Με τίποτε η κατάσταση σήμερα δεν μπορεί να συγκριθεί με την κατάσταση ως το φθινόπωρο του 2013. Ας θυμηθούμε μόνο το ζοφερό κλίμα με τις καθημερινές σχεδόν επιθέσεις σε μετανάστες, την εισβολή των Ταγμάτων Εφόδου στον Μελιγαλά, τις δολοφονίες του Σ. Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, τα ποσοστά της ΧΑ να ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις, δημοσιογράφους σε μεγάλες εφημερίδες να είναι ευνοϊκοί απέναντί της. Σήμερα, ευτυχώς, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Και σε αυτή την εξέλιξη καθοριστικό ρόλο έπαιξε η ποινική δίωξη και η δίκη. Αυτό πρέπει να βάλουμε ως τίτλο. Από κει κι ύστερα, φυσικά η Χρυσή Αυγή θα πρέπει να δείχνει στον σκληρό της πυρήνα ότι συνεχίζει να υπάρχει. Και αυτός είναι ο μόνος πρόσφορος τρόπος. Πρόκειται για τη δύσκολη ισορροπία για την οποία έκανα λόγο προηγουμένως. Επομένως, δεν βλέπω “στροφή”, αλλά καταφυγή στην αναγκαία ποσότητα βίας που επιτρέπει στην εγκληματική οργάνωση να συνεχίσει να αναπνέει στο κώμα που βρίσκεται, αναμένοντας την απόφαση.