Γιώργος Μπουγελέκας

Είναι αξιοσημείωτο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αύξηση εγγραφών μαθητών και μαθητριών στα…

Είναι γνωστό ότι το όνομα του Μίλτον Φρίντμαν συνδέεται με τις αλλαγές της οικονομικής πολιτικής…

Έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια από τότε που η οργανωμένη Πολιτεία εξαπέλυσε μια άγρια…

Τα φαινόμενα βίας στους σχολικούς χώρους καθημερινά πληθαίνουν και απλώνονται. Δεν αφορούν πλέον μόνο τα…

Στην όμορφη πλατεία, που μετά την είπαν κόκκινη, ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι, όταν ο ήλιος θέρμαινε…

Διήγημα του Γιώργου Μπουγελέκα

«Το Μάρτη του 1944 η Ειδική επέδραμε στο ξενοδοχείο όπου έμενα με την οικογένειά μου. Η ομάδα Παρθενίου αποτελούμενη από 120 - 150 άνδρες εγκαταστάθηκε στο β’ πάτωμα και η ομάδα Παναγιωτοπούλουπου είχε δύναμη 100 ανδρών στο πρώτο. Μια μέρα ανέβηκα για κάποια δουλειά στο δεύτερο πάτωμα και είδα σ' ένα δωμάτιο δυο γυμνούς νέους εντελώς παραμορφωμένους. Στο αποχωρητήριο αντίκρισα τρία πτώματα γυμνά. Είδα τραυματίες να τους μεταφέρουν οι χωροφύλακες αναίσθητους από το ξύλο. Βλέπαμε να σέρνουν συνεχώς κρατουμένους. Ακούγαμε τις σπαρακτικές κραυγές τους την ώρα των βασανιστηρίων. Είδαμε πατέρες και μανάδες να φωνάζουν απ' έξω: «Αφήστε μας να μιλήσουμε για τελευταία φορά τα παιδιά μας».

"Το αίτημα του σοσιαλισμού δεν περιγράφει ούτε μια ουτοπία, ούτε ένα καθεστώς. Αποτελεί μια απελευθερωτική διαδικασία... Μια κοινωνία που η παραγωγή θα οργανώνεται δημοκρατικά με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, την εκπλήρωση των επιθυμιών και όχι το κέρδος... Μια άλλη Ελλάδα όμως σημαίνει και μια πιο δημοκρατική Ελλάδα. Με ένα σύγχρονο πλαίσιο για την κατοχύρωση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Για την ουσιαστική ισότητα των φύλων και την αντιμετώπιση της ανησυχητικής επίθεσης στα δικαιώματα των γυναικών. Κανένα μοντέλο όμως δεν μπορεί να γίνει ανεκτό σήμερα αν δεν περιέχει τον σεβασμό των φυσικών πόρων. Τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης είναι ήδη εδώ... Με στόχο μια οικονομία που στηρίζεται στη γνώση, την έρευνα και την καινοτομία. Μια οικονομία που δημιουργεί όχι μόνο περισσότερες, αλλά και ποιοτικότερες θέσεις εργασίας. Θέσεις πλήρους απασχόλησης με πλήρη δικαιώματα... Με αποφασιστική στήριξη του δημόσιου εκπαιδευτικού μας συστήματος, που αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση για το μέλλον της κοινωνίας μας... Έτσι η δημοκρατία μας θα αγκαλιάζει το σύνολο της κοινωνικής ζωής και θα αποτελεί η ίδια παραγωγική δύναμη, όπου η συλλογικότητα αναδεικνύει έμπρακτα την υπεροχή της έναντι της ατομικότητας και η αλληλεγγύη την ισχύ της έναντι του ανταγωνισμού. Ένας πολιτισμός ελεύθερος από το κέρδος, γόνιμος, δημιουργικός, που θα εμψυχώνει και θα ενθαρρύνει νέες αυτεξούσιες συλλογικότητες. Μια καθημερινότητα πλούσια και αυθεντική" (από τη διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία). Αν καταφέρουμε, και οφείλουμε να το κάνουμε για τους εργαζόμενους και τους συμμάχους τους, να εξειδικεύσουμε αυτούς τους στόχους σε τέτοιο βαθμό που να αγγίζουν τα όρια ενός κυβερνητικού προγράμματος, θα κάνουμε και πάλι την ελπίδα ζωντανή πραγματικότητα. Όλα στο χέρι μας είναι.

Αν ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία είναι να κερδίσει, εκτός από τους απογοητευμένους αριστερούς -οι οποίοι λόγω της μνημoνιακής πολιτικής που αναγκάστηκε ως κυβέρνηση να εφαρμόσει βρίσκονται στον χώρο της δημοσκοπικής αποχής-, και τους κεντρώους ψηφοφόρους, ο τρόπος είναι να παραμείνει προγραμματικά και πολιτικά προσηλωμένος στο ταξικά σταθερό του ακροατήριο, που είναι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, και μόνο τότε θα ακολουθήσει και εκείνο το κομμάτι των μεσαίων στρωμάτων που θα πειστεί ότι η ενίσχυση των εργαζομένων θα οδηγήσει ως συνέπεια στη βελτίωση και της δικής τους θέσης.

Ως βασικά εργαλεία της επιστημονικής δολοφονίας της δημοσιογραφίας ο συγγραφέας καταθέτει δύο μηχανισμούς. Τον μηχανισμό 1, που προκύπτει από τη συναρμολόγηση δύο αληθειών. Εκείνης που έχει δικαίωμα να έχει η οποιαδήποτε κυβέρνηση και εκείνης που έχει δικαίωμα να έχει ο κάθε πολίτης και να τη δημοσιεύει. Ωστόσο, ουδείς, ούτε οι δημοσιογράφοι - πολίτες ούτε, πολύ περισσότερο, οι κυβερνήσεις δεν αναφέρουν, έστω και δίπλα από τη γνώμη τους, «ατόφιο το γεγονός» για το οποίο γίνεται λόγος. Το αποτέλεσμα είναι η μετατροπή του γεγονότος σε γνώμη και ο θανάσιμος τραυματισμός του, που σύντομα θα οδηγήσει στην απόλυτη εξαφάνισή του, διότι, σύμφωνα με τη Χάνα Άρεντ, «το γεγονός είναι υπεράνω κάθε συμφωνίας και συναίνεσης, υπεράνω διαμάχης και γνώμης». Πέραν αυτού, πάντα κατά τον Αθανασίου, υπάρχει και «ο διαλυτικός ή εκρηκτικός μηχανισμός 2, που μπορούμε να αποκαλέσουμε μηχανισμό του συναισθήματος... που σχηματίζεται κυρίως μέσω του φόβου που είναι, σύμφωνα με όλες τις αποτιμήσεις, ο πιο αποτελεσματικός απ’ όλα τα συναισθήματα σε επικοινωνιακή κακουργία». Ολοκληρώνοντας τη μέθοδο δολοφονίας της «γεγονογραφίας», όπως θα προτιμούσε ο συγγραφέας να αποκαλείται η δημοσιογραφία, να αναφέρουμε ότι τον «απλό πολίτη δεν τον πείθουν τα γεγονότα, αλλά το 'καλό αφήγημα'». Και "καλό αφήγημα" είναι το «δικό μας αφήγημα». «Το δικό μας όχι μονάχα ως έθνος (βλέπετε, και τα εθνικά μας θέματα προτιμούμε συχνά να βλάπτουμε με άθλια παραμύθια), αλλά το δικό μας προσωπικά». Για τους εκδότες αυτό είναι μάλιστα και το πλέον επικερδές. (Νάσος Αθανασίου-Το έγκλημα που αρέσει)