commonality

Για την Ελλάδα που διαχρονικά υπήρξε η τρίτη λιγνιτοπαραγωγός χώρα στην ΕΕ και έχει δεσμευτεί για μια εμπροσθοβαρή απολιγνιτοποίηση, ουσιαστικά ως το 2023, οι ενεργειακές κοινότητες μπορούν να είναι ο παράγοντας που θα συμβάλλει ώστε η μετάβαση να είναι πραγματικά δίκαιη και προς όφελος των πολιτών.   (...) Η Δίκαιη Μετάβαση των λιγνιτικών περιοχών δεν σημαίνει μόνο ενισχύσεις από τα ευρωπαϊκά ταμεία, ούτε μόνο δημιουργία γιγαντιαίων έργων ΑΠΕ. Σημαίνει πραγματική εθνική κινητοποίηση, κοινωνική συμμετοχή και εν τέλει αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης. Σε αυτό το πλαίσιο εργαλεία όπως οι ενεργειακές κοινότητες οφείλουν να αξιοποιηθούν. Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι το 2023 έχει αρχίσει. 

«Είναι πια ξεκάθαρο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ και το δεξιό κίνημα που τον στηρίζει δεν συνιστούν αποκλειστικό φαινόμενο των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη, τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή και αλλού, βλέπουμε κινήματα με ηγέτες δημαγωγούς οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους φόβους των λαών, τις προκαταλήψεις και τις πιέσεις για να κατακτήσουν και να διατηρήσουν την εξουσία Για να πολεμήσουμε αποτελεσματικά την άνοδο του διεθνούς άξονα του αυταρχισμού χρειαζόμαστε ένα διεθνές προοδευτικό κίνημα που θα συνταχθεί πίσω από ένα όραμα ευημερίας, ασφάλειας και αξιοπρέπειας για όλους. Και που θα αντιμετωπίζει την υφιστάμενη παγκόσμια ανισότητα· όχι μόνο εκείνη του πλούτου αλλά και εκείνη της νομής της εξουσίας. […] Σε μια εποχή εκρηκτικής συσσώρευσης πλούτου και τεχνολογίας μπορούμε να διασφαλίσουμε αξιοπρεπή ζωή για όλους. Να αντισταθούμε σε εκείνες τις δυνάμεις, είτε την τεράστια εξουσία των κυβερνήσεων είτε την τεράστια εξουσία των εταιρειών, που προσπαθούν να μας διασπάσουν και να μας στρέψουν τον έναν εναντίον του άλλου. Γνωρίζουμε ότι συνεργάζονται διασυνοριακά. Πρέπει να κάνουμε το ίδιο». - Μπέρνι Σάντερς

Το άρθρο 11 του Συντάγματος προβλέπει το αρχαιότερο δικαίωμα συλλογικής δράσης στο ελληνικό συνταγματικό δίκαιο, το δικαίωμα της συνάθροισης, του οποίου η άσκηση ορθά μεταφράζεται σε δημόσια συμμετοχή στις διαδικασίες σχηματισμού πολιτικής βούλησης της εξουσίας. Από την εποχή της δικτατορίας ισχύει το ν.δ. 794/1971 ενώ καμία κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν έφερε προς ψήφιση εκτελεστικό νόμο, αφήνοντας διευρυμένα τα όρια του δικαιώματος. Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου αποπειράται μετά από 45 χρόνια δημοκρατίας να προβεί σε ρυθμίσεις- περιορισμούς, εισάγοντας αμφίβολης συνταγματικότητας νεωτερισμούς. Το Σύνταγμα προβλέπει την απαγόρευση των υπαίθριων συναθροίσεων με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, σε δύο περιπτώσεις: σε γενικό επίπεδο αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για την δημόσια ασφάλεια και σε ορισμένη περιοχή αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Στο ν.δ. 794/1971 προβλέπονταν η θέση του «διοργανωτή» της συνάθροισης ο οποίος είχε την υποχρέωση γνωστοποίησής της στην αστυνομική αρχή 48 ώρες πριν την πραγματοποίησή της. Η γνωστοποίηση περιελάμβανε τα ατομικά στοιχεία του διοργανωτή, την ημερομηνία και ώρα της συνάθροισης, τον ακριβή τόπο, το τέρμα και την διαδρομή καθώς και τον ειδικό σκοπό της. Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου επαναφέρει το θεσμό του «οργανωτή» και την γνωστοποίηση της συνάθροισης. (...) Η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου, επί της αρχής, φέρεται να επιδιώκει την διασφάλιση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι «εντός ενός θεσμικού πλαισίου λογικής». Παραβλέπεται προφανώς ότι η εξισορροπητική λογική και στάθμιση των αντικρουόμενων κοινωνικών συμφερόντων ανήκει προνομιακά στον συνταγματικό νομοθέτη και αποτυπώνει τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς μιας ορισμένης περιόδου. Ο επαναπροσδιορισμός του πλαισίου της λογικής από τον ύστερο κοινό νομοθέτη μόνο ως θεσμική αναίδεια μπορεί να εκληφθεί.

Ο ακροδεξιός όμως λόγος, οργανωμένα και συστηματικά, στην Ελλάδα και παντού, επιλέγει να ενοχοποιεί τους πρόσφυγες. Στρέφει την οργή τμημάτων της κοινωνίας εναντίον τους, αποστρέφοντας το βλέμμα από τους πραγματικούς ενόχους, τις δυνάμεις του πολέμου (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση), τις ολιγαρχίες του πλούτου και τους πολιτικούς υπηρέτες τους. Η ξενοφοβική στοχοποίηση των προσφύγων σπέρνει διχόνοια μεταξύ των λαών, υπονομεύει και καταστρέφει την κοινωνική αλληλεγγύη, το αρχέγονο όπλο των όπου γης κατατρεγμένων και καταπιεσμένων εναντίον των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών τους. Μπροστά στην επιδημία ξενοφοβίας και ρατσισμού, δηλώνουμε ότι δεν είναι εχθροί μας οι πρόσφυγες και οι μετανάστες και ότι δεν πολεμούμε εναντίον τους! Δεν πολεμούμε εναντίον των αδύναμων, των κατατρεγμένων και εξαθλιωμένων του κόσμου αυτού! Εχθροί μας είναι οι δυνάμεις του πολέμου, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ολιγαρχία του πλούτου σε Ελλάδα και Τουρκία και οι πολιτικοί υπηρέτες της! Εχθροί μας είναι οι κάθε λογής πατριδοκάπηλοι και πολεμοκάπηλοι, οι φασίστες και οι ρατσιστές, οι έμποροι του μισανθρωπισμού! Απέναντι σε ένα σύστημα που συνθλίβει ολόκληρους λαούς, που κονιορτοποιεί τις ζωές τους και παράγει καθημερινά «περιττούς» ανθρώπους αγωνιζόμαστε για τη μαχητική αλληλεγγύη των λαών ενάντια στους κοινούς εχθρούς τους, για μια κοινωνία συντροφικότητας και ανθρωπιάς!