Δημήτρης Παπανικολόπουλος

03
11

Ένας εναλλακτικός τρόπος παραγωγής είναι προϋπόθεση της ανατροπής

Στον 21ο αιώνα η «κοινωνική οικονομία» και τα «κοινά» διαχέουν στο κοινωνικό σώμα συνεταιριστικές αναπαραστάσεις και πρακτικές και δημιουργούν αυτό που η επανάσταση σαν μαία θα έρθει να ξεγεννήσει. Διότι η επανάσταση είναι «μαμή» και όχι «μαμά» της ιστορίας. Δεν γεννά, ξεγεννά. Και αυτό που γεννιέται υπάρχει ήδη χάρη στη μακρόχρονη δράση πολλών (βασικά) ειρηνικών εργατικών ανθρώπων. Και δεν μπορεί να γίνει από τα πάνω, με κατάληψη της εξουσίας και εντατικά μαθήματα σοσιαλισμού. Ο πολιτικός χρόνος συμπτύσσεται, αλλά ο ανθρωπολογικός όχι. Η σοσιαλιστική παιδεία, κουλτούρα και οικονομία οικοδομείται υπομονετικά (όχι ανυπόμονα) στα σπλάχνα της προηγούμενης κοινωνίας.
Περισσότερα »
01
11

Ιατρική κάνναβη και αυτοκαλλιέργεια

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ψήφισμά του για τη μη «συμβατική ιατρική», στις 29.5.1997, δέχεται ότι «είναι σημαντικό να εξασφαλίζεται στους ασθενείς η ευρύτερη -κατά το δυνατόν- ελευθερία θεραπευτικών επιλογών».
Περισσότερα »
08
09

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ χάνουν τον πόλεμο

Το έντυπο πεθαίνει. Μαζί και οι εφημερίδες. Η τηλεόραση πεθαίνει. Μαζί και η δυνατότητα τής κεντρικά ελεγχόμενης προπαγάνδας. Τα social media είναι πλέον το κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας και πληροφόρησης.
Περισσότερα »
22
08

Η αστοιχείωτη πρώην υπουργός Παιδείας και η ιδεολογική ένδεια της ΝΔ

Η ευκολία με την οποία διαδίδουν fake news, εγκαταλείπουν την αστική τους ευγένεια στο κοινοβούλιο, αμολάνε κοτσάνες σαν αυτή της Μ. Γιαννάκου, δείχνουν ανοχή σε Μπογδάνους και Πάγκαλους, κατηγορούν την κυβέρνηση για ανεπάρκεια σε ζητήματα που “δεν τους παίρνει” (πυρκαγιές, ανεργία, σκάνδαλα κλπ), αποδεικνύει ότι λείπει μια δική τους ευρύχωρη ιδεολογική δεξαμενή απο την οποία θα μπορούσαν με άνεση να αντλούν έναν πειστικό δημόσιο λόγο.
Περισσότερα »
02
08

Η έξοδος απ’ το ευρώ, το νέο ιδιώνυμο της Δεξιάς

Η ΝΔ δεν μπορεί ακόμα να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι, για να πείθει, πρέπει να δίνει ιδεολογικούς αγώνες, χωρίς τη συνδρομή διοικητικών και κατασταλτικών περιοριστικών μέτρων. Γι αυτό και υποστηρίζει πέρα από κάθε δημοκρατική λογική την ανομία των μιντιαρχών, τις δικαστικές αποφάσεις που ποινικοποιούν τις αναρχικές ιδέες, καθώς και τις έξαλλες παρεμβάσεις της εκκλησίας στα θέματα της παιδείας. Δεν έχει εμπιστοσύνη στις ιδέες της, γι αυτό και προσπαθεί να στηρίξει ένα πλαίσιο επιτήρησης του δημόσιου διαλόγου, το οποίο θα αποφασίζει τι είναι επιτρεπτό να κουβεντιάζεται και τι όχι. Με λίγα λόγια, δεν πιστεύει ότι μπορεί να επανέλθει στην εξουσία ως πειστική αντιπολίτευση. Πιστεύει όμως ότι μπορεί να επιστρέψει ως εκπρόσωπος του βαθέος κράτους.
Περισσότερα »
27
07

Τι λείπει από την Αθήνα ώστε να γίνει τουριστική μητρόπολη

Θεωρώ πως πρέπει να πραγματοποιηθούν μία σειρά από σημαντικές παρεμβάσεις, ώστε η Αθήνα να μετατραπεί στην πρωτεύουσα του ελληνικού τουρισμού. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αναρωτηθούμε τι λείπει από την Αθήνα.
Περισσότερα »
05
07

Ιούλιος 2015: νέο μνημόνιο, επιστροφή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δραχμή. Τραγωδίες που αναζητούσαν συγγραφείς.

Οι αρχαίοι τραγωδοί, όταν διαγωνίζονταν, παρουσίαζαν κάθε φορά τρεις τραγωδίες μαζί. Οι τραγωδίες αφορούσαν σε ελεύθερες επιλογές ελεύθερων ανθρώπων που δεν μπορούν όμως ποτέ να οδηγήσουν σε νίκη. Στις τραγωδίες οι πρωταγωνιστές διάλεγαν ελεύθερα τον τρόπο με τον οποίο θα έχαναν. Ή για την ακρίβεια διάλεγαν τι θα έχαναν, λειτουργώντας μέσα σε ένα πλαίσιο που έθεταν ανώτερες από αυτούς δυνάμεις. Στη σύγχρονη δημοκρατία δεν υπάρχει βέβαια αδιέξοδο.
Περισσότερα »
22
05

Έξι λόγοι για τη στροφή στο θρησκευτικό συντηρητισμό

Η Νεωτερικότητα χαρακτηρίστηκε από την εμπεδωμένη πίστη των ανθρώπων ότι η ζωή τους μπορεί να αλλάξει και ότι πλέον είναι στα χέρια τους. Ωστόσο, στην εποχή της νεοφιλελεύθερης μετανωτερικότητας καλλιεργήθηκε η ιδέα πως η ζωή μας δεν μπορεί να αλλάξει, παρόλο που συνεχίζει να είναι στα χέρια μας. Ή μήπως μπορεί να αλλάξει, αλλά είναι στο αόρατο χέρι της Αγοράς να αποφασίσει γι αυτό; Σήμερα την Ιστορία διεκδικούν τρεις διεκδικητές: νεοφιλελεύθεροι, «συντηρητικοί» οπαδοί της Νεωτερικότητας, και θρησκευόμενοι οπαδοί της προνεωτερικότητας (φορείς της μεσαιωνικής ιδέας ότι «η ζωή μας μπορεί να αλλάξει, αλλά είναι στο χέρι του Θεού»). Εδώ, υποθέτω, εδράζεται και η περίεργη ιδέα του Ζίζεκ, ότι «σήμερα πραγματικά ριζοσπάστης μπορεί να είναι μόνο ο συντηρητικός». Η αλήθεια είναι ότι άνθρωποι και συλλογικότητες που αντιμετώπιζαν υπέρτερες δυνάμεις, καθώς και ένα ζοφερό παρόν και μέλλον, δύσκολα αντιστάθηκαν στις αποκαλυψιακές ιδέες. Τέτοιες συνθήκες γέννησαν τον εβραϊκό μεσσιανισμό, το χριστιανισμό, την Αποκάλυψη του Ιωάννη κλπ κλπ. Βέβαια, η ανάγκη για συνεπικουρία ανώτερων δυνάμεων δεν είναι υποχρεωτικό να ξαναζωντανέψει πεθαμένους Θεούς· οι άθεοι βολευόμαστε και με ανθρώπους εξολοθρευτές του Κακού. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ανάγκη για ελπίδα, όταν δεν υπάρχει ελπίδα, γεννά Θεούς.
Περισσότερα »