Macro

Γιώργος Κυρίτσης: Πώς γίνονται οι καμπάνιες οι σωστές

Κυκλοφόρησε προ δύο εβδομάδων στην πλατφόρμα Netflix το ντοκιμαντέρ «The Great Hack», το οποίο αφορά το σκάνδαλο της Cambridge Analytica. Ένα πολύ χρήσιμο ντοκιμαντέρ και για μας που μόλις βγήκαμε από εκλογές στις οποίες η επικοινωνία επεκράτησε επί της ουσίας και το ψεύδος επεκράτησε επί της αλήθειας. Χονδρικά, η εταιρεία αυτή διαχειριζόμενη big data τα οποία έπαιρνε από το Facebook επηρέασε υπέρ του Τραμπ τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Η ίδια εταιρεία κατηγορείται ότι ενεπλάκη και στην καμπάνια του Brexit. Ο Ζούκεμπεργκ, όταν εκλήθη να καταθέσει σε Εξεταστική του αμερικανικού Κογκρέσου, παρίστανε τον εύπιστο, καλοπροαίρετο και ελαφρώς ανόητο καραδισεκατομμυριούχο και έφυγε σαν κύριος.

Οι τυπάκοι αυτοί σεμνύνονταν ότι διαθέτουν 5.000 στοιχεία κατ’ άτομο για 87 εκατομμύρια χρήστες του Facebook, εκ των οποίων τα 60 εκατ. αφορούσαν λογαριασμούς στις ΗΠΑ. Για κάθε έναν από αυτούς τους χρήστες η εταιρεία είχε δημιουργήσει ένα πλήρες προφίλ. Με 5.000 like, share, φεϊσμπουκικούς φίλους, φωτογραφίες, στοιχεία καταναλωτικής συμπεριφοράς, κατοικίας, σπουδών και οτιδήποτε άλλο οι αφελείς χρήστες «ανακοινώνουμε» απλόχερα στην πλατφόρμα, η εταιρεία ήταν σε θέση να έχει ένα πολιτικά αξιοποιήσιμο ψυχογράφημα. Με αυτόν τον τρόπο προσδιόριζαν τους «παιζόμενους» ψηφοφορους στις «παιζόμενες» περιοχές και σε αυτούς έκαναν ένα ολιστικό και εξατομικευμένο εκλογικό μάρκετινγκ. Δεν τους ενδιέφερε δηλαδή να κάνουν καμπάνια στον γενικό πληθυσμό, στο εκλογικό σώμα, αλλά μόνον σε αυτούς που είχαν «αδιευκρίνιστη ψήφο» και αυτούς να τους σπρώξουν να ψηφίσουν Τραμπ ή να τους αποθαρρύνουν να μην ψηφίσουν Κλίντον. Έτσι φτιάχνονταν αυτοματοποιημένα μηνύματα για το timeline τους και βομβαρδίζονταν με αυτά. Το μεγάλο πλεονέκτημα του συστήματος είναι ότι ήταν τόσα πολλά τα υποψήφια θύματα που δεν χρειαζόταν καν να είναι πολύ επιτυχημένη η στόχευση. Αρκούσε να πειστεί ένα πολύ μικρό ποσοστό, το οποίο από μόνο του ήταν πολλές χιλιάδες άτομα σε κάθε περιοχή.

Η Cambridge Analytica δεν έκανε απλοϊκό μάρκετινγκ, παρά το γεγονός ότι η καμπάνια Τραμπ ήταν εκστρατεία μίσους και fake news. H Cambridge Analytica έκανε πολύ πονηρές και «ξεκάρφωτες» καμπάνιες καμουφλαρισμένες συχνά ώστε να φαίνονται «από τα κάτω». Το 2010 ενεπλάκη στις εκλογές στο Τρινιντάντ δουλεύοντας για το «ινδικό κόμμα» εναντίον του «κόμματος των μαύρων». Η C.A. έτρεξε μια «αντισυστημική» αντιεκλογική καμπάνια που απευθυνόταν στους νέους, και στους ινδικής καταγωγής και στους μαύρους. Η καμπάνια είχε επιτυχία. Γίνανε γκράφιτι, βάιραλ βιντεάκια στο Youtube, συγκεντρώσεις, πορείες, μουσικά φεστιβάλ.

Η Cambridge Analytica είχε ποντάρει -και της βγήκε- ότι οι νέοι ινδικής καταγωγής, προερχόμενοι από πιο συντηρητικές οικογένειες, θα πήγαιναν τελικά να ψηφίσουν όπως θα τους έλεγαν οι γονείς τους, ενώ οι μαύροι νέοι, λόγω χαλαρότερης οικογενειακής παράδοσης, θα κρατούσαν ψηλά την αντισυστημική σημαία. Όπερ και εγένετο.

Στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να είμαστε πολύ πιο πονηρεμένοι, ιδίως βλέποντας τον mr Google Ελλάς να μπαίνει στην κυβέρνηση…

Γιώργος Κυρίτσης

Πηγή: Η Αυγή