Εφημερίδα Εποχή

31
10

Αλέξης Χαρίτσης: Όλοι συνομολογούν ότι αυτός είναι ο οδικός χάρτης

Η κυβέρνηση πέτυχε τους στόχους της στο δημοσιονομικό επίπεδο, και στο μακροοικονομικό και κυρίως, αυτό είναι πολύ σημαντικό, στο παραγωγικό. Το γεγονός, δηλαδή ότι έχουμε σειρά από δείκτες, οι οποίοι εμφανίζουν πολύ σημαντική βελτίωση και στα τρία επίπεδα. Το παραγωγικό επίπεδο πολλές φορές μένει εκτός δημόσιας συζήτησης. Πρόκειται για ποιοτικούς δείκτες οι οποίοι δείχνουν ότι υπάρχει μια σταδιακή παραγωγική αναδιάρθρωση όπως η επίδοση των εξαγωγών, η ενίσχυση της βιομηχανικής – μεταποιητικής δραστηριότητας, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας που για μας είναι πάρα πολύ σημαντικό, η ενίσχυση των άμεσων ξένων επενδύσεων. Όλο αυτό είναι κάτι το οποίο, πλέον, υπάρχει και είναι ορατό σε όλους, βεβαίως, και στους δανειστές και όλους τους διεθνείς παράγοντες. Έχει συμβάλει αποφασιστικά και στην ενίσχυση της αξιοπιστίας αλλά και στη βελτίωση του κλίματος των σχέσεων μαζί τους.
Περισσότερα »
30
10

Το εφιαλτικό μέλλον των εργασιακών σχέσεων που αποζητά ο ΣΕΒ

Προτείνει ουσιαστικά την πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την προώθηση των πλέον εφιαλτικών μέτρων στην αγορά εργασίας, όπως οι συμβάσεις «μηδενικών ώρών» (zero hours contracts), τις συμβάσεις σύντομης διάρκειας (short term contracts). Ακόμα, στις προτεινόμενες «νέες μορφές απασχόλησης» περιλαμβάνει συμβάσεις εργασίας με πληθοπορισμό (crowdwork), τις συμβάσεις σύντομης διάρκειας (short term contracts), προσωρινής εργασίας ή εργασίας κατά παραγγελία (on demand work), τις «μικροσυμβάσεις» (mini jobs), διάφορες μορφές τηλεργασίας και κινητής εργασίας με χρήση εφαρμογών και νέων τεχνολογιών, συμβάσεις αστικού δικαίου (σύμβαση έργου, σύμβαση ανεξαρτήτων υπηρεσιών) και οι συμβάσεις επιμερισμού θέσεων εργασίας.
Περισσότερα »
26
10

Η Θέμις έχει κέφια… ξανά

Θα μπορούσε να είναι σενάριο παλιάς, καλής ελληνικής κωμωδίας, αν δεν ήταν τόσο τραγική η συμπεριφορά των εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας. Δείχνοντας πλήρη αδιαφορία για το τι θα πει ο κόσμος, και πολύ ξεχωριστό ενδιαφέρον για τη δική τους διακριτική μεταχείριση από την πολιτεία, συνεχίζουν με τρόπο ασύνετο μια διαμάχη με τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία με αντικείμενο τη μη εφαρμογή των διατάξεων για το πόθεν έσχες στη δική τους επικράτεια.
Περισσότερα »
22
10

Γουίνι Γουόνγκ: Τα κινήματα δημιουργούν ένα νέο μοντέλο συμμετοχικής πολιτικής

Η λευκή εξουσιαστική κυβέρνηση και το υπουργικό συμβούλιο του Ντόναλντ Τραμπ, που αποτελούνται από δισεκατομμυριούχους και δημαγωγούς, είναι η πιο αληθινή αντιπροσώπευση του αρπακτικού καπιταλισμού. Η ανικανότητά τους επιδεινώνεται από την ακόρεστη απληστία τους και τη διαφθορά τους. Σε λιγότερο από ένα χρόνο έχουν διαιρέσει ακόμη περισσότερο τη χώρα, με ένα πολιτικό πλαίσιο που είναι ανερυθρίαστα φιλοπολεμικό, υπέρ της λιτότητας, φιλοεπιχειρηματικό και εθνικιστικό.
Περισσότερα »
17
10

Συνέντευξη με τον Δημήτρη Γιατζόγλου, ιστορικό στέλεχος της αριστεράς

Συζητάμε με τον Δημήτρη Γιατζόγλου, πρώην πανεπιστημιακό και πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Εσωτερικού, με αφορμή τα δύο χρόνια από την επανεκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μετά την ήττα και τον επώδυνο συμβιβασμό. Ο Δ. Γιατζόγλου αναφέρεται ακόμα στις διεργασίες στο Κέντρο, τη Νέα Δημοκρατία και την Ευρώπη.
Περισσότερα »
28
09

Συνέντευξη με τον Δημήτρη Γιατζόγλου, ιστορικό στέλεχος της αριστεράς

Η εμπειρία ενός κόμματος – ομπρέλας του προοδευτικού χώρου, ασπόνδυλου προγραμματικά, χωρίς προτεραιότητες ως προς τις ταξικές/κοινωνικές του αναφορές, ανοιχτού στα ετερόκλητα αιτήματα των μεσοστρωμάτων, δηλαδή η εμπειρία ενός κόμματος τύπου ΠΑΣΟΚ είναι πικρή. Η ταυτότητα της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν πρέπει να ρευστοποιηθεί και να εκποιηθεί. Ας σκεφτούμε επίσης ότι η νεκρανάσταση της ιστορικής σοσιαλδημοκρατίας είναι αδύνατη. Ο κύκλος του κλασικού ρεφορμισμού έχει κλείσει από τη στιγμή που τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποκόπηκαν από την κοινωνική τους βάση: την εργατική τάξη και τα συνδικάτα και υιοθέτησαν ως δική τους την αντίληψη του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.
Περισσότερα »
16
09

ΓΑΛΛΙΑ: Τα συνδικάτα και πάλι στους δρόμους κατά του αντεργατικού νόμου

Το μήνυμα, συνεπώς, που έστειλαν ο πρωθυπουργός και η υπουργός Εργασίας είναι απλό, αλλά και παραπλανητικό. Θέλουν, είπαν, «να δώσουν ένα τέλος στη μαζική ανεργία, απλοποιώντας τις κοινωνικές σχέσεις στις επιχειρήσεις». Ο πρόεδρος Μακρόν σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Point» τόνισε πως: «Η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας θα πρέπει να είναι πολύ φιλόδοξη και αποτελεσματική για να συνεχιστεί η μείωση της μαζικής ανεργίας και να μην επανέλθουμε στην ίδια κατάσταση στη διάρκεια της 5ετίας». Η υπουργός Εργασίας, ωστόσο, παραδέχθηκε ότι το νομοθετικό διάταγμα δεν θα είναι μια «μαγική μπαγκέτα» κατά της ανεργίας, και ο πρόεδρος του γαλλικού ΣΕΒ συμπλήρωσε πως: «πρόκειται για ένα πρώτο σπουδαίο βήμα για την οικοδόμηση του δικαιώματος της εργασίας, που λαμβάνει υπόψη του την πραγματικότητα των επιχειρήσεων. Δεν θα φέρει, όμως, ένα κύμα προσλήψεων».
Περισσότερα »
15
09

Υπάρχει σήμερα δυνατότητα για «ευρύχωρο» Κέντρο; – Συνέντευξη με τον Κώστα Ελευθερίου, Διδάκτορα πολιτικής επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η προσπάθεια αναπαραγωγής της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη εμφανίζεται σε δύο εκδοχές: ως εκδοχή σύγκλισης με τη ριζοσπαστική αριστερά (Πορτογαλία, Μεγάλη Βρετανία και ως ένα σημείο Ισπανία) είτε ως εκδοχή σοσιαλ-φιλελεύθερης κεντροποίησης, όπως είδαμε να συμβαίνει στη Γαλλία με τον Μακρόν. Με τον ίδιο τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε ως το πρώτο κόμμα ριζοσπαστικής αριστεράς που, εν καιρώ κρίσης, αναλαμβάνει την κυβέρνηση και επομένως έχει να διαχειριστεί τις αντιφάσεις της περιόδου, κατ’ αντιστοιχία το ΠΑΣΟΚ είναι το πρώτο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπο με τις δομικές αντιφάσεις της κρισιακής περιόδου, που εν τέλει το οδήγησαν στην κατάρρευση.
Περισσότερα »
15
09

Οι κυβερνητικοί κύκλοι της Γερμανίας δεν έχουν κανένα όραμα ευρωπαϊκού προσανατολισμού – Συνέντευξη με τον Βρετανό ιστορικό Geoff Eley

Οι προοπτικές που αναδύονται στη σύγχρονη Γερμανία για έναν «πραγματικά ευρωπαϊκό» προσανατολισμό, δηλαδή εκείνον που θα είναι ικανός να την καταστήσει δημοκρατικά συνεργάσιμη ακόμα και με τους περιορισμένους όρους της δεκαετίας του 1970 και του 1980, ώστε οι μη κανονιστικές αρχές που κινητοποιούν το κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο να μπορούν με αυτοπεποίθηση να ανακτηθούν και να διατηρηθούν αποτελεσματικά, δεν είναι ακόμη πολύ μεγάλες. Όπως έδειξε πάνω από όλα η ελληνική κρίση, η συνεχιζόμενη σταθερότητα του άξονα Μέρκελ – Σόιμπλε μέσα στη γερμανική κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει αποκλίσεις από τις σημερινές νεοφιλελεύθερες επιλογές, ενώ η τρέχουσα προεκλογική εκστρατεία αποκαλύπτει, επίσης, ότι η πολιτική δημοτικότητα της Μέρκελ είναι ακόμα αρκετά ακαταμάχητη. Όσον αφορά τη συνολική οικονομική σφαίρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αδυσώπητη προσκόλληση του Σόιμπλε στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ορθοδοξίες, υπονοεί, ακόμη, ένα είδος επιθυμίας/προσκόλλησής του στις προηγούμενες γερμανικές αντιλήψεις για την κεντρική Ευρώπη, μια υπόνοια που επιβεβαιώθηκε θλιβερά με την αντίδρασή του στην ελληνική κρίση χρέους. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η απάντησή μου στα δύο μέρη αυτής της ερώτησης πρέπει να είναι «όχι» και «ναι».
Περισσότερα »