Δημήτρης Παπανικολόπουλος

25
04

Η οικιακή κομποστοποίηση μπορεί να λύσει ευκολότερα και φθηνότερα αυτό που δεν μπορούν οι γραφειοκρατίες, οι επιχειρηματίες, και τα κονδύλια χωρίς τέλος

Κάθε χρόνο ορισμένες πόλεις «πνίγονται» στα σκουπίδια, η δε αποκομιδή τους αναδεικνύεται στο μεγαλύτερο αστικό πρόβλημα της χώρας μας. Η δημόσια συζήτηση που αναπτύσσεται είναι σταθερά προσανατολισμένη στο «που θα πάμε τα σκουπίδια;» και στο ποιος φταίει που τα σκουπίδια είναι στην πόρτα μας. Δεν μας περνάει από το μυαλό να μην κάνουμε σκουπίδια, δηλαδή να μην μετατρέπουμε τα υπολείμματα των δραστηριοτήτων μας σε σκουπίδια. Θεωρούμε αναφαίρετο δικαίωμά μας να κάνουμε όσο περισσότερα σκουπίδια μπορούμε και αναφαίρετη την υποχρέωση του κράτους να τρέχει από πίσω μας να τα μαζεύει, όσο και αν αυτό κοστίζει. Η ελληνική κοινωνία διακατέχεται στην πλειοψηφία της από τη λογική «not in my backyard» («όχι στην αυλή μου»), «μακρυά από μένανε και όπου θέλει ας είναι», ενώ η ελληνική πολιτεία (κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση) διακατέχεται από την ιδέα ότι τα σκουπίδια είναι θέμα της κρατικής γραφειοκρατίας, των ΟΤΑ και των εθνικών καπιταλιστών που καλούνται να κερδοσκοπήσουν επί αυτών. Τα σκουπίδια, με άλλα λόγια, θεωρούνται ζήτημα διαχείρισης πραγμάτων, όχι ανθρώπων.
Περισσότερα »
13
02

Γιατί να ψηφίζουν οι ομογενείς;

Η Ν.Δ. βλέπει ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πολιτική ηγεμονία σε αυτό τον λαό. Και, όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ, υπάρχει πάντα η δυνατότητα, αντί να αλλάξει η ίδια, να αλλάξει τον λαό. Με λίγη παρωχημένη εθνικοφροσύνη και κλασική πατριδοκαπηλία, με ελιτίστικη αντιμετώπιση του υπαρκτού λαού και την υπαγωγή του στο φαντασιακό Έθνος, θα προσπαθήσει να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να υπηρετήσει το μικροκομματικό της συμφέρον. Το ζήτημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει: Θα δώσει ιδεολογικό αγώνα ενάντια στα αντιδημοκρατικά όνειρα της Ν.Δ. ή θα μιλήσει για «δίκαιο αίτημα των ομογενών που έχουν προσφέρει τόσα και τόσα στη μητέρα Πατρίδα»;
Περισσότερα »
12
01

Τα λάθη της Αριστεράς στο μεταναστευτικό (μέρος δεύτερο)

H Αριστερά υπερασπίζεται τους μετανάστες εντός του αξιακού πλαισίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απέναντι σε ένα υποτίθεται αντίπαλο αξιακό πλαίσιο, αυτό του πατριωτισμού. Αυτά τα δύο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τίθενται αντιπαραθετικά, τόσο για λόγους ιδεολογικούς όσο και για λόγους πρακτικούς: Η πατρίδα μας αντλεί την αξία της από το μέγεθος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απολαμβάνουν όλοι/ες /όσοι/ες διαβιούν στο έδαφός της. Η πατρίδα μας θα πάψει να υφίσταται χωρίς την αναζωογόνηση της από τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς.
Περισσότερα »
06
12

Δεκέμβρης 2008: Από τη δολοφονία στην εξέγερση

Ένας 15χρονος νέος δολοφονήθηκε από αστυνομικό, στα Εξάρχεια, χωρίς σημαντικό λόγο, μπροστά σε μάρτυρες. Κάθε λέξη της παραπάνω πρότασης έχει το δικό της φορτίο. Εάν έλειπε έστω και μία μπορεί να μην μιλούσαμε σήμερα για την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ολόκληρη η πρόταση συνιστά φορτίο που είναι δύσκολο να το αντέξουν όσοι το μάθαιναν. Το γεγονός δεν ήταν μία αφορμή που ξεχάστηκε στη συνέχεια. (Γι αυτό μέχρι το τέλος των γεγονότων δεν έχασε την αποδεικτική και, ως εκ τούτου, τη νομιμοποιητική και προωθητική του δύναμη. Γι αυτό και η κυβέρνηση δεν ένιωσε άνετα με το Συμβάν παρά μόνο μετά τις ένοπλες επιθέσεις σε αστυνομικούς και τον συμψηφισμό που επιχείρησε να κάνει).
Περισσότερα »
31
10

Τα λάθη της Αριστεράς στο μεταναστευτικό

Το λάθος, λοιπόν, της Αριστεράς είναι ότι δεν προσεγγίζει το ζήτημα της μετανάστευσης και μέσα από ένα δημογραφικό πρίσμα. Δυστυχώς, η Αριστερά δεν έχει ασχοληθεί συστηματικά με τη δημογραφία. Παραγνωρίζει ότι η ιστορία αυτού του κόσμου διαμορφώθηκε κατά μείζονα λόγο από τις μεγάλες μεταναστεύσεις πληθυσμών, από την προϊστορία μέχρι σήμερα. Ή ότι η κοινωνική ευημερία της Δύσης συνδυάστηκε με την πτώση της υπεργεννητικότας και την υιοθέτηση του άγραφου κανόνα των δύο παιδιών ανά οικογένεια.
Περισσότερα »
18
09

Ο γνωστικός παλιμπαιδισμός μιας υποκατώτατης κομματικής ελίτ

Πρώτον, θεωρώ πως ο γνωστικός παλιμπαιδισμός της νεοδημοκρατικής ελίτ συνιστά ένα μοιραίο βήμα προς τη χρυσαυγιτοποίηση της Ν.Δ., ήτοι στη δημιουργία του εν Ελλάδι τραμπισμού, γεγονός που την απομακρύνει από το «μεσαίο χώρο», τους σκεπτόμενους ανθρώπους και τη διανόηση, με μάλλον αρνητικές για την ίδια εκλογικές συνέπειες. Δεύτερον, καταστρέφει το πολιτικό επικοινωνιακό πεδίο, ήτοι τους μίνιμουμ συλλογικά αποδεκτούς κανόνες που συγκροτούν τη δημόσια σφαίρα στις δημοκρατικές κοινωνίες. Η λογική «τα δικά μου, δικά μου, και τα δικά σου, δικά μου» που βρίσκεται στον πυρήνα των ρητορικών παραληρημάτων της νεοδημοκρατικής ελίτ λανσάρει μια εφηβική πολιτική συμπεριφορά. Δεν αναγνωρίζω πολιτικούς κανόνες, ούτε περιορισμούς. Είμαι ο αρνητής των πάντων. Όταν δεν μου αρέσει το παιχνίδι, αλλάζω τους κανόνες ή το παιχνίδι. Κάτω οι κανόνες (που ευνοούν τους άλλους). Είμαι αντισυμβατικός, αντικομφορμιστής. Επαναστάτης χωρίς αιτία. Είμαι cool. Είμαι ο εξεγερμένος πλούσιος των ΗΠΑ, της Λατινικής Αμερικής, της Ευρώπης. Είμαι ο κακός των ταινιών. Ο υπόκοσμος με τον οποίο ταυτίζεται ο θεατής.
Περισσότερα »
24
08

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Ένα τέτοιου είδους συμπαγές αφήγημα της «καλής κοινωνίας» είναι θεμελιώδες για τον ιστορικό προσανατολισμό μιας κοινωνίας. Και εάν η ατζέντα της ΝΔ είναι «ακραίος νεοφιλελευθερισμός – στρατηγική αποδημοκρατικοποίηση – επενδύσεις χωρίς οικολογική μέριμνα», τότε η ατζέντα 2021 ας μετατραπεί σε παραγωγική, δημοκρατική, οικολογική επανάσταση. Αν το εγκλωβισμένο μικροαστικό μας φαντασιακό στέκεται εμπόδιο σε κάθε νέο ιστορικό προσανατολισμό, θα πρέπει να αναρωτηθούμε: προτιμάμε την γενικευμένη καθοδική προλεταριοποίηση που μας επιφυλάσσει το σχέδιο της ΝΔ περί ανταγωνιστικής οικονομίας ή τη συνεργασία σε ένα ανώτερο επίπεδο που θα δώσει νέες δυνατότητες στο ανθρώπινο δυναμικό της κοινωνίας μας; Δε χρειάζεται βιασύνη λες και είναι κάποιο τεχνικό ζήτημα. Την εποχή της ψηφιακής επανάστασης και της ρομποτοποίησης θα χρειαστούμε άλλες θέσεις εργασίας και άλλες επιθυμίες. Θα ζήσουμε σε άλλο περιβάλλον. Δεν μπορούμε όμως με την ίδια νοοτροπία να πάμε πουθενά. Πρέπει να σκεφτούμε αυθεντικά και να πράξουμε όχι «σαν άλλοτε», αλλά «σαν πρώτη φορά». Η ανάπτυξη των ανθρωπίνων σχέσεων και νέων τρόπων ζωής και εργασίας πρέπει να γίνει ο νέος ιστορικός μας προσανατολισμός. Γιατί ο καπιταλισμός συσσώρευσης προϊόντων και συρρίκνωσης του νοήματος της ζωής πρώτα μαραίνεται (δηλαδή καθίσταται αχρείαστος) και μετά ανατρέπεται. Χαρισματικοί ηγέτες αναδείχθηκαν σε λιγότερο κρίσιμες περιόδους από τη δική μας. Το χάρισμα όμως το γενούν οι κοινωνίες και το αποδίδουν σε όσους/ες τολμούν να προτείνουν κάτι καινούργιο που να λύνει το γόρδιο δεσμό. Η ίδια κοινωνία που φοβόταν ή δεν ήθελε να βγει από την ευρωζώνη και την ΕΕ, θέλει πάντα μια νέα, πιο βιώσιμη και ενδιαφέρουσα ζωή. Ήρθε λοιπόν η ώρα να μπούμε ορμητικά σε μια συναρπαστική και υπέροχη περίοδο της ιστορίας μας μακρυά από την τοξικότητα και τη μιζέρια του Παλαιού Καθεστώτος.
Περισσότερα »
11
08

Δε θέλουμε φιλότιμο και ηρωισμό, αλληλεγγύη και οργάνωση θέλουμε

Δε θέλουμε λοιπόν άλλους ήρωες με φιλότιμο. Θέλουμε όλοι και όλες να κάνουν τη δουλειά τους με υπευθυνότητα και αλληλεγγύη. Γιατί η συλλογική οργάνωση και υπευθυνότητα είναι αποτελεσματικότερες από την ατομική θυσία και τους σύστοιχους αποδιοπομπαίους τράγους (διότι οι ήρωες χάνουν μόνο επειδή προδίδονται, όχι επειδή διεξάγουν λάθος τον πόλεμο ή λάθος πόλεμο). Μια στροφή από τον αυτάρεσκο ατομισμό στην ευθύνη του συν-ανήκειν και από το φιλό-τιμο (που εκφράζεται για να διατυμπανίζεται) στην αλληλεγγύη θα ήταν η καλύτερη ασπίδα από τους καταστροφικούς κινδύνους, φυσικούς και άλλους.
Περισσότερα »
05
07

Αγανακτισμένοι πολίτες και Αγανακτισμένοι πολιτικοί

ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. Προσπαθούν να δημιουργήσουν αισθήματα αγανάκτησης, ώστε κανείς να μην πιστεύει την κυβέρνηση, ακόμα και αν έχει λόγους να το κάνει. «Τίποτα δεν γίνεται σωστά», ακόμα και αν είναι πρόδηλο ότι κάποια πράγματα γίνονται σωστά. Ακόμα και αν ο κόσμος κατανοεί πως, αν η ΝΔ ήταν στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, θα πανηγύριζε τουλάχιστον για τα μισά από τα πεπραγμένα του. Δεν πρέπει να επιτραπεί η ψύχραιμη σκέψη. Με αυτό το γνώμονα πολιτεύονται εδώ και χρόνια, χωρίς να τους ενδιαφέρει πως επηρεάζεται το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου. Μονίμως τσατισμένοι, παίζουν το ρόλο αυτού που τον πνίγει το δίκιο. Ποιος/α δεν έχει παρατηρήσει το ακατάσχετο υβρεολόγιο που παίρνει τη θέση του επιχειρήματος (η πιο ανίκανη κυβέρνηση, η χειρότερη, επικίνδυνη, εγκληματική κοκ); Ποιος/α δε θυμάται τους παραληρηματικούς λόγους του Αντώνη Σαμαρά («θα λογοδοτήσετε… θα λογοδοτήσετε… θα λογοδοτήσετε») ή του Λοβέρδου («άθλιοι… άθλιοι… άθλιοι») στην υπόθεση Novartis;
Περισσότερα »
19
05

Γιατί να ψηφίζουν οι ομογενείς;

Η Ν.Δ. βλέπει ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πολιτική ηγεμονία σε αυτό τον λαό. Και, όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ, υπάρχει πάντα η δυνατότητα, αντί να αλλάξει η ίδια, να αλλάξει τον λαό. Με λίγη παρωχημένη εθνικοφροσύνη και κλασική πατριδοκαπηλία, με ελιτίστικη αντιμετώπιση του υπαρκτού λαού και την υπαγωγή του στο φαντασιακό Έθνος, θα προσπαθήσει να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να υπηρετήσει το μικροκομματικό της συμφέρον. Το ζήτημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει: Θα δώσει ιδεολογικό αγώνα ενάντια στα αντιδημοκρατικά όνειρα της Ν.Δ. ή θα μιλήσει για «δίκαιο αίτημα των ομογενών που έχουν προσφέρει τόσα και τόσα στη μητέρα Πατρίδα»;
Περισσότερα »