Αναδημοσιεύσεις

10
10

Βασίλης Ρόγγας: Η ριζική ενδεχομενικότητα του μέλλοντος στην περίπτωση των Εξαρχείων

Το κεφάλαιο, πέρα από τους παράνομους τρόπους συσσώρευσης που βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας στην πλατεία Εξαρχείων (ναρκωτικά και πορνεία), που διόλου λίγα χρήματα δεν αποφέρουν, έχει και ακόμα τέσσερις νόμιμους τρόπους να αναπτυχθεί στην περιοχή. Από αυτές τις τέσσερις εκφορές, αισθητή την παρουσία τους έχουν κάνει οι δυο μόνο: οι μαζικές αγορές κατοικιών, κυρίως από ξένους επενδυτές και ο υπερτουρισμός, που, από ό,τι φαίνεται, θα συνεχίζει να καλπάζει τα επόμενα χρόνια. Η τρίτη εκδοχή θα είναι οι κατασκευές: αλλαγή της πλατείας ή όποιου άλλου χώρου επιλεχθεί για μετρό και οι κατασκευές γύρω από αυτό, αναπλάσεις πεζόδρομων, του Λόφου Στρέφη κλπ. Και ο τελευταίος τρόπος είναι η διαφοροποίηση της χρήσης της γης. Πολυτελέστερα καταστήματα, όπως στο Κολωνάκι που είναι λίγο πιο πάνω, κλείσιμο του Πολυτεχνείου (και άρα φυγή του νεανικού δυναμικού που γεμίζει την περιοχή των Εξαρχείων εδώ και 150 χρόνια), σπάσιμο των καταλήψεων και των στεκιών του αναρχικού χώρου κ.ο.κ. Όλες οι αντιστάσεις των κατοίκων και των πολιτικών συλλογικοτήτων έχουν, λίγο έως πολύ, αποτύχει, είτε έχουν βίαιη, είτε έχουν ειρηνική μορφή. O «εχθρός», με τη συνέργεια του κράτους, βιάζεται να κερδίσει και είναι υπέρτερος σε όλων των ειδών τους πόρους: χρήματα, ΜΜΕ (και άρα πλαισίωση της περιοχής ως άβατο), αστυνομία (για το κλασσικό ξύλο, δακρυγόνο, συλλήψεις) είναι όπλα που θα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί. Αυτοί οι πόροι τις περισσότερες φορές είναι επαρκέστατοι, έτσι ώστε οι κυρίαρχοι να νικήσουν. Άλλες φορές όμως όχι. Και επειδή έχουμε να κάνουμε με το χώρο, ας πούμε μια ιστορία γι’ αυτόν. Έπειτα από τις επαναστάσεις του 1848, ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης καλεί τον προτεστάντη πολεοδόμο Οσμάν από την Αλσατία να αναπλάσει το Παρίσι. Εκείνος με γερμανική αποφασιστικότητα γκρέμισε και ξαναέκτισε το 60% των κτιρίων της γαλλικής πρωτεύουσας. Ολόκληρες εργατικές γειτονιές εξαφανίστηκαν από προσώπου γης για να δημιουργηθούν στη θέση τους τα περίφημα μεγάλα βουλεβάρτα. Περίπου είκοσι χρόνια μετά, ξεσπούσε η Παρισινή Κομμούνα και δεν την σταμάτησε το ξεθεμελίωμα της πόλης, δεν μπόρεσε να τη σταματήσει το κεφάλαιο και τα όπλα του.
09
10

Τάσος Τρίκκας: Ψηφιακό μέλλον

Προς το παρόν ο ψηφιακός μετασχηματισμός, κατά τις διακηρύξεις των παραγόντων που τον ελέγχουν, συνίσταται στον επανασχεδιασμό του συστήματος σύνδεσης των ανθρώπων, των διάφορων δεδομένων και διαδικασιών με τη συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης και των «έξυπνων» συσκευών. Οι ένθερμοι οπαδοί του υποστηρίζουν ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός αυξάνει εντυπωσιακά την παραγωγικότητα και αναβαθμίζει τη συνεργασία στην παραγωγική διαδικασία ανάμεσα σε άτομα και κοινωνικές τάξεις. Η άποψη γίνεται δεκτή και από τμήματα του προοδευτικού χώρου με το επιχείρημα ότι “αν δε μπορείς να ανατρέψεις τον καπιταλισμό, πρέπει να εργαστείς για μια νέα θεσμική ισορροπία, ευνοϊκότερη για τους εργαζομένους, μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού”. Με την πρώτη ματιά γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για την καθόλου πρωτότυπη ιδέα της αναζήτησης εναλλακτικών στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Το μετασχηματιστικό σχέδιο σε συνδυασμό με τη συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης θα τροποποιήσει τις κοινωνικές σχέσεις κεφαλαίου-εργασίας, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί ώς τώρα. Στο ζεύγος καπιταλιστές - εργατική τάξη οι εργάτες είναι απαραίτητοι για τους καπιταλιστές, που απομυζούν από αυτούς την υπεραξία. Όταν οι εργάτες υποκατασταθούν από τα ρομπότ, το κεφάλαιο θα τους χρειάζεται μόνο ως καταναλωτές. Νέες μορφές στυγνής καταπίεσης θα τους περιμένουν.
09
10

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Δεν βγαίνει ανάπτυξη 2,8%, θα κόψουν κοινωνικό κράτος

Το 2,8% δεν είναι ο αριθμός που πραγματικά προβλέπουν, είναι αυτό που χρειάζονται για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό, backward engineering όπως λέγεται … Λες τι χρειάζομαι για να κλείσει ο προϋπολογισμός; 2,8%. Τι πρέπει να υπάρξει για να έχω 2,8%; Αυτά. Το ίδιο ισχύει και για άλλα μέτρα. Κλείνουν το κενό με μεγαλύτερη ανάπτυξη, με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές που υποτίθεται ότι θα φέρουν πάνω από 600 εκατ. ευρώ, μειώνουν το “ταβάνι” των δαπανών (και δεν ξέρουμε ακόμη αν είναι στην Υγεία, την Παιδεία, κτλ. κ.ά) (...) μέσα στην κυβέρνηση υπάρχουν… true believers που «έχουν δαγκώσει την λαμαρίνα του νεοφιλελευθερισμού», ότι αν μειωθεί η φορολογία θα υπάρχει φοβερή ώθηση στην οικονομία … ο κ. Σκυλακάκης π.χ. το πιστεύει ο άνθρωπος … υπάρχουν και οι ρεαλιστές … αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν τους πολυπειράζει αν δεν τους βγει. Αν έχουν έλλειμμα, θα κόψουν το κοινωνικό κράτος … κάθε εμπόδιο σε καλό, γι’ αυτούς.
09
10

Μιχάλης Υδραίος: Αναζητώντας την ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα

Η διαδικασία για το 3ο συνέδριο «τομής και συνέχειας» του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει νόημα εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι η συζήτηση επί της ουσίας θα πρέπει να αφορά την ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Πρώτη και απαραίτητη παράμετρος της νέας εποχής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προγραμματική ανασυγκρότησή του, η εκπόνηση ενός προγράμματος της μεταμνημονιακής εποχής που κατά τη γνώμη μου πρέπει να στηρίζεται σε τρεις βασικούς άξονες: 1. Την υπέρβαση των κοινωνικών ανισοτήτων και την προστασία της εργασίας. 2. Την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία του περιβάλλοντος. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την ανάγκη ενός ριζικού επαναπροσανατολισμού σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν μας. Εάν δεν θέλουμε η οικολογική σημαία να είναι σημαία ευκαιρίας, εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τη νέα γενιά που διαδηλώνει για να αλλάξει το σύστημα και όχι το κλίμα, οφείλουμε να δούμε αυτοκριτικά και να διορθώσουμε αποφασιστικά την πολιτική μας σχετικά με τις εξορύξεις στις ελληνικές θάλασσες αλλά και σε άλλα μέτωπα (Αγραφα, Σκουριές, καύση απορριμμάτων). 3. Την εμβάθυνση της δημοκρατίας, τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, την προστασία της διαφορετικότητας, τη δημοκρατική και ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού. Στη δική μου οπτική οι τρεις παραπάνω άξονες συγκροτούν τον πυρήνα του προγράμματος του δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Πρόγραμμα που θα αποκαταστήσει και θα διευρύνει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τις δυνάμεις της εργασίας, κυρίως με τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, όπου ηττηθήκαμε εμφατικά στις πρόσφατες εκλογές, και τη νεολαία.
08
10

Νίκος Φίλης για εξορύξεις υδρογονανθράκων: Η θετική μετατόπιση ΣΥΡΙΖΑ προάγγελος νέας πολιτικής πραγματικότητας (Video)

Στο μέλλον, σε δυο ή τρεις δεκαετίες, αν έχουμε μείνει αδρανείς, οι σημερινοί νέοι και αυριανοί στα πολίτες, θα στραφούν πίσω πίσω και θα κραυγάσουν «τι κάνατε»; Με ποιους θέλουμε να είμαστε τότε; Με εκείνους που ενήργησαν με ιδιοτέλεια, που αδιαφόρησαν όλως διόλου, ή με εκείνους που κόντρα στο ρεύμα πάσχισαν για μια άλλη, ριζικά διαφορετική, ενεργειακή πολιτική;  Η απάντησή είναι με τους δεύτερους. Με τα εκατομμύρια πολίτες που δίνουν την μάχη για το περιβάλλον στους δρόμους του πλανήτη. Θα δώσουμε τη μάχη για το περιβάλλον και την ανθρωπότητα και θα την κερδίσουμε. Με τα παιδιά, με την Γκρέτα, που πρέπει να καλέσουμε στη Βουλή, να την ακούσουμε. Όπως και στις διαδηλώσεις των παιδιών στο Σύνταγμα, εκεί μαζί τους, κάθε Παρασκευή. Εκεί είναι η πραγματική βουλή των Εφήβων, στις διαδηλώσεις, όχι στις διαδικασίες εσωτερικού χώρου. Να απαντήσουμε σε όσες προκλήσεις υπάρχουν, όπως στη δίωξη, την αγωγή εναντίον του δημάρχου Κερατσινίου από την πετρελαϊκή Oil One που όπως έχει καταγγελθεί βρωμίζει το περιβάλλον και καθιστά Σοβέζο την περιοχή.  Ακούστηκε κριτική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταβάλλει θέση. Πρόκειται για μια θετική μετατόπιση, που είναι προάγγελος μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Αρκεί όμως από το ακατανόητο «ναι» στις συμβάσεις παραμονή των εκλογών να πάμε σήμερα σε ένα «παρών»; Κατά τη γνώμη μου όχι. Το ξεπούλημα που ετοιμάζεται για τα ΕΛΠΕ είναι πραγματικό πρόβλημα, αλλά είναι το έλασσον. Το μείζον είναι η κλιματική αλλαγή. Και αυτή υπήρχε και πριν τις εκλογές. Είναι λάθος να μην κάνουμε αυτοκριτική μπροστά στην κοινωνία και την ελληνική νεολαία. Αυτή είναι η δύναμη της Αριστεράς. Να μπορεί να διορθώνει τα λάθη της και να κερδίζει συνειδήσεις των πολιτών σε μια γραμμή αλλαγής της κοινωνίας, σε μια γραμμή κοινωνικά και περιβαλλοντικά ισόρροπης ανάπτυξης.
08
10

Μαρία Καραμεσίνη: Επιθετικός νεοφιλελευθερισμός και συλλογικές διαπραγματεύσεις

Την επιβράβευση, από την αποστολή του ΔΝΤ, για τις εργασιακές διατάξεις του αναπτυξιακού πολυνομοσχεδίου απέσπασε η ελληνική κυβέρνηση πριν λίγες μέρες, με την κριτική επισήμανση ότι προτιμότερο θα ήταν «να στοχεύουν στην πλήρη αποκατάσταση των μεταρρυθμίσεων-ορόσημο που εισήχθησαν κατά την περίοδο 2011-2013». Φαίνεται όμως πως η κυβέρνηση εκτιμά ότι οι θεσμικές αλλαγές του πολυνομοσχεδίου αρκούν στο να δώσουν τη χαριστική βολή στις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, στα συνδικάτα και στον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων συνολικά, χωρίς να χρειάζεται επαναθεσμοθέτηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών συμβάσεων, κομβικό μέτρο-ορόσημο της περιόδου 2011-2013, που υπαινίσσεται η έκθεση της αποστολής το ΔΝΤ. Οι βασικές θεσμικές αλλαγές συνοψίζονται ως εξής: ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας των συνδικάτων για μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία, εξαιρέσεις επιχειρήσεων από τις κλαδικές συμβάσεις και επιβολή εμποδίων στην επέκταση της ισχύος των τελευταίων στους μη συνδικαλισμένους μισθωτούς, υπερίσχυση των τοπικών κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων έναντι των αντίστοιχων εθνικών.
08
10

Χρήστος Καραγιαννίδης: Ο προϋπολογισμός και τα ψέμματα της ΝΔ

Η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη είναι αναγκασμένη να πει την αλήθεια γιατί πλέον δε μπορεί να διαστρεβλώσει ή να κρύψει οτιδήποτε. Και δεν μπορεί να πει ψέματα γιατί ο προϋπολογισμός είναι δημόσιο έγγραφο και περνάει κι από τον έλεγχο της ΕΕ. Οπότε αυτά που έλεγαν μέχρι τον Ιούλιο περί 4ου μνημονίου, περί αναιμικής ανάπτυξης, περί κατεστραμμένης οικονομίας όπως καταλαβαίνει οποιοσδήποτε διαβάζει το προσχέδιο ήταν απλά ΨΕΜΑΤΑ. Και ήταν συνειδητά ψέματα που καλλιέργησαν τα ελεγχόμενα από τη ΝΔ ΜΜΕ αλλά και ο σημερινός υπουργός οικονομίας.
08
10

Μαρία Λυκούρα: Ιδού η Βραζιλία, ιδού και το πήδημα

Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Επομένως είναι αναγκαίο καθημερινά να επαναλαμβάνουμε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι μια εξόχως σοβαρή παράταξη, η οποία πήρε την τύχη της χώρας στα χέρια της για να τη σώσει από τους Συριζομαδούρους. Προ του κινδύνου να επικρατήσουν συνθήκες σοβιετίας -εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, κοινωνικό κράτος και τα τοιαύτα- η εθνοσωτήριος κυβέρνηση ήρθε να δώσει άλλο αέρα στα πανιά μας, κυρίως κοπανιστό. Να 'ναι καλά ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, που ως άλλος Τρούμαν, έδωσε τη λύση. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του το περασμένο Σάββατο στο ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», ανέφερε ότι η επαναστατική και επιτυχημένη οικονομική φόρμουλα του Ρίγκαν και της Θάτσερ, την οποία ακολουθούν σήμερα ο Τραμπ και ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία, θα λειτουργήσει το ίδιο επιτυχημένα και στην Ελλάδα. Ιδού η Βραζιλία, ιδού και το πήδημα, λοιπόν! Με ένα απλό χοπ θα περάσει η χώρα -απλά και ακροδεξιά- από τους Μαδουραίους στους Μπολσοναραίους και η ευημερία (κάτι δικών τους, ονόματα δεν λέμε) θα εξασφαλιστεί χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
08
10

Άγγελος Τσέκερης: Επισημάνσεις

Είναι απλό το σχέδιο της κυβέρνησης για το προσφυγικό. Τους βαφτίζεις όλους λαθρομετανάστες και τους πετάς στη θάλασσα. Ή τους κλείνεις κάπου να τρώνε ο ένας τον άλλον. Για τις επικοινωνιακές ανάγκες του σχεδίου, ανακλήθηκαν ο Άδωνις και ο Βορίδης, που το τελευταίο διάστημα το παίζανε συγκρατημένοι μετριοπαθείς κεντροδεξιούληδες. Ο Βορίδης μάλιστα είχε εξαφανιστεί εντελώς. Τον βρήκανε με ένα εβραϊκό καπελάκι να προσκυνάει κάτι μνημεία Ολοκαυτώματος. Το έβαλε στην κωλότσεπη και πήγε στα κανάλια να εξηγήσει ότι οι λαθρομετανάστες δεν δικαιούνται ανθρωπιστική βοήθεια. Διότι η ανθρωπιστική βοήθεια είναι μόνο για ανθρώπους. Γι’ αυτό άλλωστε την λένε έτσι. Αλλιώς θα την λέγανε λαρθομεταναστευτική βοήθεια. Ο Άδωνις μας είπε ότι από όλους αυτούς που μας κουβαλιούνται, μόνο το 2% είναι πραγματικοί πρόσφυγες. Πράγμα που μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις, κόβοντάς τους από τη φάτσα. Ή με μια απλή εξέταση ούρων. Τι θέλετε δηλαδή, να τους ρωτάμε έναν - έναν; Και μάλιστα στη γλώσσα τους; Αυτά είναι ιδεοληψίες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Αρκετά πια με την ιδεολογική ηγεμονία του ΟΗΕ. Δεν τους νικήσαμε στον Γράμμο για να μας βγαίνουν και από πάνω τώρα.
08
10

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Εγχειρίδιο κατάρτισης προϋπολογισμού για ένα νεοφιλελεύθερο Υπουργό: «Πόσα να βάλω; Όσα λείπουν»

1) Περασμένα ξεχασμένα. Μπορεί να έχεις πει ότι δεν βγαίνουμε από το μνημόνιο, έχουμε το 4ο και πιο σκληρό μνημόνιο, και ότι η οικονομία βουλιάζει αλλά χρειάζεται να ξεχάσεις αυτά τα ρητορικά σχήματα όταν είναι η σειρά σου να μεγαλουργήσεις. 2) Τα νούμερα είναι πάντα ευέλικτα και δεν χρειάζεται να στέκονται εμπόδιο σε ένα καλό αφήγημα. 3) Το δημοσιονομικό κενό που υπάρχει δεν πρέπει ποτέ να σε ανησυχεί. Το υπολογίζεις στα 1.9 δισ. και ως καλός νεοφιλελεύθερος το καλύπτεις με τους γνωστούς τρόπους που σου έμαθαν «οι επαναστάσεις του Reagan και της Thatcher, η Ινδία τη δεκαετία του 1990, η επεκτατική πολιτική του Trump σήμερα, και πιστεύουμε η Βραζιλία τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες. Και γνωρίζουμε ότι θα λειτουργήσουν και εδώ.» (Mike Pompeo, 5/10/2019, Aθήνα) 4) Επιλέγεις το ρυθμό ανάπτυξης που σε βολεύει για να αυξηθούν τα έσοδα. Δεν σε επηρεάζει όλη η προηγούμενη εμπειρία των τελευταίων 30 ετών που έχει αποδειχθεί ότι μια μείωση των φόρων επί των επιχειρήσεων ούτε τα έσοδα αυξάνει, ούτε την ανάπτυξη τονώνει. Να έχεις πάντα την βαθιά πίστη ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά. 5) Μειώνεις τους συντελεστές στις επιχειρήσεις και του χρόνου βλέπουμε τι θα κάνουμε με το κενό. 6) Από σεμνότητα βλέπεις και άλλα στοιχεία που μπορούν να καλύψουν το κενό. Για παράδειγμα υπόσχεσαι ότι ενάντια σε όλη την ιστορία και πρακτική της παράταξής σου θα γίνεις λιοντάρι στο κυνήγι της φοροδιαφυγής. Και άρα ενσωματώνεις στον προϋπολογισμό 702 εκ από την μείωση της φοροδιαφυγής. Εξάλλου και να αποτύχεις σε έχει καλύψει ο πρωθυπουργός σου με τις δηλώσεις του στο Καστελόριζο: «Το κράτος δεν πρέπει να στέλνει [το ΣΔΟΕ]» 7) Αυξάνεις τον ΕΝΦΙΑ αλλά να είναι καλά οι φίλοι σου στα ΜΜΕ : «Ο ΕΝΦΙΑ θα αυξάνεται στον Προϋπολογισμό αλλά θα είναι σαν να μην αυξάνεται» 😎 Τέλος, μην αγχώνεσαι για την επόμενη μέρα. Αν δεν σου βγουν όλα τα παραπάνω, εκεί είσαι να αντιμετωπίσεις την όποια δημοσιονομική ανισορροπία προκάλεσες με περικοπές στο κοινωνικό κράτος. Κάποιο συνδικάτο ή κίνημα θα βρεις να κατηγορήσεις ότι φταίει με τις παράλογες και ξεπερασμένες απαιτήσεις του. Κάθε εμπόδιο για καλό.