδίκη σε καθεμία από αυτές. Η διαφορά ύφους και λεξιλογίου ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον αρμόδιο επίτροπο Δ. Αβραμόπουλο είναι ενδεικτική για το πού βρίσκεται ο ευρωπαϊκός μέσος όρος στο ζήτημα, ο οποίος είναι ήδη συντηρητικός, και σε πόσο ακροδεξιά κατρακύλα είχε ξεφύγει προεκλογικά η Ν.Δ. Ο Μητσοτάκης άραγε θέλει να το παίξει Όρμπαν ή Μέρκελ;

Κι όμως, ένα κάποιο ντιμπέιτ γίνεται, αλλά γίνεται διά της τεθλασμένης και μέσα από φίλτρα. Λέει κάτι ο κ. Μητσοτάκης χωρίς αντίλογο, χωρίς να του ζητείται διευκρίνιση -από ποιον άλλωστε να του ζητηθεί εκεί που πάει και τα λέει;- και το οποίο συνήθως είναι το σχέδιό του. Μετά το παίρνει ο Τσίπρας, το εξηγεί στον κόσμο, γίνεται αντιληπτό. Την άλλη μέρα, διά διαρροών, δημοσιευμάτων και διορθωτικών συνεντεύξεων σε φιλικούς, πάντα, και πειθήνιους δημοσιογράφους, αυτά που έχει πει την προηγουμένη ο κ. Μητσοτάκης προσαρμόζονται, λειαίνονται, αλλάζουν κατά το δοκούν. Το ότι η θέση της Ν.Δ., φερ' ειπείν, για τη φορολογία έχει αλλάξει τρεις φορές σε τρεις μέρες δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν αφού κάθε φορά η ευμενής διαμεσολάβηση των φιλικών και προστατευτικών Μέσων αφήνει τον ηγέτη στο απυρόβλητο και την αισιόδοξη διαβεβαίωση αλώβητη. Ο Κυριάκος θα μειώσει τους φόρους. Πότε, πόσο και για ποιους δεν έχει σημασία, διότι ο Κυριάκος -μην κοιτάς- που λέγεται Μητσοτάκης, είναι «one of us», βλέπει “Σαρβάιβορ”, άρα μας καταλαβαίνει, μας νιώθει. Συνεπώς, πίστευε και μη ερεύνα. Μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου...

Η προτεραιότητα λοιπόν που έδωσε η κυβέρνηση να σώσει όλον αυτόν τον κόσμο που κινδύνευε από απόλυτη ένδεια δεν αξιολογείται μόνον ηθικά, αλλά και στρατηγικά. Η υποστήριξη των πιο αδύναμων από τον ΣΥΡΙΖΑ είχε άμεση αντανάκλαση και στη μεσαία τάξη. Χάρη σε αυτήν την πολιτική υπάρχει σήμερα έδαφος για ανάπτυξη. Αλλιώς θα υπήρχε έρημος. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι προς το συμφέρον των μεσαίων τάξεων και από άλλη σκοπιά. Από τη σκοπιά του κοινωνικού κράτους. Αν εξαιρέσουμε ένα μικρό αριθμό οικογενειών που έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ιδιωτικώς όλα τα δημόσια αγαθά, καλά ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια, καλά ιδιωτικά νοσοκομεία, καλή ιδιωτική ασφάλιση κ.λπ., όλοι οι υπόλοιποι και φυσικά και οι μεσαίες τάξεις εξαρτώνται λίγο - πολύ από τα δωρεάν δημόσια συστήματα. Για το σχολείο, για το πανεπιστήμιο, για την περίθαλψη, για τη σύνταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τη βελτίωση του κράτους και των υπηρεσιών που παρέχει στους πολίτες. Οι αντίπαλοί του υποστηρίζουν την απογύμνωση του κράτους από αυτές τις λειτουργίες και την παραχώρησή τους σε ιδιώτες. Αυτοί οι ιδιώτες προμηθευτές της υγείας, της εκπαίδευσης και της ασφάλισης όπως έχει αποδειχθεί κατ' επανάληψιν, πουλάνε στις μεσαίες τάξεις υπηρεσίες τις οποίες κανονικά παρέχει δωρεάν και στην ίδια ή καλύτερη ποιότητα το κράτος. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι πολύ ακριβό σπορ για τις μεσαίες τάξεις.

Με τις πρόσφατες τοποθετήσεις και τις δηλώσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, του προέδρου, βουλευτών, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, σχηματοποιείται πλήρως η πολιτική του κόμματος για τη φορολογία και το κοινωνικό κράτος και τα ιδεολογικά της συμφραζόμενα. Τι λέει λοιπόν η Ν.Δ. και το σερβίρει ως «το καινούργιο», ενώ είναι ξαναζεσταμένο το Μνημόνιο; "Θα μειώσουμε το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες παροχές, δηλαδή συντάξεις, επιδόματα, Υγεία και Παιδεία, και θα εξοικονομήσουμε έτσι πόρους ώστε να δώσουμε φοροαπαλλαγές στα ανώτερα στρώματα που μας στηρίζουν. Έτσι θα πετύχουμε με τη μία πολλούς στόχους. Με την απουσία επιδομάτων και την περικοπή συντάξεων κάποιοι θα οδηγηθούν σε εργασία με ό,τι να 'ναι όρους, ακόμα φτηνότερη εργασία απ’ όσο σήμερα και θα παρασύρουν και τους υπάρχοντες χαμηλούς μισθούς ακόμα χαμηλότερα. Διπλό κέρδος εις βάρος της μισθωτής εργασίας. Ταυτόχρονα, θα τους πουλάμε υπηρεσίες που τώρα παρέχει δωρεάν το δημόσιο σύστημα. Έτσι θα κερδίζουμε και πάλι διπλά: αντί οι φτωχοί να επωφελούνται από τους φόρους μας, τους αναλαμβάνουν αυτοί και τους γλιτώνουμε εμείς. Πάλι διπλό κέρδος εις βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας".

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποφύγει όλον αυτόν τον σαματά. «Μπλα μπλα μπλα παραγραφή ή μπλα μπλα μπλα συμφιλίωση, να κοιτάξουμε μπροστά». Όλοι θα χαιρέτιζαν. Και, φυσικά, θα έκλεινε το μάτι ότι μπήκε στο κόλπο, ότι ωρίμασε και είναι έτοιμος για δικά του σκάνδαλα με συμψηφισμό και ομερτά μεταξύ κατεργαρέων. Ή θα μπορούσε να το στρίψει α λα ΚΚΕ: «Τι να κάνουμε; Καπιταλισμό έχουμε, που είναι εκ φύσεως διεφθαρμένο σύστημα, άρα σκάνδαλα θα γίνονται. Είναι η κανονικότητα του συστήματος». Θα κέρδιζε έτσι τον σεβασμό και την εκτίμηση των αντιπάλων του, όπως ο Περισσός που δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Η παρούσα κυβέρνηση, όμως, ανέλαβε το 2015 μια διπλή αποστολή, την απαλλαγή από τα Μνημόνια και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Το πρώτο σκέλος, με χίλιες δυσκολίες και πισωγυρίσματα, επιτεύχθηκε. Η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι πολύ ευκολότερη υπόθεση και σίγουρα είναι το ίδιο σημαντική. Δεν είναι «κάθαρση» από την ύβρη της κοινωνικής καταστροφής, δεν είναι ξεκαθάρισμα πολιτικών λογαριασμών. Είναι πρώτα και κύρια η απαλλαγή από ένα μοντέλο διακυβέρνησης και ανάπτυξης που σχετίζεται άμεσα με τα δεινά της χώρας. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταπολεμήσει τη διαφθορά, η διαφθορά θα καταπολεμήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας.

Εάν (...) η υστερία είναι επιλεγμένο και συστατικό χαρακτηριστικό της στρατηγικής της Ν.Δ. και όχι απλώς ο τόνος που δίνει ο Ά. Γεωργιάδης, γίνεται ευκόλως αντιληπτό ότι και στους λίγους μήνες που μας χωρίζουν από τις εκλογές αυτό ακριβώς θα παραμείνει το στιλ της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας: να υστεριάζει, να αποπειράται συμψηφισμούς, να λαϊκίζει και ψεύδεται ανερυθρίαστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί ενώπιον ενός διλήμματος. Ή θα πρέπει, όπως είναι και η διάθεση των περισσοτέρων στελεχών του, να σηκώνει το γάντι και να ανταποδίδει στα ίσα με το ίδιο ύφος πολιτικής - και έτσι να κινδυνεύσει να εγκλωβιστεί σε ένα πολιτικό ξεκατίνιασμα, στο οποίο η Δεξιά είναι πολύ πιο ικανή. Ή θα πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του, να περιγράφει και να εξηγεί με καθαρότητα την πολιτική του και να κερδίσει με αυτόν τον τρόπο όσους ψηφοφόρους μπορούν να διακρίνουν κάτω από τον θόρυβο που κάνει η τηλεόραση.