Κύρκος Δοξιάδης

27
12

Γιατί «fake news» και όχι προπαγάνδα;

Σύμφωνα με την «ερμηνεία» του αντισυριζαϊκού μετώπου, «διάκριση εξουσιών» σημαίνει η δικαστική εξουσία να κάνει ό,τι της καπνίσει, χωρίς να έχει κανείς δικαίωμα να της ασκεί κριτική –ούτως ώστε να μπορεί κιόλας ανενόχλητη να βάζει διαρκώς τρικλοποδιές στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης. «Fake news»; Καμία σχέση. Προπαγάνδα; Απολύτως.
Περισσότερα »
05
10

Η αφοπλιστική ειλικρίνεια του σύγχρονου καπιταλισμού

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα», δήλωσε στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης
Περισσότερα »
20
09

Το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά

Η εντυπωσιακή ασυνέπεια που χαρακτήρισε τη ραγδαία μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ δεν οφείλεται στη χαρακτηρολογική ασυνέπεια των στελεχών του, ούτε στους έξωθεν «εναγκαλισμούς» του κατεστημένου, αλλά στο ότι σε διάστημα μόλις δυόμισι δεκαετιών το κόμμα αυτό έπρεπε αρχικά να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατώτερων και μεσαίων τάξεων με φιλολαϊκά μέτρα και εκδημοκρατισμό της κοινωνίας (ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου, εκδημοκρατισμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) και κατόπιν να συμβάλει στην ενσωμάτωσή τους στον ευρωπαϊκό –νεοφιλελεύθερο πλέον– καπιταλισμό. Δεν έχουμε λοιπόν έναν αριστερό ριζοσπαστισμό ο οποίος στη συνέχεια αυτοπροδόθηκε, αλλά μια βεβιασμένη ιστορική διαδικασία στρατηγικής αφομοίωσης στο καπιταλιστικό σύστημα.
Περισσότερα »
25
08

Η σύγχρονη αντικομμουνιστική προπαγάνδα

Ο σκοπός της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας είναι κρυστάλλινος: να εξοβελιστεί εις το πυρ το εξώτερον (από κοινού με τον ρατσισμό, αν και όχι απαραίτητα, αν λάβουμε υπ’ όψιν την ανοχή στον τελευταίο που επιδεικνύεται πρόσφατα από ουκ ολίγα «δημοκρατικά» ευρωπαϊκά καθεστώτα), να απεμποληθεί εξ ολοκλήρου από το αποδεκτό ιδεολογικό σύμπαν της σύγχρονης εποχής κάθε κίνημα, κάθε άποψη, κάθε πολιτική πρακτική που στηρίζεται στην πεποίθηση ότι τα προτάγματα του Διαφωτισμού παραμένουν ανεκπλήρωτα όσο υπάρχουν δομική κοινωνική ανισότητα και εκμετάλλευση, που σημαίνει ταξικοί αγώνες.
Περισσότερα »
07
04

Η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Η πολιτική γενεαλογία του σημερινού κόμματος της ελληνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς θα έλεγα ότι συνδέεται με ολόκληρη την πορεία του ελληνικού αριστερού κινήματος τουλάχιστον από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.
Περισσότερα »
10
03

Προπαγάνδα με γραβάτα

Οι τρεις βασικοί πυλώνες της κεντρικής εξουσίας στην Ελλάδα, ήτοι το -εγχώριο και διεθνές- χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τα δύο πρώην μεγάλα πολιτικά κόμματα -που εξακολουθούν να ελέγχουν κατά μέγα μέρος τον κρατικό μηχανισμό- και οι μεγάλοι ιδιωτικοί επικοινωνιακοί οργανισμοί -άρτι «δικαιωθέντες» μετά τη γνωστή απόφαση του ΣτΕ- από κοινού με τους ιδεολογικούς φορείς που συντάσσονται με αυτούς, φαίνεται πως συγκλίνουν στο ότι εκδηλώσεις τέτοιου είδους αποτελούν ιδανικές ευκαιρίες για τη συγκρότηση μιας προπαγανδιστικής εικόνας που εξυπηρετεί τους στόχους τους.
Περισσότερα »
08
02

Το ψέμα ως πολιτική έννοια

Μάλλον το πιο σοβαρό πρόβλημα ιδεολογικής στρατηγικής που συναντά η Αριστερά, ιδίως στην Ελλάδα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, είναι η αδυναμία να κατανοεί τις προσδοκίες ενός κόσμου που την ψηφίζει χωρίς να είναι «ήδη» αριστερός. Με άλλα λόγια, απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση της περιπόθητης ιδεολογικής ηγεμονίας είναι να γνωρίζει η Αριστερά τι περιμένουν από εκείνην άνθρωποι χωρίς «αριστερή συνείδηση» αλλά που ωστόσο θέλουν να τη στηρίξουν.
Περισσότερα »
13
01

Περί «λαϊκισμού»

Η δυσκολία να εξηγηθεί στον κόσμο γιατί είναι κακός ο «λαϊκισμός» από τη σκοπιά της Αριστεράς αφήνει ανοιχτό το πεδίο στις καθεστωτικές δυνάμεις να παίζουν το ιδεολογικό παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Για εκείνες, τα πράγματα είναι «απλά». Από τη μια, ο «λαϊκισμός» (που σημαίνει: ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο φασισμός, από κοινού με τις άλλες «ακραίες» δυνάμεις, δηλαδή με τη ριζοσπαστική Αριστερά), και από την άλλη, ο «εκσυγχρονισμός» (που σημαίνει: ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός).
Περισσότερα »