Αναδημοσιεύσεις

11
03

Ποιον αφουγκράζεται το ΣτΕ;

Μία μετά την άλλη βγαίνουν σωρηδόν οι αποφάσεις του ΣτΕ ειδικά μετά την απόφαση ακύρωσης του διαγωνισμού για τις άδειες. Με οδηγό ακόμα και τα πλέον στενά όρια ερμηνείας του Συντάγματος και την πλήρη ανελαστικότητα φαίνεται ότι οι ανώτατοι δικαστές δεν θέλουν να επιτρέψουν κανένα «νεωτερισμό» έστω και αν αποδεδειγμένα αυτός διευρύνει την σύγχρονη δημοκρατία.
Περισσότερα »
11
03

Να βρούμε τις στιγμές της ενότητας – Συνέντευξη με τον Σάντρο Μετζάντρα, καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας

Είναι εύκολο να πούμε ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από το 1917. Η Ευρώπη είχε καταστραφεί από τον πόλεμο, υπήρξε ο Τσάρος της Ρωσίας, ο καπιταλισμός ζούσε μέσα από μια εντελώς διαφορετική στιγμή της ιστορίας του… Το θέμα δεν είναι να διεκδικήσουμε την επικαιρότητα της Οκτωβριανής Επανάστασης επομένως, αν και θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορικής μας κληρονομιάς. Αλλά η εκατονταετηρίδα της επανάστασης έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία, 25 χρόνια μετά το τέλος του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ευρώπη, ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει και πάλι όχι μόνο μια οικονομική κρίση αλλά και μια βαθιά κρίση νομιμοποίησης. Αυτό δεν είναι απαραίτητα προϋπόθεση για την άνοδο της Αριστεράς, η ιστορία μας δείχνει ότι μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Αλλά σε μια τέτοια κατάσταση, η Οκτωβριανή Επανάσταση διατηρεί την επικαιρότητα της ακριβώς ως ένα γεγονός που οδηγεί στην νικηφόρα ρήξη της συνέχειας του καπιταλισμού, στην εμφάνιση αυτού που παρουσιάστηκε (και σίγουρα ήταν τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα) μια ριζική εναλλακτική λύση απέναντι σε αυτόν. Μια κομουνιστική πολιτική σήμερα, ανεξάρτητα από το πώς λέγεται, είναι μια πολιτική που στοχεύει στο άνοιγμα και πάλι μια τέτοιας προοπτικής. Και για να πετύχει αυτό, για να λειτουργήσει, χρειάζεται να κινηθεί προς το είδος της συν-άρθρωσης μεταξύ των αγώνων και των κινημάτων.
Περισσότερα »
11
03

Το γκούτσι φόρεμα και τα αποφόρια του εκσυγχρονισμού

Το να βαφτίζει κανείς εκ προοιμίου –και μάλλον χωρίς να έχει καν πατήσει σε αυτά– τις συνθήκες που επικρατούν στα ελληνικά μουσεία «τριτοκοσμικές», συνάδει με το βασικό αφήγημα των χρόνων της κρίσης, το συνεχώς επαναλαμβανόμενο τροπάρι για την Ελλάδα που αρνείται να εκσυγχρονιστεί: είτε όταν αυτό σημαίνει ότι η χώρα, και οι κυβερνήσεις της, αρνούνται να κλείσουν τα δημόσια πανεπιστήμια και να ιδιωτικοποιήσουν τα νοσοκομεία είτε όταν επιμένουν να δίνουν συντάξεις και να πληρώνουν τους δημοσίους υπαλλήλους. Τεχνηέντως, η φαντασιακή Ελλάδα του Ντιορ από τα φίφτιζ αντιπαραβάλλεται με την «υπανάπτυκτη σοβιετία» των ρυπαρών συνδικαλιστών, των διαμαρτυρόμενων χαμηλοσυνταξιούχων, και της Μαρφίν. Η «χώρα της μιζέριας» από τη μια, και η «τζάμπα διαφήμιση» από την άλλη. Ο δημοσιολόγος που μας καλεί «να μην αφήσουμε τα μνημεία μας να πεθάνουν» μακριά «από την αληθινή ζωή» της πραγματικής οικονομίας αισθάνεται έτσι ικανοποιημένος χωρίς να (ή και επειδή) αντιλαμβάνεται ότι με το επιχείρημά του έχει καταστήσει τον δήθεν απευκταίο θάνατο των μνημείων κατά τι εγγύτερο.
Περισσότερα »
11
03

Πολωνική έκρηξη

Υπό κανονικές συνθήκες η επανεκλογή του Ντόναλντ Τουσκ για άλλα δυόμισι χρόνια στο τιμόνι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα ήταν μια τυπική διαδικασία, διάρκειας ολίγων λεπτών. Ωστόσο χθες κόντεψε να τινάξει στον αέρα τη σύνοδο κορυφής των -ακόμη- “28”, καθώς συνέβη το αναμενόμενο μεν, πρωτόγνωρο δε.
Περισσότερα »
11
03

Η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων στην Αγγλία

Στις 6 Μάρτη του 1984 η κρατική Βρετανική Υπηρεσία Άνθρακα ανακοινώνει το άμεσο κλείσιμο περίπου 20 ορυχείων και τον περιορισμό της ετήσιας παραγωγής άνθρακα, γεγονός που σημαίνει ότι 20.000 ανθρακωρύχοι θα μείνουν χωρίς δουλειά. Στα τέλη του ίδιου μήνα το Κοινοβούλιο εγκρίνει διατάξεις για την πρόωρη συνταξιοδότηση των ανθρακωρύχων ηλικίας άνω των 50 ετών, ενώ οι νεότεροι προβλέπεται να απολυθούν λαμβάνοντας ως εφάπαξ αποζημίωση το ποσό των χιλίων λιρών για κάθε χρόνο εργασίας. Η αντίδραση της Εθνικής Ενωσης Ανθρακωρύχων (National Union of Mineworkers είναι άμεση. Στις 10 του Μάρτη, στη συνάντηση των εκπροσώπων των εργαζομένων στα ορυχεία όλα κρέμονται από μια κλωστή. Όταν ήρθε η ώρα να καθίσουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο τραπέζι η απεργία δεν έμοιαζε να προκηρύσσεται. Αρκετοί έλεγαν όχι. Μέχρι τέλους άπαντες είχαν πειστεί. Απεργία…
Περισσότερα »
10
03

Προπαγάνδα με γραβάτα

Οι τρεις βασικοί πυλώνες της κεντρικής εξουσίας στην Ελλάδα, ήτοι το -εγχώριο και διεθνές- χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τα δύο πρώην μεγάλα πολιτικά κόμματα -που εξακολουθούν να ελέγχουν κατά μέγα μέρος τον κρατικό μηχανισμό- και οι μεγάλοι ιδιωτικοί επικοινωνιακοί οργανισμοί -άρτι «δικαιωθέντες» μετά τη γνωστή απόφαση του ΣτΕ- από κοινού με τους ιδεολογικούς φορείς που συντάσσονται με αυτούς, φαίνεται πως συγκλίνουν στο ότι εκδηλώσεις τέτοιου είδους αποτελούν ιδανικές ευκαιρίες για τη συγκρότηση μιας προπαγανδιστικής εικόνας που εξυπηρετεί τους στόχους τους.
Περισσότερα »
10
03

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η χαμένη άνοιξη των Σοσιαλδημοκρατών;

Ενώ στη Γερμανία είχε αρχίσει να γίνεται λόγος για «πασοκοποίηση» του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, προέκυψε Σουλτς! Εκεί που τα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων έδιναν διαφορά μέχρι και 17 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ του κόμματος της Άγκελας Μέρκελ και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα μόλις που υπερέβαινε το 20%, άρχισε η αντιστροφή και οι Σοσιαλδημοκράτες πλησίασαν, ισοφάρισαν και συχνά ξεπέρασαν δημοσκοπικά τον αντίπαλό τους. Μάλιστα, δημοσκοπήσεις σχετικά με την καταλληλότητα για τη θέση του καγκελαρίου δίνουν προβάδισμα 5 μονάδων στον Μάρτιν Σουλτς.
Περισσότερα »
10
03

Τα σκουπίδια μιας απαθούς κοινωνίας

Η ελληνική κοινωνία αντιμετώπιζε ανέκαθεν το ζήτημα των σκουπιδιών μέσα από το πρίσμα μερικών αναντίρρητων ιδεών: Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε όσα σκουπίδια θέλουμε, είναι αποκλειστική υποχρέωση του κράτους να τα διαχειρίζεται, ας πάνε όπου θέλουν αρκεί να είναι μακριά από μάς, υπάρχουν τεχνικές λύσεις που δεν απαιτούν από μας να κάνουμε τίποτα.
Περισσότερα »
10
03

Η Ελλάδα ένα εργαστήρι του Πλήθους

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα δυναμική στην Ελληνική κοινωνία που συνδυάζει επιτεύγματα, πολιτικούς στόχους και στρατηγικές επιλογές. Μια δυναμική που μας εισάγει σε αυτό που ονομάζουμε «παραγωγική ανασυγκρότηση», με έναν τρόπο που συνδυάζει το σχεδιασμό, τη δημοκρατική νομιμοποίηση του σχεδιασμού, την αξιοποίηση διαθέσιμου ανθρώπινου δυναμικού και διαθέσιμων πόρων, την εγκαθίδρυση μιας λογικής εξασφάλισης εισοδημάτων και όχι κερδοφορίας. Πρόκειται για μια νέα κινηματική διαδικασία, πέρα από τη διαμαρτυρία και τη διεκδίκηση, που είναι δημοκρατική, πρακτική, δημιουργική και ταυτόχρονα λαϊκή και εξισωτική, για να μη πούμε κομουνιστική, και που χρειάζεται να κατακτήσει και να δημιουργήσει νέες θεσμικές λειτουργίες, να αξιοποιήσει, να συγκεντρώσει και να εγκαθιδρύσει νέους χρηματοδοτικούς πόρους, να ενισχύσει και να επεκτείνει τις νησίδες ενός νέου μετα-καπιταλιστικού καθεστώτος.
Περισσότερα »
09
03

Το Κυπριακό στη δίνη του «ενωτικού δημοψηφίσματος»

Ο κίνδυνος για οριστικό ναυάγιο των συνομιλιών για επίλυση του κυπριακού προβλήματος, λόγω της υιοθέτησης από την ολομέλεια της Κυπριακής Βουλής πρότασης του κυπριακού παραρτήματος (ΕΛΑΜ) της εγκληματικής, νεο-ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή για «εορτασμό» του ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950 στα σχολεία, είναι πολύ μεγάλος.
Περισσότερα »