Δημήτρης Παπανικολόπουλος

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρουσίασε στο εθνικό κοινοβούλιο μιας χώρας που έκανε τη νίκη της κατά…

Σε λίγες μέρες έχουμε άλλη μια επέτειο της Επανάστασης του 1821. Φέτος, ωστόσο, συμπληρώνονται 100…

Στη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου, και ιδιαίτερα στο πλαίσιο των αντεγκλήσεων πάνω στα οργανωτικά θέματα,…

Πριν από μια εβδομάδα ο Μητσοτάκης, μιλώντας σε διεθνές φόρουμ, δήλωσε πως «υπήρχε αδικία, υπήρχε…

Το ερώτημα του τίτλου είναι αειπάρθενο μέσα στους κόλπους της αριστερόστροφης κινηματικής κοινότητας. Οι προσδοκίες…

Η πολιτική επιρροή που έχει ένα κόμμα στην κοινωνία σχετίζεται όχι μόνο με αυτά που…

Ο ερχομός ενός νέου χρόνου είναι πάντα μια ευκαιρία για ανασκόπηση, για σχεδιασμό, αλλά και…

Παρακολουθώντας τη συζήτηση περί της αντοχής της κυβέρνησης, παρ’ όλες τις προφανείς αποτυχίες, αυθόρμητα μου…

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραδεχθεί την ήττα, αν θέλει να του πιστωθεί η μάχη. Και να συνεχίσει τη μάχη. Και όχι να μεταφράζει μονίμως αυτό που καταλαβαίνουν οι πολλοί ως συμβιβασμό σε ευθύνη και σταθερότητα. Δεν υπάρχει ανάγκη ούτε για ένα νέο ΠΑΣΟΚ ούτε για μια νέα Δημοκρατική Αριστερά. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό στερέωμα δεν είναι αυτή του καλού διαχειριστή, αλλά του υπερασπιστή των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας και του ενορχηστρωτή της αλλαγής. Κι αν αντιτάξει κανείς ή καμιά ότι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αυτή την κατεύθυνση, τότε καλό θα ήταν να αναρωτηθεί σε ποιο πολιτικό (ιστορικό, νοηματικό, κ.λπ.) πλαίσιο οφείλουν αυτές να ενταχθούν προκειμένου να γίνουν κατανοητές και πιστευτές: σε αυτό του 2010-2015, σε αυτό του 2015-2019, ή σε ένα που θα αποκαθιστά τη διαρραγείσα ενότητα των δύο;