Κύρκος Δοξιάδης

25
08

Η σύγχρονη αντικομμουνιστική προπαγάνδα

Ο σκοπός της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας είναι κρυστάλλινος: να εξοβελιστεί εις το πυρ το εξώτερον (από κοινού με τον ρατσισμό, αν και όχι απαραίτητα, αν λάβουμε υπ’ όψιν την ανοχή στον τελευταίο που επιδεικνύεται πρόσφατα από ουκ ολίγα «δημοκρατικά» ευρωπαϊκά καθεστώτα), να απεμποληθεί εξ ολοκλήρου από το αποδεκτό ιδεολογικό σύμπαν της σύγχρονης εποχής κάθε κίνημα, κάθε άποψη, κάθε πολιτική πρακτική που στηρίζεται στην πεποίθηση ότι τα προτάγματα του Διαφωτισμού παραμένουν ανεκπλήρωτα όσο υπάρχουν δομική κοινωνική ανισότητα και εκμετάλλευση, που σημαίνει ταξικοί αγώνες.
07
04

Η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Η πολιτική γενεαλογία του σημερινού κόμματος της ελληνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς θα έλεγα ότι συνδέεται με ολόκληρη την πορεία του ελληνικού αριστερού κινήματος τουλάχιστον από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.
10
03

Προπαγάνδα με γραβάτα

Οι τρεις βασικοί πυλώνες της κεντρικής εξουσίας στην Ελλάδα, ήτοι το -εγχώριο και διεθνές- χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τα δύο πρώην μεγάλα πολιτικά κόμματα -που εξακολουθούν να ελέγχουν κατά μέγα μέρος τον κρατικό μηχανισμό- και οι μεγάλοι ιδιωτικοί επικοινωνιακοί οργανισμοί -άρτι «δικαιωθέντες» μετά τη γνωστή απόφαση του ΣτΕ- από κοινού με τους ιδεολογικούς φορείς που συντάσσονται με αυτούς, φαίνεται πως συγκλίνουν στο ότι εκδηλώσεις τέτοιου είδους αποτελούν ιδανικές ευκαιρίες για τη συγκρότηση μιας προπαγανδιστικής εικόνας που εξυπηρετεί τους στόχους τους.
08
02

Το ψέμα ως πολιτική έννοια

Μάλλον το πιο σοβαρό πρόβλημα ιδεολογικής στρατηγικής που συναντά η Αριστερά, ιδίως στην Ελλάδα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, είναι η αδυναμία να κατανοεί τις προσδοκίες ενός κόσμου που την ψηφίζει χωρίς να είναι «ήδη» αριστερός. Με άλλα λόγια, απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση της περιπόθητης ιδεολογικής ηγεμονίας είναι να γνωρίζει η Αριστερά τι περιμένουν από εκείνην άνθρωποι χωρίς «αριστερή συνείδηση» αλλά που ωστόσο θέλουν να τη στηρίξουν.
13
01

Περί «λαϊκισμού»

Η δυσκολία να εξηγηθεί στον κόσμο γιατί είναι κακός ο «λαϊκισμός» από τη σκοπιά της Αριστεράς αφήνει ανοιχτό το πεδίο στις καθεστωτικές δυνάμεις να παίζουν το ιδεολογικό παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Για εκείνες, τα πράγματα είναι «απλά». Από τη μια, ο «λαϊκισμός» (που σημαίνει: ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο φασισμός, από κοινού με τις άλλες «ακραίες» δυνάμεις, δηλαδή με τη ριζοσπαστική Αριστερά), και από την άλλη, ο «εκσυγχρονισμός» (που σημαίνει: ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός).