Γιώργος Μπουγελέκας

Στον σύγχρονο κόσμο, στον οποίο η οικονομία υπαγορεύει ακόμη και την εκπαιδευτική πολιτική κάθε κρατικής υπόστασης ώστε να εξυπηρετούνται με άνεση οι ανάγκες του μονοπωλιακού κεφαλαίου, η Αριστερά, διαμορφώνοντας κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς συμμαχίες, οφείλει να αντιτάξει το δικό της εκπαιδευτικό όραμα, δηλαδή ένα σχολείο της γενικής παιδείας, ως εργαλείο κοινωνικής και ατομικής απελευθέρωσης.

Με μέσο όρο ηλικίας τα 39 χρόνια στις βασικές ειδικότητες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εξαιρετικά μικρό ηλικιακό μέσο όρο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση οι αναπληρωτές καθηγητές και δάσκαλοι αποτελούν ένα πολύτιμο και ολοζώντανο στελεχικό δυναμικό, που η πολιτεία έχει στα χέρια της και οφείλει άμεσα να αξιοποιήσει για την αναβάθμιση των σχολείων μας.

Σήμερα, η στόχευση θα πρέπει να είναι η ανασυγκρότηση του τμήματος παιδείας στην κατεύθυνση μιας δημόσιας πρόσκλησης και δημοκρατικής ανάδειξης των οργάνων του στην προοπτική ενός ανοίγματος σε όλους τους αριστερούς εκπαιδευτικούς που βρίσκουν τον εαυτό τους στην εκπαιδευτική πολιτική του κόμματος μας -αλλά και πολύ πιθανόν ταυτόχρονα αντιπαρατίθενται σε επιμέρους πτυχές της-, στους γονείς, στους φοιτητές και στους μαθητές, δηλαδή στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή είναι «εκ των ων ουκ άνευ» αναγκαία η επαναθεμελίωση των σχέσεων του τμήματος με το Υπουργείο Παιδείας και την ΕΠΕΚΕ στη βάση μιας μόνιμης και σταθερής αλληλεπίδρασης και ενημέρωσης με στόχους: α) την καλύτερη επεξεργασία εξειδικευμένων θέσεων και πολιτικών στην κατεύθυνση των γενικών κομματικών αποφάσεων, και β) τον συντονισμό στη δράση τους.

Η επικείμενη ψήφιση της διάταξης για την ιδιωτική εκπαίδευση βάζει έναν πρώτο αποφασιστικό φραγμό στις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις των σχολαρχών και θωρακίζει έναν ευαίσθητο εκπαιδευτικό χώρο