Αναδημοσιεύσεις

24
12

Ιστορία από τα μέσα

Patrick Radden Keefe «Μην πεις λέξη. Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία. Η κρυφή ιστορία του ΙΡΑ», μετάφραση: Κωστής Πανσέληνος, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2021 Στέκομαι σε πρώτη φάση στoν τίτλο: «κρυφή», μια ιστορία από τα μέσα. Έχουμε να κάνουμε με προφορική ιστορία. Σειρές συνεντεύξεων, οι οποίες προορίζονταν για το ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Βοστόνης. Το υλικό περιλάμβανε επαφές τόσο με ενωτικούς όσο και με ρεπουμπλικάνους, ή, με θρησκευτικούς όρους, με προτεστάντες και καθολικούς. Δεκάδες συνεντεύξεις με προσωπικότητες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο τα χρόνια στα οποία αναφερόμαστε. Ο Keefe αντλεί από αυτό το υλικό και εστιάζει σε πρόσωπα που έπαιξαν μείζονα ρόλο στην περίοδο που χαράχτηκε στη συλλογική μνήμη ως οι Ταραχές: με επίκεντρο το Μπέλφαστ, μια περίοδος που εκκινεί από τα τέλη του ’60 και φτάνει ως τη Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής το 1998.
24
12

Η «κατάρα» του φυσικού αερίου

H Κύπρος καταβάλλει σήμερα το πιο ακριβό τίμημα. Το φυσικό αέριο μετατράπηκε από καταλύτης συνεργασίας σε πηγή διαρκούς σύγκρουσης με άνισους όρους. Τώρα, οι Ευρωπαίοι αναζητούν συμβιβασμό καλώντας την κυπριακή κυβέρνηση να δει ρεαλιστικά την πράσινη μετάβαση, καθώς τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνται. Τα στοιχεία ενός εφικτού συμβιβασμού επαναλαμβάνονται συνεχώς από τον ΟΗΕ και η Ε.Ε. τα ασπάζεται πλήρως: συνολική επίλυση, ομοσπονδιακές αρμοδιότητες πάνω στους φυσικούς πόρους και κατανομή εσόδων, όπως συμφωνήθηκαν. Τι γίνεται όμως στον ενδιάμεσο χρόνο; Εν γνώσει του ΟΗΕ και της Ε.Ε. είναι επίσης η γραπτή πρόταση που κατέθεσε το ΑΚΕΛ και συζήτησε πρόσφατα με την Ε.Ε. στις Βρυξέλλες ο νέος γενικός γραμματέας του, Στέφανος Στεφάνου. Η διαφοροποίηση ΑΚΕΛ από τη γραμμή Αναστασιάδη είναι ξεκάθαρη γιατί συνδέει την κοινή διαχείριση του φυσικού αερίου με την επαναφορά στις ράγες της επίλυσης του Κυπριακού. Πιο συγκεκριμένα, το ΑΚΕΛ εισηγείται τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη διαχείριση του φυσικού αερίου υπό την προϋπόθεση της υπογραφής στρατηγικής συμφωνίας για το Κυπριακό – τα 6 σημεία του Πλαισίου Γκουτέρες. Σε ορατό χρόνο, ακολούθως, να καταλήξουν σε συνολική συμφωνία επίλυσης για να επωφεληθούν από το φυσικό αέριο.
24
12

Έφη Αχτσιόγλου: Συνέδριο μάχης

Οι προτεραιότητες που θέτουμε είναι σαφείς: ● Ανάκτηση της εργασίας με ρύθμιση της αγοράς εργασίας, αύξηση των μισθών και τόνωση της συλλογικής οργάνωσης. ● Ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, όχι απλώς ως μηχανισμού αντιμετώπισης της φτώχειας, αλλά ως πυλώνα κοινωνικής δικαιοσύνης. ● Διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θέτει στον πυρήνα του τον κόσμο της εργασίας. ● Ενίσχυση της δημοκρατίας μέσα από βαθιές θεσμικές τομές. ● Διεκδίκηση ενός διαφορετικού μέλλοντος για την Ευρώπη, με αξιοποίηση των ρωγμών που διανοίγονται στο μέχρι χθες άκαμπτο νεοφιλελεύθερο μπλοκ και συνέργειες με προοδευτικές δυνάμεις. ● Αποτελεσματική παρέμβαση στη μεγάλη συζήτηση για την επόμενη μέρα του οικονομικού περιβάλλοντος στην Ε.Ε. Είναι προφανές ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια σύγκρουση για τη διαχείριση του υπάρχοντος, αλλά με μια συνολική αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης. Και αυτή η αντιπαράθεση δεν διεξάγεται απλώς και μόνο στο επίπεδο της καθημερινής πολιτικής, αλλά και στο επίπεδο των ιδεών που υπο-προσδιορίζουν αυτή την πολιτική. Οφείλουμε, λοιπόν, να δώσουμε και τις δύσκολες ιδεολογικές μάχες. Διότι όταν οι ιδέες της Αριστεράς γίνονται υλική δύναμη, όταν δηλαδή αποκτούν φορείς και πολλαπλασιαστές, οδηγούν και σε μεγάλες πολιτικές νίκες. Γι’ αυτό είναι κρίσιμη η αντιστοίχιση της πολιτικής επιρροής του κόμματος με τα κοινωνικά του ριζώματα, με τη δυνατότητά του να οργανώνεται στη βάση της κοινωνίας και να παρεμβαίνει ουσιαστικά στους θεσμικούς φορείς εκπροσώπησής της. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για μια μεγάλη νίκη της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Είναι οι προϋποθέσεις για να ανατραπεί το επικίνδυνο καθεστώς της νέας Δεξιάς στη χώρα.
24
12

Οδοιπορικό Αλληλεγγύης: Από την οικογένεια του Νίκου Σαμπάνη στο Σοφο Ασπρόπυργου ως την οικογένεια της μικρής Όλγας Θεοδωροπούλου στις φτωχογειτονιές του Πειραιά.

Η «Αλληλεγγύη για Όλους», ο Αόρατος Πειραιάς και ο Αόρατος Κόσμος Νέας Ιωνίας-Ηρακλείου συνεχίζουν το…
24
12

Σοφία Βιδάλη: Περί του κοινωνικού υπογείου

Με λίγη σοβαρότητα στην έρευνα μπορεί να γίνει σαφές, ότι ο «υπόκοσμος» ως όρος είναι ένα εφεύρημα της λαϊκής φαντασίας στην Ευρώπη, που διατηρήθηκε, καθώς δημιουργούσε σύγχυση αλλά και ασυλίες για το οργανωμένο έγκλημα των μεγάλων αστικών κέντρων –που δεν είχαμε στην Ελλάδα– ότι το έγκλημα είναι διαταξικό φαινόμενο και ότι η πολιτική, η βία αλλά και η κοινή παρανομία αρκετές φορές στην ιστορία βρέθηκαν στην «ίδια πλευρά του δρόμου». Κυρίως όμως με μια καλή επισκόπηση βιβλιογραφίας μπορεί να γίνει σαφές και σε λαϊκά αναγνώσματα ότι η βία μαθαίνεται. Διαφορετικά για αυτή τη βία δεν είναι υπόλογος κανείς αλλά μόνον ο Θεός (!). Και όπως έλεγε και ο Ηλίας Πετρόπουλος (κρατώ τη ορθογραφία του): «Η ελληνική λέξη υπόκοσμος (υπό+κόσμος) αποδίδει θαυμάσια την έννοια του κοινωνικού υπογείου. Δυστυχώς η επικρατούσα ιδεολογία έδοσε στην λέξη υπόκοσμος μιαν υποτιμητική χροιά».
24
12

Νίκος Φίλης: Για την προκλητική φιέστα Μπακογιάννη

Η απόφαση του δημάρχου της Αθήνας να διαθέσει το ποσό των 215.000 € ως αμοιβή για μια 17λεπτη πρωτοχρονιάτικη παράσταση γνωστού καλλιτέχνη, με μοναδικό θεατή τον ίδιο τον κ. Μπακογιάννη (!) και με απευθείας ανάθεση, συνιστά αχρείαστη και προκλητική σπατάλη. Ακόμα περισσότερο, αποκαλύπτει μια νοοτροπία, δηλωτική των προτεραιοτήτων και του «γούστου» μιας τάξης που ζει πολύ μακριά από τα προβλήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας, αλλά που επίσης θέλει αυτή την απόσταση να την προβάλλει και να την δείχνει, ως οικόσημο υπεροχής. Βιώνουμε μια πολλαπλή κρίση. Τα νοσοκομεία στενάζουν, συνάνθρωποί μας μες τις γιορτές περνάνε δύσκολα. Η «απάντηση» του δημάρχου Αθηναίων, δημάρχου των... δύο μεγάλων περιπάτων των εκατομμυρίων, είναι 17 λεπτά γκλαμουριάς και επίδειξης πλούτου, με υπερπολυτελή σκηνικά και πανάκριβες βιντεοσκοπήσεις, αντί για μόνιμη και διαρκή ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη. Δηλωτικό αντίληψης, ύφους, προτεραιοτήτων... Οφείλει να ακυρώσει ο κ. Μπακογιάννης αυτήν την εκτός τόπου και χρόνου πρόκληση, αλλά δεν πιστεύω ότι διαθέτει το θάρρος και κυρίως ότι κατανοεί το βαθμό της πρόκλησης. Ιδιαιτέρως όταν τα ακροκεντρώα τρολ και στρατευμένα ΜΜΕ προστρέξουν, ως συνήθως, να τον υποστηρίξουν. Τουλάχιστον μετά την «συναυλία» ας βρει χρόνο να δει τα «Ιδιωτικά βίτσια και δημόσιες αρετές» του Μίκλος Γιάντσο. Κάτι μπορεί να μάθει.
24
12

Χριστόπουλος για Ζακ Κωστόπουλο: “Η δολοφονία του, επιτομή του ρατσιστικού εγκλήματος”

«Είμαι εδώ γιατί αξιολογώ ότι αυτή η υπόθεση είναι σημαντική. Ένα έγκλημα που συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά για τα οποία η οργανωμένη κοινωνία και η δικαιοσύνη πρέπει να στείλει ένα μήνυμα που δεν είναι ατιμωρησία. Πράξεις βάρβαρες που απαξιώνουν τη ζωή θα πρέπει να αποδοκιμαζονται και να τιμωρούνται» (...) «Το έγκλημα αυτό στα δικά μου μάτια είναι η επιτομή του ρατσιστικού εγκλήματος. Ο δράστης θεωρεί ότι οι ιδιότητες του θύματος συμπυκνώνουν εκείνο που ο δράστης αποστρέφεται. Η ελληνική δικαιοσύνη πρέπει να στείλει το μήνυμα για να κοιμόμαστε και εμείς ήσυχοι. Τρία χρόνια τώρα οι αρχές ερευνούν και ούτε πειθαρχικά δεν έχει γίνει τίποτα. Αυτο το παιδί επειδή θεωρήθηκε ότι συμπυκνώνει όλα όσα εκείνοι αποστρέφονται, είχε αυτή την τύχη». (...) «Με στερεότυπες ιδιότητες που του απέδιδαν όπως ότι ήταν άτομο του περιθωρίου, κλεφτρόνι, πρεζάκι» (...) «Πιστεύω και εύχομαι όλη αυτή η βαρβαρότητα επιτελέστηκε επειδή αυτός ο άνθρωπος πέθανε χτυπημένος στο ξύλο εξαιτίας αυτών ιδιοτήτων που οι κατηγορούμενοι νόμιζαν ότι είχε. Δεν θεωρώ ότι τσακώθηκαν ούτε για ερωτικά ούτε για πολιτικά ούτε για ποδοσφαιρικά».