Κίμωνας Τζον Αποστολάκης

22
08

«Το τέλος μιας άνοιξης στην Πράγα»

O Ντούμπτσεκ παρότι μεταρρυθμιστής ήταν ένας γνήσιος μαρξιστής. Βλέποντας το πώς εξελισσόταν η χώρα του ήταν σίγουρος πως ο μοναδικός δρόμος μπροστά ήταν η μεταρρυθμιστική πολιτική. Για αυτό στην 20ή επέτειο του Νικηφόρου Φεβρουαρίου, ο Ντούμπτσεκ σε ομιλία του υπογράμμισε αυτή την ανάγκη μεταρρύθμισης για την επικράτηση του σοσιαλισμού. Τον Απρίλιο του 1968, ο Ντούμπτσεκ ανακοίνωσε το πολιτικό του πρόγραμμα «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Οι μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε αυτό το πρόγραμμα ήταν: Πρώτον, αύξηση της πολιτικής ελευθερίας που περιλάμβανε την ελευθερία έκφρασης και την χαλάρωση της λογοκρισίας. Δεύτερον, μία δεκαετή μεταρρύθμιση με το πέρας της οποίας θα ήταν εφικτές δημοκρατικές εκλογές κι ακόμη κι ο σχηματισμός κυβερνήσεων συνασπισμού. Τρίτον, μείωση της δύναμης της μυστικής αστυνομίας η οποία καταπίεζε και φυλάκιζε όποιον αυτή θεωρούσε εχθρό των συμφερόντων της χώρας. Τέταρτον, κατάργηση των περιορισμών σε ό,τι αφορούσε την μετακίνηση Τσεχοσλοβάκων στην Δύση, με αποτέλεσμα την βελτίωση των διπλωματικών σχέσεων με τη Δύση. Πέμπτον, βελτίωση των συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια. Οι μεταρρυθμίσεις βέβαια αυτές -όπως και στην αποσταλινοποίηση- οδήγησαν τους πολίτες στην απαίτηση περαιτέρω ακόμη μεταρρυθμίσεων. Η Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε να ανησυχεί με την πορεία της χώρας και με το πού θα μπορούσε να οδηγήσει αυτό το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Ο προβληματισμός τους ήταν τριπλός: Πρώτον, θεώρησαν πως η υλοποίηση αυτών των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων θα εξαπλωνόταν στο ανατολικό μπλοκ με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της Σοβιετικής Ένωσης. Δεύτερον, ανησυχούσαν πως ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων και του ανοίγματος στην Δύση θα οδηγούσε στην απόσυρση της Τσεχοσλοβακίας από το σύμφωνο της Βαρσοβίας. Αυτός ο φόβος της Σοβιετικής Ένωσης ενισχύεται από την εμπειρία του 1956 με την ουγγρική εξέγερση. Το διάστημα αυτό της άνοιξης της Πράγας, ο Μπρέζνιεφ δέχεται τρομερές πιέσεις από τον ηγέτη της ανατολικής Γερμανίας και τον ηγέτη της Πολωνίας, οι οποίοι φοβόντουσαν την εξάπλωση των μεταρρυθμίσεων αυτών στις χώρες τους. Κατά συνέπεια, ο Μπρέζνιεφ ξεκίνησε μία περίοδο έντονων διαπραγματεύσεων με τον Ντούμπτσεκ όπου προσπάθησε να τον πείσει για την ματαίωση του προγράμματός του. Παρότι αρχικά ο Ντούμπτσεκ συμφώνησε στα λόγια, πέραν τούτου συνέχισε τις μεταρρυθμίσεις. Επομένως, ο τρίτος προβληματισμός της Σοβιετικής Ένωσης που οδήγησε στην εισβολή των σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία ήταν αν η άνοιξη της Πράγας δικαιολογούσε την εφαρμογή του δόγματος Μπρέζνιεφ. Το δόγμα Μπρέζνιεφ υποστήριζε πως η Σοβιετική Ένωση έχει το δικαίωμα εισβολής σε οποιαδήποτε χώρα του ανατολικού μπλοκ, εφόσον οι ενέργειές της έθεταν σε κίνδυνο την ασφάλεια ολόκληρου του οικοδομήματος.
Περισσότερα »
07
06

Το σήμερα και το αύριο του ΣΥΡΙΖΑ

Σήμερα αυτό που είναι επιτακτική ανάγκη είναι να ανασκουμπωθούμε!
Να ανασκουμπωθούμε και να πάρουμε χαμπάρι πως για να ξανααγίνουμε κυβέρνηση δεν είναι αναγκαίο να γίνουμε μία από τα ίδια. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε την πορεία μας! Την πορεία δηλαδή της ριζοσπαστικής αριστεράς η οποία έχει λόγο, έχει επαφή με την κοινωνία και έχει προτάσεις για τη βελτίωση της ζωής του μέσου ανθρώπου με ριζοσπαστικό αριστερό πρόσημο.
Όπως έγραψε ο σύντροφος Δημήτρης Βίτσας: «Ίσως, λοιπόν, θα ήταν προτιμότερο να αναζητήσουμε όχι πώς να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τι να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και πώς μπορεί να προετοιμαστεί ως κόμμα, ως πολιτικός σχηματισμός και ως φορέας ενός ριζοσπαστικού αριστερού προγράμματος, ώστε να το πράξει.».
Και μην ξεχνάμε στόχος μας δεν είναι να γίνουμε μία από τα ίδια αλλά μέσω της πορείας και της επιρροής μας να αλλάξουμε την κοινωνία! 
Περισσότερα »
02
04

Κίμωνας Τζον Αποστολάκης: Ποιο δίλημμα θέτει η επένδυση στο Ελληνικό;

Το φιλοεπενδυτικό προφίλ, κατά την άποψη μου, κοστίζει ακριβά! Κοστίζει ακριβά σε ιδεολογικό, κοινωνικό και κινηματικό επίπεδο! Βάζοντας πλάτη σε αυτό το κλειστό κλαμπ που η κυβέρνηση ΝΔ πάει να δομήσει στο Ελληνικό δεν δείχνουμε πως μπορούμε να κάτσουμε στο τραπέζι των «μεγάλων». Δείχνουμε πως ξεχνάμε τον βηματισμό μας! Κι αυτόν τον βηματισμό χρειάζεται να ανακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να επανέλθει! Μήπως, λοιπόν, αυτή η υπερψήφιση να σταθεί ως άνοιγμα διαλόγου για το τι κόμμα θέλουμε και τι επιδιώκουμε ως πολιτικός χώρος; Μην ξεχνάμε πως, σε παραλληλισμό με την Κούβα, η Αριστερά εκφράστηκε με τον Φιντέλ Κάστρο και τους los Barbudos, ανατρέποντας τον Μπατίστα και φέρνοντας πίσω την αξιοπρέπεια στην Κούβα. Έτσι και σήμερα, πεποίθησή μου είναι πως η ελληνική κοινωνία θα αναζητήσει ξανά τη Ριζοσπαστική Αριστερά γιατί την έχει ανάγκη! Αρκεί βέβαια να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων το κόμμα που εξέφραζε τόσα χρόνια την Αριστερά αυτήν!
Περισσότερα »
15
01

Περί τάσεων κι αντιστάσεων

Με την κατάθεση των κειμένων προφανώς ξεκίνησε και η μεγάλη κουβέντα για τις τάσεις και τι ρόλο θα έπρεπε να έχουν οι τάσεις στο ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι βέβαια ξεχνούν πως ο χώρος της Αριστεράς ανέκαθεν είχε τάσεις και ιδεολογικά ρεύματα. Το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα αφιερώνει κι ολόκληρο άρθρο, το άρθρο 21, το οποίο καθιερώνει της τάσεις ως λειτουργικό κομμάτι του κόμματος «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα πολιτικά και οργανωτικά ενιαίο. Δεν αποτελεί άθροισμα ιδιαίτερων πολιτικών ομάδων. Στο πλαίσιό του αναγνωρίζεται η δυνατότητα ύπαρξης και λειτουργίας τάσεων και ρευμάτων ιδεών. Τα μέλη του κόμματος έχουν τη δυνατότητα να συνδιαμορφώνουν και να προβάλλουν συλλογικά τις απόψεις και προτάσεις τους μέσα στο κόμμα αλλά και δημόσια.». Που έγκειται λοιπόν όλη η ενόχληση; Τα διαβάσανε άραγε όλοι αυτοί που βιάστηκαν να κατακρίνουν; Να σημειώσω εδώ πως τα κείμενα αυτά εγκρίθηκαν από το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος αλλά κι από τον ίδιο το σ. Πρόεδρο. Όποιος αφιερώσει το χρόνο να διαβάσει αυτά τα κείμενα θα καταλάβει πως είναι ξεκάθαρα κείμενα συμβολής στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου. Κείμενα τα οποία έρχονται σε μία περίοδο δύσκολη (18 μήνες μετά την εκλογική ήττα του κόμματος) αναγνωρίζοντας το πρόβλημα που έχει εδώ και καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ, στην επικοινωνία με την κοινωνία και τα κινήματα αλλά και την αδυναμία που έχει παρατηρηθεί στην άσκηση αντιπολίτευσης η οποία φαίνεται σε μεγαλύτερο μέρος να βασίζεται στον καταγγελτικό λόγο. Το καθένα απ’αυτά προτείνει τη δική του πρόταση για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα και πώς μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Το δεδομένο είναι πως έχει έρθει η ώρα όλοι μαζί να συζητήσουμε, να προτείνουμε και να συνδιαμορφώσουμε το αφήγημά μας που θα εμπνεύσει την κοινωνία και τον κινηματικό χώρο. Τα κείμενα της ΡΕΝΕ και της Ομπρέλας είναι η αρχή της συζήτησης! Αντί ορισμένοι να βιάζονται να φιμώσουν ή να απαξιώσουν αυτά τα κείμενα, ας σταματήσουν να παίζουν τους μπουρλοτιέρηδες κι ας μάθουν πως η αριστερά, ποσο μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα είναι χώρος Δημοκρατίας, συζήτησης και συνδιαμόρφωσης πολιτικών γραμμών.
Περισσότερα »
01
11

Ο μπλερισμός εξοστράκισε τον Κόρμπιν

Με την παραίτηση του Κόρμπιν, την προεδρία ανέλαβε ο Κιρ Στάρμερ, ένας ξεκάθαρα μπλερικός, ο οποίος έχει ταχθεί στο πλευρό του Μπλερ σε περιόδους όπου το ίδιο το κόμμα και η κομματική βάση τον θεωρούσε μελανή σελίδα στην ιστορία του κόμματος, με βάση την τακτική που ακολούθησε στον πόλεμο στο Ιράκ αλλά και λόγω της σοσιαλδημοκρατικοποίησης του κόμματος που οδήγησε στην κατηφόρα τους Εργατικούς. Ο Κιρ Στάρμερ εμφανίζεται λοιπόν σήμερα ως νέος Μπλερ θέλοντας να δημιουργήσει κι αυτός ένα «New Labour» στο οποίο φυσικά δεν χωράνε ριζοσπαστικές αριστερές φωνές όπως του Κόρμπιν, ο οποίος συνεχίζει κι έχει επιρροή σε μεγάλο μέρος της κομματικής βάσης. Η δίωξη Κόρμπιν λοιπόν ήρθε με πρόφαση τη δήλωση του μετά από την έκδοση της εκθεσης της Επιτροπής Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με θέμα τον αντισημιτισμό στο Εργατικό Κόμμα. Στη δήλωσή του ανέφερε πως ο αντισημιτισμός στο κόμμα είχε «υπερεκτιμηθεί δραματικά για πολιτικούς λόγους». Φυσικά όλοι καταλαβαίνουν, γνωρίζοντας τον εσωκομματικό πόλεμο που προηγήθηκε απέναντι στον Κόρμπιν αλλά και γνωρίζοντας το τι πρεσβεύει ο Στάρμερ και η ομάδα του, πως επρόκειτο για μία ξεκάθαρα πολιτική δίωξη η οποία έχει σκοπό να καταπνίξει την συνέχιση της προσπάθειας ριζοσπαστικοποίησης. Το ζήτημα για το Εργατικό Κόμμα είναι να κατανοήσει πως η σοσιαλδημοκρατική φάση του μπλερισμού στο κόμμα έχει οδηγήσει σε μία δεκαετία νεοφιλελεύθερης θατσερικής λαίλαπας στην χώρα. Ο μόνος που μπόρεσε να φέρει ελπίδα στον Βρετανικό Λαό ήταν το Εργατικό Κόμμα που προσπαθούσε να δομήσει ο Κόρμπιν, δηλαδή ενα γνήσιο αριστερό και ριζοσπαστικό κόμμα. Ας ελπίσουμε πως στο τέλος θα επικρατήσουν εκείνες οι φωνές που έδωσαν ελπίδα στον κόσμο κι αναζωπύρωσαν το πάθος των νέων και των απλών ανθρώπων να σταθούν δίπλα στο Εργατικό Κόμμα. Έως τότε το μέλλον προβλέπεται αβέβαιο...
Περισσότερα »
28
09

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα ήταν ένα κόμμα πλουραλισμού

Εντάξει με την επιτροπή δεοντολογίας ( αν και διαφωνώ ) αλλά όσα ακούγονται περί δικαιώματος διαγραφών απευθείας από την επιτροπή και τον πρόεδρο πάνε μίλια μακριά... Δεν έχουν διαβάσει οι εκφραστές αυτής της άποψης το καταστατικό του κόμματος; Πέραν τούτου θα ήθελα να παραθέσω πως η διαφωνία μου έγκειται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα ήταν ένα κόμμα πλουραλισμού. Γι’αυτο και στα 15 μου εντάχθηκα στο κόμμα μας, διότι μου έδινε το περιθώριο διαφωνίας και εποικοδομητικής κριτικής. Από πότε ξεκίνησε το κόμμα να είναι οικόπεδο ορισμένων με ερείσματα στα ΜΜΕ μας;; Να δέχεται μονάχα την άποψη ορισμένων προβεβλημένων στελεχών και να καταδικάζει τις απόψεις συντρόφων; Πολλοί σύντροφοι παραθέτουν αυτή την επιτροπή δεοντολογίας ως τον κακό μπαμπούλα που θα διώξει τον Τσακαλώτο επειδή είπε στον Τσίπρα πως δεν είναι σωστό να αποκαλούμε τον Μητσοτάκη απατεώνα για τους λόγους που παρέθεσε πολύ σωστά στο άρθρο του. Ας σοβαρευτούμε επιτέλους συντρόφισσες και σύντροφοι!! Όσοι εκφράζουν τέτοιες απόψεις υποσκάπτουν την κομματική ενότητα. Σε κοινό αγώνα είμαστε! Το γεγονός πως υπάρχει διαφορετική άποψη δεν αντισταθμίζεται με ορισμένους να λένε καθημερινά «έξω οι 53», «έξω το 3%», «έξω αυτοί που ασκούν εσωκομματική κριτική» κ.ο.κ. Λίγο μπάστα! Το κόμμα αυτό, στο οποίο είμαστε μέλη έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον! Ο σ. Ευκλείδης είπε το εξής «Πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες. Από τη μια μεριά, αυτό το είδος πολιτικής αντιπαράθεσης αποξενώνει μεγάλο μέρος των πολιτών, και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες. Και κάτι χειρότερο: πολλοί ταυτίζουν την πολιτική με αυτό το είδος αντιπαράθεσης και όχι με μια εν δυνάμει δραστηριότητα χειραφέτησης. Από την άλλη, ακριβώς γιατί όλοι οι αντίπαλοι μας δεν είναι, και δε θα μπορούσαν να είναι απατεώνες, αυτή η τακτική υποτιμάει τον αντίπαλο – πάντα επικίνδυνο πράγμα σε όλων των ειδών διαμαχών – και δεν είναι πειστική». Ας σκεφτόμαστε λοιπόν λίγο τι γράφουμε δημόσια κι ας μην πέφτουμε σε ατασθαλίες, βασιζόμενοι σε δημοσιεύματα τα οποία δεν έχουν επαφή με τα ιδανικά του κόμματος και την πραγματικότητα. Όλοι μαζί παλεύουμε σε κοινό αγώνα με συγκεκριμένο στόχο! Πέραν τούτου δεν ξέρω γιατί μου έρχεται αυτό το απόφθεγμα στο μυαλό όταν μιλάω για τα εσωκομματικά αλλά επιτέλους «προλετάριοι δεν έχετε να χάσετε ΤΙΠΟΤΑ εκτός από τις αλυσίδες σας»!!! Επομένως αυτά τα μικροπολιτικά και παραπολιτικά ας τα αφήσουμε πίσω μας! Ας καταλάβουμε επιτέλους πως στόχος μας είναι η χάραξη μίας πολιτικής που θα έχει στόχο την σοσιαλιστική μεταρρύθμιση κι ας παλέψουμε όλοι για αυτό τον κοινό σκοπό!
Περισσότερα »
  • 1
  • 2