Κώστας Καλλωνιάτης

23
02

Κώστας Καλλωνιάτης: ΣΥΡΙΖΑ: είναι λύση η ψηφιοποίηση; (ή όταν το ψηφιακό γίνεται αρχηγικό κόμμα)

Από το 2019 ως σήμερα η, έμμεση πλην όμως σαφής καθότι έμπρακτη, πολιτική ερμηνεία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα αίτια της εκλογικής ήττας ήταν οι παθογένειες του κόμματος. Την ευθύνη έφερε η πολιτική ολιγωρία του κόμματος εξαιτίας κυρίως του μικρού του μεγέθους και της αναντιστοιχίας του με την κοινωνία. Γι’ αυτό και δόθηκε προτεραιότητα στην ανάγκη μαζικοποίησης και αναμόρφωσής του σε «σύγχρονο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς του 21ου αιώνα», δηλαδή σε ένα κόμμα ανοιχτό, εξωστρεφές και συμμετοχικό όπως σταθερά επαναλαμβανόταν. Η με προεδρική πρωτοβουλία αλλαγή του τίτλου σε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η διεύρυνση της Κεντρικής Επιτροπής σε ΚΕΑ, της Πολιτικής Γραμματείας σε ΠΣ, όπως και του κόμματος συνολικά ήλθαν να υπηρετήσουν τον σκοπό αυτό. Το πόσο πέτυχαν οι αλλαγές αυτές μπορεί κανείς να κρίνει όχι από την δημοσκοπική στασιμότητα του κόμματος που είναι περισσότερο αποτέλεσμα της δεξιάς στροφής προς το Κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία, όσο από την ίδια τη δυσλειτουργία ή και ακινησία των νέων οργάνων που προέκυψαν από τη διεύρυνση. Όμως, επρόκειτο απλά για την πρώτη φάση του κομματικού μετασχηματισμού. Σήμερα, λίγο πριν το Συνέδριο και πιθανότατα τις βουλευτικές εκλογές, αποδεικνύεται πως το σχέδιο μετασχηματισμού έχει εισέλθει σε μία δεύτερη φάση, αυτή της εξυπηρέτησης του στόχου της διεύρυνσης/μαζικοποίησης μέσω της χαλάρωσης των κομματικών διαδικασιών ένταξης και λειτουργίας των οργανώσεων βάσης (ΟΜ) χάρις και στον ψηφιακό μετασχηματισμό τους.
Περισσότερα »
16
11

Κώστας Καλλωνιάτης: ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: Παρεξηγημένος μετασχηματισμός

Αν θέλουμε να καταπολεμήσουμε τις ανισότητες όπως όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πιστεύουμε, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την πολυδιάσπαση, την σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων, τότε πρέπει να ενισχύσουμε την μαζικότητα και τη συνοχή (αυτά τα δύο πάνε αναγκαστικά μαζί ώστε να είναι αποτελεσματικά) του κόμματός μας και όχι να ανοίξουμε πόρτες και παράθυρα σε όλους όσους μας περιβάλλουν και να το κάνουμε κάτι σαν το… σπίτι των ανέμων. Γιατί όταν ενσωματώνεις άκριτα στο κόμμα μέρος αυτής της κοινωνίας, την οποία κατά τα άλλα επιθυμείς να αλλάξεις, τότε αντί το κόμμα να γίνει το όχημα μετασχηματισμού της υπάρχουσας κοινωνίας, γίνεται η κοινωνία όχημα μετασχηματισμού του κόμματος, δηλαδή του μεταφέρει όλα τα δεινά της ανισότητας, της ανομοιογένειας και ανομοιομορφίας από τα οποία οφείλει να απαλλαγεί. Το ‘κείμενο των τριών’ πολύ ορθά επισημαίνει πως «ακόμα και το πιο επεξεργασμένο, επίκαιρο και ρηξικέλευθο πρόγραμμα, αν δεν γίνει κτήμα της πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας θα παραμείνει ένα νοητικό πείραμα και δεν θα μετασχηματιστεί σε υλική δύναμη που μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων». Όμως, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κτήμα της κοινωνικής πλειοψηφίας αν πρωτύτερα δεν έχει γίνει κτήμα των μελών του κόμματος ώστε να το διαδώσουν ευρύτερα. Και αυτό δεν μπορεί να το κάνει καμία παράταξη, μόνο το κόμμα. Ένα κόμμα στο οποίο, όπως τονίζει η πολιτική διακήρυξη : «η ένταξη έχει πραγματικό νόημα. Γιατί οι αποφάσεις του λαμβάνονται συλλογικά. Και συλλογικά μάχεται από κάθε θέση για την υπεράσπιση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Χρειαζόμαστε επομένως ένα μαζικό κόμμα με διαδικασίες που επιτρέπουν τη συνεχή αλληλεπίδραση με το κοινωνικό περιβάλλον… Ένα κόμμα του οποίου οι Οργανώσεις Μελών κοινωνικά γειωμένες και ιδεολογικά μαχητικές συζητούν και αποφασίζουν δημοκρατικά για όλα τα μικρά και μεγάλα θέματα. Τα μέλη συμμετέχουν ενεργά στην τοπική αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τα επιμελητήρια, τους τοπικούς φορείς, τους επιστημονικούς και πολιτισμικούς συλλόγους εξειδικεύοντας και μεταφέροντας στην κοινωνία τις ιδέες μας αλλά και γειώνοντας το ίδιο το κόμμα με την κοινωνία. Ένα κόμμα που θα μπορεί να συμπυκνώνει από την σκοπιά του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις της κοινωνίας». Τέλος, η αναφορά που κάνουν οι τρεις σύντροφοι στη λειψή λειτουργία της ΚΕΑ έχει άμεση σχέση με το είδος του κόμματος-παράταξη που προτείνουν και το οποίο βασίζεται στην άνευ όρων διεύρυνση με νέα μέλη. Κι αυτό τη στιγμή που από το πρώτο κύμα διεύρυνσης έχει καταδειχθεί η δυσκολία ένταξης και αφομοίωσης των νέων μελών με συνέπεια τη λειψή λειτουργία των ίδιων των ΟΜ. Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε, ότι το πρόβλημα της ανάπτυξης και ποιοτικής ενδυνάμωσης (όχι μετάλλαξης) του κόμματος είναι πρωτίστως πολιτικό και όχι οργανωτικό ώστε να αντιμετωπίζεται με τη δημιουργία νέων οργάνων (πχ Εθνικό Συμβούλιο).
Περισσότερα »
11
11

Κώστας Καλλωνιάτης: Συνέδριο για ένα κόμμα ανοικτό όσο και συνεκτικό

Όσον αφορά τις ποσοστώσεις για συμμετοχή στη νέα Κ.Ε., εκτός από αυτή των γυναικών, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να είναι και υψηλότερη από το 1/3, δεν νοείται οποιαδήποτε άλλη ποσόστωση. Η πρόταση για επιπλέον ποσόστωση 20% νέων μελών (50 στα 250 μέλη της Κ.Ε.), εκ των οποίων τα 35 να προέρχονται από αυτό που λέμε Προοδευτική Συμμαχία (Γέφυρα, ΔΗΜ.ΑΡ. κ.λπ.), με το σκεπτικό να εκπροσωπούνται όλες οι τάσεις, προσκρούει στις εξής τέσσερις αντιρρήσεις: * Πρώτο, εάν με τον όρο «νέα μέλη» εννοούμε τα νέα μέλη στο κόμμα, τότε λογικά είναι μόνον όσα εγγράφονται τους τελευταίους 5-6 μήνες, αμέσως μετά τη Συνδιάσκεψη, και τα οποία είναι μάλλον απίθανο να συγκεντρώνουν τα απαραίτητα πολιτικά χαρακτηριστικά (κυρίως απειρία ή άγνοια των πολιτικών μας θέσεων) που να τα καθιστούν ικανά να εκλεγούν στην Κ.Ε. Όσοι προσχώρησαν το 2019-2020 στον ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. δεν μπορούν να θεωρούνται πλέον νέα μέλη. Εάν πάλι με τον όρο «νέα μέλη» εννοούνται τα καινούργια πρόσωπα που μπορούν να εκλεγούν στην Κ.Ε., τότε πρέπει να τονιστεί: α) Ότι η ανανέωση της Κ.Ε. είναι ζήτημα πολιτικών ιδεών και όχι προσώπων. β) Η ανανέωση σε πρόσωπα είναι διπλάσια της ποσόστωσης, δεδομένου ότι προτείνεται διεύρυνση της Κ.Ε. από 150 σε 250, δηλαδή εξασφαλίζεται αυτομάτως. * Δεύτερο, στην Ιδρυτική Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., που ψηφίστηκε ομόφωνα, ξεκάθαρα λέγαμε: «Όλες και όλοι εμείς, άνθρωποι με διαφορετικές παραδόσεις, αριστεροί, σοσιαλιστές, αγωνιστές και αγωνίστριες του κομμουνιστικού, του οικολογικού και του φεμινιστικού κινήματος, προοδευτικοί δημοκρατικοί πολίτες του Κέντρου, όλοι εμείς διακηρύσσουμε την πρόθεσή μας να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να οικοδομήσουμε την Αριστερά της εποχής μας. Και καλούμε όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία». Με άλλα λόγια, η πρόσκληση απευθυνόταν σε όλες τις πολιτικές τάσεις και ρεύματα του δημοκρατικού τόξου, όχι μόνο στους κεντρώους και σοσιαλδημοκράτες (πασοκογενείς). Συνεπώς, είναι μεροληπτική και άδικη κάθε ποσόστωση που περιλαμβάνει μόνον τους πασοκογενείς, οι οποίοι, εκτός τού ότι δεν αποτελούν πλέον νέα μέλη, έχουν εκφρασμένες και γνωστές σε όλους απόψεις, για τις οποίες μπορούν να κριθούν και να εκλεγούν χωρίς καμία πριμοδότηση. * Τρίτο, η έννοια της ποσόστωσης και πριμοδότησης (πλην των γυναικών) πρέπει να αποκλειστεί από τα εργαλεία και το λεξιλόγιο της Αριστεράς γιατί καθιερώνει την ευνοιοκρατία και την ανισότητα που αντιπαλεύουμε και οδηγεί σε κόμμα δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων. * Τέταρτο, ο ισχυρισμός ότι «αφού ποσοστώσεις είχαμε και στο παρελθόν, γιατί όχι και τώρα;» πολύ απλά στερείται λογικής: ένα λάθος που έγινε στο παρελθόν δεν δικαιολογεί την επανάληψή του σήμερα. Όχι στους "άριστους" προσκεκλημένους Αντίστοιχα, πιστεύουμε ότι πρέπει να αποσυρθεί η πρόταση της Κ.Ε. για 100-150 επίσημους προσκεκλημένους συνέδρους, οι οποίοι θα επιλεγούν ως «άριστοι» και «προσωπικότητες του δημόσιου βίου» για να συμμετάσχουν με δικαίωμα ψήφου στο συνέδριό μας. * Πρώτο, γιατί η διάκρισή τους σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο των γραμμάτων, των τεχνών ή του αθλητισμού δεν τους καθιστά αυτομάτως και γνώστες των πολιτικών προβλημάτων της χώρας και πολύ περισσότερο των αναγκών και δυνατοτήτων του κόμματός μας. * Δεύτερο, γιατί η έννοια της κομματικής πριμοδότησης της «αριστείας» δεν συνάδει με τις δημοκρατικές αξίες της Αριστεράς περί συλλογικών διαδικασιών, που βρίσκονται στους αντίποδες των αριστοκρατικών προσεγγίσεων: «Πρέπει να ξεφύγουμε από την πολιτική των προσωπικοτήτων και να δουλέψουμε κατά βάση με οργανωμένες συλλογικότητες. Να μη φοβηθούμε τη μαζικοποίηση, αλλά και να μην δημιουργήσουμε λέσχη οπαδών» (Απολογισμός, σ. 88). Όπως επίσης δεν συνάδει με τη λογική της πραγματικής αριστείας, αφού οι πραγματικά άριστοι δεν χρειάζονται καμία πριμοδότηση για να ξεχωρίσουν, καθώς το επιτυγχάνουν με την αξία τους, ενώ είναι αρκετά ταπεινοί ώστε να μη δεχθούν καμία προνομιακή μεταχείριση. * Τρίτο, γιατί είναι άλλο να καλείς ως προσκεκλημένους κάποιες αναγνωρισμένες προσωπικότητες με προοδευτικό πρόσημο -κάτι απολύτως θεμιτό- και άλλο να τους δίνεις και δικαίωμα ψήφου κανονικού σύνεδρου. Αν πάντως περάσει το προτεινόμενο μέτρο, ελπίζουμε η επιλογή τους να γίνει σε ομόφωνη βάση.
Περισσότερα »
06
10

Κώστας Καλλωνιάτης: Σκέψεις και προβληματισμοί σχετικά με τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξαγγελίες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ ήταν στα πλαίσια του Σχεδίου Προγράμματος για βελτίωση των συνθηκών εργασίας, αύξηση των μισθών και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους κυρίως σε Υγεία και Παιδεία κ.α. Με τις διευκρινιστικές δε απαντήσεις της συνέντευξης που ακολούθησε, ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε και τη μάχη των εντυπώσεων σε βάρος του πρωθυπουργού. Αυτό, ωστόσο, για το οποίο μάλλον δεν πείσαμε με αυτές τις εξαγγελίες, αφορά το όραμα μετασχηματισμού μιας διαφορετικής εναλλακτικής κοινωνίας και οικονομίας που θα μας επέτρεπε να εμπνεύσουμε τις τάξεις των εργαζομένων, να προσελκύσουμε συνεκτικά τους νέους, ενώ συγχρόνως θα έθετε τη βάση για την ιδεολογική και πολιτική μας ηγεμονία στην κοινωνία. Παραθέτω, λοιπόν, μερικές σκέψεις κριτικές των εξαγγελιών που ενδεχομένως εξηγούν την παραπάνω αδυναμία μας. (...)
Περισσότερα »